คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : คงจะจริง'อย่างที่ว่า'
chapter3
Win part
หลังจากที่ผมอุ้มพรายออกมาจากห้องำงานในเวลาตีสี่กว่า ซึ่งเป็นเวลาที่ผมควรจะได้นอน แต่พี่พรายน้ำเค้าดันไม่ยอมกลับบ้านนี่สิ กรรม!!
"นี่โดนอุ้มขนาดนี้ยังไม่ตื่นอีกหรอพี่"ผมถามกับพี่พระพายตัวการที่ทำให้ผมต้องตื่นในเวลาแบบนี้ และผมคิดว่าถ้าจะหลับลึกขนาดนี้ละก็โจรขึ้นบ้าน หรือ โดนลักพาตัวก็คงจะไม่ต้องวางยาสลบให้เสียเวลาเพราะแค่มาอุ้มไปก็ได้ละแค่นี้ง่ายๆ
"พรายน้ำมันเป็นคนหลับยากแล้วก็ตื่นยากด้วย เพราะงี้เลยทำงานหนักเพื่อให้ตัวเองหลับไง"เท่าที่ผมรู้เรื่องของพี่พรายน้ำคร่าวๆ พี่พรายน้ำเป็นคนที่หลับยากและตื่นยาก ภูมิคุ้มกันต่ำและแพ้อากาศอยู่บ่อยๆ คนอะไรขี้โรค ชะมัด
"งั้นพรุ่งนี้พี่พรายน้ำเค้ามีเรียนป่ะ"
"มี11โมง"
"ผมว่าไม่ต้องให้พี่เค้าไปเรียนหรอกให้พักดีกว่า"
"กูก็อยากให้เป็นแบบนั้น"ที่อยากให้เป็นแบบนั้นมันหมายความว่าได้หรือไม่ได้กันล่ะ ด้วยคำตอบที่กำกวมไม่สามารถจับใจความได้ แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ผมสงสัยน้องลงเลย
05:00น.
"เอามันไปส่งห้องด้วย"ทันทีที่ถึงคอนโดพระพายก็รีบลงจากรถแล้วเดินไปเปิดประตูหลับซึ่งมีพรายน้ำนอนอยู่ในกองผ้าห่มอย่างไม่มีทีท่าว่าจะตื่นเลยสักนิด" ตัวยังไม่หายร้อนเลย เอาไงดีวะเนี่ย "ท่าทางของผู้เป็นลูกพี่ที่ออกอาการห่วงลูกน้องอย่างเห็นได้ชัด แม้จะเป็นลูกพี่ลูกน้องกันแต่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เด็กๆก็รักกันเหมือนพี่น้องแท้ๆเข้าไปเสียแล้ว
"พี่เรียนหมอมาต้องรู้ดิ"ผมที่ลงจากรถมาทีหลับแม้จะช้ากว่าแต่ก็ได้ยินสิ่งที่พี่พระพายพูดชัดเจน
"เออเอาพรายขึ้นไปเดี๋ยวกูจัดการต่อเอง"
ณ ห้องในคอนโดชื่อดังย่านเศรษฐกิจ
"มึงไปรอห้องนั่งเล่นไป เดี๋ยวเสร็จแล้วกูเรียก"
"เดี๋ยวเรียกทำไมจะกลับแล้ว"
"อยู่ดูแลพรายให้กูหน่อย งานกูยังเหลืออีกเยอะ นะนะ"สัสเอ๊ย ไม่ต้องนอนแล้วมั้งกูเนี่ย
Papay part
"อือ..พายหรอ"คนที่พึ่งจะหลับไปเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก็ตื่นขึ้นด้วยฤทธิ์ของน้ำเย็นที่กระทบกับผิวกาย
