คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Stubbornness [2] : เพราะผมมีความสุขมากๆทุกครั้ง...ที่ได้ใกล้เด็กวุ่นวายคนนี้
[ 2 ]
วันนี้มีงานถ่ายแบบล่ะครับ...ผมว่าผมเกิดมาเพื่อเป็นนายแบบมากกว่านักร้องแร๊บโย่วนะ - - ดูหุ่นกับใบหน้าอันเพอร์เฟกไร้ที่ติของผมสิ โอเค...อย่างทำหน้าหมั่นไส้ผมอย่างงั้นสิ หรือคุณจะบอกว่าไม่จริง คุณไม่ได้กรี๊ดผมทุกครั้งที่ผมเซตผมแล้วก็แต่งตัวเท่ๆเหรอ อ่า...อย่ามาพูดเลยว่าผมน่ะหลงตัวเอง ก็ผมน่ะมันโคตรหล่อ เซ็กซี่ เสียงหล่ออีกต่างหาก ฮุๆๆ [ พอเถอะเฮีย มันจะเยอะไปละ – ไรท์ ] [ เธอเป็นคนเขียนนะยัยไรท์นี่ แต่มันก็เรื่องจริงทั้งนั้น โฮ๊ะๆๆ ^ o^ - เฮีย ] [ = = -ไรท์ ]
เอาล่ะครับ เราลืมยัยไรท์เตอร์ติ๊งต๊องนั่นไป ตอนนี้เรากำลังนั่งรถตู้ไปที่บริษัทล่ะเย้ๆ ตอนตื่นลงมาข้างล่าง...ถามหาเจ้าเด็กหย็อยกับคนอื่น เค้าก็บอกว่าขับรถไปบริษัทเองกับพวกไค พี่ซูโฮ แบคฮยอน แล้วก็เซฮุนกับลู่ฮานตั้งแต่เช้าแล้ว จะรีบไปกันทำไมนะ ไม่ได้เห็นหน้าเด็กหย็อยตอนเช้า...ผมก็เลยตื่นไม่เต็มตาเนี่ย ฮ้าวว~
“หาวน่าเกลียดมากเลยคริสฮยอง”
“เงียบน่าดีโอ - -“
“ปกติไม่เห็นเป็นงี้นี่ฮะ หรือเพราะ...” ผมส่งสายตาชิ้งๆให้ดีโอว่าเลิกพูดก่อนที่จะไม่มีปากไว้ร้องเพลง แต่หมอนั่นก็ยังยิ้มกวนประสาทแบบที่ผมเห็นแล้วกลัวทุกที ...นายมันร้ายกาจชะมัด!
“เป็นงี้ตลอดแหละตอนโปรโมทที่จีนน่ะ”
“หมอนี่ตื่นยาก แล้วก็ยังงัวเงียตลอดจนกว่าจะได้ทำงานจริงๆจังๆน่ะ”
“จริงเหรอฮะซิ่วหมินฮยอง ฮู้ว~ผมรู้แจ้งเลยล่ะว่าทำไม”
“ -*- “ เออ...เพราะไม่มีเด็กนั้นส่งเสียงโหวกเหวกโวยวายตอนเช้า ไม่มีใครมาสะกิดยิกๆเรียกให้ไปช่วยแต่งท่อนแร๊ปด้วยกัน ไม่มีใครมาเรียกคริสฮยอง~~งงง ออดอ้อนแบบที่เจ้าเด็กนั่นชอบทำนี่ ผมไม่ชินน่ะ - -
...
..
.
ดีโอยังคงยิ้มน่ากลัวอยู่แบบนั้น แต่ก่อนที่ผมจะทุบหมอนั่นรถตู้ก็มาถึงบริษัทซะก่อน เช้าเกินกว่าจะมีแฟนคลับมามายรออยู่ที่หน้าบริษัท แต่ก็ยังมีบ้าง...ผมต้องคอยระวังให้ดี...ไม่อยากให้มีภาพตัวเองกับคนอื่นๆในวง ยิ่งเด็กนั่นไม่อยู่ด้วยล่ะก็...ไม่อยากให้น้อยใจไง ^=^
“ชานยอล นายทำอย่างงี้แล้วยิ่งหล่อมากเลยอ่ะ”
แค่ก้าวเท้าเข้ามาในห้องแต่งตัวก็เห็นแบคฮยอนวุ่นวายอยู่ที่หัวของเด็กหย็อย...แต่เฮ้ย~! มันไม่หย็อยแล้วนี่หว่า อ่าว...แล้วผมจะเรียกเจ้าเด็กนี่ว่าเด็กหย็อยได้ยังไงล่ะเนี่ย โอ๊ย~แต่ทำอย่างงี้แล้วมันก็น่ารักไปอีกแบบนะ
“จริงเหรอแบคฮยอน มันไม่ตลกแล้วใช่ป่ะ”
“นายทำทรงไหนก็ไม่ตลกหรอกน่า นอกจากโกนทิ้งหมดน่ะ”
“แบคฮยอน!”
