คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : งานกีฬาสีมหาลัยกับคนดื้อ
Chapter4
Praynam part
"น้องๆใครยังไม่ได้น้ำ!!"เสียงของฉันดังแข่งกับเสียงกลองเสียงเชียร์ต่างๆมากมายเพราะนี่คืองานกีฬาสีมหาลัย
"พอแล้วมั้ย แกไม่ใช่พี่สวัสดิการ ไม่ใช่ผู้นำเชียร์ ไม่ใช่ผู้คุมเชียร์ ไม่ต้องดูแลน้องขนาดนั้นก็ได้"เสียงใสของเพื่อนสนิทต่างคณะอย่าง ริน ดังขึ้นในขณะที่เพื่อนของเธอกำลังส่งน้ำให้น้องๆบนสแตนด์ อย่างที่รุ่นพี่ที่ดีควรจะทำ
"ขึ้นสแตนด์มันเหนื่อยไง แกไม่เข้าใจน้อง"ฉันแย้งขึ้นทันที หัวใจของคนเคยขึ้นสแตนด์อ่ะนะ แดดร้อนๆ ไหนยังจะต้องแหกปากอีก เหนื่อยไม่เหนื่อยไม่รู้ แต่ถ้าได้รับการดูแลดีๆมันจะดีมากเลยหล่ะ
"ฉันพูดยังไงแกก็คงไม่ฟังสินะ"พอพูดจบร่างของเพื่อนสนิทต่างคณะที่แสดงให้เป็นอย่างเด่นชัดว่าเป็นห่วงเธอก็ได้เดินหายไปในทันที ก็คงจะไปหาแฟนแหละ ก็แฟนเค้าเป็นถึงอดีตเดือนคณะหนิเนาะ ที่ยังคงรักกันหวานชื่นตั้งแต่เปิดตัวคบกันมาแล้วถึง2ปีจนตอนนี้ก็ยังคงรักกันดี
"พี่พรายหยุดก่อนมั้ยนี่เที่ยงแล้วไปกินข้าวก่อน"ทันทีที่ ได้ยินเสียงที่คุ้นหู ฉันก็หันไปทางต้นเสียงทันที การลุกและหันไปคนละทิศทางอย่างกะทันหันทำให้ฉันเสียงการทรงตัวเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ทำให้ถึงกับข้อเท้าพลิกหรือล้ม เพราะได้มือของคนตรงหน้ามาดึงไว้ก่อน
"มาทำไมเนี่ย"ยังทันทันจะทรงตัวดีๆปากเจ้ากรรมก็ดังสวนผู้มีพระคุณกลับไปสะงั้น
"พี่เซมบอกว่ามีคนดื้อทำงานเกินหน้าที่ก็เลยมาดู แต่พอเห็นแบบนี้แล้วอยากเปลี่ยนจากมาดูเป็นมาดุเลยครับ"ดุทำไมทำอะไรผิดวะ ไม่เข้าใจ
"เพื่อ"
"ไม่ตอบ ไปกินข้าวก่อนเร็ว"ยังไม่ทันจะได้ปฏิเสธร่างของรุ่นน้องต่างคณะคนสนิทของพี่สาวก็จัดการลากฉันขึ้นรถเสร็จสรรพ ไอ้เราก็ลืมไปเลยว่า ริน เป็นแฟนกับ เซม แล้วสองคนนี้มันก็ต้องคุยกันไง แล้วเซมก็อยู่คณะบริหาร ถึงจะคนละสาขาแต่มันก็เป็นคณะเดียวกับ วิน
ณ ร้านอาหารแห่งหนึ่งนอกรั้วมหาลัย
"ออกมาไกลทำไมกินในคณะก็ได้ยังไงก็ต้องกลับเข้าไปอยู่แล้ว"ฉันบ่นขึ้นทันทีเมื่อรถจอดสนิทอยู่หน้าร้านอาหารชื่อดังที่เป็นที่รักใคร่ของนิสิตทุกคณะ
"ใครบอกว่าเราจะกลับไป ผมฝากพี่รินบอกเพื่อนคณะพี่ให้แล้วว่า 'เราจะไม่กลับไป' "ก็คงจะทำอะไรไม่ได้แล้วแหละถ้าไอ้เด็กนี่มันจะทำขนาดนี้
"ฮัลโหลพี่พาย"
[มึงเอาน้องกูไปไหนเนี่ย กูจะมารับมันไปกินข้าวอยู่คณะไม่เจอมันเนี่ย]
"กำลังจะบอกพอดีเลย พี่พรายอยู่กับผมนะแล้วก็คงจะไม่กลับเข้ามหาลัยไปแล้วแหละ"
[เออๆจะไปไหนก็ไป พามันไปแดกข้าวด้วย ดูแลมันดีๆกูจะกลับไปดูมันตอนเย็นถ้าน้องกูเป็นอะไรนะ]
"โอเครครับ พี่ของว่าที่แฟนในอนาคต สั่งซะ ผมไม่ใช่คนรับใช้น้องพี่นะเว้ย รถก็ขับให้ข้าวก็พาไปกินกินเสร็จต้องขับไปส่งอีก มันจะมีอะไรดีเท่ามีคนหล่อๆอย่างผมเป็นสาระถีส่วนตัวให้แหละเนาะ"สิ้นประโยคที่วินพูดกับพี่สาวฉันก็กดวางสายทันที
"ลำบากมากก็เชิญคุณกลับไปก่อนเลยค่ะ"อดจะหมั้นไส้กับการชมตัวเองอย่างออกหน้าออกตาของคนตรงหน้าไม่ได้ ทั้งที่ตัวเองเป็นคนเสนอเองแท้ๆ
"ไม่กลับหรอก วันนี้จะนอนดูคนดื้อครับ จะดูว่าจะซ่าได้มากแค่ไหน"พูดเสร็จเขาก็เดินลงจากรถเข้าร้านอาหารน่าตาเฉย แต่เดี๋ยวนะนอนดูคนดื้อเค้าจะนอนกับฉันหรอ...
