คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เคยฟังกันบ้างมั้ย?
chapter2
Papay part
4:00น.
ตอนนี้เป็นเวลาตีสี่ของอีกวันแล้วหลังจากช่วงเย็นที่ฉันไม่ว่างไปรับพรายน้ำเพราะเข้าแลป ฉันออกจากแลปมาก็สองทุ่มกว่าแล้ว(ก็เลยให้วินไปส่งแทน) ออกจากแลปมาก็ต้องมาเร่งทำสรุปส่งอาจารย์อีก แต่ประเด็นมันไม่ได้อยู่ที่ตรงนั้น มันอยู่ที่ วินมันเอาน้องกูไปส่งไหน ตีสี่แล้วน้องกูทำไมยังไม่เข้าห้องอีก ฉันกับพรายน้ำเราอาศัยอยู่ที่คอนโคชื่อดังในกรุงเทพที่มีกว่า50ชั้น พวกเราอยู่ชั้นเดียวกัน ห้องตรงข้ามกันถ้ามันกลับมาชั้นก็ต้องรู้แต่นี่ฉันทำงานเสร็จแล้วเดินไปดูห้องมันกลับไม่ใครอยู่ซะนี่ ทันทีที่คิดได้แบบนั้นฉันก็ต่อสายตรงหาคนสุดท้ายที่อยู่กับพรายน้ำทันที
:-:Winn:-:
"ไอ้ห่าวิน!! มึงเอาน้องกูไปไว้ไหนว้อยย"
[อือ...ใครน้องพี่ว่ะ...พี่พรายน้ำอ่ะนะ]น้ำเสียงงัวเงียเอ่ยตอบ กูจะโมโหกลบอารมณ์ง่วงมึงเอง มึงตาสว่างแต่รุ่งเช้าพระยังไม่บิณฑบาตรแน่มึง
"เออ เอาไปส่งไหน"
[บริษัทไงพี่]
"กูบอกให้ส่งบ้าน ส่งคอนโด เอาไปส่งห่าอะไรบริษัท"
[พี่ก็รู้ว่าพี่พรายน้ำไม่ยอมหรอก]
"มึงก็บังคับมันดิ"
[มึงให้กูมาจีบมันครับพี่ ไม่ใช่มาเป็นสนามอารมณ์ของมึงกับมัน โว้ะ!! โทรมาทำห่าไรตอนนี้ คนจะหลับจะนอน]
"ไม่รู้แหละยังไงมึงก็ต้องออกไปบริษัทกับกู"
[ตอนนี้?!]
"ใช่!!ตอนนี้ ตู๊ด~~~"
ทันทีที่ได้รับคำตอบจากวินว่าพรายน้ำเข้าบริษัทเป็นที่สุดท้าย ฉันก็รีบที่จะเปิดโน๊ตบุ๊คที่เชื่อมต่อกับระบบบริษัทไว้ขึ้นมาดูทันที และนับเป็นเรื่องดีที่บริษัทฉันมีระบบแสกนบัตรพนักงานก่อนเข้างาน และเมื่อตรวจสอบอย่างละเอียดแล้วพบว่า
'นางสาว ชลกาญจน์ อรรถเศรษฐากุล
ตำแหน่ง:นักศึกษาฝึกงาน
เข้าทำงานเวลา:18:25'
เข้าทำงานครั้งล่าสุดเมื่อวานนี้ตอน6โมง และยังไม่มีการแสกนออก อย่างน้อยถ้าออกไปไหนบ้างก็น่าจะขึ้นในระบบเพราะว่าบริษัทเรามีระบบแสกนบัตรก่อนเข้าลิฟท์ จริงๆเลยน้องคนนี้บอกอะไรไปไม่เคยจะฟัง สัปดาห์นี้มันงานพี่นะดื้อจริงๆเลย
กริ๊งงงงงง
ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าใครมากดกริ่งหน้าห้อง คนที่ฉันพึ่งโทรหายังไงหล่ะ เมื่อคิดได้เช่นนั้นฉันก็เตรียมตัวหยิบบัตรพนักงาน กระเป๋าตังค์ ออกมาจากห้องทันที
"พี่มึงจะไปห่าอะไรตอนนี้เนี่ย"มึงผิดนะ มึงไม่ฟังคำสั่งกูอ่ะ
