Destiny love nightmare ลิขิตรักฝันร้าย ราชาปีศาจจอมเจ้าเล่ห์

OPENING

SATAN IN NIGHTMARE

 

...ในคำคืนที่เงียบสงัด...

ดวงจันทร์สีขาวนวลลอยอยู่บนท้องฟ้ายามค่ำคืนที่เดียวดาย

...สายลมที่พัดกระหน่ำ หยุดลงอย่างกระทันหัน...

เจ้าของดวงตาสีเพลิงดั่งเช่นทับทิมที่เร่าร้อน จับจ้องฉันอยู่ริมหน้าต่าง...

หลงใหล โหยหา มันคือความโลภชั้นต่ำที่เกิดขึ้นกับฉัน...

มันคือ...ความรักใช่ไหม...?

รสจุมพิตที่ร้อนรุ่มของเขา ช่างหวานละมุนและอ่อนโยนชวนเคลิบเคลิม อ้อมอกที่อบอุ่นดังดวงตะวัน ยังคงตราตรึงอยู่ในใจฉัน...

...ตลอดเวลา...

เอลิซาเบ็ท..มานอนทำอะไรอยู่ตรงนี้น่ะลูก !! เดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก เอ๋ ! เสียงคุณแม่นี้น่า...?

อ้าว~~!! เอลมานอนอยู่ตรงนี้ได้ไงเนี๊ย ?

ต๊าย~!! นี้อย่าบอกน่ะว่าลูกนอนละเมอน่ะ เมื่อคืนฝันเห็นอะไรกันแน่เนี๊ยลูกคนนี้ ! คุณแม่พูดติดตลกก่อนที่จะเดินจากไป ฝันงั้นเหรอ...?

ไม่จริง...ทั้งหมดนั้น คือความฝันงั้นเหรอ ?

อะไรงั้นเหรอ ? บอกแม่หน่อยสิ ! ฝันเห็นเลขรึเปล่า ? แม่วิ่งกลับมาหาฉัน พอเป็นเรื่องแบบนี้ตาแม่เป็นประกายเชียว

เปล่าหรอก...แค่ฝันร้ายน่ะ^^ ฉันว่าแล้วลุกขึ้นเดินเข้าไปในห้องน้ำ ทั้งที่ฝันเป็นความฝันแท้ๆ...แต่ทำไมกันน่ะ รสสัมผัสที่ริมฝีปาก ความอบอุ่น..ถึงได้เหมือนเกิดขึ้นจริงแบบนี้ ////

            ที่โรงเรียนวันนี้ มีกิจกรรมงานวันวิชาการ ซึ่งนักเรียนทุกๆคนต่างก็สนุกสนานกับงานรื่นเริงกันอย่างเต็มที ปีนี้ห้องฉันได้ทำร้านคาเฟ่ไอดอลโดยที่แต่ละคนจะแต่งตัวเป็นดารา ไอดอล รวมถึงตัวละครในเทพนิยายต่างๆกัน วันนี้ฉันจึงต้องไปโรงเรียนเร็วกว่าปกติเพื่อเตรียมตัว ซึ่งไม่ได้หมายความว่าฉันจะรวมแต่งคลอสเพลย์หรอกน่ะ แต่มันเป็นงานเบื่องหลังหรือก็คือ พนักงานหลังร้านนั้นแหละ

อรุณสวัสดิ์ ฉันทักทายเพื่อนๆที่แต่งตัวได้อลังการสุดๆ นี้คาเฟ่น่ะไม่ใช่แคทวอล์ค อะไรจะลงทุนแต่งชิงดีชิงเด่นกันขนาดนี้

เอลซี่ ! ทรงผมฉันดีแล้วใช่มั้ย ? แมรี่ เพื่อนสาวที่แต่งเป็นจูเลียตถามฉัน บอกตามตรงเธอแต่งได้โอเว่อร์มากๆจนดูยังไงก็ดูไม่เหมือนเจ้าหญิงเลยซักนิด เหมือนพวกคาบาเร่ที่ผับแถวอิตาลีไม่มีผิด

อือ..สวยมากเลยล่ะ ฉันว่า เห็นสภาพยัยนี้แล้วไม่กล้าตำหนิ เพราะถ้าบอกไปมีหวังน้ำตาตกแน่ ยังกะผีคาบาเร่แบบนี้น่ะ (-_-;)

งั้นเหรอ ! ว่าแต่ทำไมเธอไม่แต่งบ้างล่ะ หุ่นออกจะดี เนอะ ! แมรี่ว่าแล้วหันไปหาเพื่อนที่แต่งเป็นอะไรซักอย่าง ยัยคนนั้นก็น่ากลัวยังกะผีสวมหน้ากากแน่ะ

ไม่เอาหรอก ฉันชอบทำงานเบื่องหลังมากกว่าน่ะ เชิญพวกเธฮทำงานนี้ให้สนุกล่ะกัน^^ ฉันว่าแล้วเดินไปเปลี่ยนชุดที่ห้องน้ำ ชุดของพนักงานหลังร้านไม่โอเวอร์จนเกินไป เพราะมีแค่ชุดเดรสสีชมพูอ่อน กับผ้ากันเปื้อนแบบคุณหนูน่ารักๆ แล้วก็หมัดผมด้วยโบสีแดงก็แค่นั้น ดูแล้วก็เหมือนสาวใช้นั้นแหละ

ว้าว~!! ชุดน่ารักจังเลย เพื่อนสาวอีกคน ดัชชี่ เดินเข้ามาเปลี่ยนชุดเช่นกัน ตกใจหมดเลย ! นี้ฉันพึ่งเปลี่ยนชุดเสร็จหมาดๆเองน่ะ

กรี๊ดด~!! อย่างน้อยก็เคาะประตูหน่อยสิย่ะ ! อึ่ย~! ถ้ายังเปลี่ยนไม่เสร็จมีหวังได้โชว์อไรๆให้ยัยนี้ดูแน่ ///

5555+ ผู้หญิงเหมือนกันยังจะกลัวอะไรอีกจ๊ะ~! นี้ๆถ้าฉันใส่ต้องน่ารักแน่ๆเลย ฮิๆ เฮ้อ~! หลงตัวเองเข้าไป

จ๊า~! คงดูดีกว่ายัยพวกที่แต่งครอสเพลย์นั้นอีกล่ะมั่งน่ะ ฉันแกล้งแซว ดัชชี่หัวเราะก่อนที่จะเงียบไป

5555+.....

...อะไรเหรอ ? ฉันถาม สีหน้าของเจ้าหล่อนดูเรียบนิ่งก่อนที่จะค่อยๆหลับตาลงช้าและ...!!

ตุบ !

ดัชชี่ !! จู่ๆดัชชี่ก็สลบลงไปกองที่พื้น เกิดอะไรขึ้นเนี๊ย !!

นี้ ! เป็นอะไรงั้นเหรอ !! แมรี่เดินเข้ามาในห้องน้ำ เธอตรงมาที่พวกฉันทันที

ดัชชี่น่ะสิ ! เมื่อกี้ยังหัวเราะดีๆอยู่เลย จู่ๆก็หมดสติได้น่ะ ฉันว่า

พาไปหาอาจารย์เถอะ ! แมรี่ว่าแล้วค่อยๆพยุงตัวดัชชี่ขึ้น ฉันประคองร่างเธอไว้และรีบพาไปที่ห้องพยาบาล น่าแปลกมาก ตั้งแต่รู้จักกันมา ยัยดัชชี่ไม่เคยป่วยมาก่อนเลยนี้น่า

...ระวัง...

ระวังอะไรเหรอ ?

พูดอะไรของเธอน่ะเอลซี่ ? อ้าว~? ก็เมื่อกี้นี้เธอ...?

ก็เธอบอกให้ฉันระวังนี้ !

พูดอะไรของเธอน่ะ ! ฉันยังไม่ทันพูดอะไรเลยน่ะ รีบพาดัชชี่ไปกันเร็วเข้า ! ว่าแล้วยัยแมรี่ก็พาดัชชี่ไปต่อ แล้วเมื่อกี้นี้มันเสียงใครน่ะ..?

...รีบกลับไปที่ห้องเรียนซ่ะ...

แล้วดัชชี่ล่ะ ?

อะไรของเธออีกล่ะเนี๊ย ! เพี้ยนไปแล้วหรือไงย่ะ ! ก็มาช่วยกันสิ ! แมรี่หันมาว่าฉัน อ้าว ! ก็เมื่อกี้นี้...

...เร็วเข้า รีบกลับไปห้องเรียนซ่ะ...

ใครน่ะ !! โอ๊ย~!!

อลิซาเบ็ท !! ทำไม...มึนหัวไปหมด ยัยแมรี่...เธอปล่อยดัชชี่ลงแบบนั้นได้ยังไง !

            เมื่อตื่นขึ้นมาอีกที ฉันถูกจับลามโซ่อยู่ที่ไหนสักแห่ง ตรงข้ามฉัน ฉันเห็นแมรี่กับดัชชี่นอนสลบอยู่บนเตียงนอน ส่วนฉันถูกลามไว้ที่โซฟา เกิดอะไรขึ้นกันแน่น่ะ !

ตื่นแล้วเหรอ เจ้าหญิง ชายผู้สวมหน้ากากปิดตาไว้เอ๋ยถาม ดวงตาสีม่วงเสน่ห์หา ผมหยักศกสีดำสนิท...มีเขี้ยวกับปีกด้วย !!

...ปีศาจ ? ไม่จริงใช่ไหม !! ฉันต้องฝันร้ายอยู่แน่ๆ

ใช่...แต่ไม่ใช่ปีศาจธรรมดาหรอกน่ะรู้ไหม ? เขาว่าและค่อยๆเดินตรงมาที่ฉัน กรี๊ด~!! จะทำอะไรน่ะ

ปล่อย~!!

ฮึๆ รู้อะไรไหม ? เธอเป็นมนุษย์คนแรกเลยล่ะที่ฉัน...อยากได้ ว่าแล้ว เขาก็พลักฉันลงนอนบนโซฟา มือสองข้างถูกล็อกโดยโซ่และเขา

จะทำอะไรน่ะ !! ปล่อยน่ะ !! ใครก็ได้ !!

จะเรียกใครมาช่วย...บอกไว้ก่อนน่ะว่า ที่นี้ไม่ใช่...โลกมนุษย์ของพวกแกหรอกน่ะ ช่างโง่เง่าเสียจริง ไม่ต่างอะไรกับเจ้าสองคนนั้นเลยสักนิด ดีแต่โวยวายๆ สุดท้ายก็ยอมให้ข้ากลืนกินแต่โดยดี หึๆ ไม่จริง !!

นายฆ่าแมรี่กับดัชชี่งั้นเหรอ !

อืม~ ปล่าว ! แต่แค่ดูดกลื่นวิญญาณไปก็เท่านั้น

แล้วมันต่างกันตรงไหนมิทราบย่ะ !! ปล่อยฉันน่ะ !! ฉันพยายามขัดขืน แต่แรงบีบที่ข้อมือยังคงแน่นเช่นเดิม คราวนี้เขากลับเลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ มันเป็นครั้งแรกที่ฉันรู้สึกขะยักขะแหยงผู้ชายขนาดนี้ แถมเจ้าตัวยังเป็นปีศาจอีกด้วย กลัว..กลัวจนไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ทรมาน..

ทำไมล่ะ...ฮืม~!! กลิ่นปีศาจงั้นเหรอ !! เขาเลื่อนใบหน้าออกห่างก่อนที่จะเอามือมาปิดจมูก ดวงตาสีม่วงเข้มสั่นริกๆ ใบหน้าซีดจางลง เกิดอะไรขึ้น !

แก๊~!! แกไปถูกใครดูดกลืนวิญญาณมากันห๊ะ !! บอกมาเดี๋ยวนี้น่ะ !! แกเป็นทาสของใครกัน !! จู่ๆเขาก็พุ่งมาบีบคอฉัน อั๊ก !!

พะ...พูดเรื่อง...อะไ ! ฉันพยายามแกะมือปีศาจออก ทำไมกัน...ทำไมแรงเยอะแบบนี้ !!

อย่ามาทำไขสือ !! บอกมาเดี๋ยวนี้ !! ไม่งั้นฉันจะฆ่าแก๊~!!

อุ๊ก~!! หายใจ...ไม่ออก...ใครก็ได้..ช่วยที !!

ฉันไม่รู้ !! ฉัน..ไม่รู้จัก...ฮึ๊ก~!! แรงบีบค่อยๆเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ทรมาน...ไม่ไหวแล้ว...

