คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #33 : Poison love 31
Poison love 31
lost your mind...
“อ้าวๆ!เ็มารบันรึยั?” ิม อิน อาารย์ที่ปรึษาสาาารแสะโนลั่นในหอประุมเอสเทันทีที่เธอเินเ้ามาถึ
อนนี้สถานาร์ูวุ่นวายมานัศึษาทั้ายและหิเินยุยิๆไปมาันมาหน้าหลายาัวเธอเอ็ไม่ไ้วามำีถึั้นำื่อัวละรไ้ทุนหรอส่วนให่เธอะำไ้แู่่เออารแสเท่านั้น็ือ เฮุน ับ ลู่หาน
“ัวละรอื่นๆรบแล้วรับแ่เอ่อ..เฮุนยัไม่มารับ”
รุ่นพี่ในทีมานเอ่ยอย่าเ้ๆัๆบอับอาอาารย์ที่ปรึษาทันทีหลัาที่เานับูแล้วัวประอบและนัแสอื่นๆมารบแล้วอนนี้เหลือแ่ัวเออเรื่ออย่าเฮุนเือนะวิศวรรมเท่านั้นที่ยัไม่โผล่หน้าโผล่าเ้ามา
“ทำไมเฮุนยัไม่มา”ลู่หานหันไปสะิานยอลที่ยืนสูบบุหรี่้าๆวันนี้านยอลโผล่เ้าึมา้วยผมสีใหม่..ผมสีเียวับน้อายนอไส้ที่เาเลีย..สีวันบุหรี่ ปลายผมที่ปรหน้าับท่าทาารสูบบุหรี่ราาแพนั้นทำเอาสาวๆที่ยืนอยู่รอบๆแทบะริ๊ออมาเป็นรั้ๆานยอลูเท่ห์และ็ูหล่อริๆในสายาสาวๆ..
“มาสิ..ทำไมมันะไม่มา”
หลายนในหอประุมแห่นี้อาะสสัยว่าทำไมเฮุนถึไ้เป็นัวเอทั้ๆที่เรื่อนี้บทัวเอมันเหมาะับานยอลมาว่า..วามริแล้วบทพระเออเรื่อนี้็ือานยอลแ่านยอลปิเสธที่ะรับบทนี้แล้วโยนบทนี้ให้ับเฮุนแทนเพราะเฮุนือหมาัวนึในระานเมนี้อเาถ้าเาเป็นพระเออเรื่อนี้ะเอแล้วแผนอเามันะสนุไ้ยัไันล่ะ?
แอ๊!
เสียประูอหอประุมที่ถูเปิึ้นโยใรบานทำให้นที่ำลัุยันวุ่นวายหยุส่เสียทันที..ร่าสูเินเสยผมเ้ามาในหอประุม้าๆแววาเป็นประายยิบส่เสน่ห์ไปทั่วหอประุม่อนที่ร่าสูะเินมาหยุอยู่ที่้าลู่หาน
“เฮุน J”ลู่หานลี่ยิ้มว้าทันทีที่ร่าอเฮุนเินมาหยุอยู่ร้าๆเาเฮุนหันไปยิ้มบาๆให้ับลู่หาน่อนะหยิบแว่นันแราาแพที่เสียบอยู่บนเสื้อมหาลัยอัวเอึ้นมาสวม
“สวัสีรับพี่ลู่หาน..”
“เอ๋?เฮุนใส่แว่นทำไมอ่า?เป็นอะไรรึเปล่า”
“เปล่ารับ..”
น้ำเสีย่าเยาและห่าเหินเหลือเินลู่หานนิ่วหน้าใส่เฮุนอย่าไม่เ้าใ..แบฮยอนมีีนานั้นเลยเหรอ?มีีพอถึั้นทำให้เฮุนลืมเาไ้ลเลยเหรอ?
“านยอล..”ลู่หานหันไประิบเือนสิานยอลเบาๆานยอลพนัหน้าเป็นเิรับรู้่อนะเินออไปาหอประุมอย่าแนบเนียน..