"ไปเช้าให้พนักงานเค้าเห็นกูหรอไอ้ห่า"
"พี่ก็ปล่อยพี่พรายเค้านอนบริษัทไปดิ เค้านอนออกจะบ่อยไม่ใช่หรอ"
"บ่อยแต่ไม่ใช่ตอนนี้เข้าใจไหม"ฉันรู้นิสัยพรายน้ำดี พรายน้ำเป็นคนหลับยาก ถ้าไม่ทำงานหนักจนเหนื่อยก็จะหลับตีสองตีสามทำให้เวลาพักผ่อนน้อยเพราะต้องตื่นไปเรียนและทำงาน แต่ในขณะที่ทำงานหนักก็จะหลับไปแบบไม่รู้เรื่องเลย และจะไม่ตื่นถ้าไม่มีคนปลุก มีครั้งหนึ่งที่พรายน้ำมันเร่งทำพรอตส่งมหาลัยมันหลับตั้งแต่ตี2ยัน3ทุ่มของอีกวันเลยทีเดียว
"เกิดมาผมพึ่งเคยเห็นเจ้าของบริษัทแอบเข้าบริษัทตัวเองในยามวิกาล"ตอนนี้เราอยู่กันหน้าลิฟท์แล้วฉันต้องแสกนบัตรก่อนเข้าลิฟท์กว่าจะเข้าบริษัทมาได้ฉันต้องโกหกยามว่าลืมปิดเครื่องปริ้นต์ที่ห้องซีรอกซ์ถึงจะเข้ามา
"ยังไม่เปิดตัวเป็นเจ้าของบริษัทก็ทำแบบนี้แหละถูกต้องแล้ว"
"แอบเข้าบริษัทตัวเองตอนกลางคืนเนี่ยนะ"วินเอ่ยเย้ยด้วยน้ำเสียงปนขำ
"มึงยังมีคดีอยู่อย่ามาทำลืมไอ้วิน"
ห้องทำงานของพรายน้ำ
ห้องทำงานของผู้บริหารมีทั้งหมดสามห้องห้องหนึ่งเป็นของเลขาอย่าพี่ชุ และที่เหลือคือของฉันกับพรายน้ำ เมื่อเข้าไปฉันละอนาถสภาพลูกพี่ลูกน้องตัวเองจริงหลับคาคอมโดยที่คอมยังเปิดทิ้งไว้อีก เมื่อเข้าไปใกล้ก็ยิ่งอยากจะบ่นแต่บ่นไปตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์เพราะมันหลับ จอคอมที่เปิดค้างไว้คือเอกสารสรุปยอดเงินของลูกค้ารายหนึ่ง กำลังตรวจสอบเอกสารอยู่สินะ และเมื่อเลื่อนดูเรื่อย ๆก็พบว่าพรายน้ำทำงานในส่วนของฉันจนเกือบหมดแล้ว เหตุการณ์แบบนี้เคยเกิดขึ้นแล้วโดยพรายน้ำให้เหตุผลว่าหมอมันเรียนหนักเดี๋ยวฉันทำแทนพี่เอง
แต่ที่ฉันเรียนหมอก็เพราะแกนะเว้ย พรายน้ำเป็นคนที่มีภูมิคุ้มกันต่ำป่วยง่ายแล้วยิ่งโหมงานแล้วด้วยยิ่งไปกันใหญ่
"เอาไงดี ปลุกมั้ย"วินที่เงียบมานานถามขึ้น ที่วินสามารถเข้าห้องนี้ได้ ที่สามารถเข้าบริษัทได้ทั้งที่เป็นคนนอกแต่ฉันก็มั่นใจว่าวินไม่มีทางเอาความลับของบริษัทฉันไปเปิดเผยอย่างแน่นอน
"ไม่ต้องปลุก มึงอุ้มมันไปขึ้นรถ"วินชี้หน้าตัวเองและฉันก็พยักหน้าแทนคำว่าใช่มึงนั่นแหละ
"เห้ย!!พี่ พี่พรายตัวร้อน"เอาอีแล้วสินะ โดยปกติคนตัวร้อนคือคนที่นอนน้อยเพราะแบบนี้ไงไม่ค่อยห่วงตัวเองฉันถึงต้องหาคนมาดูแลเธอ
"เอายังไงต่อดี"....
ไรท์//Epนี้เป็นอารมณ์แบบพี่สาวที่เป็นห่วงน้องสาวนะคะไรท์จะลงเรื่องนี้บ่อยๆนะ
ความคิดเห็น