โกหก !! ฉันจะฆ่าแก๊~!! ไม่น๊ะ~!! ช่วย...

...อลิซาเบ็ท...

อ๊ะ !! เสียงนี้ อีกแล้ว !!

...!! มันใช่มั้ย ! มันติดต่อมาแล้วใช่มั้ย ! สารภาพมาว่าใครกัน !! ปีศาจที่บีบคอฉันตะโกนถาม ใบหน้าเขาดูซีดกว่าเดิม ราวกับ..กำลังกลัวอะไรบางอย่าง

นายเป็นใครกัน !! อ๊ากก~!! ฉันยังว่าไม่จบ ปีศาจตรงหน้าก็เริ่มบีบคอฉันแรงกว่าเดิม ช่วยด้วย !! ใครก็ได้ คนที่คุยกับฉัน !! ได้โปรดเถอะ ! ช่วยฉันที !!

ของมันแน่อยู่แล้ว... อ๊ะ !?

ใครน่ะ !! ปีศาจตรงหน้าปล่อยมือออกจากคอฉันทันทีที่ได้ยินเสียง ฉันรีบโกยอากาศเข้าให้เต็มปอดทันที จู่ๆก็มีมือมาคว้าตัวฉันขึ้น เขาเหมือนกับ...ปีศาจในความฝัน เหมือนกันมากซ่ะจน...////

เจ้าขโมยของของข้า เซเกอร์... ปีศาจที่อุ้มฉันเอ่อออกมา ใบหน้าเรียบนิ่งราวกับว่าไม่เกรงกลัวบุคคลตรงหน้า ซึ่งผิดกับปีศาจที่บีบคอฉันที่รู้สึกว่าจะชื่อ เซเกอร์ เมื่อเซเกอร์เห็นหน้าของคนตรงหน้า เขาถึงกับทรุดตัวลงทันที

องค์ราชา !! ทำไมถึง...!? เซเกอร์ว่า เอ๋ ! ราชา ?

เจ้าแอบละเมิดกฎที่ให้ไว้กับข้า เจ้าลักพาหญิงของข้ามาเป็นเหยื่อ เสียแรงที่ข้ารึอุตสาห์ไว้ใจ แล้วนี้หรือผลตอบแทนของกระกระทำอันโง่เขลา !! ราชาปีศาจที่อุ้มฉันว่า ว่าแต่..หญิงของใครน่ะ ?

เดี๋ยวๆ ที่ว่าผู้หญิงน่ะ...ฉันงั้นเหรอ ? ฉันถามผู้ที่เป็นราชาปีศาจ

ใช่...เจ้าไม่ปฏิเสธจุมพิตแห่งพันธะของข้า นั้นเป็นเครื่องพิสูจน์ได้ว่า เจ้ายอมรับข้า มิใช่รึไงกัน ? โอ้พระเจ้า~~!! หม่อมฉันขอ...

ฝุบ !!

สลบน่ะเจ้าค่ะ คร่อก~~!! จะบ้าเหรอ !!

ตะ..แต่นั้นมัน...เป็นความฝัน...ใช่ไหม ?

พูดอะไรของเจ้าน่ะ...คืนนั้นข้าบินไปหาเจ้ากะว่าจะไปแอบดูเจ้าตอนนอนซ่ะหน่อย แต่เจ้าดันเห็นข้าซ่ะก่อนก็เลยทำสัญญาซ่ะเลย ก็แค่นั้นแหละ โอ้~~~~~~!! สลบจริงน่ะเจ้าค่ะ !

อ่อย~~! และแล้ว...นางเอกของเราก็สลบไปในที่สุด เหลือก็แต่..ปีศาจทั้งสองตน

องค์ราชา...ข้าไม่ทราบจริงๆน่ะว่านางเป็นของท่าน โปรดอภัยให้ข้าด้วยเถอะได้โปรด เซเกอร์ก้มขอขมาต่อหน้าองค์ราชา

เฮ้อ~! หากมีครั้งที่ 2 อีก ข้าจะฆ่าเจ้าซ่ะ ส่วนเหยื่อที่ล่ามา...จัดการให้เรียบร้อย มิฉะนั้น ข้าจะเนรเทศเจ้าออกจากโลกปีศาจ จำไว้ ! เซเกอร์ ! องค์ราชาว่าแล้วกางปีกออก เขาบินออกไปทางหน้าต่างพร้อมๆกับอลิซาเบ็ทที่สลบอยู่ในอ้อมอกของเขา และทำการร่ายเวทบางอย่างจนว๊าบมายังโลกมนุษย์อันเป็นที่อาศัยของหญิงสาวในอ้อมอกของเขา เขาพาเธอกลับไปยังที่เดิมที่เธอจากมา ส่วนอลิซาเบ็ทที่เริ่มรู้สึกตัวก็...

ฮ้าว~~!! แม่ค่ะนี้กี่โมง...!!! ฉันตื่นขึ้นมาในห้องล็อคเกอร์ข้างๆห้องน้ำ และพบว่าตัวเองกำลังนอนพิงอก...ปีศาจ !!

ตื่นแล้วเหรอ ? เจ้านี้น่าสนใจจริงๆเลยน่ะ^^ อุ๊ย~! ยิ้มแล้วหล่อลากไส้ แต่มันคนล่ะเรื่อง !!!

อ๊า~!! ฝันร้าย ! เมื่อกี่ฉันฝันชัวร์ ! ฉันต้องรีบไปช่วยงานที่ห้อง ใช่ ! ยัยแมรี่กับดัชชี่รอนานแล้วแน่ๆ ฉันลุกขึ้นแล้วเดินออกจากห้องไป แต่จู่ๆกลับโดนลากเข้าไปในห้องอีกรอบ ม๊าย~!!

ยอมรับซ่ะเถอะ ! ว่าเจ้าไม่ได้ฝัน ราชาปีศาจจับฉันยันกำแพงแล้วล็อคไว้ด้วยแขนทั้งสองข้าง ดวงตาสีแดงเพลิงจับจ้องฉันอีกครา เหมือนอย่างคืนวาน

....////

รู้มั้ย ? ข้าไม่ค่อยเข้าใจจิตใจปีศาจตนอื่นๆที่คิดว่าข้าคงบ้าที่หลงรักมนุษย์ เขาว่าแล้วค่อยๆเลื่อนใบหน้าเข้าใกล้ฉันเรื่อยๆ ความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับฉันตอนนี้ ไม่ต่างไปกับเมื่อคืนเลย โหยหา หลงใหล รู้สึกดีกว่าต้องที่ถูกปีศาจที่ชื่อเซเกอร์ทำอีก ////

...ทำไมล่ะ ? ฉันถาม

เพราะมนุษย์...เป็นสิ่งที่ไม่จีรัง ไม่ยั้งยืน ไม่กี่ 10 กว่าปีก็ดับสูญ เหลือไว้แต่..ความเหว้งหว้าง ความว่างเปล่า ผิดกับปีศาจอย่างพวกข้า...เจ้าคงคิดว่าข้าบ้าด้วยใช่ไหม ? ราชาปีศาจว่า...ฉันเองก็คิดอยู่เหมือนกัน ว่าทำไม..เขาต้องเลือกฉัน และทำไม...ฉันต้องรักเขาด้วย ////

....ฉันไม่รู้หรอก////

งั้นเหรอ...? ราชาปีศาจว่า แต่จู่ๆทำไมฉันถึงรู้สึกอยากจะ...////

แต่ฉัน...เข้าใจน่ะ แม้จะรู้ว่า...มันอาจจะไม่สมหวังไปชั่วชีวิต แต่หากเพียงช่วงเวลานึงที่เรามีโอกาสได้รับความสุข ฉันก็...ช่างเถอะ !! อึ่ย~!! พูดไปแล้วๆ (-///- ;)

ฝุบ !

จุ๊บ !!

เอ๋ๆๆ จู่ๆก็มาทำอะไรเนี๊ย....แต่มันก็...////

เจ้านี้ทำให้ข้า...สนุกได้จริงๆน่ะ เอลซี่ อึ่ย~! เผลอเคลิมไปกับจูบเขาซ่ะได้ (>///<)

ว่ะ..ว่าแต่ นายชื่อไรอ่ะ ? ฉันแสร้งถามแก้เขิน เจ้าตัวหัวเราะนิดๆก่อนที่จะกระซิบบอกจนแทบสลบอีกรอบ...

ฮึๆ...เดี๋ยวก็รู้..ชู่~~ อีตาปีศาจนี้เป่าหูฉัน เขินแทบแทรกพื้นหนีอีกรอบแล้วเนี๊ย~!! (>[]<)

บอกตอนนี้ไม่ได้เหรอ ?

555+ ใจร้อนจังน่ะ แต่ข้ายังไม่ว่างที่แนะนำตัวหรอกน่ะ ว่าแล้ว ราชาปีศาจตรงหน้าฉันก็ถอยห่างและแว๊บหายไป กรี๊ด~~!!! ตกใจชะมัด

ยัยอลิซาเบ็ท !! ใครให้หล่อนมาโดดอยู่ที่นี้กันย่ะ ! รีบกลับไปช่วยงานเดี๋ยวนี้เลย !! ว๊าย~~!!! ตกใจหมดเลย....เดี๋ยวน่ะ เสียงนี้มัน...!!!?

แมรี่ !!! เธอ...ปลอดภัย ?

อะไรของเธอน่ะ ทุกคนเค้ารอเธอคนเดี๋ยวเลยน่ะย่ะ ! ไปเร็วเข้า !! หมายความว่าไงล่ะเนี๊ย~!! ก็เมื่อกี้เธอกับดัชชี่ยังถูกอีตาปีศาจหื่นกามนั้น...นี้หรือว่าฉันฝันร้ายอีกแล้ว โอ้โน~~!!

แล้ว...ดัชชี่ล่ะ ?

ไม่รู้หายไปไหน ! ฉันนึกว่าพวกเธออยู่ด้วยกันเสียอีก ! ว่าไงน่ะ ~!!! ไม่จริงใช่ไหม ? หรือว่ายัยนั้นถูกกินไปซ่ะแล้ว ! ไม่น่ะ...ไม่จริง

ฉันนึกว่าอยู่กับเธอซ่ะอีก...ดัชชี่..

อ๊า~~!! เฮ้ย~!! จู่ๆร้องทำไมเนี๊ยยัยบ้า ! คนกำลังบิ้วอารมณ์อยู่ (เศร้าอยู่ไม่ใช่เหรอ ?)

อะไรของเธอน่ะ ?

ยะ...ยัยดัชชี่ !!! ห๊า~!! ไหนๆ เฮ้ย~~!!! อะไรกันเนี๊ย~!!

ดัชชี่ !! เธอกับอีตาปีศาจหื่นกามนั้น ทำไมถึง !!? ไหงไอ้ปีศาจที่คิดจะฆ่าฉันกลับไปเดินควงแขนกับดัชชี่ได้ล่ะ อย่าบอกน่ะว่าตานี้คิดจะมาทำร้ายพวกเราอีก !!

ต๊าย~~!! มาว่ารุ่นพี่เซเกอร์ของฉันว่าปีศาจหื่นกามได้ไงย่ะ !! ขอโทษรุ่นพี่เดี๋ยวนี้เลยน่ะเอลซี่ !! หมายความว่าไงน่ะ !! ก็อีตานั้นมันเป็น...!?

ช่างเถอะดัชชี่...พี่ว่าเค้าคงไม่ได้ตั้งใจหรอกน่ะ อะ...อีตาเซเกอร์ยิ้ม กรี๊ด~~~~!!! ปีศาจที่จะฆ่าฉันกลับไปดู๋ดี๊กับยัยเพื่อนตัวดีที่เป็นหนึ่งในเหยื่อ (แถมรายแรกซะด้วย) นี้มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี๊ย~!!

ว่าแต่เธอเถอะดัชชี่...ถ้ามีเวลามาสวีทกับรุ่นพี่เซเกอร์มากขนาดนี้ล่ะก็ ทำไมถึงไม่มาช่วยงานกนบ้างห๊า~!! ยัยแมรี่โวย เจ็ง !

อะไรย่ะ !! ก็กำลังจะไปนี้ไง ! ถ้ามีรุ่นพี่เซเกอร์กับรุ่นพี่ชิเอลล่ะก็..ห้องเราชนะแน่ เจ็งม่ะ !! ยัยดัชชี่ว่า ว่าแต่...ใครชิเอลอ่ะ ?

