คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ว่าด้วยเรื่องของคนป่วย
chapter5
Papay part
18:34น.
ปึกๆๆ!!
"กูให้มึงมาดูแลน้องกูไม่ใช่มานอนกกน้องกูแบบนี้ ตื่นไอ้วินตื่น"ฉันรัวทุบหมอนลงที่ร่างของรุ่นน้องต่างคณะคนสนิทของฉันอย่างไม่ยั้ง ใครมันจะไปยั้งมือไหวกลับมาห้องน้องทำอาหารไว้รอเตรียมปลุกไปกินเจอมันนอนกกผู้ชายสะได้ อีแรด(ถึงปกติมันจะหวงตัวมากก็เถอะ)
"อือ...ปลุกทำขรอยอะไรเนี่ยพี่"ปกติวินไม่ใช่ผู้ชายที่สุภาพสักเท่าไหร่แต่มันเลือกที่จะไม่พูดคำหยาบกับฉันเพราะเห็นว่าฉันเป็นผู้หญิง แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น ถึงกูจะจ้างมึงมาจีบน้องกูก็ใช่ว่ามึงต้องมานอนกกน้องกู!!(งงใจกับมึงละนะ จ้างมาจีบนี่ไม่ได้อยากให้น้องมีแฟนหรอกหรอ//ไรท์)
"พระพายมาแล้วหรองานกีฬาเป็นยังไงบ้าง"พรายน้ำเป็นคนตื่นยากแต่ครั้งนี้ฉันได้โวยวายไม่เท่าไหร่ก็ตื่นแล้ว แล้วยังไม่ห่วงตัวเองอีกตื่นมาก็ถามถึงงานก่อนเลย ถามทั้งที่มันก็เป็นคนช่วยเค้าจัดสแตนด์ แจกน้ำ ข้าวปลาขนมอาหาร ให้น้องๆทั้งๆที่ไม่ใช่หน้าที่ของมันเลย จริงๆเลยน้องคนนี้
"ไม่ต้องมาถามเลยไหนเป็นยังไงบ้าง"ฉันถามน้องสาวของฉันพลางดึงเจ้าตัวให้ลุกจากที่นอนพลางเอามืออังไปตามร่างกายส่วนต่างๆ ถามว่าทำไมต้องห่วงขนาดนี้
ขอชี้แจงเลยว่า ที่เรียนหมอเนี่ยเพราะมันเลย คนบ้าอะไรเป็นโรคเยอะเยอะไปหมด ป่วยง่ายภูมิคุ้มกันต่ำอย่าให้ต้องพูด แต่จะอธิบายให้ฟัง
เมื่อตอนเด็ก
วันหนึ่ง อุณหภูมิ40ํ ํC
"พราย!! เลือดไหล!!"ในขณะที่เล่นวิ่งไล่จับกันตามประสาเด็กอยู่กลางแจ้งฉันที่หันไปเห็นว่าน้องสาวตัวดีที่กำลังวิ่งจับคนอื่นอย่างเมามันส์ได้มีเลือดไหลออกจากทางจมูกทั้งสองข้าง ด้วยความที่ไม่รู้ว่ามันคือเลือดกำเดา ฉันจึงลากน้องสาวตัวดีไปหาแม่ทันที
ณ โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง
"หมอว่าอาการแบบนี้ มีสาเหตุอยู่ไม่กี่อย่าง1.คือความดันสูง 2.อากาศร้อน และ3.เกิดอุบัติเหตุขณะเล่น"เสียงของคุณหมอได้เอ่ยบอกหลังจากที่คุณแม่ของพรายน้ำได้พาลูกสาวตัวเองมาโรงพยาบาล เเพราะเห็นว่าเวลาผ่านไปกว่า5นาทีแล้วเลือดก็ยังไม่หยุดไหล
"แต่ตอนที่พระพายเล่นกับพรายน้ำกับพระเพลิงกับพรายไม้ เราไม่ได้เล่นแรงนะคะพรายน้ำวิ่งอยู่ดีๆเลือดก็ไหลออกมาเลย"
"ถ้าเป็นแบบนั้นหมอว่าคงอากาศร้อนไปแหละ ก็ลองให้น้องน้องเปิดแอร์ในอุณภูมิที่ไม่ร้อนเกินไปไม่เย็นเกินไปแล้วกันนะครับ"