"ก็ต้องเป็นพายอยู่แล้วสิ แล้วนี่ขึ้นทำงานแทนพายอีกแล้ว พายบอกแล้วไม่ใช่หรอว่าไม่ให้ทำ งานมันไม่เร่ง" หญิงสาวผู้มีศักดิ์เป็นลูกน้องที่โดนบ่น ตั้งแต่ตื่นขึ้นมาทำหน้าหงอยลงอย่างเห็นได้ชัด
"ก็พรายว่างไง แล้วนอนไม่หลับก็เลยทำงานต่ออีกหน่อย"
"อีกหน่อยของพรายคือทำรายงานเสร็จ แล้วสรุปงบต่อ จนหลับคาคอมไปเลยใช่มั้ย"ผู้เป็นน้องที่เถียงอะไรไม่ได้ ก็ได้แต่นอนนิ่งจนแทบจะหลับไปอีกรอบ "พรุ่งนี้ไม่ต้องไปเรียนพายจะลาให้" ผู้เป็นที่บ่นน้องสาวด้วยความเป็นห่วงเอ่ยขึ้น แม้จะใส่ใจแค่ไหนน้องสาวคนนี้ก็ยังดื้อ และเหตุผลเดิมที่อ้างเวลาทำงานหนักมันบ่อยจนพระพายพูดตามได้อย่างไม่มีผิดเพี้ยนเลยนั่นก็คือ 'ก็กำลังจะตีตลาดต่างประเทศก็ต้องทำงานให้หนักขึ้นสิ' อีกตั้งหลายปีพรายน้ำมันจะรีบทำไม
"อือ จะพยายาม"
"ห้าม'จะ' ต้องทำเข้าใจมั้ย"ผู้เป็นน้องพยักหน้าส่งๆอย่างไม่ใส่ใจเท่าไหร่นัก ผู้เป็นพี่ที่รู้คำตอบอยู่แล้วก็ลุกขึ้นไปเรียกอีกคนมาเฝ้าแทนตน เพราะตนจะไปทำสรุปงบที่น้องสาวได้ทำค้างไว้ให้เสร็จ
10:00น.
Praynam
ครืดด~~~~~
โทรศัพท์ทีถูตั้งปลุกไว้แบบสั่น ได้สั่นขึ้นทำให้เจ้าของโทรศัพท์ต้องตืนขึ้นแม้จะหลับไปไม่กี่ชั่วโมงก็ตาม พรายน้ำที่ตอนนี้อาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยกำลังจะไปเรียน พี่สาวที่ขอห้ามไว้พรายน้ำรู้ว่าพี่สาวเป็นห่วง แต่นี่ก็ปีสี่แล้วมันไม่ใช่ปีที่จะมาเรียนทิ้งๆขว้างๆเพราะเดี๋ยวก็ต้องจบออกไปทำงานควรจะเก็บเกี่ยวให้ได้มากที่สุดเป็นไปได้พรายน้ำอยากจะเข้าให้ครบทุกคลาสตามเวลาเรียนเสียด้วยซ้ำ
10:45น.
:*:win:*:
ครืด~~~~~
"ว่า"
[ออกจากห้องไปตอนไหน]
"นานแล้ว ทำไม"
[ตัวเองป่วยอยู่อ่ะรู้รึเปล่า] รู้สิรู้ดีเลยด้วย
"ไม่ได้เป็นอะไรมาก"
[พักผ่อนบ้างระวังจะวูบ]
"เออ แค่นี้นะ"
[เดี๋ยว!! เลิกกี่โมง]
"บ่ายสอง"
[รอหน้าคณะเดี๋ยวไปรับ]
ติ๊ด~
หลังจากที่วินวางสายไป ฉันรู้ว่างตอนนี้ร่างกายฉันกำลังอ่อนเพลีย แต่จะทำยังไงได้ล่ะในเมื่อฉันพยายามนอนเร็วๆแล้ว ทำตามวิธีในเน็ตสะกดจิต หรือแม้แต่กดจุดก็แล้ว มันสามารถทำให้ฉันนอนหลับได้ปกติ แต่ก็แค่พักเดียวเท่านั้นแหละแล้วก็กลับมาเป็นแบบนี้อีก พี่พายบอกว่าอาการมันเกิดจากความเครียดฉันก็ไม่รู้ว่าวันๆฉันเครียดเรื่องอะไรบ้างถึงนอนไม่หลับจนต้องหางานทำแบบนี้
14:30น.
