คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ชีวิตที่ปกติสุข
chepter1
Praynam part
สวัสดีค่ะ ฉันพรายน้ำ นักศึกษามหาลัยเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่งที่กำลังจะเรียนจบ ชีวิตชั้นไม่มีอะไรวันๆก็เรียนกับทำงาน ปกติมันก็เป็นแบบนี้แหละค่ะจนกระทั่ง
"พายมารับเร็วววว"
[ทำไมเสียงเป็นงั้นอะ]จะไม่ให้เสียงเป็นอย่างงี้ได้ยังไงล่ะ ก็ฉันกำลังวิ่งหนีอะไรบ้างอย่างอยู่ เป็นเป็นสัตว์โลกน่าเกลียดน่ากลัวน่าขยะแขยง
"พี่พรายอย่าวิ่งหนีโพ้มมม!!"
[พรายก็ไปวิ่งหนีน้องมัน5555 ไปกับมันแหละดีละ วันนี้พี่เข้าแลปนะจร๊ะ555 ตู๊ดด~~~~~]
"ตามมาทำไมโว้ย"ทันทีที่พระพายพี่สาวที่แก่เดือนกว่าฉันวางสายไปฉันก็หันไปถาม(หรือด่า)ด้วยน้ำเสียงปนตะคอก
"ก็พี่หนีผมอ่ะ"โว้ยยยฉันหนีก็ไม่ต้องตามดิวะ เป็นหมาหรอวิ่งตามเจ้าของอ่ะ
"ก็ไม่ต้องตาม"
"พี่พายบอกว่าให้มารับ วันนี้พี่พายเข้าแลป"
"อือ รู้ กลับแท็กซี่เองได้"
"เปลืองตังค์หน่า ไปกับผมนี่แหละ"อย่าคิดว่าเป็นรุ่นน้องคนสนิทของพระพายแล้วจะทำอะไรก็ได้นะเว้ยเดี๋ยวแม่จะโบกให้ร่วง
ฟุ่บ!!
นั้่นแหละค่ะสุดท้ายก็เถียงไม่ได้อยู่ดี และก็ต้องมานั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถให้กับ วิน นาวิน ธนะวรกิจกุล รุ่นน้องปีสอง คณะบริหารสาขาการตลาด ที่เป็นทายาทห้างสรรพสินค้าชื่อดัง แถมยังพ่วงด้วยตำแหน่งรุ่นน้องคนสนิทของพระพาย และที่เจ็บใจไปกว่านั้นคือที่มันตามฉันอยู่ทุกวันนี้ ก็เพราะพระพายจ้างมันจีบฉัน!!!
คือไม่ได้จะอะไรไงมันแบบแฟนฉันฉันหาเองได้ถึงจะครองโสดตั้งแต่เกิดจนตอนนี้ก็เถอะ แบบไม่ต้องหาแฟนให้กูอ่ะพาย
"วันนี้จะลงไหนครับ"ถามเหมือนมานั่งรถบ่อยอ่ะ(เออก็บ่อยแหละยอมรับ)
"ไปบริษัท"ปกติฉันกับพายทำงานที่บริษัทโดยผลัดกันคนละสัปดาห์ ถึงวันนี้จะเป็นสัปดาห์ของพายแต่ฉันก็ขึ้นทำงานอยู่ดีเพราะฉันรู้สึกว่า กลับคอนโดไปก็ไม่มีอะไรทำอยู่ดี ถ้าจะทำงานนู่นนี่อุปกรณ์ที่บริษัทก็ดูจะมีครบครันเสียด้วยซ้ำ
"ผมขอเข้าไปด้วยดิ"เขาถามขึ้นหลังจากจอดรถบริเวณที่มีไว้สำหรับพนักงานและแขกคนพิเศษแล้ว
"ฉันว่านายน่าจะรู้กฎของบริษัทนะ"กฎของบริษัทคือห้ามคนนอกเข้าและฉันเข้าบริษัทในฐานะพนักงานคนหนึ่ง
"พี่พายบอกว่าเข้าได้"
"ถ้าสนิทกับพี่พายนายก็จะรู้ว่าทำไม"ตอนนี้ฉันกับพี่พาย หรือ พระพาย (นั่นแหละ)เป็นผู้บริหารร่วมในแบรนด์โคลอนบาย:x และตอนนี้เจ้าของแบรนด์ทั้งสองคนก็อายุแค่22ปี ถ้าเปิดตัวว่าเป็นจ้าของแบรนด์ไปพนักงงานหลายคนที่อายุมากกว่าอาจจะไม่เคารพ หรือไม่มีความเกรงใจก็ได้ ฉันกับพายเลยตกลงกันว่าจะให้เลขาทำงานแทน เลขาส่วนตัวเพียงคนเดียวของผู้บริหารทั้งสอง มีชื่อว่า ชุ ชุติกาญจน์ พี่ชุเป็นเพียงคนเดียวที่รู้ว่า พรายน้ำและพระพายเป็นทั้งผู้บริหาร ประทาน และเจ้าของแบรนด์ ในขณะที่พนักงงานคนอื่นรู้แค่ว่าพวกเราคือเด็กฝึกงงานที่จะเรียกใช้ยังไงก็ได้แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นก็ตาม ที่ให้พี่ชุทำหน้าที่นี้ก็เพราะว่าพี่ชุคือคนที่พวกเราไว้ใจที่สุดนั่นเอง
"งั้นก็อย่าโหมงานนะครับ ไม่งั้นพี่พายต้องโกรธมากๆแน่ที่น้องสาวแอบมาทำงานในเวลางานของตัวเองแถบยังโหมงานอีกด้วย"ถึงฉันไม่บอกพี่พายก็รู้อยู่แล้ว เหอะ!! ไอ้เรื่องแบบนี้ใช่ว่าจะเป็นครั้งแรกซักหน่อย แต่ถึงยังไงเค้าก็อุตส่าห์เป็นห่วงอ่ะนะ
"ขอบคุณที่เป็นห่วง"
win part
ทุกคนแปลกใจมั้ยที่เปิดเรื่องมานางเอกอย่างพี่พรายน้ำก็วิ่งหนีพระเองอย่างผมเอาซะได้ ไม่ต้องแปลกใจไปนะ พี่เค้าก็แค่วิ่งหนีเพราะรำคาญแต่ไม่ถึงกลับเกลียดหรอกมั้ง
และที่ผมต้องมาตามจีบพี่พรายก็เพราะว่า
ย้อนไปตอนที่...