ตั้งแต่ที่หมอพูดแบบนั้นพรายน้ำก็ต้องนอนในห้องที่มีแอร์เย็นช่ำตลอดแต่กระนั้นช่วงเวลาตีสองตีสามของทุกวันคุณแม่ก็จะตื่นมาพบว่าเลือดกำเดาของลูกสาวได้ไหลออกมาเปราะเปื้อนหมอนอีกแล้วเป็นอย่างงี้อยู่ประมาณครึ่งปีที่พรายน้ำนอนอยู่ที่โรงพยาบาลจนแทบจะเป็นบ้านหลังที่สองส่วนคุณหมอประจำไข้ที่ออกเวรไปแล้วตอนหกทุ่มก็ต้องกลับเข้ามาใหม่เพราะเป็นผู้รับผิดชอบเคสนี้ ฉันหล่ะสงสารหมอเสียจริง
ณ โรงเรียนเอกชนชื่อดัง
"พรายน้ำไปทำอะไรมาทำไมถึงได้ผื่นเต็มตัวแบบนี้"คุณแม่ถามขึ้นหลังจากที่สั่งคนไปรับลูกสาวและลูกชายกลับจากโรงเรียน แต่กลับมาด้วยสภาพผื่นคันๆที่ถูกเกาจนเป็นปื้นแดงๆเต็มไปหมด
"พรายน้ำไม่ได้ทำอะไรเลยนะคะ วันนี้พรายน้ำไม่ดื้อ"คุณแม่ที่ไม่เชื่อลูกสาวก็รีบต่อสายหาครูประจำชั้นทันที เมื่อได้ความว่าลูกสาวตนไม่ได้ไปเล่นอะไรพิเรนมาทำเอาคุณแม่ถึงกับงงเป็นไก่ตาแตก งั้นมันจะเกิดจากอะไรหล่ะ
ณ โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง
"หมอว่าผื่นแบบนี้เกิดจากอาการแพ้นะครับ น้องแพ้อะไรรึเปล่า"คุณหมอนุ่มถามหลังจากที่สำรวจบนตัวเด็กน้อยอย่างละเอียดถี่ถ้วนแล้ว
"ไม่รู้เหมือนกันค่ะน้องยังไม่มีอาการแพ้อะไรนะคะ"
"งั้นน้องทานอะไรตอนอยู่โรงเรียนครับ"
"วันนี้คุณแม่ครัวทำข้าวต้มกุ้งให้ทานค่ะ อร่อยมากๆเลย"เด็กน้อยเล่าเรื่องให้ฟังว่าอาหารกลางวันวันนี้มันอร่อยแบบนั้นแบบนี้ หารู้ไม่ว่ามันอาจจะเป็นชนวนเหตุที่ทำให้ตัวเองเป็นแบบนี้ก็ได้
"น้องอาจจะแพ้อาหารทะเลก็ได้ครับ ผมจะจ่ายยาเบื้องต้นให้พร้อมคาลาไมล์นะครับยังไงก็อย่างกินบ่อยนักนะครับเพราะเราไม่รู้ว่าอาการมันจะรุ่นแรงกว่านี้ไหมกันไว้ดีกว่าแก้นะครับ"จากนั้นเป็นต้นมาพรายน้ำก็แทบจะกินอาหารทะเลนับครั้งได้แถบจะกินปีละครั้งกันเลยทีเดียว
อาการที่คนปกติเค้าเป็นครั้งเดียวในชีวิตแต่พรายน้ำเป็นถึงสองครั้ง!! ในชีวิตอาการที่ว่าคือคุณสุกคุณใส(อีสุกอีใส) ครั้งแรกที่เป็นตามปกติและครั้งที่สองติดพระพายมาเพราะสองคนนี้เล่นด้วยกัน ติดกันไม่เท่าไหร่แต่เพราะการรักษาและช่วงเวลามันค่อนข้างจะทรมาณยาก็ขมมากๆเลยหละ
3วันผ่านไป
"ลูกไข้ขึ้นมาสามวันแล้วนะคะ พาลูกไปโรงพยาบาลเถอะค่ะ"เสียงคุณแม่ที่คุยกับคุณพ่อดังขึ้นหน้าห้องขอลูกสาวที่ตอนนี้ป่วยมาได้สามวันแล้วและไข้ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะลด
ณ โรพยาบาล