“ไม่เล่นน่าไอ้ชานยอลลล!!”
ทำอย่างอื่นนอกจากไล่ตีแล้วจบที่กอดกัดไม่เป็นเหรอไงฮะ ที่กับฉันยังได้แค่จับมือ..แล้วก็เนียนกอดบ้างบางครั้งเองนะ -//-
“อ่ะแฮ่ม !”
“อ๊ะ!! คริสฮยองงง~งง ชานยอลไดร์ผมแล้วนะฮะ ไม่ตลกแล้ว”
“นายทำไงก็ตลกอยู่ดีอ่ะ แค่น่าเกลียดน้อยลงเท่านั้นเอง :P” ผมนี่น่าควักลิ้นออกมาสับเละๆซักที T^T พูดอะไรอีกแล้วเนี่ยอู๋ อี้ฟาน ! อ่า...นายทำหน้าอย่างนั้นอีกแล้ว ฉันไม่ได้ตั้งใจนะชานยอล
....
..
.
ถ่ายแบบวันนี้เป็นเซ็ต Morning ล่ะ วู้วๆๆ...ผมชอบมากเลยนะ ผมคิดว่าคนเราจะเช็กซี่มากที่สุดก็ตอนตื่นนอนนี่ล่ะ มิน่าถึงต้องมาถ่ายตั้งแต่เช้าแบบนี้ แล้วผมที่ไดร์ตรงจัดเข้าเซ็ตอย่างดีของเด็กคนนั้น ร่างกายบอบบางบนเตียงกว้างกับแสงแดดอ่อนๆมันสนับสนุนทฤษฎีของผมได้เป็นอย่างดี ยิ่งตอนทำหน้าแบบนั้นมัน...โอ๊ย~ใจเต้นแรงสุดๆไปเลย
“คู่คริสยอลตอนนี้เข้ากระแสมากเลยครับผู้กำกับ”
“เอ้า! งั้นคริสเข้ามานี่”
“ห๊ะ?!!” ผมเหรอ...โอ๊ย~แฟนเซอร์วิสอีกแล้ว โอกาสทองฮิ้วๆ...เจ้าดีโออยู่แถวนี้หรือเปล่านะ ไม่งั้นล่ะก็โดนจับได้อีกแน่ ผมเหลียวซ้ายมองขวา จนโดนผู้กำกับกับพี่ผู้จัดการเรียกเอ็ดเอาอีก ก็เลยต้องรีบเข้าไปในฉาก โชคดีที่พวกนั้นอยู่ห้องแต่งตัว มีแค่ฮุนฮานที่ยินกุ๊กกิ๊กๆกันรอถ่ายต่อ
“เดี๋ยวนายมองชานยอลที่นอนใส่หูฟังอยู่นะ แล้วก็แย่งหูฟังไปจากชานยอล พอใส่แล้วก็ล้มตัวลงนอนข้างๆชานยอล แล้วจากนั้นก็หันมามองตากัน โอเค๊~”
“ครับ/ฮะ”
...
.
เด็กชานยอลนอนโดนมีเฮดโฟนครอบหูไว้ หลับตาพริ้มอย่างมีความสุข...ผมในชุดเสื้อกล้ามกับกางเกงนอน ปีนขึ้นเตียงไปช้าๆ ผมจำคิวที่พี่ผู้กำกับบอกผมได้ดี ผมแค่ทำตามแล้วเรื่องถ่ายภาพจะเป็นเรื่องของตากล้องกับพี่ผู้กำกับเอง ผมจำคิวในหัวได้ดี ผมรู้...แต่ตอนนี้ มันเหมือนร่างกายผมขยับไปเองมากกว่า แค่เห็นหน้าใสๆ ริมฝีปากสีหวาน เส้นผมเนียนละเอียดสีน้ำตาล กับผิวขาวๆมันก็ส่งหัวใจผมให้เต้นเป็นผิดจังหวะ สั่นไหวราวกับว่าจะหลุดออกมาจากอก
... ไม่รู้ว่าหยุดมองหน้าเจ้าเด็กคนนี้นานเท่าไหร่ แต่ผมก็ได้ยินเสียงพี่ตากล้องบอกให้ดึงหูฟังออกมาสวมได้แล้ว ผมจับที่หูฟัง ดึกออกมาเบาๆเพราะกลัวเจ้าคนที่นอนอยู่จะเจ็บ แต่แค่ดึงออกมา ตาแป๋วๆก็ลืมขึ้นมองผมอย่างสงสัย...ผมสวมหูฟังนั้นไว้เอง มองหน้าใสๆแก้มอมชมพูที่ผมอยากจะฝังแก้มตัวเองลงไปสูดความหอมนั้นซักที แต่เพราะคิดได้ว่ามีคนจ้องมองอยู่ ผมก็ค่อยๆล้มตัวลงนอนข้างๆ ขยับเข้าไปใกล้จนได้ยินเสียงลมหายใจ