นั้นสิ..ป่านี้ชิเอลคงไปที่ห้องพวกเธอแล้วล่ะ พี่ว่าเราไปกันเถอะ ! เซเกอร์ว่าแล้วลากยัยดัชชี่ไปด้วย ฉันกับแมรี่มองหน้ากันอย่างงงๆก่อนที่จะตามไปด้วย และที่ห้องคาเฟ่ บลา~บลา~บลา นั้นเอง !!

อ๊า~! เจ้าชายหมายเลข 2 ปรากฎตัวแล้วพวกเรา~!! หัวหน้าห้องสาวว่า อะไรอ่ะ...เจ้าชายหมายเลข 2 เหรอ ? อย่าบอกน่ะว่าอีตาเซเกอร์น่ะ !?

เดี๋ยวน่ะ...ที่ว่าหมายเลข 2 นี้...? แมรี่ถามหัวหน้าห้อง

อะไรกัน ! พวกเธอยังไม่รู้อีกเหรอ ก็ที่ว่าหมายเลข 2 ก็คือรุ่นพี่เซเกอร์ไง ส่วนหมายเลข 1 ดาวที่เจิดจรัสของโรงเรียนนี้ หาใครเทียบได้... หัวหน้าห้องสาวว่าไปอินกับบทพูดไปแล้วส่งสัญญาณให้เพื่อนหนุ่มสาวห้องก่อนที่ทุกคนจะไปเปิดม่านที่อยู่ตรงหลังห้อง

(- __ - ;) ฉัน

(O_O ;) ยัยแมรี่

(O///O ;) ยัยดัชชี่

นั้นก็คือ...!!

พรึบ !!

...รุ่นพี่ชิเอล วอล์คเกอร์ ของเรานั้นเองจร๊า~~!!! โอ้โห~~!! อลังการไปไหน....เฮ้ย~~!!!

กรี๊ดดดดดดด~~~!!!!! นาย !!

รู้จักกันด้วยเหรอ ? ดัชชี่ว่า ทำไมจะไม่รู้จักล่ะ...ก็อีตานี้น่ะมัน.../////

ทำไมต้องหน้าแดงด้วยล่ะ..อ๊ะ !! อย่าบอกน่ะว่า...เธอชอบรุ่นพี่ชิเอลเข้าแล้ว ! พูดอะไรน่ะยัยแมรี่...อีตานี้น่ะ...อีตานี้น่ะมัน...!!?

ยินดีที่ได้รู้จักน่ะครับทุกคน พี่ชื่อชิเอล วอล์คเกอร์ วันนี้พวกเราสองคนจะมารับบทเป็นราชาปีศาจกับเจ้าชายซาตานกันน่ะครับ ...เป็นปีศาจจริงๆกันทั้งคู่เลยนี้น่า~~ ม๊าย~~~~!!!!

ฉะ...ฉันจะไปเตรียมของที่หอประชุม.. ฉันหาเรื่องหนี แต่ก็ดันถูกลากกลับไปซ่ะได้

จะไปไหนจ๊ะอลิซาเบ็ท เธอประจำอยู่ที่ห้องนี้ไม่ใช่เหรอ~? เดี๋ยวฉันไปเองก็ได้^^ ยัยแมรี่ขู่ฉันไม่ให้ออกไป อย่ามาขวางฉันน่ะ ฉันไม่ยอมโดนราชาปีศาจนั้นมาทำมิดีมิร้ายอีกแล้วน่ะ !!

งะ..งั้นฉันจะไปโฆษณาหน้าโรงเรียน... ฉันว่าแล้วกำลังจะเดินออกไป แต่...!!!!

ไม่เป็นไรๆ เดี๋ยวฉันไปเอง เธอรอบริการพวกรุ่นพี่ที่นี้กับดัชชี่ดีกว่าน่ะ^^ หัวหน้าห้อง~~!!! ทำไมทำอย่างนี้~!!!!

ตะ..แต่ว่าฉันอยากไปเอ่อ...เอ๋ !! ถาดเสิร์ฟอาหารถูกส่งมาที่มือฉันกับยัยดัชชี่ทันที ม๊ายยยย~~~!!!

สู้ๆน่ะเอลซี่ ฉันไปล่ะ ! แม~~รี่~~~!!! กรี๊ดดดดดด~~~~!!! ฉันเกลียดเธอ~~!!!

ไม่น่ะ...ฉันไม่ไปบริการพวกนั้นแน่

จะบ้าเหรอ พวกเราต้องอยู่หลังร้านน่ะ จะไปบริการพวกรุ่นพี่ได้ยังไง ! ดัชชี่ว่า เอ่อ ! จริงด้วย แบบนี้คอยวางใจหน่อย

นี้เมดสองคนตรงนั้นน่ะ ! เซเกอร์เรียกพวกเราที่เป็นเมดอยู่ 2 คน จะเรียกทำไมกันย่ะ !!

อะไรย่ะ ! ฉันว่า

มาบริการพวกเราหน่อยสิ...มาม๊ะๆ ม๊ายยยยยยยย~~~~!!!! อีตาราชาปีศาจเจ้าเลห์วางแผนเรื่องนี้เอาไว้สิน่ะ !!! กรี๊ดดดด~~!!!

เอาไงดีอ่ะเอลซี่...พวกรุ่นพี่อยากให้เราไปบริการนะ ไปมั้ยๆ ยัยดัชชี่ทำตาเป็นประกายอยู่คนเดียวเพราะทุกคนที่อยู่ในห้องต่างก็อิจฉาตาร้อนกันใหญ่ จะอิจฉาทำไม ! อยากไปขายตัวให้พวกราชาปีศาจนั้นก็เชิญเลย~~!! ไม่ต้องมามอง !!

ไม่เอาหรอก ! ฉันมีหน้าที่เตรียมออเดอร์ของลูกค้าน่ะ ถ้าเธออยากไปก็ไปคนเดียวเลยล่ะกัน ฉันว่าแล้วหันกลับไปไปทางหน้าห้องที่ถูกจัดกั้นไว้เป็นห้องครัว แต่ว่า...!!!

ฝุบ !!!

กรี๊ดดด~~!!! จะทำอะไรน่ะยัยดัชชี่ !!

ก็ถ้าเธอไม่ไป ฉันก็จะลากเธอไปเอง...มาแล้วค๊า~!! ฉันถูกยัยดัชชี่ลากตัวอย่างแร๊ง~~!! จนไม่สามารถกลับไปอีกทางได้ ไม่เอาน่ะ ! ฉันยังไม่อยากเป็นอาหารให้ราชาปีศาจนั้นน่ะ !!

เฮ้ยเซเกอร์~!! นายเอาเธอคนนั้นไปเหอะ ฉันจะเอายัยนี้ หึๆ ฉันถูกอ้อมแขนราชาปีศาจชิเอลโอบเอาไว้จนขยับตัวลำบาก ส่วนยัยดัชชี่นั้นกลับนั่งเกาะอีตาเซเกอร์ปีศาจสตรอเบอรี่เก่งขั้นเทพอย่างไม่อายสายตาชาวบ้านที่ต่างก็อิจฉาตาร้อน หันเกรงกลัวอีตาพวกนี้บ้างจะได้มั้ยเนี๊ย~!!

นายคิดอะไรอยู่กันแน่ย่ะ !

ก็แค่คิดว่าอยากจะอยู่ดูเจ้าใกล้ๆก็เท่านั้นเอง อีกอย่างต่อให้เจ้าหนีให้ตาย...ก็หนีไม่พ้นเหงื้อมือของข้าได้หรอกน่ะ อลิซาเบ็ท เสียงกระซิบของซาตานทำให้ฉันถึงกับอ่อนระทวยอย่างไม่มีเหตุผล ทำไมฝันร้ายนี้ถึงไม่จบสักที ท่านพระเจ้ากลั่นแกล้งลูก !! ....ว่าแต่ถ้าคิดดูดีๆ ชิเอลที่เป็นราชาปีศาจก็เหมือนกับ...พระเจ้าอีกคนนี้หว่า~!! ม๊าย~~~!!

ทำไมต้องเป็นฉันด้วย ////

ข้าเคยบอกแล้วนิ ว่าข้ารักเจ้า ยิ่งกว่าสิ่งอื่นใดแม้แต่..ตัวข้าเอง อ๊าย~~!!! พูดอะไรน่ะอีตาบ้า รู้มั้ยว่าหัวใจฉันมันจะเต้น 2PM My Heartbeat ได้อยู่แล้วน่ะ

...////

เอลซี่ง่ะ ! น่าอิจฉาเป็นบ้าเลยง่ะ !! ทำไมฉันถึงไม่โดนแบบนั้นบ้างน่ะ !!! ยัยดัชชี่ที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามว่า เอ๋ !! ยัยนี้กับอีตาปีศาจสตอเบอรี่นี้กำลังนั่งมองอยู่ !! (O///O ;)

อ๊ะ !! เธออยู่ด้วยเหรอ ? ฉันว่า

กรี๊ดดดดดดดดดด~~~~!!! นี้หล่อนสวีทจนลืมเพื่อนเลยเหรอย่ะ !! ใจร้าย~!! ยัยดัชชี่วี๊ด ก็ฉันไม่รู้จริงๆนิ และระหว่างที่ฉันกำลังสวีท (?) กับชิเอลราชาปีศาจอยู่นั้น ใครหลายๆคนต่างก็ทำงานไม่เป็นการไม่เป็นงานกันหมด แม้แต่แขกก็ด้วย

ขอโทษน่ะครับ...พวกพี่ไม่น่าเปิดเผยความรักของเราให้ใครต่อใครได้เห็นเลย  เพราะฉะนั้น.....เราไปที่อื่นกันดีไหม เอลิซาเบ็ท^^  ว่าแล้วนายชิเอลก็คว้าฉันให้ไปอยู่ในอ้อมแขนอันน่าหลงใหลของเขา อ๊า~!! มีความสุข         (- /// -)

พะ...พูดอะไรของนายน่ะอีตาบ้า !!! ดัชชี่ช่วยด้วย~! ฉันพยายามขัดขื่นแล้วขอความช่วยเหลือยัยเพื่อนตัวดี แต่ยัยนี้นี้ซี่~~!!!!

ม๊าย~อาว~~!! เค้าจะอยู่กับรุ่นพี่เซเกอร์ของเค้าอ่ะเน๊อะ~~!! ยัยดัชชี่ว่าแล้วหันไปกอดคอนายเซเกอร์ปีศาจสตรอเบอรี่อย่างไม่อายสายตาชาวบ้านที่ต่างก็อยากจะกระชากหัวเจ้าหล่อนเลยสักนิด เฮ้อ~! เพื่อนฉันดีๆทั้งนั้น (-_- ;)

คุณชิเอลไปเถอะ ! ส่วนทางนี้ผม...จะพยายามจัดการ... เซเกอร์ปีศาจสรอเบอรี่ขั้นเทพพยายามฝื่นยิ้ม ดูๆแล้วก็สงสารอีตานี้เหมือนกันแต่ก็โดนซ่ะบ้างเถอะ ! บังอาจมาทำร้ายฉันจนเกือบตายมาแล้วด้วย !!

ไปกันเถอะ ! เอลซี่^^ ชิเอลยิ้มให้ฉันก่อนจะลากตัวฉันออกไปจากร้าน ฉันเหลือบไปเห็นพวกผู้หญิงในห้องต่างก็จ้องฉันกับดัชชี่เขม็ง แต่เพราะไม่ได้ใส่ใจก็เลยออกมาก่อน

ดะ...เดี๋ยวก่อนสิ ! นายจะพาฉันไปไหนน่ะห๊ะ~!! ฉันถามอีตาราชาปีศาจที่ลากฉันออกมานอกสายตาผู้คนขึ้นเรื่อยๆ ยะ..อย่าบอกน่ะว่าเขาจะพาฉันมาทำมิดีมิร้ายน่ะ โอ้โน๊~~!!! \(>//[]//<)/

หึๆ...อยากรู้เหรอ~~? ชิเอลหยุดเดินก่อนจะพลักฉันติดกำแพงแล้วล็อคฉันไว้ด้วยแขนสองข้างอีกตามเคย อีกแล้วเหรอ~~!!!!

ยะ...อย่าน่ะ ! ฉะ...ฉันไม่ชอบน่ะ !! ฉันพยายามพลักเขาออกแต่ชิเอลกลับเข้ามาประชิดฉันเรื่อยๆ ออกไปน่ะ !! อย่าเอาหน้าหล่อๆของนายมาใกล้ฉันเซ่~!! มันเย้ายวนใจฉันมากเลยน่ะย่ะ !! (>////< ;)

งั้นก็พลักออกไปสิ^^ หมายเหตุ : ถ้ากล้าก็ลองดูสิ แง๊~~!!!