"ผมขอตรวจเลือดน้องด้วยนะครับอาการน้องเข้าข่ายว่าจะเป็นไข้เลือดออก"เสียงของคุณหมอสมชายดังขึ้น หมอสมชายคือดหมอประจำไข้ของพรายน้ำตั้งแต่ตอนที่พรายน้ำเลือดกำเดาไหล และหมออรรถก็คือหมอประจำไข้อีกคนที่คอยจ่ายยาให้พรายน้ำ
"ผลเลือดออกแล้วนะครับ น้องเป็นไข้เลือดออกจริงๆด้วย ให้น้องแอดมิดนะครับหมอจะได้ดูแลอย่างใกล้ชิด"และนี่ก็เป็นอีกครั้งที่พรายน้ำต้องมานอนที่โรงพยาบาล พรายน้ำคิดว่าโรงพยาบาลคงจะเป็นบ้านหลังที่สองของเธอจริงๆนั่นแหละ
ณ รีสอร์ทแห่งหนึ่ง
หลังจากที่อาจน้ำเสร็จ
"พระพายคันอะดูให้หน่อย"หลังจากน้องสาวอาบน้ำเสร็จฉันก็ยังเห็นเจ้านี่เกาไม่หยุดเกาไปเกามาจนแดงไปหมดวันนี้เป็นวันที่เราสองครอบครัวใหญ่มาเที่ยวกัน เมื่อถกแขนเสื้อของพรายน้ำดูก็ต้องตกตะลึงผื่นขึ้นอีกแล้วมันจะเป็นไปได้ยังไงในเมื่อวันนี้ไม่มีอาหารทะลเลย
ณ คลินิกแห่งหนึ่ง
"คนไข้เริ่มคันตอนไหนคะ"เภสัชกรหญิงประจำร้านขายยาใกล้รีสอร์ทถามขึ้นหลังจากดูลักษณะผื่นอย่างคร่าวๆ
"หลังอาบน้ำค่ะ"พรายน้ำมาคลินิคพร้อมกับพระพายแต่ในขณะที่ตอนจนถึงตอนนี้ก็ยังเกาไม่หมด
"คนไข้อาจจะแพ้น้ำก็ได้ค่ะ ยังไงถ้าว่างรบกวนไปตรวจละเอียดที่โรงพยาบาลอีกทีนะคะเพื่อเป็นการป้องกันไม่ให้วินิจฉัยโรคผิดนะคะ เภสัชจะจัดยาที่จำเป็นให้นะคะ"และหลังจากกลับจากคลิปไปเที่ยวพรายน้ำก็ได้ไปโรงพยาบาลตามคำแนะนำของเภสัช และปรากฎว่าแพ้น้ำจริงๆแต่เป็นน้ำบาดาลที่น้อยคนจะใช้มันแล้วรีสอร์ทแห่งนั้นก็ดันใช้มันเสียด้วย
จนตอนนี้ที่ป่วยง่ายแม้อากาศเปลี่ยนแปลงนิดหน่อย แถมยังแพ้อากาศเย็นนิดๆด้วย พรายน้ำเคยบอกฉันว่าอยู่แอร์นานๆจะแสบจมูกมากบางครั้งถึงขึ้นหนาวมากจนมีเลือดไหลออกมาเลยทีเดียว ฉันที่เคยเห็นมันกับตา ถึงแม้จะไหลออกมาน้อยแต่มันก็ยังเป็นเรื่อย ทำให้ห้องของพรายน้ำต้องเปิดแอร์ในช่วงหน้าหนาวที่อุณหภูมิ29cํ ในหน้าหนาว และ 27cํในหน้าร้อนกันหน้าฝน
ถึงไม่จ้างฉันก็ตั้งใจจะให้วินกับพรายน้ำมันได้กันอยู่แล้ว แต่พอจะถึงเวลานั้นขึ้นมาจริงๆฉันก็เกิดหวงน้องขึ้นมาซะได้ใครมันจะทำไมวะ
"พี่พายว้อยยยยย เลิกทุบตื่นแล้วว้อยย"ละความสนใจจากน้องสาวตัวดีที่ยืนสัปหงกอยู่ ฉันก็หันมาสนใจรุ่นน้องต่างคณะที่ลุกจากที่นอนในสภาพเสื้อผ้าตัวเดิมเหมือนตอนออกมาจากมหาลัย
"6โมงแล้ว ไปกินข้าว"
ไรท์//
ตอนนี้ไม่มีอะไรมาก ไรท์แค่อยากให้ตอนนี้เป็นเรื่องคร่าวๆในชีวิตของพรายน้ำนะคะ ฝากติดตามด้วยนะ พี่สาวคนนี้หวงน้องมากถึงจะอยากให้น้องมีแฟนก็เถอะ
ความคิดเห็น