เป้าหมายอานยอลอนนี้ือแบฮยอน J ็นเฝ้าหมามันไม่อยู่เ้าป่าอย่าเา็้อรีบเ้าไปโมยน่ะสิ ;)
“านยอลไปไหน?”เฮุนหันมาถามลู่หานทันทีที่สายามอเาเหลือบไปมอเห็นร่าอานยอลำลัเินเบียผู้นออไป้านอหอประุูาท่าทาและสีหน้าอานยอลแล้วูไม่น่าะไว้ใอะไรเท่าไร
“ไปห้อน้ำเี๋ยว็มา..”
“ไม่ยัะรู้นะรับว่าเี๋ยวนี้พี่สนิทับไอ้านยอล”
“หึ!ทำไมเหรอ?หึันเหรอไ”ลู่หานพ่นำถามลอใใส่เฮุนไป่อนะแสยะยิ้มที่มุมปาใส่เฮุน..เฮุนส่ายหน้าไปมาับท่าทาอลู่หาน่อนะพูประโยที่ทำเอาลู่หานแทบะสำลัวามโรธายออมา
“ผมะไปหึพี่ไ้ไละรับ..ในเมื่อผมมีพี่แบฮยอนอยู่แล้ว”
ทา้านานยอลที่เินออาหอประุมมาไ้เา็รีบสาวายาวอัวเอามหาร่าเล็อแบฮยอนทันที..อนนี้เป็นโอาสอเาแล้ว..โอาสที่ะไ้ทำามแผนและทำะแนน
านยอละัฝีเท้าลทันทีที่วาลมโอัวเอไปสะุใส่ร่าอเป้าหมายที่ำลันั่อเ่า้อมอสระน้ำในสวนอมหาลัยอยู่
“สวัสี..”
ทันทีที่ไ้ยินเสียทุ้มอนอันรายที่เารู้ัีแบฮยอน็รีบสะพายระเป๋าเหมือนะเินหนีแ่็โนมือให่อานยอลเอื้อมมาับไว้ะ่อน
“ปล่อยนะ..”แบฮยอนพยายามใ้มืออัวเอึนิ้วมืออานยอลที่ำลับีบแนเาออทันที้วยวามเ็บ..อะไรันเา็นั่อเาอยู่ีๆทำไมานยอลถึ้อเินมายุ่ับเา้วย
“ับนิับหน่อยไม่ไ้เหรอไ?”
านยอลโยนบุหรี่ที่อยู่ในมือทิ้่อนะยมือทั้สอ้าอัวเอึ้นออพลา้อหน้าร่าเล็อแบฮยอนที่ำลัทำหน้าบึ้ึอย่าเอ็นู..
น่ารั....
“มีธุระอะไร?”
“ัน็แ่อยาะุย้วยับนายเยๆ”
“ันไม่ว่านานั้นนะานยอลถ้านายะุยเรื่อไร้สาระล่ะ็ไสหัวเน่าๆอนายไปให้พ้นหน้าันะ”
“โหัเลยนะ..หึ!ันเอ็อยาะรู้เหมือนันว่านายะโหไปไ้สัี่น้ำัน”
“นาย้อาระพูอะไรันแน่นนาย้อารอะไราันอี..่าอินไปแล้วยัไม่พอใอีเหรอหะ!!!ไอ้นเฮ็วย!!!”
านยอลเบิาว้าับประโยที่ออมาาปาานยอลทันทีมือให่ที่ำอยู่้าายย้ายึ้นมาบีบ้อมือเล็อแบฮยอนแน่น..อนนี้านยอลำลัโรธ..โรธมา
“ันอุส่าห์ะมาพูับนายีๆนะนาย่วยพูีๆับันหน่อยะไ้ไหม?”
“หึ!ถ้าเป็นนาย..นายะยอมพูีับนที่่านที่นายรัรึเปล่าล่ะ!!!”
แบฮยอนะโนออไปอย่าเหลืออหยาน้ำใสที่ไหลลมาาหาาอนัวเล็ทำให้านยอลลายแรบีบ้อมืออแบฮยอนให้เบาล
“อโทษ..”