พยายามอยู่... ฉันหลบตาเขาเพราะวามเขินอาย แต่เขากลับจับใบหน้าของฉันประจันหน้าเขาอีกครั้งนึง ลมหายใจอุ่นๆของชิเอลที่รดต้นคอฉัน มันชวนเคลิมแปลกๆจนใจฉันเริ่มเต้นแรงขึ้น...แรงขึ้น...////

ตึกตัก ตึกตัก ตึงตัก

...ข้าเฝ้ามองเจ้ามาตลอด ไม่คิดว่าจะได้ใกล้ชิดเจ้าขนาดนี้จริงๆ ข้ากลัว...กลัวว่ามันจะเป็นเพียงส่วนหนึ่ง...ในความฝันที่เลือนลางของข้า... ดวงตาสีแดงฉ่านราวกับโลหิตกำลังสั่นไหว ไม่ต่างไปกับฉันที่คิดว่านี้เองก็คือ...ความฝัน...///

...อึก !? จู่ๆชิเอลก็สวมกอดฉัน ความอบอุ่นจากร่างกายของเขาแผ่ซ่านเข้ามาถึงฉัน ยิ่งเขากอดฉันแน่น ฉันก็ยิ่ง...////

เอลซี่...จูบข้าหน่อยสิ... หะ..ห๊า~!!!

พะ...พูดอะไรน่ะ !! จะ...จะบ้าเหรอ~!! ฉันเขิล~ลเป็นเหมือนกันน่ะ !! (>//[]//< ;)

.... ชิเอลจ้องฉันด้วยสายตาอ้อนวอน อย่ามองน๊า~~!!! น่าอายจะตาย ///

ฉะ...ฉันนึกได้ว่า...จูบไม่เป็นน่ะ^^ ฉันหลบตาเขา แต่ก็ไม่คิดว่าเขาจะ...

งั้นเหรอ...งั้นข้าจะสอนให้หน่อยล่ะกันน่ะ.... ...จูบฉันได้รุนแรงขนาดนี้ ราวกับจะกินฉันเข้าไปเลยก็ว่าได้        (- //// -)

อะ...อา //// มะ...มันรุนแรงเกินไปแล้ว (>///<)

....แผล็บ...ไง ! รู้สึกดีใช่ไหม ? ชิเอลถอดริมฝีปากของเขาออกก่อนจะเลียปากตัวเอง นี้เขาแกล้งฉันใช่ไหม !!

อึ่ย~~!!! นายจงใจแกล้งฉันให้ตายใจใช่ไหมห๊ะ~!! เลวมาก~!! แต่ก็เผลอเคลิบเคลิมไปกับจูบเมื่อกี้เข้าซ่ะแล้วสิ !

(>////< ;)

แสดงว่าเจ้าตายใจจริงๆใช่ม่ะ ? หึๆ อีตาราชาปีศาจแผนสูงเข้ามาโอบฉัน อึ่ย~!

...น่าโมโหชะมัด >///< เสียท่าให้เขาอีกแล้ว !! เมื่อไรพวกเขาจะเลิกรังขวานฉันสักทีเนี๊ย~!!! พระเจ้าน่ะพระเจ้า !! เคยมั้ยง่ะเพื่อลูกน่ะ !! ใจร้าย~~!! แต่ก็...ไม่เลวร้ายอะไรนักหรอกมั่ง ^///^

...อาจเพราะคิดแบบนี้มั่ง ฉันถึงไม่รอดเงื่อยมือของเขาซักที...!!

...ในคำคืนที่เงียบสงัด...

ดวงจันทร์สีขาวนวลลอยอยู่บนท้องฟ้ายามค่ำคืนที่เดียวดาย

...สายลมที่พัดกระหน่ำ หยุดลงอย่างกระทันหัน...

เจ้าของดวงตาสีเพลิงดั่งเช่นทับทิมที่เร่าร้อน จับจ้องฉันอยู่ริมหน้าต่าง...

หลงใหล โหยหา มันคือความโลภชั้นต่ำที่เกิดขึ้นกับฉัน...

มันคือ...ความรักใช่ไหม...?

รสจุมพิตที่ร้อนรุ่มของเขา ช่างหวานละมุนและอ่อนโยนชวนเคลิบเคลิม อ้อมอกที่อบอุ่นดังดวงตะวัน ยังคงตราตรึงอยู่ในใจฉัน...

...ตลอดเวลา...

เอลิซาเบ็ท..มานอนทำอะไรอยู่ตรงนี้น่ะลูก !! เดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก เอ๋ ! เสียงคุณแม่นี้น่า...?

อ้าว~~!! เอลมานอนอยู่ตรงนี้ได้ไงเนี๊ย ?

ต๊าย~!! นี้อย่าบอกน่ะว่าลูกนอนละเมอน่ะ เมื่อคืนฝันเห็นอะไรกันแน่เนี๊ยลูกคนนี้ ! คุณแม่พูดติดตลกก่อนที่จะเดินจากไป ฝันงั้นเหรอ...?

ไม่จริง...ทั้งหมดนั้น คือความฝันงั้นเหรอ ?

อะไรงั้นเหรอ ? บอกแม่หน่อยสิ ! ฝันเห็นเลขรึเปล่า ? แม่วิ่งกลับมาหาฉัน พอเป็นเรื่องแบบนี้ตาแม่เป็นประกายเชียว

เปล่าหรอก...แค่ฝันร้ายน่ะ^^ ฉันว่าแล้วลุกขึ้นเดินเข้าไปในห้องน้ำ ทั้งที่ฝันเป็นความฝันแท้ๆ...แต่ทำไมกันน่ะ รสสัมผัสที่ริมฝีปาก ความอบอุ่น..ถึงได้เหมือนเกิดขึ้นจริงแบบนี้ ////

            ที่โรงเรียนวันนี้ มีกิจกรรมงานวันวิชาการ ซึ่งนักเรียนทุกๆคนต่างก็สนุกสนานกับงานรื่นเริงกันอย่างเต็มที ปีนี้ห้องฉันได้ทำร้านคาเฟ่ไอดอลโดยที่แต่ละคนจะแต่งตัวเป็นดารา ไอดอล รวมถึงตัวละครในเทพนิยายต่างๆกัน วันนี้ฉันจึงต้องไปโรงเรียนเร็วกว่าปกติเพื่อเตรียมตัว ซึ่งไม่ได้หมายความว่าฉันจะรวมแต่งคลอสเพลย์หรอกน่ะ แต่มันเป็นงานเบื่องหลังหรือก็คือ พนักงานหลังร้านนั้นแหละ

อรุณสวัสดิ์ ฉันทักทายเพื่อนๆที่แต่งตัวได้อลังการสุดๆ นี้คาเฟ่น่ะไม่ใช่แคทวอล์ค อะไรจะลงทุนแต่งชิงดีชิงเด่นกันขนาดนี้

เอลซี่ ! ทรงผมฉันดีแล้วใช่มั้ย ? แมรี่ เพื่อนสาวที่แต่งเป็นจูเลียตถามฉัน บอกตามตรงเธอแต่งได้โอเว่อร์มากๆจนดูยังไงก็ดูไม่เหมือนเจ้าหญิงเลยซักนิด เหมือนพวกคาบาเร่ที่ผับแถวอิตาลีไม่มีผิด

อือ..สวยมากเลยล่ะ ฉันว่า เห็นสภาพยัยนี้แล้วไม่กล้าตำหนิ เพราะถ้าบอกไปมีหวังน้ำตาตกแน่ ยังกะผีคาบาเร่แบบนี้น่ะ (-_-;)

งั้นเหรอ ! ว่าแต่ทำไมเธอไม่แต่งบ้างล่ะ หุ่นออกจะดี เนอะ ! แมรี่ว่าแล้วหันไปหาเพื่อนที่แต่งเป็นอะไรซักอย่าง ยัยคนนั้นก็น่ากลัวยังกะผีสวมหน้ากากแน่ะ

ไม่เอาหรอก ฉันชอบทำงานเบื่องหลังมากกว่าน่ะ เชิญพวกเธฮทำงานนี้ให้สนุกล่ะกัน^^ ฉันว่าแล้วเดินไปเปลี่ยนชุดที่ห้องน้ำ ชุดของพนักงานหลังร้านไม่โอเวอร์จนเกินไป เพราะมีแค่ชุดเดรสสีชมพูอ่อน กับผ้ากันเปื้อนแบบคุณหนูน่ารักๆ แล้วก็หมัดผมด้วยโบสีแดงก็แค่นั้น ดูแล้วก็เหมือนสาวใช้นั้นแหละ

ว้าว~!! ชุดน่ารักจังเลย เพื่อนสาวอีกคน ดัชชี่ เดินเข้ามาเปลี่ยนชุดเช่นกัน ตกใจหมดเลย ! นี้ฉันพึ่งเปลี่ยนชุดเสร็จหมาดๆเองน่ะ

กรี๊ดด~!! อย่างน้อยก็เคาะประตูหน่อยสิย่ะ ! อึ่ย~! ถ้ายังเปลี่ยนไม่เสร็จมีหวังได้โชว์อไรๆให้ยัยนี้ดูแน่ ///

5555+ ผู้หญิงเหมือนกันยังจะกลัวอะไรอีกจ๊ะ~! นี้ๆถ้าฉันใส่ต้องน่ารักแน่ๆเลย ฮิๆ เฮ้อ~! หลงตัวเองเข้าไป

จ๊า~! คงดูดีกว่ายัยพวกที่แต่งครอสเพลย์นั้นอีกล่ะมั่งน่ะ ฉันแกล้งแซว ดัชชี่หัวเราะก่อนที่จะเงียบไป

5555+.....

...อะไรเหรอ ? ฉันถาม สีหน้าของเจ้าหล่อนดูเรียบนิ่งก่อนที่จะค่อยๆหลับตาลงช้าและ...!!

ตุบ !

ดัชชี่ !! จู่ๆดัชชี่ก็สลบลงไปกองที่พื้น เกิดอะไรขึ้นเนี๊ย !!

นี้ ! เป็นอะไรงั้นเหรอ !! แมรี่เดินเข้ามาในห้องน้ำ เธอตรงมาที่พวกฉันทันที

ดัชชี่น่ะสิ ! เมื่อกี้ยังหัวเราะดีๆอยู่เลย จู่ๆก็หมดสติได้น่ะ ฉันว่า

พาไปหาอาจารย์เถอะ ! แมรี่ว่าแล้วค่อยๆพยุงตัวดัชชี่ขึ้น ฉันประคองร่างเธอไว้และรีบพาไปที่ห้องพยาบาล น่าแปลกมาก ตั้งแต่รู้จักกันมา ยัยดัชชี่ไม่เคยป่วยมาก่อนเลยนี้น่า

...ระวัง...

ระวังอะไรเหรอ ?

พูดอะไรของเธอน่ะเอลซี่ ? อ้าว~? ก็เมื่อกี้นี้เธอ...?

ก็เธอบอกให้ฉันระวังนี้ !

พูดอะไรของเธอน่ะ ! ฉันยังไม่ทันพูดอะไรเลยน่ะ รีบพาดัชชี่ไปกันเร็วเข้า ! ว่าแล้วยัยแมรี่ก็พาดัชชี่ไปต่อ แล้วเมื่อกี้นี้มันเสียงใครน่ะ..?

...รีบกลับไปที่ห้องเรียนซ่ะ...

แล้วดัชชี่ล่ะ ?

อะไรของเธออีกล่ะเนี๊ย ! เพี้ยนไปแล้วหรือไงย่ะ ! ก็มาช่วยกันสิ ! แมรี่หันมาว่าฉัน อ้าว ! ก็เมื่อกี้นี้...

...เร็วเข้า รีบกลับไปห้องเรียนซ่ะ...

ใครน่ะ !! โอ๊ย~!!

อลิซาเบ็ท !! ทำไม...มึนหัวไปหมด ยัยแมรี่...เธอปล่อยดัชชี่ลงแบบนั้นได้ยังไง !

            เมื่อตื่นขึ้นมาอีกที ฉันถูกจับลามโซ่อยู่ที่ไหนสักแห่ง ตรงข้ามฉัน ฉันเห็นแมรี่กับดัชชี่นอนสลบอยู่บนเตียงนอน ส่วนฉันถูกลามไว้ที่โซฟา เกิดอะไรขึ้นกันแน่น่ะ !

