พี่เพิ่ม :) CHANBAEK

ลำดับตอนที่ #3 : คุณเขาคือพี่คนใหม่02

TB

คุณเขาคือพี่คนใหม่02

Suddenly we have to get to know each other.

ทันใดนั้นเราต้องทำความรู้จักกัน

เอ่อ..ตอนนี้ผมกำลังยืนอยู่หน้าบ้านของตัวเองหลังจากที่กลับจากโรงเรียนโดยมีรถของแม่ผมจอดอยู่พร้อมกับผู้ชายที่ผมพึ่งได้รู้จักได้ไม่นานกำลังขนของลงจากรถของแม่ผม

"พี่..ซี" ผมยืนอึ้งอยู่ประมาณ10นาทีทำไมคนๆนี้ถึงมาอยู่ตรงนี้แล้วทำไมเขาถึงขนของใช้มากมายลงมาจากรถอย่างกับว่าจะย้ายมาอยู่บ้านผมอย่างงั้นแหละ

"นาย"เขาเรียกผมว่านายก่อนจะวางของลงกับพื้นและเดินมาหาผม

"พี่มาทำไรที่บ้านผม"ผมถามพี่ซี

"นี่บ้านนายหรอ"

"พี่ตอบคำถามผมก่อนสิผมถามพี่ก่อนนะหรือว่าพี่จะเป็นขโมย!?"

"เพ้อเจ้อ ก็นี่มันบ้านแม่ฉัน" ห่ะ!!!!!!!!!!!! จะเป็นไปได้ไงก็นี่มันบ้านผม

"พี่จะบ้าหรอ!?"ผมถามอีกคนเสียงดังก่อนจะวิ่งเข้าไปในบ้าน ผมลืมบอกว่าบ้านของผมนั้นมีทั้งหมดสามชั้นด้วยกันนะครับ ชั้นแรกแม่ผมเปิดคลินิคทำฟันชั้นสองเป็นห้องครัวบวกห้องนั่งเล่นส่วนชั้นสามก็คือห้องนอนของครอบครัวเราครับ ตอนนี้ผมขอตัวไปหาแม่ผมที่ห้องทำงานก่อนนะ!

"แม่!"ผมเปิดประตูเข้าไปในห้องทำงานแม่ทันทีดีนะที่วันนี้ไม่มีลูกค้ามาทำฟันไม่งั้นผมโดนดุเรื่องเสียงดังแน่ๆ

"เสียงดังอะไรกันเบ๊บแม่ตกใจหมด"

"แม่อธิบายมาเลยนะว่าข้างนอกมันหมายความว่ายังไงทำไมรุ่นพี่ที่โรงเรียนเบ๊บถึงมาอยู่หน้าบ้านแถมยังมาบอกว่าเนี้ยบ้านแม่เขา"

"ใจเย็นๆเบ๊บคืองี้นะลูก เบ๊บก็รู้ว่าแม่ก็เลิกกับพ่อของเบ๊บมานานแล้วใช่หรือเปล่าคะ?"แม่ถามผมก็ใช่แม่กับพ่อผมเลิกกันมานานแล้วเลิกกันตั้งแต่ผมยังไม่ขึ้นม.1เลย แล้วมันเกี่ยวอะไรกับพี่ซีอย่ากบอกนะว่า...

"ไม่ได้นะแม่พี่ซีเขาเด็กกว่าแม่ตั้งหลายปีแถมยังนิสัยไม่ดีเวลาเจอเบ๊บชอบขมวดคิ้วอย่างงี้!"ผมพูดผมทำท่าให้แม่ดู

"แม่จะคบกับพี่ซีไม่ได้นะเบ๊บไม่ยอมเด็ดขาดเลย!" ไม่ได้แม่ของเบ๊บ เบ๊บหวง!!

ป้าบ!

"จะบ้าหรอลูกคนนี้คิดอะไรไม่เข้าท่าเลยให้ตายเถอะ ฟังแม่ก่อนคือเบ๊บก็รู้หนิว่าแม่เลิกกับพ่อนานแล้วแม่ก็กำลังคบกับลุงปาร์คอยู่ใช่มั้ยล่ะ"อะจริงด้วยสิ ลุงปาร์คคือนักธุรกิจเป็นคนเกาหลีที่มาอยู่เมืองไทยผมเคยเจอแค่สองสามครั้งหลังจากที่แม่มาเปิดใจกับผมว่าคบกับลุงปาร์คอยู่

"แล้วเกี่ยวไรกับพี่ซีอะแม่"

"ก็เพราะพี่ซีเป็นลูกของลุงปาร์คค่ะ แล้วพี่ซีก็จะย้ายมาอยู่กับเราด้วย" 

" เดี๋ยวก่อนนะแม่เดี๋ยวก่อนนนนนนน แม่จะบอกเบ๊บว่าพี่ซีเป็นลูกของลุงปาร์คแล้วก็จะย้ายมาอยู่กับเรา"

"ใช่ค่ะ พอดีว่าลุงปาร์คเขาต้องกลับไปติดต่องานที่เกาหลีพี่ซีอยู่บ้านคนเดียวแม่ก็เป็นห่วงเลยชวนมาอยู่ด้วยกัน"

"....."ผมรู้สึกชีวิตผมช่วงนี้มีอะไรให้เซอร์ไพรส์เยอะแยะไปหมดเลยครับ

"หน่าเบ๊บยังไงๆเดี๋ยวสักวันแม่ก็ต้องแต่งกับลุงปาร์คอยู่แล้วทำความรู้จักกับพี่ชายคนใหม่ไว้ก็ไม่เห็นเป็นไรเลยแม่ขอนะเบ๊บอย่าเกลียดพี่ซีนะลูก"