ฉันที่เรียนเสร็จก็เดินออกจากคลาสมายังหน้าคณะที่มีมนุษย์หน้าตูดนั่งรออยู่ ก็แน่ล่ะสิปล่อยเลทครึ่งชั่วโมงทั้งที่เลิกบ่ายสอง
"ก็ยังรอเนาะ"เมื่อดินไปถึงฉันทักถามคนนั่งอยู่ด้วยเสียงเรียบเฉยไม่ได้เป็นคำทักทายที่น่าประทับใจเท่าไหร่ด้วยเช่นกัน
"ตามจริงวันนี้พี่พายลาให้พี่แล้วนะ"เรื่องนี้ฉันรู้เพราะตอนอาจารย์เช็คชื่ออาจารย์ก็ไม่คิดว่าฉันจะมาเช่นกัน
"ก็บอกว่าไม่ได้เป็นอะไรมาก มาได้"ทันทีที่ฉันพูดจบคนที่นั่งอยู่รีบเด้งตัวขึ้นมาประชิดตัวฉันเพื่อวัดไข้ ด้วยการเอามือมาจับตามตัว หน้าผาก และลำคอ
"แต่เมื่อเช้าผมเห็นพี่กินยาอยู่นะ พี่จะฝืนตัวเองทำไมวะ มหาลัยงานมันไม่หายไปไหนมันตามได้"ใช่ค่ะ ตอนที่ฉันตื่นฉันรู้ว่าตัวเองจะไม่ไหวเลยต้องกินยากันไว้ถึงจะเป็นไปแล้วก็เถอะ แล้วเมื่อเช้าที่ฉันตื่นมาก็พบว่าเจ้าเด็กนี่มันนอนอยู่บนโซฟาในห้องนอนของฉัน ถ้าเป็นคนอื่นที่ตามจีบฉันอยู่ได้เข้าห้องฉันขนาดนี้ก็คงจะไม่รอด แต่นี่ไม่เป็นอะไรเลยก็ถือว่าเป็นผู้ชายที่ให้เกียรติกันพอสมควร
"มันไม่ได้เข้าคลาส เรียนเองมันไม่เข้าใจเท่าอาจารย์สอนหรอกนะ แล้วนี่มารับใช่ไหมกลับบ้านได้แล้ว"
บนรถ
"พี่กินไรมายัง"เมื่อขึ้นมาบนรถยังไม่ทันจะได้ออกจากมหาลัยรุ่นน้องต่างคณะ ร่วมมหาลัยก็ถามขึ้น
"ยังหรอก กลับไปกินอยู่ห้อง"เมื่อฉันตอบออกไป ก็เกิดความเงียบตั้งแต่มหาลัยจนมาถึงคอนโดของฉัน"ขอบคุณ"ก่อนลงจากรถฉันไม่ลืมที่ขอบคุณแม้คำว่าขอบคุญจะเป็นคำที่ใช้กับผู้ใหญ่แต่ฉันก็ใช้บ่อยจนติดมาใช้กับคนที่เด็กกว่าเสียแล้ว
"ไม่ต้องขอบคุณหรอกจะขึ้นไปด้วย"ยังไม่ทันได้แย้งกลับเขาก็เดินนำฉันไปในตอนโดเสียแล้ว ว่าแต่!! ที่จะตามไปมีคีย์การ์ดห้องฉันหรอ แล้วถ้ามีใครมันให้ ห้ะ!!