“หึ!..”แบฮยอนสะบั้อมืออัวเอออาารเาะุมอานยอลแล้วสะบัหน้าหันไปมอทาอื่น
“็อนนั้นันโรธนิ...ไอ้เ็นั่นมันหัอโบมี!มันทำาิอันร้อไห้ทั้วันทั้ืน!..ันสสารน้อและอนนั้นัน็ิอะไรไม่ออ..วามโรธมันรอบำ”
“...”
“นายะให้ันทำยัไ็ไ้นะแบฮยอน..นายะบะีันยัไ็ไ้อเพียนายยโทษให้ัน..นายะให้ันทำอะไร็ไ้ันยอมอร้อล่ะ..ไ้โปรยโทษให้ัน”
“หึ!..”
แบฮยอนวัหน้ามามอานยอลที่ยืนอยู่รหน้า้วยแววาแ็ร้าวที่มุมปาอร่าเล็แสยะยิ้มออมาอย่าเย้ยหยัน..
ทำอะไร็ไ้อย่าั้นนะเหรอ?
“...”
“ั้นนาย็ไปายสิ!!!!ไปายเลย!!..ไสหัวไปให้พ้นาหน้าันแล้วันะยโทษให้”
านยอละัับำพูอแบฮยอนเล็น้อย่อนะใีหน้าเศร้าใส่แบฮยอนนิ่สอมืออานยอลถอระเป๋านัเรียนที่สะพายไหล่อัวเอลพื้น้าๆแล้วเยหน้าึ้นยิ้มเื่อนๆให้ับแบฮยอน
แบฮยอนมอท่าทาอานยอลอย่าไม่เ้าใ่อนะทำท่าเหมือนเอ่ยถามแ่านยอล็พูแทรึ้นมาะ่อน
“็ไ้...ันะไปายอนนี้..”
านยอลหันหน้ามายิ้มว้าให้แบฮยอนรั้สุท้าย่อนะ่อยๆ้าวลไปในสระน้ำอโรเรียน..แบฮยอนไม่รู้นะว่าสระน้ำนี่ลึเท่าไรแ่พอานยอล้าวลไปรั้แรน้ำ็ท่วมเือบะถึอเาแล้ว..แล้วถ้าเา้าวลไปเรื่อยๆอีล่ะ?
“หยุ..หยุนะานยอล”ในที่สุแบฮยอน็ทนูานยอลเินมลไปในน้ำไม่ไ้เลยเอ่ยปาเรียบอให้เาหยุ..
านยอลแสยะยิ้มที่มุมปาอย่าพอใับำพูที่เปล่ออมาาริมฝีปาอแบฮยอน่อนะหันหน้าไปมอแบฮยอนที่ยืนมออยู่บนฝั่้วยสีหน้าเศร้าสร้อยเ็มไป้วยวามรู้สึผิ...
เหอะ!..านยอล..แสละรไ้เ่ว่าเ็ในสาาเอารแสะอี.. ;) ้วยวามเลวที่เป็นมืออาีพแ่นั้น็เป็นเรื่อารันีวามสามารถอเาแล้ว..นที่สนิทับเาริๆมัะรู้ีอย่าเ่น โอเฮุน เป็น้น..
ไ่อ่อนเี้ยวเพลินอย่าแบฮยอนไม่มีทารู้ทันเาหรอ.. J
“ไม่้อห้ามหรอแบฮยอน..ถ้าันายแล้วนายะยโทษให้ั้น็ให้ันายเถอะ..”
“พอ..ไม่้อายอะไรทั้นั้น..ัน..”
แบฮยอนอบลับานยอลไป้วยน้ำเสียสั่นๆ..เอาริๆอนแรที่เาเห็นหน้าานยอลน่ะบอรๆเาโรธนะ..โรธมาโรธนแทบอยาะเอามีแทเาให้ายรนี้!เพราะผู้ายนนี้..ผู้ายที่ื่อ ปาร์านยอล..เาเป็นผู้ายที่่าอินผู้ที่เป็นที่รัอเา..