ผมยิ้มออกมาแบบที่ไม่คิดว่าตัวเองเคยยิ้มมาก่อน...แค่เห็นยิ้มบางๆจากคนข้างๆ ผมไม่คิดว่าผมจะมีความสุขอะไรได้ขนาดนี้ ได้ใกล้ชิดกัน...ถึงมันจะเป็นงานจะเป็นหน้าที่ แต่ผมก็ยินดีที่สุดที่ได้ทำ
เพราะผมมีความสุขมากๆทุกครั้ง...ที่ได้ใกล้เด็กวุ่นวายคนนี้
“โอเค ดีมากๆๆ”
“ต่อไปเป็นชานยอลกับแบคฮยอนที่ห้องน้ำ ไปๆฉากต่อไป”
ฮู่ว~ผมรู้สึกอยากกอดเด็กนี่จัง สงบใจไว้คริส! ถ้าใครรู้ล่ะเสียฟอร์มแย่ หล่อแมนแฮนซั่มอย่างผมจะมาแพ้ทางยิ้มใสๆหน้าหวานๆของเด็กนี่ได้ยังไง ถ้าคนอื่นรู้ล่ะก็ ! โดนล้อตลอดชีวิตแน่
แต่เดี๋ยวนะ...แบคฮยอนกับชานยอลอีกแล้วเหรอ !! สองคนนี้นี่มันอะไรน่ะ
“แบคฮยอน ได้ถ่ายแบบกับนายสองคนด้วย ฮี่ๆๆ ไปเหอะๆๆ”
มือใหญ่ๆของชานยอลเกลี่ยผมของแบคฮยอนที่บังหน้าเล็กๆนั่น ก่อนจะกอดคอแบคฮยอนแล้วก็กระซิบกระซาบอะไรกันซักอย่าง ก่อนจะหัวเราะกันแล้วแบคฮยอนก็ถองเบาๆที่ท้องเด็กนั่น แล้วก็พากันไปเข้าฉากที่ห้องน้ำ
...ผมหัวเสียมากเลยล่ะตอนนี้ ! เด็กนั่นมันยังไง ทำหน้าเศร้าทุกทีเวลาที่เจอผม แต่ยิ้มร่าเสมอเลยเวลาที่เจอแบคฮยอน มันหมายความว่ายังไงฮะชานยอล นายอยากอยู่กับแบคฮยอนมากกว่าฉันใช่มั้ย ?!...
ทั้งที่เมื่อกี้ผมยังมีความสุขอยู่เลย ทำไมนะ??!
....
...
...
กว่าจะถ่ายแบบเสร็จก็เล่นซะเย็นเลย แต่นี่เป็นงานสุดท้ายก่อนพี่ผู้จัดการจะอนุญาตให้เราหยุดยาวหนึ่งอาทิตย์ ก่อนเข้าห้องซ้อมอีกครั้ง เป็นวันหยุดที่หาได้ยากยิ่ง...ผมจะใช้วันหยุดนี้ให้คุ้มค่าที่สุดเลย
ขณะที่เรานั่งรถกลับมาที่หอพัก เด็กชานยอลนั่นขับรถกลับเหมือนตอนขามา ผมนั่งดูรูปที่ถ่ายวันนี้ซึ่งพี่โปรดิวซ์ส่งให้ในไอแพด ดูรูปเซ็ตของผมกับชานยอลซ้ำไปซ้ำมา...ไม่อยากเชื่อเลย เหมือนคนรักกันที่ตื่นมาเจอกันในตอนเช้าชะมัด แต่พอเลื่อนไปถึงเซตของชานยอลกับแบคฮยอนที่ห้องน้ำแล้วล่ะก็...-*-
สองคนนั้นนั่งแปรงฟังอยู่ด้วยกันที่ขอบอ่างอาบน้ำ คอยหัวมาหัวเราะยิ้มให้กัน หยอกล้ออย่างกับคู่รักที่พึ่งแต่งงานยังไงยังงั้น น่าหมั่นไส้ชะมัด...แล้วดูเด็กนั่นยิ้มสิ ทั้งๆที่ยาสีฟันเลอะเต็มปาก...แต่มันน่ารักชะมัด ทำไมไม่มีโมเม้นต์แบบนั้นกับผมบ้างนะ
“ฮยองหาหมอป่ะ ฮยองทำหน้าประหลาดๆใส่ไอแพดอีกแล้วอ่ะ”
“ = [] =”
“ผมเห็นตอนฮยองถ่ายแบบกับชานยอลนะ อู้ววว~อย่าให้ผมต้องพูดเลย”
“นายอยู่ด้วยเรอะ !!” ผมตะโกนออกมาเสียงดังแต่ก็รีบตะครุบปากตัวเองไว้ ดีโอยิ้มยียวนขยับปากเป็นคำที่ผมถึงกับตกใจ ก่อนจะหันกลับไปอ้อนไคเหมือนเดิม
“ผม...แอบ...อยู่...ใต้...เตียง...ล่ะฮยอง ^^”
_________________________________________________________________________________________________________________
อัพแล้ว ฮุๆๆๆ ^^
ความคิดเห็น