"พี่ไปนอนรอไป เดี๋ยวผมทำอะไรให้กิน"
"อือ..อ"ก็ดีเหมือนกัน ตาของฉันหนักจนแถบจะหลับกลางอากาศได้อยู่แล้วทำอะไรกินตอนนี้ก็คงจะไม่ไหว
แอด~~
เมื่อเข้ามาถึงในห้องนอนฉันก็จัดการเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดนอนแล้วกระโจนลงเตียงทันที และไม่นานฉันก็หลับไป
30นาทีผ่านไป
"พี่พราย ตื่นๆข้าวเสร็จแล้ว"เสียงทุ้มเอ่ยปลุกร่างของหญิงสาวที่จมอยู่ในกองผ้าห่มเมื่อไม่นานมานี้ด้วยความอ่อนเพลียทำให้เธอไม่สามารถตื่นได้ง่ายๆ
"อือ..อ"ด้วยความที่เป็นคนนอนท่าเดียวตลอดทั้งคืน ชายหนุ่มปลุกไปก็ไม่เกิดการขยับร่างกายเลยแม้แต่น้อย ซ้ำแล้วยังแน่นิ่งเสียอย่างนั้น ถ้าไม่ติดว่าเธอเหนื่อยก็คงคิดว่าเธอได้ตายไปแล้วแน่ๆ
"พี่ตื่นๆๆ"เมื่อการปลุกด้วยเสียงไม่เป็นผลทำให้ชายหนุ่มเปลี่ยนจากการใช้เสียงมาเป็นทั้งเขย่าและตะโกนปลุกแทน และเหมือนจะได้ผลเมื่อวิธีนี้ทำให้ร่างของหญิงสาวรำคาญขึ้นเล็กน้อยเหมือนจะตื่นแล้วแต่ว่า
พรึ่บ~!!
แทนที่เธอจะรีบลุกจากที่นอนตามเสียงปลุก แต่เธอกลับดึงเขาลงมานอนด้วยแทนเสียอย่างนั้น แถบยังกอดรัดร่างนั้นเอาไว้แล้วพูดขู่อีกเสียด้วย
"เงียบๆ แล้วนอนไป"สิ้นเสียงนั้นไม่นานทั้งคู่ก็เข้าสุ่ห่วงนิทราไปตั้งแต่ตอนบ่ายสามกว่าของวันจนถึง
21:00น.
"พี่ตื่นยังเนี่ย"ร่างของชายหนุ่มรุ่นน้องที่ถูกกอดอยู่เอ่ยขึ้นหลังจากรู้สึกตัวได้ไม่นาน แต่เขารู้สึกว่ารุ่นพี่คนนี้จะไม่ยอมตื่นง่ายๆเสียแล้วถ้าไม่ตื่นมากินข้าวเสียตอนนี้ตื่นมาก็คงจะหิวจัดเป็นแน่ เขาจึงทำการปลุกรุ่นพี่ที่เขาถูกจ้างให้มาจีบอย่างจริงจังอีกครั้ง
"หือ...ไม่ตื่นได้มั้ย"เสียงของหญิงสาวดังขึ้นอีกครั้งหลังจากเงียบไปนาน
"ผมทำอาหารทิ้งไว้ตั้งแต่บ่ายสามจนตอนนี้สามทุ่มแล้วกินไม่ได้แล้วมั้งตื่นเถอะ"
"ฉันหนักหัวอ่ะของอีกสักแปบนะ"ตอนที่ไม่ได้นอนก็ง่วงจนหนักหัวพอนอนมากไปก็เหมือนโดนสูบพลังยังไงอย่างนั้นแหละ
"ตัวพี่ร้อนๆนะ"ไม่พูดเปล่าตอนนี้ที่นอนอยู่ใกล้กันอยู่แล้วยิ่งมานอนอยู่ในท่าตะแคงเอาหน้าผากชนกันอยู่ยิ่งแล้วใหญ่ถ้ามันจะไม่ได้ตัวร้อนเพราะเป็นไข้ก็จะไม่แปลกใจเลย