ณ คอนโดย่านเศรษฐกิจ
WwinN
6นาที,คอนโดjtbc
จัดการกับคนดื้อยังไงดีครับ
@Papay
ถูกใจ2,549,คอมเม้นต์1,259,แชร์595
Papay:มันยังไม่เลิกทำอีกหรอ
WwinN:บอกไม่ฟังเลยพี่
Rin Rinlada:จัดการมันเลย
PrayMai:ดูแลพี่ผมดีๆนะครับ
samsam:กูช่วยมึงมากแล้วจริงๆ
กลับมาจากร้านอาหาร ฉันก็ตรงเข้าห้องน้ำอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยเตรียมตัวดูหุ้นในตลาดหลักทรัพย์(ไม่ใช่เตรียมตัวนอนอ่อ//ไรท์ นอนเอาไว้ทีหลังงานต้องมาก่อน//พรายน้ำ)ต่อทันที
"ผมว่าพี่ปิดคอมแล้วมานอนดีกว่านะ ตากแดกตามลม กลับมาทำงานอีกมันไม่ใช่แล้ว ดื้อกว่านี้จะดุแล้วนะ"มีจะมาดุเห็นฉันเป็นเด็กหรอห้ะ ฉันก็แค่จะรอปิดราคาหุ้นวันนี้เฉยๆ วันนี้หุ้นราคาดีมากเลย ขึ้นตั้ง20% ยังไม่ทันจะได้กดถอนเงินโน๊ตบุ๊คของฉันก็โดนพับเก็บไปเสียแล้ว ดีนะที่ปิดราคาหุ้นไปแล้วเพราะถ้าปล่อยไว้ราคาหุ้นตกอาจจะติดลบได้ แต่เงินถอนตอนไหนก็ได้ อารมณ์ดีเพราะมีเงินอยู่5555
"ไม่ต้องทำหน้างงแล้วมานอนครับ เร็วเดี๋ยวเป็นไข้นะพักผ่อนน้อยอะ"
"นี่นายเห็นฉันเป็นเด็กหรือยังไงกัน เดี๋ยวก็ดื้อ เดี๋ยวก็ดุ ไหนจะให้ไปนอนอีก ฉันเป็นพี่นะเว้ย"ทำเป็นบ่นไปอย่างนั้นแหละ สุดท้ายก็ยอมลุกจากโต๊ะทำงานไปนอนอยู่ดี
"คนเป็นพี่เค้าไม่ดื้อแบบนี้หรอกครับ แต่ผมเป็นห่วงพี่นะไม่งั้นไปมาดูแลแบบนี้หรอกนะ"เมื่อรู้สึกว่าอากาศในห้องมันร้อนขึ้น(ทั้งที่เปิดแอร์)ฉันก็ตัดบทรีบง่วงทันที
"นอนดีกว่าง่วงแล้ว"เมื่อล้มตัวลงนอน ฉันก็ได้ยินเสียงหัวเราะในลำคอทันที วันนี้มันจะเป็นการนอนกลางวันที่ฉันจะจำไปตลอดชีวิตเลยว่าโดนเด็ดหาว่าดื้อแบบนั้น ทำตัวเป็นเด็กแบบนี้
พรึบ~
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วในขณะที่ฉันยังไม่ได้ตั้งตัวตอนนี้กลายเป็นว่าฉันมาอยู่ในอ้อมกอดไอ้เด็กรุ่นน้องต่างคณะเสียแล้ว
"มากอดทำไม"ตัวก็ตัวฉันนะเว้ยแม้เราจะเคยกันมาแล้วก็เถอะ แต่ใช่ว่าต้องมีครั้งต่อไปสักหน่อย(หมายถึงกอดนะ)
"หนาว"เมื่อเจ้าเด็กนี่มันพูดมาแบบนี้ฉันก็ขี้เกียจจะเถียงกับเขาเต็มทนนอกจากจะเปลืองพลังงานแล้ว ตอนแรกที่แกล้งง่วงตอนนี้เริ่มจะง่วงจริงๆแล้วสิ แล้วกลับมาคิดอีกที ก็แค่กอดไม่ได้เสียตัวคงไม่เป็นไรและอยู่แบบนี้ 'ดีเหมือนกัน'
ไรท์//
นางเอกไรท์แอบแรดเนาะปฏิเสธเค้าแบบนั้นแบบนี้ไหงยอมไปอยู่ในอ้อมกอดเค้าสะงั้น ฝากติดตามเรื่องนี้ด้วยนะคะ ด้วยรักจากไรท์ถึงรีดเดอร์
:x
ความคิดเห็น