"วินกูจะทำยังไงดีวะน้องกูไม่กลับไปนอนคอนโดสามวันละ"เสียงหวานของรุ่นพี่คนสนิทถามขึ้นหลังจากที่ พระพาย รุ่นพี่คนสนิทต่างคณะได้โทรเรียกผมมานั่งปรับทุกข์กัน
"้น้องนี่เพลิง"
"ไม่ คนนี้ชื่อพราย"
"พี่ก็ชื่อพายน้องก็ชื่อพาย? แต่เดี๋ยวนะพี่มีน้องคนเดียวไม่ใช่อ่อวะ"ผมได้แต่แปลกใจเพราะน้องพี่พายที่ผมรู้จักก็มีแต่เพลิงคนเดียว
"กูพายไม่มีรอเรือ แต่พรายอ่ะชื่อเต็มมันชื่อพรายน้ำแต่แม่งเหมือนผีกูเลยเรียกพราย มันเป็นลูกพี่ลูกน้องกู"เมื่อความสงสัยของผมได้ถูกไขจนกระจ่างแล้ว ผมก็แทบขำคนบ้าอะไรชื่อพรายน้ำ
"แล้วเค้าไปอยู่ไหนไม่กลับบ้านกลับคอนโด แต่ผมว่าเค้าอาจจะหนีตามผู้ชายไปก็ได้นะ"แต่บ้านพี่เค้าก็ระดับๆนี้คงไม่หนีตามผู้ชายไปตามที่ผมว่าจริงๆหรอกมั้ง
"มีก็ดีดิ วันๆเรียนทำงานเรียนทำงาน แย่งงานกูทำหมดแล้วเนี่ย เอาบริษัทไปเลยมั้ยเอาไปเลย"น้ำเสียงของพี่พายพูดประชดลูกพี่ลูกน้องตัวเองพร้อมทำไม้ทำมือประกอบเป็นพัลวัน
"แปลว่าโสด"
"เออมันโสด"ก็มีแต่ชีวิตคนโสดเท่านั้นแหละที่จะเรียนแล้วก็ทำงานไม่กลับบ้านแบบนี้
"พี่ก็หาแฟนให้เค้าดิให้แฟนแยกเค้าออกจากงาน"
"เออความคิดดี กูฝากด้วย"
"ฝากนี่หมายถึงให้ผมหาแฟนให้เค้า"
"หึ!! ฝากมึงไปจีบมันที"
"สัสพี่ไม่ว้อย"เมื่อผมได้รับคำตอบจากรุ่นพี่คนสนิทแล้วก็ทำให้ผมอึ่งไปไม่น้อยเลย
"ไม่ต้องเรียกกูพี่แล้วมั้ง อ่ะกูจ้างๆ"มึงจะบ้าหรอพี่ มึงจะจ้างกูจีบน้องสาวตัวเองเนี่ยนะ ยังไม่ทันที่ผมจะได้ปฏิเสธเธอก็หยิบบัตรออกมาใบหนึ่งซึ่งวงเงินน่าจะไม่ใช่น้อยๆเลยทีเดียว วางบนโต๊ะก่อนจะลุกออกไป
กลับมาปัจจุบัน
เรื่องมันก็เป็นแบบนี้แหละครับ ผมจะต้องจีบพี่พรายน้ำเพราะพี่พายจ้างมา ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ผมจีบพี่พรายน้ำให้สำเร็จด้วยนะครับ
ไรท์//
เรื่องนี้เป็นแนวจริงจังนิดนึงนะคะรักใสๆอะไรแบบนี้เนาะแต่ไม่แน่ใจนะคะว่าจะใสมั้ยถ้าไรท์เกิดอยากแต่งncขึ้นมาไรท์ก็จะแต่ง ยังไงก็ฝากติดตามความรักของพรายน้ำกับวินด้วยนะคะ แต่หลังจากที่ไรท์ก้คำผิดแล้วพบว่าเรื่องนี้ไม่มีเอ็นซี แต่เรื่องหน้าไรท์จะแต่งแบบตามใจไรท์ คริๆ
ความคิดเห็น