ถึอนนี้แบฮยอนะรู้สึโรธมานอยาให้านยอลายๆไปะเพื่อใ้ในสิ่ที่เาทำ็เถอะ!แ่เา็ทำไม่ไ้..ทำไม่ไ้ริๆ..เาไม่ใ่นโหร้ายนานั้น..เาไม่สามารถมอนๆนึาย่อหน้า่อาไ้หรอ
“...”
“ัน..ยโทษให้”
แบฮยอนอบลับานยอลไป้วยน้ำเสียแผ่วเบาในะน้ำใสๆ็ไหลออมาาหาาทันทีหลัาที่พูบ..
อนนี้...เาำลัิถึอิน..ิถึเ้าอวันเิวันนี้อีแล้ว..
“ริเหรอ?”
านยอลรีบ้าวึ้นมาบนสระไปหาร่าเล็ที่ยืนบึ้ึอยู่บนฝั่่อนะทำเนียนึแบฮยอนเ้ามาอ..
ในะที่านยอลึแบฮยอนเ้าไปอนั้นร่าสูอเฮุน็เินเ้ามาเห็นะ่อนฝ่ามือให่อเฮุนำเ้าหาันแน่น..ในใไ้แ่ิว่านี่มันอะไรัน???
นี่นะเหรอ?ที่ลู่หานบอว่าานยอลเินไปเ้าห้อน้ำ..เหอะ!นี่ถ้าเาไม่เินออมาาม็ะไม่ไ้เห็นอะไรีๆแบบนี้สินะ..
ไอ้านยอล...ไอ้สารเลว
“ปล่อยันนะ..”แบฮยอนพยายามใ้มือเล็อัวเอันอว้าอานยอลออแ่็ไร้ผลเพราะานยอลึรั้ร่าเาเอาไว้้วยแรที่เยอะว่าทำให้เาไม่สามารถที่ะผลัานยอลออไปอย่าที่ใิไ้
“ออหน่อยน่า..อย่าร้อไห้เลยนะ..ันอโทษ”
านยอลแสยะยิ้มที่มุมปาใส่ร่าสูอเฮุนที่ยืนมออยู่ไม่ไล
เมื่อยั่วเหยื่อให้โรธแล้ว..็้อยั่วให้ถึที่สุสินะ J
านยอลไม่รอ้า..ยมือให่อัวเอึ้นโอบเอวเล็อแบฮยอนให้เ้าใล้ิัวเามาึ้น..ึ่ท่าทาแบบนั้น็ทำให้เฮุนที่ยืนมออยู่ไม่ไลวันออหูแสอาารโรธไม่น้อย
“ปล่อย!บอให้ปล่อย”
“็ไ้..”านยอลหันไประิบ้าหูแบฮยอน่อนะรปลายมูโ่อัวเอลบนใบหน้าเนียนอแบฮยอนไปหนึ่ที
“านยอล!ไอ้บ้า!”แบฮยอนยมือึ้นับใบหน้าอัวเออย่าเินๆ่อนะใ้มือเล็อัวเออี้าผลัร่าสูอานยอลให้ออห่าแล้วออัววิ่ออไปาสวนนี้อย่ารวเร็ว
านยอลหลุหัวเราะออมาับท่าทาเินอแบฮยอนเล็น้อย่อนที่ะปรับวามที่เ็มไป้วยวามสนุอเาลับมาเป็นามเ้มที่เ็มไป้วยริัเหมือนเิม
“หมาบ้าำลัเินมาทานี้แล้วสินะ J”านยอลล้วบุหรี่ราาแพม้วนใหม่ในระเป๋าาเึ้นมาสูบ่อนในะที่สายา็ยัับ้อหมาัวสำับนระานเมแสนสนุอเาที่ำลัำหมัเินหุหิมาทาเาอย่าไม่วาา
“ไอ้านยอล!!มึมายุ่อะไรับแบฮยอน”
เมื่อเินมาถึเฮุน็ระาอเสื้อมหาลัยอานยอลเ้าไปำแน่น..อนนี้อารม์เฮุนเือพอๆับอาาศในอนนี้เลยล่ะ..