"ทำไมเบ๊บต้องเกลียดพี่ซีด้วย"นั้นสิผมไม่ได้รู้สึกเกลียดอีกคนหรอกนะแค่ตกใจเฉยๆไม่คิดว่าชีวิตนี้จะมีพี่ชายเหมือนคนอื่นแถมเป็นพี่ชายที่จูบกับผู้หญิงในห้องสมุดด้วย

"แม่กลัวว่าเบ๊บจะคิดว่าพี่เขาจะมาแย้งความรัก"

"แม่เบ๊บโตแล้วนะเบ๊บรู้ อะไรที่ทำให้แม่มีความสุขเบ๊บยอมหมดนั้นแหละ" 

"น่ารักจังเลย งั้นเบ๊บลูกไปช่วยพี่ซีขนของหน่อยสิ" ผมพยักหน้าก่อนจะเดินออกไปจากห้องทำงานแม่ อยู่โรงเรียนเรายังไม่อยากเจอพี่ซีนี่อะไรต้องมาอยู่บ้านเดียวกันในฐานะพี่ชายกับน้องชายอีกผมเดินไปหาอีกคนข้างนอกที่ดูเหมือนขนของใกล้เสร็จแล้ว

"เชื่อหรือยังว่านี่บ้านแม่ฉัน"ชิ พูดได้เต็มปากเลยเนอะ

"นี่ก็บ้านแม่ผมเหมือนกันนั้นแหละ มาผมช่วย"ผมพูดก่อนจะเดินไปยกกล่องที่วางอยู่กับพื้น 

"ไม่ต้อง"แต่กับถูกอีกคนห้ามไว้

"ไม่เป็นไรผมยกไหวแค่นี้จิ๊บๆ"ผมถกแขนเสื้อพร้อมกับโชว์กล้ามแขนให้อีกคนดู พี่ซีขมวดคิ้วพร้อมกับส่ายหัวไปมาแล้วเดินมายกกล่องใบนั้นไปแทน

"หลบอย่ามายืนขวางทางเป็นหลักกิโล" 

"พี่ด่าผมอ่อ"ผมถามแต่อีกคนไม่ตอบอะไรแถมยังเดินเข้าบ้านอย่างหน้าตาเฉยอีกด้วยคนอะไรหน้าเหมือนคนอมทุกข์ไม่พอยังจะปากเสียอีก

.

.

.

.

.

.

"ไหนๆก็ได้มาอยู่บ้านเดียวกันแล้วซีแม่ฝากดูแลเบ๊บด้วยนะถือว่าเบ๊บเป็นน้องชายของซีเนอะ"

หลังจากที่ยกของกันเสร็จเราทั้งสามคนก็มานั่งกินข้าวกันโดยมีแม่นั่งหัวโต๊ะผมกับพี่ซีก็นั่งฝั่งตรงข้ามกัน 

"ครับ"พี่ซีตอบแม่ผมแบบนิ่งๆจะเย็นชาไปไหนอะพ่อคุณณ 

"ไหนๆก็เรียนที่เดียวกันแถมซีมีมอไซค์ด้วยงั้นแม่ฝากพาเบ๊บไปโรงเรียนกับซีได้มั้ยพากลับด้วยแม่จะดีใจมาก"

"ไม่เป็นไรแม่เบ๊บไปเองได้สบายมาก" บ้านกับโรงเรียนก็ไม่ได้ไกลมากแค่นั่งรถเมล์แค่ไม่กี่ป้ายก็ถึง อีกอย่างเพราะผมก็ไปเองคนเดียวแบบนี้มานานจนชินแล้ว

"แต่เบ๊บไปกลับรถเมล์ตลอดกว่าจะถึงบ้านก็ดึกแม่เป็นห่วง"

"แต่.."

"กลับกับพี่"อยู่ๆอีกคนก็พูดขึ้น ผมมองหน้าพี่ซีอย่างไม่เข้าใจไม่เห็นจำเป็นต้องไปกลับด้วยกันเลยเราไม่ใช่พี่น้องกันแท้ๆสักหน่อย

"ได้ยินแล้วนะเบ๊บกลับกับพี่ซีหน่ะดีแล้วแม่จะได้หายห่วงไง"

"แต่เบ๊บอยากไปเองมากว่าหนิ"ผมพูดผมไม่อยากไปกับพี่ซีไม่อยากถูกเป็นเป้าสายตาเวลาที่อยู่โรงเรียนเพราะใครๆก็รู้เด็กใหม่ม.6ห้อง3ชื่อซี ดังจะตายไปถ้ามีคนเห็นผมไปเรียนและยังกลับด้วยกันอีกมีหวัง โดนดักตบแน่ๆเลยไม่เอานะเบ๊บกลัวเหล็กดัดฟันเบ๊บหลุดอ่ะ

"ไม่ดื้อนะครับน้องเบ๊บ" แค่เพียงประโยคนั้นก็ทำให้ผมไปไม่เป็นไม่อยากจะเชื่อว่าพี่ซีจะพูดครับกับผมด้วย ผมรู้สึกน่าแดงไปหมดเพราะไม่เคยมีใครมาพูดแบบนี้กับผมเลยหัวใจของผมมันเต้นแรงเพียงเพราะคำว่าครับจากอีกคนเนี้ยนะ เบ๊บแกจะใจเต้นเพราะพี่ซีไม่ได้นะเว้ย

กราบเรื่องคำผิด

##พี่เพิ่มchanbaek

  

(เผื่อใครนึกภาพบ้านไม่ออกมันก็จะคล้ายๆแบบนี้ค่ะ)