หลังบานหน้าต่าง

เนื้อเรื่อง

เบื่องหลังบานหน้าต่างใบโตช่องกระจกทั้ง 8 ถูกส่องผ่านด้วยแสงตะวันยามทิวา

เบื่องหลังบานหน้าต่างใบโตช่องกระจกทั้ง 8 ถูกส่องผ่านด้วยแสงจันทร์ยามราตรี

เบื่องหลังบานหน้าต่างใบโตช่องกระจกทั้ง  8  เล็ดลอดไปด้วยเสียงผู้คนภายนอก

\"เทียมดารา\" ชื่อของเจ้าหญิงองค์น้อย ภายใต้บานหน้าต่าง  สายตาอ่อนหวานคู่นั้น

มองลอดออกมานอกหน้าต่างบานใหญ่ ทุกเวลาแววตาของเธอไม่เคยถอดออกจาก

บานหน้าต่างเลย... มีเพียงความเพลียเท่านั่นที่สามารถเบนเธอออกจากหน้าต่างบาน

นั้นได้ ด้วยการปิดเปลือกตาของเธอยามเธอเข้าสู่นิทรา  ด้วยปราสาทที่แข็งแกร่ง

เหล่าทหารที่แกร่งกล้า เธอไม่มีโอกาสแม้นแต่จะออกไปยังโลกภายนอก ด้วยคำสั่ง

ที่ราชาเป็นผู้กำชับเสียหนักแน่ ด้วยความรักที่มีต่อเจ้าหญิงองค์น้อย โลกภายนอก

นับเป็นสิ่งที่น่ากลัวสำหรับเธอด้วยอายุเพียง 16 ชัญษา แต่........

หัวใจของเธอ\"เทียมดารา\"   หัวใจของเธอไม่เคยที่จะอยู่ภายในบานหน้าต่างบานโต

เธอต้องการออกไปภายนอกด้วยหวังว่าสักวันหนึ่ง คำว่าอิสระ จะไม่ได้อยู่แต่เพียง

ภายในฝันของเธอ \"อิสระ\" .... เจ้าหญิงองค์น้อยทรงมองลงมายังเบื่องล่าง

เด็กคนหนึ่งอายุไล่เลี่ยกับเธอ เนื้อตัวสกปรกมอมแมม แต่รอยยิ้มของเขาที่ส่งมา

ให้เจ้าหญิงกลับเต็มไปความอ่อนโยนจริงใจ หนุ่มน้อยโบกมือให้เธอทำเอาเธอยิ้มออก

และโบกมือให้หนุ่มน้อยคนนั้น จากวันนั้นทุกๆวันเมื่อเธอมองลงมาผ่านหน้าต่างใบโต

เธอจะพบกับหนุ่มน้อยที่เธอไม่รู้จักแม้นแต่ชื่อ ยิ้มให้อย่างจริงใจจนเธออดยิ้มรับไม่ใหว

เธอครุ่นแต่คิดถึงหนุ่มน้อยคนนั้น ในทิวาก่อนที่จะถึงวันเกิดของเธอ วันพรุ่งนี้เธอ

จะต้องรู้ชื่อของเขา หนุ่มน้อยผู้มีรอยยิ้มที่บอกถึงความจริงใจ และอบอุ่น

แสงแดดส่องปราด ลอดบานหน้างใบโต เจ้าหญิงตื่นขึ้นแสดงท่าทางงัวเงี่ย แต่เธอ

ก็ไม่วายไปที่บานหน้าต่างเพื่อมองลงไป. . . เธอพบเพียงความว่าปล่าวในวันนี้ ไม่มี

หนุ่มน้อยที่จะคอยส่งยิ้มให้เธอ เธอยังคงมองลงไปยังเบื่องล่าง ด้วยความกังวล

และเธอก็ได้พบหนุ่มน้อยยิ้มให้เธอพร้อมทั้งโค้งคำนับ ด้วยท่าทีหน้าขบขัน

องค์หญิงน้อยอดไม่ได้ที่จะตะโกนถามชื่อของเขา \"วิฬา ข้าชื่อ วิฬา\" หนุ่มน้อยตะโกน

ตอบเสียงแจ๋ว \"วันพรุ่งนี้เป็นวันเกิดของข้านะ\" องค์หญิงตะโกนบอกด้วยท่าทียื้มแย้ม