ตื่นแล้วเหรอ เจ้าหญิง ชายผู้สวมหน้ากากปิดตาไว้เอ๋ยถาม ดวงตาสีม่วงเสน่ห์หา ผมหยักศกสีดำสนิท...มีเขี้ยวกับปีกด้วย !!

...ปีศาจ ? ไม่จริงใช่ไหม !! ฉันต้องฝันร้ายอยู่แน่ๆ

ใช่...แต่ไม่ใช่ปีศาจธรรมดาหรอกน่ะรู้ไหม ? เขาว่าและค่อยๆเดินตรงมาที่ฉัน กรี๊ด~!! จะทำอะไรน่ะ

ปล่อย~!!

ฮึๆ รู้อะไรไหม ? เธอเป็นมนุษย์คนแรกเลยล่ะที่ฉัน...อยากได้ ว่าแล้ว เขาก็พลักฉันลงนอนบนโซฟา มือสองข้างถูกล็อกโดยโซ่และเขา

จะทำอะไรน่ะ !! ปล่อยน่ะ !! ใครก็ได้ !!

จะเรียกใครมาช่วย...บอกไว้ก่อนน่ะว่า ที่นี้ไม่ใช่...โลกมนุษย์ของพวกแกหรอกน่ะ ช่างโง่เง่าเสียจริง ไม่ต่างอะไรกับเจ้าสองคนนั้นเลยสักนิด ดีแต่โวยวายๆ สุดท้ายก็ยอมให้ข้ากลืนกินแต่โดยดี หึๆ ไม่จริง !!

นายฆ่าแมรี่กับดัชชี่งั้นเหรอ !

อืม~ ปล่าว ! แต่แค่ดูดกลื่นวิญญาณไปก็เท่านั้น

แล้วมันต่างกันตรงไหนมิทราบย่ะ !! ปล่อยฉันน่ะ !! ฉันพยายามขัดขืน แต่แรงบีบที่ข้อมือยังคงแน่นเช่นเดิม คราวนี้เขากลับเลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ มันเป็นครั้งแรกที่ฉันรู้สึกขะยักขะแหยงผู้ชายขนาดนี้ แถมเจ้าตัวยังเป็นปีศาจอีกด้วย กลัว..กลัวจนไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ทรมาน..

ทำไมล่ะ...ฮืม~!! กลิ่นปีศาจงั้นเหรอ !! เขาเลื่อนใบหน้าออกห่างก่อนที่จะเอามือมาปิดจมูก ดวงตาสีม่วงเข้มสั่นริกๆ ใบหน้าซีดจางลง เกิดอะไรขึ้น !

แก๊~!! แกไปถูกใครดูดกลืนวิญญาณมากันห๊ะ !! บอกมาเดี๋ยวนี้น่ะ !! แกเป็นทาสของใครกัน !! จู่ๆเขาก็พุ่งมาบีบคอฉัน อั๊ก !!

พะ...พูดเรื่อง...อะไร ! ฉันพยายามแกะมือปีศาจออก ทำไมกัน...ทำไมแรงเยอะแบบนี้ !!

อย่ามาทำไขสือ !! บอกมาเดี๋ยวนี้ !! ไม่งั้นฉันจะฆ่าแก๊~!!

อุ๊ก~!! หายใจ...ไม่ออก...ใครก็ได้..ช่วยที !!

ฉันไม่รู้ !! ฉัน..ไม่รู้จัก...ฮึ๊ก~!! แรงบีบค่อยๆเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ทรมาน...ไม่ไหวแล้ว...

โกหก !! ฉันจะฆ่าแก๊~!! ไม่น๊ะ~!! ช่วย...

...อลิซาเบ็ท...

อ๊ะ !! เสียงนี้ อีกแล้ว !!

...!! มันใช่มั้ย ! มันติดต่อมาแล้วใช่มั้ย ! สารภาพมาว่าใครกัน !! ปีศาจที่บีบคอฉันตะโกนถาม ใบหน้าเขาดูซีดกว่าเดิม ราวกับ..กำลังกลัวอะไรบางอย่าง

นายเป็นใครกัน !! อ๊ากก~!! ฉันยังว่าไม่จบ ปีศาจตรงหน้าก็เริ่มบีบคอฉันแรงกว่าเดิม ช่วยด้วย !! ใครก็ได้ คนที่คุยกับฉัน !! ได้โปรดเถอะ ! ช่วยฉันที !!

ของมันแน่อยู่แล้ว... อ๊ะ !?

ใครน่ะ !! ปีศาจตรงหน้าปล่อยมือออกจากคอฉันทันทีที่ได้ยินเสียง ฉันรีบโกยอากาศเข้าให้เต็มปอดทันที จู่ๆก็มีมือมาคว้าตัวฉันขึ้น เขาเหมือนกับ...ปีศาจในความฝัน เหมือนกันมากซ่ะจน...////

เจ้าขโมยของของข้า เซเกอร์... ปีศาจที่อุ้มฉันเอ่อออกมา ใบหน้าเรียบนิ่งราวกับว่าไม่เกรงกลัวบุคคลตรงหน้า ซึ่งผิดกับปีศาจที่บีบคอฉันที่รู้สึกว่าจะชื่อ เซเกอร์ เมื่อเซเกอร์เห็นหน้าของคนตรงหน้า เขาถึงกับทรุดตัวลงทันที

องค์ราชา !! ทำไมถึง...!? เซเกอร์ว่า เอ๋ ! ราชา ?

เจ้าแอบละเมิดกฎที่ให้ไว้กับข้า เจ้าลักพาหญิงของข้ามาเป็นเหยื่อ เสียแรงที่ข้ารึอุตสาห์ไว้ใจ แล้วนี้หรือผลตอบแทนของกระกระทำอันโง่เขลา !! ราชาปีศาจที่อุ้มฉันว่า ว่าแต่..หญิงของใครน่ะ ?

เดี๋ยวๆ ที่ว่าผู้หญิงน่ะ...ฉันงั้นเหรอ ? ฉันถามผู้ที่เป็นราชาปีศาจ

ใช่...เจ้าไม่ปฏิเสธจุมพิตแห่งพันธะของข้า นั้นเป็นเครื่องพิสูจน์ได้ว่า เจ้ายอมรับข้า มิใช่รึไงกัน ? โอ้พระเจ้า~~!! หม่อมฉันขอ...

ฝุบ !!

สลบน่ะเจ้าค่ะ คร่อก~~!! จะบ้าเหรอ !!

ตะ..แต่นั้นมัน...เป็นความฝัน...ใช่ไหม ?

พูดอะไรของเจ้าน่ะ...คืนนั้นข้าบินไปหาเจ้ากะว่าจะไปแอบดูเจ้าตอนนอนซ่ะหน่อย แต่เจ้าดันเห็นข้าซ่ะก่อนก็เลยทำสัญญาซ่ะเลย ก็แค่นั้นแหละ โอ้~~~~~~!! สลบจริงน่ะเจ้าค่ะ !

อ่อย~~! และแล้ว...นางเอกของเราก็สลบไปในที่สุด เหลือก็แต่..ปีศาจทั้งสองตน

องค์ราชา...ข้าไม่ทราบจริงๆน่ะว่านางเป็นของท่าน โปรดอภัยให้ข้าด้วยเถอะได้โปรด เซเกอร์ก้มขอขมาต่อหน้าองค์ราชา

เฮ้อ~! หากมีครั้งที่ 2 อีก ข้าจะฆ่าเจ้าซ่ะ ส่วนเหยื่อที่ล่ามา...จัดการให้เรียบร้อย มิฉะนั้น ข้าจะเนรเทศเจ้าออกจากโลกปีศาจ จำไว้ ! เซเกอร์ ! องค์ราชาว่าแล้วกางปีกออก เขาบินออกไปทางหน้าต่างพร้อมๆกับอลิซาเบ็ทที่สลบอยู่ในอ้อมอกของเขา และทำการร่ายเวทบางอย่างจนว๊าบมายังโลกมนุษย์อันเป็นที่อาศัยของหญิงสาวในอ้อมอกของเขา เขาพาเธอกลับไปยังที่เดิมที่เธอจากมา ส่วนอลิซาเบ็ทที่เริ่มรู้สึกตัวก็...

ฮ้าว~~!! แม่ค่ะนี้กี่โมง...!!! ฉันตื่นขึ้นมาในห้องล็อคเกอร์ข้างๆห้องน้ำ และพบว่าตัวเองกำลังนอนพิงอก...ปีศาจ !!

ตื่นแล้วเหรอ ? เจ้านี้น่าสนใจจริงๆเลยน่ะ^^ อุ๊ย~! ยิ้มแล้วหล่อลากไส้ แต่มันคนล่ะเรื่อง !!!

อ๊า~!! ฝันร้าย ! เมื่อกี่ฉันฝันชัวร์ ! ฉันต้องรีบไปช่วยงานที่ห้อง ใช่ ! ยัยแมรี่กับดัชชี่รอนานแล้วแน่ๆ ฉันลุกขึ้นแล้วเดินออกจากห้องไป แต่จู่ๆกลับโดนลากเข้าไปในห้องอีกรอบ ม๊าย~!!

ยอมรับซ่ะเถอะ ! ว่าเจ้าไม่ได้ฝัน ราชาปีศาจจับฉันยันกำแพงแล้วล็อคไว้ด้วยแขนทั้งสองข้าง ดวงตาสีแดงเพลิงจับจ้องฉันอีกครา เหมือนอย่างคืนวาน

....////

รู้มั้ย ? ข้าไม่ค่อยเข้าใจจิตใจปีศาจตนอื่นๆที่คิดว่าข้าคงบ้าที่หลงรักมนุษย์ เขาว่าแล้วค่อยๆเลื่อนใบหน้าเข้าใกล้ฉันเรื่อยๆ ความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับฉันตอนนี้ ไม่ต่างไปกับเมื่อคืนเลย โหยหา หลงใหล รู้สึกดีกว่าต้องที่ถูกปีศาจที่ชื่อเซเกอร์ทำอีก ////

...ทำไมล่ะ ? ฉันถาม

เพราะมนุษย์...เป็นสิ่งที่ไม่จีรัง ไม่ยั้งยืน ไม่กี่ 10 กว่าปีก็ดับสูญ เหลือไว้แต่..ความเหว้งหว้าง ความว่างเปล่า ผิดกับปีศาจอย่างพวกข้า...เจ้าคงคิดว่าข้าบ้าด้วยใช่ไหม ? ราชาปีศาจว่า...ฉันเองก็คิดอยู่เหมือนกัน ว่าทำไม..เขาต้องเลือกฉัน และทำไม...ฉันต้องรักเขาด้วย ////

....ฉันไม่รู้หรอก////

งั้นเหรอ...? ราชาปีศาจว่า แต่จู่ๆทำไมฉันถึงรู้สึกอยากจะ...////

แต่ฉัน...เข้าใจน่ะ แม้จะรู้ว่า...มันอาจจะไม่สมหวังไปชั่วชีวิต แต่หากเพียงช่วงเวลานึงที่เรามีโอกาสได้รับความสุข ฉันก็...ช่างเถอะ !! อึ่ย~!! พูดไปแล้วๆ (-///- ;)

ฝุบ !

จุ๊บ !!

เอ๋ๆๆ จู่ๆก็มาทำอะไรเนี๊ย....แต่มันก็...////

เจ้านี้ทำให้ข้า...สนุกได้จริงๆน่ะ เอลซี่ อึ่ย~! เผลอเคลิมไปกับจูบเขาซ่ะได้ (>///<)

ว่ะ..ว่าแต่ นายชื่อไรอ่ะ ? ฉันแสร้งถามแก้เขิน เจ้าตัวหัวเราะนิดๆก่อนที่จะกระซิบบอกจนแทบสลบอีกรอบ...

ฮึๆ...เดี๋ยวก็รู้..ชู่~~ อีตาปีศาจนี้เป่าหูฉัน เขินแทบแทรกพื้นหนีอีกรอบแล้วเนี๊ย~!! (>[]<)

บอกตอนนี้ไม่ได้เหรอ ?

555+ ใจร้อนจังน่ะ แต่ข้ายังไม่ว่างที่แนะนำตัวหรอกน่ะ ว่าแล้ว ราชาปีศาจตรงหน้าฉันก็ถอยห่างและแว๊บหายไป กรี๊ด~~!!! ตกใจชะมัด

ยัยอลิซาเบ็ท !! ใครให้หล่อนมาโดดอยู่ที่นี้กันย่ะ ! รีบกลับไปช่วยงานเดี๋ยวนี้เลย !! ว๊าย~~!!! ตกใจหมดเลย....เดี๋ยวน่ะ เสียงนี้มัน...!!!?

