ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : S&D~~~ชัยชนะของฉันล่ะ~~~
ตื้ดดดดf~ ~ ~81ต่อ80 ทีม The Davil Sport Mans ชนะทีม Hard Sport Mans
"เฮ้อ!!ต้องยกความดีให้เคียวนะเนี่ยสำหรับ3แต้มที่เคียวทำ"
มารุพูดอย่างชื่นชมเคียวมากที่เคียวทำได้3แต้ม แต่แล้วก้อมีเสียงแซกขึ้นมา
"เชอะ!!ชนะแค่แต้มเดียวทำเป็นดีใจ คราวหน้าฉันไม่แพ้แกแน่เคียว"
เคียวรู้สึกหมั่นใส้เลยพูดยั่วโยซามะ ให้โกรธเล่นๆหน่อย
"นี่!มารุอย่าไปสนใจเลยหน่า คนแพ้เขาก็ต้องพูดให้ตัวเองดูดีล่ะน่าา"
มารุอมยิ้มนิดๆรู้แผนของเคียวที่ต้องการแหย่โยซามะ
"อืม!นายพูดถูกเคียว"
ท่าทางโยซามะโกรธจนหน้าแดง แต่คงจะข่มอารมณ์ไว้ได้
"ฉันไม่ทะเลาะกับคนอย่างพวกแกให้เปลืองน้ำลายหรอก"
"ก้อดี!เพราะฉันไม่ได้อยากได้กลิ่นน้ำลายเหม็นๆของแกหรอก"
โยซามะหน้าแดงยิ่งกว่าเดิมและรีบเดินหนีออกจากโรงยิมทันที
"ฉันนึกว่า โยซามะจะเข้ามาต่อยพวกเราซะอีก"
"โยซามะคงไม่กล้าทำอะไรเราหรอก เชื่อฉันสิ"
เคียวพูดแบบเก็กนิดนีสสส แล้วก้ออธิบายต่อว่า
"ก้อเพราะมีพวกแฟนคลับของเขาอยู่ไงล่ะ กลัวแฟนคลับจะตกใจมั้ง"
"อืม!" มารุตอบแบบไม่ใส่ใจ เพราะดูนาฬิกาอยู่ แล้วอยู่ดีๆก้อตะโกนขึ้นมา
"เฮ้ย!เคียวใกล้เวลาที่ไมโอโกะจะแข่งแล้วหนิ รีบไปเร็วสิ"
"เฮ้ย!จริงด้วย เดี๋ยวยัยนั่นอาละวาดแน่เลย ทำไมต้องบังคับให้ฉันไปด้วยเนี่ย"
+++หอประชุม รร.โยคาซาว่า+++
"พวกนั้นมาช้าจังเลย คอยดูนะถ้าฉันไม่เห็นหน้าพวกนั้นก่อนแข่งล่ะก้อ...."
ไมโอโกะบ่นออกมาให้โมโมระฟัง ขณะเตรียมตัวจะแข่ง
"นี่! ยัยจอมโหดเธอจะทำอะไรฉันห่ะ"
เคียวมาทันได้ยินไมโอโกะบ่นพอดี เลยรีบตอบโต้ทันที
"ฉันก้อคงจะฆ่านายหมกส้วมไงล่ะ แล้วก้อเอาไปทำปุ๋ย"
"โหดชะมัดเลย ผู้หญิงอะไรฟะเนี่ย"
" นักบัลเล่ย์ ผู้แข่งขันในรอบหงส์ขาวหงส์ดำรายงานตัวด้วยค่ะ"
"ไมโอโกะกรรมการประกาศเรียกเธอแล้ว รีบไปเร็วดิ"
"อืม!"