และหนุ่มน้อยตอบรับด้วยการโค้งคำนับอย่างเคอะเขิน

กลางคําคืนเจ้าหญิงนั่งมองนาฬิกาแขวนที่อยู่ข้างๆนางกำนัลซึ่งนอนหลับอยู่ที่พื้น

อีกไม่กี่นาทีจะเที่ยงคืนแล้ว^^ เธอมองพร้อมนับถอยหลังเวลาที่ไกล้จะมาถึง

10... 9... 8... หัวใจของเธอเต้นระรัวดัวยเข็มที่ค่อยๆไกล้เข้ามาที่เลข 12

7... 6... 5... ก๊อกๆ หน้าต่างบานโตมีเสียงเคาะเธอหนันไปตามเสียง หนุ่มน้อยยืนอยู่

ที่ริบขอบหน้าต่างในมือถือห่อกระดาษไม่ใหญ่นัก เธอค่อยๆลุกขึ้นไปเปิดหน้าต่างด้วย

เสียงฝีเท้าอันเงียบกริบ ด้วยกลัวนางกำนัลจะตื่น\"เธอมาหาชั้นจริงๆด้วย\" หนุ่มน้อยไม่ตอบ

เพียงแต่ยิ้ม เขายื่นห่อกระดาษให้เธอ ข้างในมีเคกชิ้นหนึ่ง พร้อมกับพูดว่า

\"อร่อยนะ ข้าซื้อมาจากร้านในตัวเมือง น่ากินออก\" ถึงเคกชิ้นนี้จะไม่ได้

ใช่ไข่จากไก่พันธุ์ดี ไม่ได้ใช่นมเนยจาโคชั้นยอดหรือแม้นแต่แป้งจากคลังของราชา

แต่เจ้าหญิงกินมันด้วยท่าทีมีความสุข ครีมทีเลอะปากมองดูแล้ว อดทำให้

หนุ่มน้อยวิฬาขำไม่ได้ ทั้งคู่ ต่างหน้าตาเลอะด้วยครีมจากเคกที่ป้ายใส่กันจน

เปื้อนหน้าตา ทั้งคู่นั่งคุยกันอย่างเงียบๆจนแทบจะเป็นเสียงหายใจ เพราะนางกำนัลมีท่าที

เหมือนจะตื่น \"เจ้าต้องให้ของขวัญข้าซิ\"เจ้าหญิงพูดด้วยเสียน้อยๆที่ออกแก่นแก้ว

โอย! ข้าทำมันตกอยู่ข้างล่างตอนปีนขึ้นมา\"วิฬาทำหน้าบ้องแบ้วก่อนจะพูดออกไป\"

ข้าต้องการให้เจ้าเป็นเพื่อนกับข้าก็พอ.....  เจ้าหญิงพูดพร้อมแววตาวิงวอน

\"ได้ซิท่านข้ายินดีอยู่แล้ว\"  \"ห้ามโกหกนะ\" แล้วเจ้าหนุ่มน้อยก็จากไปพร้อมกับความฝันที่

แสนสุขของเจ้าหญิงที่ได้แต่นอนอมยิ้มใต้ผ้าห่ม และทอดนอนมองมายังหน้าต่างบานโต

. . . .

ในเช้าวันต่อมา\"วิฬา\" ถูกสั่งประหาญตัดหัวเสียบประจารแสดงถึงความผิดที่

บุกรุกปราสาทองค์ราชา. . .