แมรี่ !!! เธอ...ปลอดภัย ?

อะไรของเธอน่ะ ทุกคนเค้ารอเธอคนเดี๋ยวเลยน่ะย่ะ ! ไปเร็วเข้า !! หมายความว่าไงล่ะเนี๊ย~!! ก็เมื่อกี้เธอกับดัชชี่ยังถูกอีตาปีศาจหื่นกามนั้น...นี้หรือว่าฉันฝันร้ายอีกแล้ว โอ้โน~~!!

แล้ว...ดัชชี่ล่ะ ?

ไม่รู้หายไปไหน ! ฉันนึกว่าพวกเธออยู่ด้วยกันเสียอีก ! ว่าไงน่ะ ~!!! ไม่จริงใช่ไหม ? หรือว่ายัยนั้นถูกกินไปซ่ะแล้ว ! ไม่น่ะ...ไม่จริง

ฉันนึกว่าอยู่กับเธอซ่ะอีก...ดัชชี่..

อ๊า~~!! เฮ้ย~!! จู่ๆร้องทำไมเนี๊ยยัยบ้า ! คนกำลังบิ้วอารมณ์อยู่ (เศร้าอยู่ไม่ใช่เหรอ ?)

อะไรของเธอน่ะ ?

ยะ...ยัยดัชชี่ !!! ห๊า~!! ไหนๆ เฮ้ย~~!!! อะไรกันเนี๊ย~!!

ดัชชี่ !! เธอกับอีตาปีศาจหื่นกามนั้น ทำไมถึง !!? ไหงไอ้ปีศาจที่คิดจะฆ่าฉันกลับไปเดินควงแขนกับดัชชี่ได้ล่ะ อย่าบอกน่ะว่าตานี้คิดจะมาทำร้ายพวกเราอีก !!

ต๊าย~~!! มาว่ารุ่นพี่เซเกอร์ของฉันว่าปีศาจหื่นกามได้ไงย่ะ !! ขอโทษรุ่นพี่เดี๋ยวนี้เลยน่ะเอลซี่ !! หมายความว่าไงน่ะ !! ก็อีตานั้นมันเป็น...!?

ช่างเถอะดัชชี่...พี่ว่าเค้าคงไม่ได้ตั้งใจหรอกน่ะ อะ...อีตาเซเกอร์ยิ้ม กรี๊ด~~~~!!! ปีศาจที่จะฆ่าฉันกลับไปดู๋ดี๊กับยัยเพื่อนตัวดีที่เป็นหนึ่งในเหยื่อ (แถมรายแรกซะด้วย) นี้มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี๊ย~!!

ว่าแต่เธอเถอะดัชชี่...ถ้ามีเวลามาสวีทกับรุ่นพี่เซเกอร์มากขนาดนี้ล่ะก็ ทำไมถึงไม่มาช่วยงานกันบ้างห๊า~!! ยัยแมรี่โวย เจ็ง !

อะไรย่ะ !! ก็กำลังจะไปนี้ไง ! ถ้ามีรุ่นพี่เซเกอร์กับรุ่นพี่ชิเอลล่ะก็..ห้องเราชนะแน่ เจ็งม่ะ !! ยัยดัชชี่ว่า ว่าแต่...ใครชิเอลอ่ะ ?

นั้นสิ..ป่านี้ชิเอลคงไปที่ห้องพวกเธอแล้วล่ะ พี่ว่าเราไปกันเถอะ ! เซเกอร์ว่าแล้วลากยัยดัชชี่ไปด้วย ฉันกับแมรี่มองหน้ากันอย่างงงๆก่อนที่จะตามไปด้วย และที่ห้องคาเฟ่ บลา~บลา~บลา นั้นเอง !!

อ๊า~! เจ้าชายหมายเลข 2 ปรากฎตัวแล้วพวกเรา~!! หัวหน้าห้องสาวว่า อะไรอ่ะ...เจ้าชายหมายเลข 2 เหรอ ? อย่าบอกน่ะว่าอีตาเซเกอร์น่ะ !?

เดี๋ยวน่ะ...ที่ว่าหมายเลข 2 นี้...? แมรี่ถามหัวหน้าห้อง

อะไรกัน ! พวกเธอยังไม่รู้อีกเหรอ ก็ที่ว่าหมายเลข 2 ก็คือรุ่นพี่เซเกอร์ไง ส่วนหมายเลข 1 ดาวที่เจิดจรัสของโรงเรียนนี้ หาใครเทียบได้... หัวหน้าห้องสาวว่าไปอินกับบทพูดไปแล้วส่งสัญญาณให้เพื่อนหนุ่มสาวห้องก่อนที่ทุกคนจะไปเปิดม่านที่อยู่ตรงหลังห้อง

(- __ - ;) ฉัน

(O_O ;) ยัยแมรี่

(O///O ;) ยัยดัชชี่

นั้นก็คือ...!!

พรึบ !!

...รุ่นพี่ชิเอล วอล์คเกอร์ ของเรานั้นเองจร๊า~~!!! โอ้โห~~!! อลังการไปไหน....เฮ้ย~~!!!

กรี๊ดดดดดดด~~~!!!!! นาย !!

รู้จักกันด้วยเหรอ ? ดัชชี่ว่า ทำไมจะไม่รู้จักล่ะ...ก็อีตานี้น่ะมัน.../////

ทำไมต้องหน้าแดงด้วยล่ะ..อ๊ะ !! อย่าบอกน่ะว่า...เธอชอบรุ่นพี่ชิเอลเข้าแล้ว ! พูดอะไรน่ะยัยแมรี่...อีตานี้น่ะ...อีตานี้น่ะมัน...!!?

ยินดีที่ได้รู้จักน่ะครับทุกคน พี่ชื่อชิเอล วอล์คเกอร์ วันนี้พวกเราสองคนจะมารับบทเป็นราชาปีศาจกับเจ้าชายซาตานกันน่ะครับ ...เป็นปีศาจจริงๆกันทั้งคู่เลยนี้น่า~~ ม๊าย~~~~!!!!

ฉะ...ฉันจะไปเตรียมของที่หอประชุม.. ฉันหาเรื่องหนี แต่ก็ดันถูกลากกลับไปซ่ะได้

จะไปไหนจ๊ะอลิซาเบ็ท เธอประจำอยู่ที่ห้องนี้ไม่ใช่เหรอ~? เดี๋ยวฉันไปเองก็ได้^^ ยัยแมรี่ขู่ฉันไม่ให้ออกไป อย่ามาขวางฉันน่ะ ฉันไม่ยอมโดนราชาปีศาจนั้นมาทำมิดีมิร้ายอีกแล้วน่ะ !!

งะ..งั้นฉันจะไปโฆษณาหน้าโรงเรียน... ฉันว่าแล้วกำลังจะเดินออกไป แต่...!!!!

ไม่เป็นไรๆ เดี๋ยวฉันไปเอง เธอรอบริการพวกรุ่นพี่ที่นี้กับดัชชี่ดีกว่าน่ะ^^ หัวหน้าห้อง~~!!! ทำไมทำอย่างนี้~!!!!

ตะ..แต่ว่าฉันอยากไปเอ่อ...เอ๋ !! ถาดเสิร์ฟอาหารถูกส่งมาที่มือฉันกับยัยดัชชี่ทันที ม๊ายยยย~~~!!!

สู้ๆน่ะเอลซี่ ฉันไปล่ะ ! แม~~รี่~~~!!! กรี๊ดดดดดด~~~~!!! ฉันเกลียดเธอ~~!!!

ไม่น่ะ...ฉันไม่ไปบริการพวกนั้นแน่

จะบ้าเหรอ พวกเราต้องอยู่หลังร้านน่ะ จะไปบริการพวกรุ่นพี่ได้ยังไง ! ดัชชี่ว่า เอ่อ ! จริงด้วย แบบนี้คอยวางใจหน่อย

นี้เมดสองคนตรงนั้นน่ะ ! เซเกอร์เรียกพวกเราที่เป็นเมดอยู่ 2 คน จะเรียกทำไมกันย่ะ !!

อะไรย่ะ ! ฉันว่า

มาบริการพวกเราหน่อยสิ...มาม๊ะๆ ม๊ายยยยยยยย~~~~!!!! อีตาราชาปีศาจเจ้าเลห์วางแผนเรื่องนี้เอาไว้สิน่ะ !!! กรี๊ดดดด~~!!!

เอาไงดีอ่ะเอลซี่...พวกรุ่นพี่อยากให้เราไปบริการนะ ไปมั้ยๆ ยัยดัชชี่ทำตาเป็นประกายอยู่คนเดียวเพราะทุกคนที่อยู่ในห้องต่างก็อิจฉาตาร้อนกันใหญ่ จะอิจฉาทำไม ! อยากไปขายตัวให้พวกราชาปีศาจนั้นก็เชิญเลย~~!! ไม่ต้องมามอง !!

ไม่เอาหรอก ! ฉันมีหน้าที่เตรียมออเดอร์ของลูกค้าน่ะ ถ้าเธออยากไปก็ไปคนเดียวเลยล่ะกัน ฉันว่าแล้วหันกลับไปไปทางหน้าห้องที่ถูกจัดกั้นไว้เป็นห้องครัว แต่ว่า...!!!

ฝุบ !!!

กรี๊ดดด~~!!! จะทำอะไรน่ะยัยดัชชี่ !!

ก็ถ้าเธอไม่ไป ฉันก็จะลากเธอไปเอง...มาแล้วค๊า~!! ฉันถูกยัยดัชชี่ลากตัวอย่างแร๊ง~~!! จนไม่สามารถกลับไปอีกทางได้ ไม่เอาน่ะ ! ฉันยังไม่อยากเป็นอาหารให้ราชาปีศาจนั้นน่ะ !!

เฮ้ยเซเกอร์~!! นายเอาเธอคนนั้นไปเหอะ ฉันจะเอายัยนี้ หึๆ ฉันถูกอ้อมแขนราชาปีศาจชิเอลโอบเอาไว้จนขยับตัวลำบาก ส่วนยัยดัชชี่นั้นกลับนั่งเกาะอีตาเซเกอร์ปีศาจสตรอเบอรี่เก่งขั้นเทพอย่างไม่อายสายตาชาวบ้านที่ต่างก็อิจฉาตาร้อน หันเกรงกลัวอีตาพวกนี้บ้างจะได้มั้ยเนี๊ย~!!

นายคิดอะไรอยู่กันแน่ย่ะ !

ก็แค่คิดว่าอยากจะอยู่ดูเจ้าใกล้ๆก็เท่านั้นเอง อีกอย่างต่อให้เจ้าหนีให้ตาย...ก็หนีไม่พ้นเหงื้อมือของข้าได้หรอกน่ะ อลิซาเบ็ท เสียงกระซิบของซาตานทำให้ฉันถึงกับอ่อนระทวยอย่างไม่มีเหตุผล ทำไมฝันร้ายนี้ถึงไม่จบสักที ท่านพระเจ้ากลั่นแกล้งลูก !! ....ว่าแต่ถ้าคิดดูดีๆ ชิเอลที่เป็นราชาปีศาจก็เหมือนกับ...พระเจ้าอีกคนนี้หว่า~!! ม๊าย~~~!!

ทำไมต้องเป็นฉันด้วย ////

ข้าเคยบอกแล้วนิ ว่าข้ารักเจ้า ยิ่งกว่าสิ่งอื่นใดแม้แต่..ตัวข้าเอง อ๊าย~~!!! พูดอะไรน่ะอีตาบ้า รู้มั้ยว่าหัวใจฉันมันจะเต้น 2PM My Heartbeat ได้อยู่แล้วน่ะ

...////

เอลซี่ง่ะ ! น่าอิจฉาเป็นบ้าเลยง่ะ !! ทำไมฉันถึงไม่โดนแบบนั้นบ้างน่ะ !!! ยัยดัชชี่ที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามว่า เอ๋ !! ยัยนี้กับอีตาปีศาจสตอเบอรี่นี้กำลังนั่งมองอยู่ !! (O///O ;)

อ๊ะ !! เธออยู่ด้วยเหรอ ? ฉันว่า

กรี๊ดดดดดดดดดด~~~~!!! นี้หล่อนสวีทจนลืมเพื่อนเลยเหรอย่ะ !! ใจร้าย~!! ยัยดัชชี่วี๊ด ก็ฉันไม่รู้จริงๆนิ และระหว่างที่ฉันกลังสวีท (?) กับชิเอลราชาปีศาจอยู่นั้น ใครหลายๆคนต่างก็ทำงานไม่เป็นการไม่เป็นงานกันหมด แม้แต่แขกก็ด้วย

ขอโทษน่ะครับ...พวกพี่ไม่น่าเปิดเผยความรักของเราให้ใครต่อใครได้เห็นเลย  เพราะฉะนั้น.....เราไปที่อื่นกันดีไหม เอลิซาเบ็ท^^  ว่าแล้วนายชิเอลก็คว้าฉันให้ไปอยู่ในอ้อมแขนอันน่าหลงใหลของเขา อ๊า~!! มีความสุข         (- /// -)

พะ...พูดอะไรของนายน่ะอีตาบ้า !!! ดัชชี่ช่วยด้วย~! ฉันพยายามขัดขื่นแล้วขอความช่วยเหลือยัยเพื่อนตัวดี แต่ยัยนี้นี้ซี่~~!!!!