“เรื่ออูสิ!”านยอลปัมือนอายนอไส้อออย่าสบายๆ่อนะยมือึ้นัอเสื้อที่ยับยู่ยี่าแรำอเฮุนให้ลับมาีัเิม
“เรื่ออมึั้นเหรอ..แ่นั่นเมียู”
“เมียมึั้นเหรอ?เหอะ!...เหอะ!ลัเลยนะแ่านันอนไหนเหรอ?”
“...”
“เหอะ!อย่ามึอะมันไม่มีเสน่ห์...ถ้าิว่าสูู้ไ้็เ้ามาสู้ละัน..เพราะอๆมึูะแย่ว่ะ..ถ้าไม่ปอแห็เ้ามาเอันสัหน่อยนะไอ้น้อาย”
านยอลเินยยิ้มที่มุมปาอย่าพอใ่อนะั้ใเินระแทบ่าเฮุนที่ยืนนิ่ับำพูอเาออไปอย่าสะใ..เมนี้เห็นวามสนุลอยมาแ่ไลเลยล่ะ J
เฮุนยมือึ้นทึ้ผมัวเออย่าอารม์เสีย่อนะทิ้ัวลนอนบนพื้นห้าแล้วรุ่นิอะไรบาอย่า..
านยอลมันบอว่าะแย่แบฮยอนไปาเาอย่าั้นนะเหรอ?..มันิะทำอะไรันแน่!!
แบฮยอนำสายสะพายระเป๋าอัวเอแน่นทันทีที่ัวเอำลัเินผ่านสถานที่ถูารรมออินวาลมอแบฮยอน้อบริเวพื้นที่เาำไ้ีว่ารนั้นเป็นที่ที่อินนอนเสียีวิ..ภาพเหุาร์ในวันนั้นลอยเ้ามาในหัวอเาอีรั้เหมือนเาวู...
วันนี้แบฮยอนิถึอินอีแล้ว..ทั้ๆที่อยาะลืมเรื่อร้ายๆทั้หมไปแล้วแท้ๆ
แ่สุท้าย็ลืมไม่ไ้...แบฮยอนลืมอินให้หายไปาีวิไม่ไ้
สุท้ายเายัไ้ใ้ีวิอย่าทรมานและเ็บปวอยู่ี...
รืๆ!
แบฮยอนล้วไอโฟนที่สั่นอยู่ในระเป๋าาเึ้นมารับ..ทันทีที่เห็นื่อที่ึ้นอยู่บนหน้าอแบฮยอน็ไม่รอ้าที่ะรับทันที
“ฮัลโหลว่าไเฮุนอา..”
(แบฮยอนอยู่ไหน? ‘ ‘)
“อ๋อ..อนนี้อยู่ที่ป้ายรถเมล์น่ะเฮุนมีอะไรเหรอ?”
(ิถึอยาเอ...อยาวนไปิน้าว)
“อืม..ไปสิ..แ่่อนะไปิน้าวแบฮยอนอไปที่ที่นึ่อนไ้ไหม?”
(ไ้สิ..ที่ไหนเหรอ?)
“สุสาน..”
(อืม..รอแปบนะรับผมะรีบไปหา)
"อืม...รออยู่นะ"
ทันทีที่เฮุนวาสายไปแบฮยอน็ทิ้ัวนั่ลบนม้านั่อย่าเหนื่อยอ่อนวาสวยที่ยัมีราบน้ำา้อมอเ้้อนโที่วาอยู่้าายนิ่...
สุสัน์วันเิรบรอบ 20 ปีนะ..ิมอิน
TBC….
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ุยับไรท์เอร์ -3-
ลู่หานและานยอลยัมีแผนร้ายอีเยอะ!! - - เหอะๆโปริามนะะ
แบฮยอน็ยัใ้ีวิอยู่ับวามรู้สึผิอยู่...อโทษนะแบี้ TT
ฝาิามอน่อไป้วยน๊า..
่วยอมเม้นท์หน่อยนึโน๊ะ T.T
อบุมาๆ่ะ
ความคิดเห็น