"ไปๆลุกได้แล้ว อยู่กับนายนี่เปลืองตัวจริงๆเลย"เมื่อพูดกับชายหนุ่มรุ่นน้องเสร็จร่างของหญิงสาวก็ลุกขึ้นทันที แล้วเปิดลิ้นชักของโต๊ะข้างเตียงมาก่อนจะหยิบยาขึ้นมากินอีกครั้ง ซึ่งชายหนุ่มสังเกตเห็นว่ามันคือยาตัวเดียวกับเมื่อเช้า
"กินอีกแล้วหรอ"
"อือ ไม่เป็นไรหรอกน่าาาา ทำอาหารไว้ไม่ใช่หรอเย็นหมดแล้วมั้ง"เธอเบี่ยงประเด็นก่อนจะลุกออกจากเตียงไปยังห้องครัวทั้งชุดนอน แบบนั้นเลย จริงๆชุดนอนของเธอไม่ได้น่าเกลียด จะว่ามันเหมือนในฟิคไหมก็ไม่เช่นกัน เธอใส่ชุดนอนแบบเสื้อตัวเดียวยาวถึงหน้าแข้ง(ย้ำว่าน่าแข่งไม่ใช่หน้าขา)
"ถ้ามันไม่ร้อนฉันก็จะกินอ่ะนะ"เธอไม่พุดเปล่าแต่เธอเอาจานข้าวผัดเข้าไมโครเวฟเป็นเวลาไม่นานแล้วจึงเอาออกมาทาน ชายหนุ่มรู้ว่าเธอกินและไม่กินอะไร(จากพี่สาว) แม้จะเป็นคนกินสะอาดแต่ก็ไม่ใช่คนกินยากจึงไม่เป็นเรื่องยากที่ผู้ชายอย่างเขาจะทำให้กินได้ "มากินด้วยกันดิฉันกินไม่หมดหรอกนะ" ชายหนุ่มทำข้าวผัดไว้จานค่อนข้างใหญ่พอสมควรพอสำหรับที่จะกินสองคน
"กินเสร็จแล้วกลับเลยรึเปล่า"เสียงติดแหบของหญิงสาวถามขึ้นคงเพราะเพลียๆเลยทำให้เสียงแหบกว่าปกตินิดหน่อย
"ถ้าไม่กลับพี่จะให้ผมอยู่ต่อรึไง"ชายหนุ่มตอบกลับอย่างทะเล้น
"ก็ไม่ได้ว่าอะไรจะอยู่ก็อยู่ แต่นอนห้องฉันไป ฉันจะไปนอนกับพี่พาย แล้วก็ฉันยังไม่ได้ซักเลยนะว่าไปเอาคีย์การ์ดห้องฉันมาจากไหน"
"ก็พี่พายของพี่นั่นแหละ ให้มาวันที่ผมไปหอบพี่มาจากจากบริษัท แต่ผมจะไม่เข้าห้องพี่เด็ดขาดถ้าไม่จำเป็น"
"อือ ก็ไ่ม่ได้ว่าอะไร ขอบคุณแล้วกันที่อุตส่าห์ไปหอบมาแล้วยังต้องมาดูและอีก"
"ผมก็พึ่งเห็นวันนี้นี่แหละว่าคนอายุมากกว่าผมจะดื้อขนาดนี้"
"นายนอนนี่แหละคืนนี้ เสื้อผ้าอยู่ในตู้ค้นเอาเลย เดี๋ยวฉันจะไปหาพี่พายละ"หลังเธอพูดจบก็ลุกเอาชามใส่อาหารที่หมดแล้วไปล้างแล้วเดินออกจากห้องไปทันที
ไรท์//
นางเอกของไรท์ดื้อมั้ยทุกคนจะตายอยู่แล้วยังจะฝืนตัวเองอีกน่าตีจริงๆเลย
ความคิดเห็น