ม๊าย~อาว~~!! เค้าจะอยู่กับรุ่นพี่เซเกอร์ของเค้าอ่ะเน๊อะ~~!! ยัยดัชชี่ว่าแล้วหันไปกอดคอนายเซเกอร์ปีศาจสตรอเบอรี่อย่างไม่อายสายตาชาวบ้านที่ต่างก็อยากจะกระชากหัวเจ้าหล่อนเลยสักนิด เฮ้อ~! เพื่อนฉันดีๆทั้งนั้น (-_- ;)

คุณชิเอลไปเถอะ ! ส่วนทางนี้ผม...จะพยายามจัดการ... เซเกอร์ปีศาจสรอเบอรี่ขั้นเทพพยายามฝื่นยิ้ม ดูๆแล้วก็สงสารอีตานี้เหมือนกันแต่ก็โดนซ่ะบ้างเถอะ ! บังอาจมาทำร้ายฉันจนเกือบตายมาแล้วด้วย !!

ไปกันเถอะ ! เอลซี่^^ ชิเอลยิ้มให้ฉันก่อนจะลากตัวฉันออกไปจากร้าน ฉันเหลือบไปเห็นพวกผู้หญิงในห้องต่างก็จ้องฉันกับดัชชี่เขม็ง แต่เพราะไม่ได้ใส่ใจก็เลยออกมาก่อน

ดะ...เดี๋ยวก่อนสิ ! นายจะพาฉันไปไหนน่ะห๊ะ~!! ฉันถามอีตาราชาปีศาจที่ลากฉันออกมานอกสายตาผู้คนขึ้นเรื่อยๆ ยะ..อย่าบอกน่ะว่าเขาจะพาฉันมาทำมิดีมิร้ายน่ะ โอ้โน๊~~!!! \(>//[]//<)/

หึๆ...อยากรู้เหรอ~~? ชิเอลหยุดเดินก่อนจะพลักฉันติดกำแพงแล้วล็อคฉันไว้ด้วยแขนสองข้างอีกตามเคย อีกแล้วเหรอ~~!!!!

ยะ...อย่าน่ะ ! ฉะ...ฉันไม่ชอบน่ะ !! ฉันพยายามพลักเขาออกแต่ชิเอลกลับเข้ามาประชิดฉันเรื่อยๆ ออกไปน่ะ !! อย่าเอาหน้าหล่อๆของนายมาใกล้ฉันเซ่~!! มันเย้ายวนใจฉันมากเลยน่ะย่ะ !! (>////< ;)

งั้นก็พลักออกไปสิ^^ หมายเหตุ : ถ้ากล้าก็ลองดูสิ แง๊~~!!!

พยายามอยู่... ฉันหลบตาเขาเพราะความเขินอาย แต่เขากลับจับใบหน้าของฉันประจันหน้าเขาอีกครั้งนึง ลมหายใจอุ่นๆของชิเอลที่รดต้นคอฉัน มันชวนเคลิมแปลกๆจนใจฉันเริ่มเต้นแรงขึ้น...แรงขึ้น...////

ตึกตัก ตึกตัก ตึงตัก

...ข้าเฝ้ามองเจ้ามาตลอด ไม่คิดว่าจะได้ใกล้ชิดเจ้าขนาดนี้จริงๆ ข้ากลัว...กลัวว่ามันจะเป็นเพียงส่วนหนึ่ง...ในความฝันที่เลือนลางของข้า... ดวงตาสีแดงฉ่านราวกับโลหิตกำลังสั่นไหว ไม่ต่างไปกับฉันที่คิดว่านี้เองก็คือ...ความฝัน...///

...อึก !? จู่ๆชิเอลก็สวมกอดฉัน ความอบอุ่นจากร่างกายของเขาแผ่ซ่านเข้ามาถึงฉัน ยิ่งเขากอดฉันแน่น ฉันก็ยิ่ง...////

เอลซี่...จูบข้าหน่อยสิ... หะ..ห๊า~!!!

พะ...พูดอะไรน่ะ !! จะ...จะบ้าเหรอ~!! ฉันเขิล~ลเป็นเหมือนกันน่ะ !! (>//[]//< ;)

.... ชิเอลจ้องฉันด้วยสายตาอ้อนวอน อย่ามองน๊า~~!!! น่าอายจะตาย ///

ฉะ...ฉันนึกได้ว่า...จูบไม่เป็นน่ะ^^ ฉันหลบตาเขา แต่ก็ไม่คิดว่าเขาจะ...

งั้นเหรอ...งั้นข้าจะสอนให้หน่อยล่ะกันน่ะ.... ...จูบฉันได้รุนแรงขนาดนี้ ราวกับจะกินฉันเข้าไปเลยก็ว่าได้        (- //// -)

อะ...อา //// มะ...มันรุนแรงเกินไปแล้ว (>///<)

....แผล็บ...ไง ! รู้สึกดีใช่ไหม ? ชิเอลถอดริมฝีปากของเขาออกก่อนจะเลียปากตัวเอง นี้เขาแกล้งฉันใช่ไหม !!

อึ่ย~~!!! นายจงใจแกล้งฉันให้ตายใจใช่ไหมห๊ะ~!! เลวมาก~!! แต่ก็เผลอเคลิบเคลิมไปกับจูบเมื่อกี้เข้าซ่ะแล้วสิ !

(>////< ;)

แสดงว่าเจ้าตายใจจริงๆใช่ม่ะ ? หึๆ อีตาราชาปีศาจแผนสูงเข้ามาโอบฉัน อึ่ย~!

...น่าโมโหชะมัด >///< เสียท่าให้เขาอีกแล้ว !! เมื่อไรพวกเขาจะเลิกรังขวานฉันสักทีเนี๊ย~!!! พระเจ้าน่ะพระเจ้า !! เคยมั้ยง่ะเพื่อลูกน่ะ !! ใจร้าย~~!! แต่ก็...ไม่เลวร้ายอะไรนักหรอกมั่ง ^///^

...อาจเพราะคิดแบบนี้มั่ง ฉันถึงไม่รอดเงื่อยมือของเขาซักที...!!

OPENING

SATAN IN NIGHTMARE

 

...ในคำคืนที่เงียบสงัด...

ดวงจันทร์สีขาวนวลลอยอยู่บนท้องฟ้ายามค่ำคืนที่เดียวดาย

...สายลมที่พัดกระหน่ำ หยุดลงอย่างกระทันหัน...

เจ้าของดวงตาสีเพลิงดั่งเช่นทับทิมที่เร่าร้อน จับจ้องฉันอยู่ริมหน้าต่าง...

หลงใหล โหยหา มันคือความโลภชั้นต่ำที่เกิดขึ้นกับฉัน...

มันคือ...ความรักใช่ไหม...?

รสจุมพิตที่ร้อนรุ่มของเขา ช่างหวานละมุนและอ่อนโยนชวนเคลิบเคลิม อ้อมอกที่อบอุ่นดังดวงตะวัน ยังคงตราตรึงอยู่ในใจฉัน...

...ตลอดเวลา...

เอลิซาเบ็ท..มานอนทำอะไรอยู่ตรงนี้น่ะลูก !! เดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก เอ๋ ! เสียงคุณแม่นี้น่า...?

อ้าว~~!! เอลมานอนอยู่ตรงนี้ได้ไงเนี๊ย ?

ต๊าย~!! นี้อย่าบอกน่ะว่าลูกนอนละเมอน่ะ เมื่อคืนฝันเห็นอะไรกันแน่เนี๊ยลูกคนนี้ ! คุณแม่พูดติดตลกก่อนที่จะเดินจากไป ฝันงั้นเหรอ...?

ไม่จริง...ทั้งหมดนั้น คือความฝันงั้นเหรอ ?

อะไรงั้นเหรอ ? บอกแม่หน่อยสิ ! ฝันเห็นเลขรึเปล่า ? แม่วิ่งกลับมาหาฉัน พอเป็นเรื่องแบบนี้ตาแม่เป็นประกายเชียว

เปล่าหรอก...แค่ฝันร้ายน่ะ^^ ฉันว่าแล้วลุกขึ้นเดินเข้าไปในห้องน้ำ ทั้งที่ฝันเป็นความฝันแท้ๆ...แต่ทำไมกันน่ะ รสสัมผัสที่ริมฝีปาก ความอบอุ่น..ถึงได้เหมือนเกิดขึ้นจริงแบบนี้ ////

            ที่โรงเรียนวันนี้ มีกิจกรรมงานวันวิชาการ ซึ่งนักเรียนทุกๆคนต่างก็สนุกสนานกับงานรื่นเริงกันอย่างเต็มที ปีนี้ห้องฉันได้ทำร้านคาเฟ่ไอดอลโดยที่แต่ละคนจะแต่งตัวเป็นดารา ไอดอล รวมถึงตัวละครในเทพนิยายต่างๆกัน วันนี้ฉันจึงต้องไปโรงเรียนเร็วกว่าปกติเพื่อเตรียมตัว ซึ่งไม่ได้หมายความว่าฉันจะรวมแต่งคลอสเพลย์หรอกน่ะ แต่มันเป็นงานเบื่องหลังหรือก็คือ พนักงานหลังร้านนั้นแหละ

อรุณสวัสดิ์ ฉันทักทายเพื่อนๆที่แต่งตัวได้อลังการสุดๆ นี้คาเฟ่น่ะไม่ใช่แคทวอล์ค อะไรจะลงทุนแต่งชิงดีชิงเด่นกันขนาดนี้

เอลซี่ ! ทรงผมฉันดีแล้วใช่มั้ย ? แมรี่ เพื่อนสาวที่แต่งเป็นจูเลียตถามฉัน บอกตามตรงเธอแต่งได้โอเว่อร์มากๆจนดูยังไงก็ดูไม่เหมือนเจ้าหญิงเลยซักนิด เหมือนพวกคาบาเร่ที่ผับแถวอิตาลีไม่มีผิด

อือ..สวยมากเลยล่ะ ฉันว่า เห็นสภาพยัยนี้แล้วไม่กล้าตำหนิ เพราะถ้าบอกไปมีหวังน้ำตาตกแน่ ยังกะผีคาบาเร่แบบนี้น่ะ (-_-;)

งั้นเหรอ ! ว่าแต่ทำไมเธอไม่แต่งบ้างล่ะ หุ่นออกจะดี เนอะ ! แมรี่ว่าแล้วหันไปหาเพื่อนที่แต่งเป็นอะไรซักอย่าง ยัยคนนั้นก็น่ากลัวยังกะผีสวมหน้ากากแน่ะ

ไม่เอาหรอก ฉันชอบทำงานเบื่องหลังมากกว่าน่ะ เชิญพวกเธฮทำงานนี้ให้สนุกล่ะกัน^^ ฉันว่าแล้วเดินไปเปลี่ยนชุดที่ห้องน้ำ ชุดของพนักงานหลังร้านไม่โอเวอร์จนเกินไป เพราะมีแค่ชุดเดรสสีชมพูอ่อน กับผ้ากันเปื้อนแบบคุณหนูน่ารักๆ แล้วก็หมัดผมด้วยโบสีแดงก็แค่นั้น ดูแล้วก็เหมือนสาวใช้นั้นแหละ

ว้าว~!! ชุดน่ารักจังเลย เพื่อนสาวอีกคน ดัชชี่ เดินเข้ามาเปลี่ยนชุดเช่นกัน ตกใจหมดเลย ! นี้ฉันพึ่งเปลี่ยนชุดเสร็จหมาดๆเองน่ะ

กรี๊ดด~!! อย่างน้อยก็เคาะประตูหน่อยสิย่ะ ! อึ่ย~! ถ้ายังเปลี่ยนไม่เสร็จมีหวังได้โชว์ไรๆให้ยัยนี้ดูแน่ ///

5555+ ผู้หญิงเหมือนกันยังจะกลัวอะไรอีกจ๊ะ~! นี้ๆถ้าฉันใส่ต้องน่ารักแน่ๆเลย ฮิๆ เฮ้อ~! หลงตัวเองเข้าไป

จ๊า~! คงดูดีกว่ายัยพวกที่แต่งครอสเพลย์นั้นอีกล่ะมั่งน่ะ ฉันแกล้งแซว ดัชชี่หัวเราะก่อนที่จะเงียบไป

5555+.....

...อะไรเหรอ ? ฉันถาม สีหน้าของเจ้าหล่อนดูเรียบนิ่งก่อนที่จะค่อยๆหลับตาลงช้าและ...!!

ตุบ !

ดัชชี่ !! จู่ๆดัชชี่ก็สลบลงไปกองที่พื้น เกิดอะไรขึ้นเนี๊ย !!

นี้ ! เป็นอะไรงั้นเหรอ !! แมรี่เดินเข้ามาในห้องน้ำ เธอตรงมาที่พวกฉันทันที

ดัชชี่น่ะสิ ! เมื่อกี้ยังหัวเราะดีๆอยู่เลย จู่ๆก็หมดสติได้น่ะ ฉันว่า

พาไปหาอาจารย์เถอะ ! แมรี่ว่าแล้วค่อยๆพยุงตัวดัชชี่ขึ้น ฉันประคองร่างเธอไว้และรีบพาไปที่ห้องพยาบาล น่าแปลกมาก ตั้งแต่รู้จักกันมา ยัยดัชชี่ไม่เคยป่วยมาก่อนเลยนี้น่า

...ระวัง...

ระวังอะไรเหรอ ?

พูดอะไรของเธอน่ะเอลซี่ ? อ้าว~? ก็เมื่อกี้นี้เธอ...?

ก็เธอบอกให้ฉันระวังนี้ !

พูดอะไรของเธอน่ะ ! ฉันยังไม่ทันพูดอะไรเลยน่ะ รีบพาดัชชี่ไปกันเร็วเข้า ! ว่าแล้วยัยแมรี่ก็พาดัชชี่ไปต่อ แล้วเมื่อกี้นี้มันเสียงใครน่ะ..?

...รีบกลับไปที่ห้องเรียนซ่ะ...

แล้วดัชชี่ล่ะ ?

อะไรของเธออีกล่ะเนี๊ย ! เพี้ยนไปแล้วหรือไงย่ะ ! ก็มาช่วยกันสิ ! แมรี่หันมาว่าฉัน อ้าว ! ก็เมื่อกี้นี้...

...เร็วเข้า รีบกลับไปห้องเรียนซ่ะ...

ใครน่ะ !! โอ๊ย~!!

อลิซาเบ็ท !! ทำไม...มึนหัวไปหมด ยัยแมรี่...เธอปล่อยดัชชี่ลงแบบนั้นได้ยังไง !

            เมื่อตื่นขึ้นมาอีกที ฉันถูกจับลามโซ่อยู่ที่ไหนสักแห่ง ตรงข้ามฉัน ฉันเห็นแมรี่กับดัชชี่นอนสลบอยู่บนเตียงนอน ส่วนฉันถูกลามไว้ที่โซฟา เกิดอะไรขึ้นกันแน่น่ะ !

ตื่นแล้วเหรอ เจ้าหญิง ชายผู้สวมหน้ากากปิดตาไว้เอ๋ยถาม ดวงตาสีม่วงเสน่ห์หา ผมหยักศกสีดำสนิท...มีเขี้ยวกับปีกด้วย !!

...ปีศาจ ? ไม่จริงใช่ไหม !! ฉันต้องฝันร้ายอยู่แน่ๆ

ใช่...แต่ไม่ใช่ปีศาจธรรมดาหรอกน่ะรู้ไหม ? เขาว่าและค่อยๆเดินตรงมาที่ฉัน กรี๊ด~!! จะทำอะไรน่ะ

ปล่อย~!!

ฮึๆ รู้อะไรไหม ? เธอเป็นมนุษย์คนแรกเลยล่ะที่ฉัน...อยากได้ ว่าแล้ว เขาก็พลักฉันลงนอนบนโซฟา มือสองข้างถูกล็อกโดยโซ่และเขา

จะทำอะไรน่ะ !! ปล่อยน่ะ !! ใครก็ได้ !!

จะเรียกใครมาช่วย...บอกไว้ก่อนน่ะว่า ที่นี้ไม่ใช่...โลกมนุษย์ของพวกแกหรอกน่ะ ช่างโง่เง่าเสียจริง ไม่ต่างอะไรกับเจ้าสองคนนั้นเลยสักนิด ดีแต่โวยวายๆ สุดท้ายก็ยอมให้ข้ากลืนกินแต่โดยดี หึๆ ไม่จริง !!

นายฆ่าแมรี่กับดัชชี่งั้นเหรอ !

อืม~ ปล่าว ! แต่แค่ดูดกลื่นวิญญาณไปก็เท่านั้น

แล้วมันต่างกันตรงไหนมิทราบย่ะ !! ปล่อยฉันน่ะ !! ฉันพยายามขัดขืน แต่แรงบีบที่ข้อมือยังคงแน่นเช่นเดิม คราวนี้เขากลับเลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ มันเป็นครั้งแรกที่ฉันรู้สึกขะยักขะแหยงผู้ชายขนาดนี้ แถมเจ้าตัวยังเป็นปีศาจอีกด้วย กลัว..กลัวจนไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ทรมาน..

ทำไมล่ะ...ฮืม~!! กลิ่นปีศาจงั้นเหรอ !! เขาเลื่อนใบหน้าออกห่างก่อนที่จะเอามือมาปิดจมูก ดวงตาสีม่วงเข้มสั่นริกๆ ใบหน้าซีดจางลง เกิดอะไรขึ้น !

แก๊~!! แกไปถูกใครดูดกลืนวิญญาณมากันห๊ะ !! บอกมาเดี๋ยวนี้น่ะ !! แกเป็นทาสของใครกัน !! จู่ๆเขาก็พุ่งมาบีบคอฉัน อั๊ก !!

พะ...พูดเรื่อง...อะไร ! ฉันพยายามแกะมือปีศาจออก ทำไมกัน...ทำไมแรงเยอะแบบนี้ !!

อย่ามาทำไขสือ !! บอกมาเดี๋ยวนี้ !! ไม่งั้นฉันจะฆ่าแก๊~!!

อุ๊ก~!! หายใจ...ไม่ออก...ใครก็ได้..ช่วยที !!

ฉันไม่รู้ !! ฉัน..ไม่รู้จัก...ฮึ๊ก~!! แรงบีบค่อยๆเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ทรมาน...ไม่ไหวแล้ว...

โกหก !! ฉันจะฆ่าแก๊~!! ไม่น๊ะ~!! ช่วย...

...อลิซาเบ็ท...

อ๊ะ !! เสียงนี้ อีกแล้ว !!

...!! มันใช่มั้ย ! มันติดต่อมาแล้วใช่มั้ย ! สารภาพมาว่าใครกัน !! ปีศาจที่บีบคอฉันตะโกนถาม ใบหน้าเขาดูซีดกว่าเดิม ราวกับ..กำลังกลัวอะไรบางอย่าง

นายเป็นใครกัน !! อ๊ากก~!! ฉันยังว่าไม่จบ ปีศาจตรงหน้าก็เริ่มบีบคอฉันแรงกว่าเดิม ช่วยด้วย !! ใครก็ได้ คนที่คุยกับฉัน !! ได้โปรดเถอะ ! ช่วยฉันที !!

ของมันแน่อยู่แล้ว... อ๊ะ !?

ใครน่ะ !! ปีศาจตรงหน้าปล่อยมือออกจากคอฉันทันทีที่ได้ยินเสียง ฉันรีบโกยอากาศเข้าให้เต็มปอดทันที จู่ๆก็มีมือมาคว้าตัวฉันขึ้น เขาเหมือนกับ...ปีศาจในความฝัน เหมือนกันมากซ่ะจน...////

เจ้าขโมยของของข้า เซเกอร์... ปีศาจที่อุ้มฉันเอ่อออกมา ใบหน้าเรียบนิ่งราวกับว่าไม่เกรงกลัวบุคคลตรงหน้า ซึ่งผิดกับปีศาจที่บีบคอฉันที่รู้สึกว่าจะชื่อ เซเกอร์ เมื่อเซเกอร์เห็นหน้าของคนตรงหน้า เขาถึงกับทรุดตัวลงทันที

องค์ราชา !! ทำไมถึง...!? เซเกอร์ว่า เอ๋ ! ราชา ?

เจ้าแอบละเมิดกฎที่ให้ไว้กับข้า เจ้าลักพาหญิงของข้ามาเป็นเหยื่อ เสียแรงที่ข้ารึอุตสาห์ไว้ใจ แล้วนี้หรือผลตอบแทนของกระกระทำอันโง่เขลา !! ราชาปีศาจที่อุ้มฉันว่า ว่าแต่..หญิงของใครน่ะ ?

เดี๋ยวๆ ที่ว่าผู้หญิงน่ะ...ฉันงั้นเหรอ ? ฉันถามผู้ที่เป็นราชาปีศาจ

ใช่...เจ้าไม่ปฏิเสธจุมพิตแห่งพันธะของข้า นั้นเป็นเครื่องพิสูจน์ได้ว่า เจ้ายอมรับข้า มิใช่รึไงกัน ? โอ้พระเจ้า~~!! หม่อมฉันขอ...

ฝุบ !!

สลบน่ะเจ้าค่ะ คร่อก~~!! จะบ้าเหรอ !!

ตะ..แต่นั้นมัน...เป็นความฝัน...ใช่ไหม ?

พูดอะไรของเจ้าน่ะ...คืนนั้นข้าบินไปหาเจ้ากะว่าจะไปแอบดูเจ้าตอนนอนซ่ะหน่อย แต่เจ้าดันเห็นข้าซ่ะก่อนก็เลยทำสัญญาซ่ะเลย ก็แค่นั้นแหละ โอ้~~~~~~!! สลบจริงน่ะเจ้าค่ะ !

อ่อย~~! และแล้ว...นางเอกของเราก็สลบไปในที่สุด เหลือก็แต่..ปีศาจทั้งสองตน

องค์ราชา...ข้าไม่ทราบจริงๆน่ะว่านางเป็นของท่าน โปรดอภัยให้ข้าด้วยเถอะได้โปรด เซเกอร์ก้มขอขมาต่อหน้าองค์ราชา

เฮ้อ~! หากมีครั้งที่ 2 อีก ข้าจะฆ่าเจ้าซ่ะ ส่วนเหยื่อที่ล่ามา...จัดการให้เรียบร้อย มิฉะนั้น ข้าจะเนรเทศเจ้าออกจากโลกปีศาจ จำไว้ ! เซเกอร์ ! องค์ราชาว่าแล้วกางปีกออก เขาบินออกไปทางหน้าต่างพร้อมๆกับอลิซาเบ็ทที่สลบอยู่ในอ้อมอกของเขา และทำการร่ายเวทบางอย่างจนว๊าบมายังโลกมนุษย์อันเป็นที่อาศัยของหญิงสาวในอ้อมอกของเขา เขาพาเธอกลับไปยังที่เดิมที่เธอจากมา ส่วนอลิซาเบ็ทที่เริ่มรู้สึกตัวก็...

ฮ้าว~~!! แม่ค่ะนี้กี่โมง...!!! ฉันตื่นขึ้นมาในห้องล็อคเกอร์ข้างๆห้องน้ำ และพบว่าตัวเองกำลังนอนพิงอก...ปีศาจ !!

ตื่นแล้วเหรอ ? เจ้านี้น่าสนใจจริงๆเลยน่ะ^^ อุ๊ย~! ยิ้มแล้วหล่อลากไส้ แ่มันคนล่ะเรื่อง !!!

อ๊า~!! ฝันร้าย ! เมื่อกี่ฉันฝันชัวร์ ! ฉันต้องรีบไปช่วยงานที่ห้อง ใช่ ! ยัยแมรี่กับดัชชี่รอนานแล้วแน่ๆ ฉันลุกขึ้นแล้วเดินออกจากห้องไป แต่จู่ๆกลับโดนลากเข้าไปในห้องอีกรอบ ม๊าย~!!<แน่จริงก็ลองเข้ามาอ่านเซ่~!