ไมโอโกะรีบออกไปรายงานตัว แล้วพวกเคียว(เคียว มารุ โมโมระ)ก้อขึ้นไปหาที่นั่ง
ที่สามารถมองเห็นไมโอโกะได้ชัดเจน และแล้วกรรมาการก้อประกาศเริ่มการแข่ง
ตอนนี้ไฟในหอประชุมดับลงหมด และมีไฟดวงใหญ่ส่องไปที่หงส์ขาวแสนสวย
ที่กำลังออกมาจากหลังฉากด้วยท่าบัลเล่ย์ที่งดงามราวกับหงส์จริงๆ
ตอนนี้เคียวกำลังตกใจมาก เพราะไมโอโกะคนนี้ดูอ่อนหวานน่าทะนุทะนอม
ไม่เหมือนยัยจอมโหดไมโอโกะ ที่เอาแต่ขู่จะฆ่าหมกส้วม
แล้วหงส์ดำก้ออกตามมา หงส์ดำเองก้อสวยไม่แพ้กัน ดูสวยสง่ามาก
ตอนนี้เพลงที่ใช้คือเพลง My Little Princess ของ TVXQ ซึ่งเพราะมากเลย
แล้วในที่สุดการแข่งขันก้อจบลง พร้อมกับเสียงปรบมือที่ดังสนั่นหอประชุม
พวกเคียวรีบไปหาไมโอโกะที่ด้านหลัง และเจอไมโอโกะกำลังดื่มน้ำอยู่
"เป็นไงบ้างไมโอโกะหน่อยมากมั้ย" โมโมระถามอย่างกะตือรือร้น
"อืม!"
"ฉันไม่นึกเลยนะว่ายัยจอมโหดอย่างเธอจะเต้นบัลเล่ย์ได้สวยขนาดนี้"
เคียวแสดงความคิดเห็นออกมาบ้าง
"แต่เธอก้อเต้นไม่สวยเท่ากับโรอิหรอกนะ"
"งั้นเหรอ!!"
ไมโอโกะตอบอย่างไม่ค่อยจะสบอารมณ์สักเท่าไหร่นัก
โมโมระคิดว่า ไมโอโกะดูแปลกๆไปเลยถามขึ้นมา
"นี่!ไมโอโกะเป็นอะไรรึเปล่า"
"อืม!"
ไมโอโกะตอบแบบไม่ได้สนใจฟัง โมโมระโกรธเลยบอกว่า
"นี่!เทอไม่ได้ฟังฉันบ้างเลยรึไงห่ะ ตอบแต่อืม อืม อืม อยู่นั่นแหละ"
"โทดที! ฉันกำลังคิดว่า ฉันจะแพ้รึเปล่า"
"เทอต้องชนะอยู่แล้ว ไม่เห็นต้องห่วงเลยนี่"
ไมโอโกะอารมณ์แรงขึ้นเลยตะคอกกลับมาว่า
"งั้นเหรอ ครั้งก่อนเทอก้อบอกว่าฉันต้องชนะ แต่สุดท้าย...ฉันก้อแพ้"
ตอนนี้เคียวสังเกตเห็นว่า น้ำตาเริ่มคลอเบ้าตาของไมโอโกะ
ทั้งเคียว มารุและโมโมระดูตกใจมาก โดยเฉพาะโมโมระที่รีบเข้ามาปลอบ
เคียวที่ดูจากภายนอกเหมือนจะตกใจน้อยมากแต่ในใจนั้นเต็มไปด้วยคำถาม
ว่าทำไมไมโอโกะต้องกลัวแพ้ด้วย แล้วยัยจอมโหดจะร้องไห้เป็นได้ไง
มีเรื่องอะไรบ้างที่ไมโอโกะกลัว มีคำถามรุมเร้าเคียวมากมาย แต่สุดท้ายแล้ว...
เคียวก้อคิดว่าน่าจะให้กำลังใจไม่โอโกะบ้าง แต่ก้อไม่กล้าที่จะพูด
"ผู้แข่งขันกรุณาออกมาด้วยค่ะ กรรมการรวบรวมคะแนนแล้วค่ะ"
"ไมโอโกะไม่ต้องห่วงนะเทอต้องชนะ" โมโมระพูดให้กำลังใจ
"ใช่ ยัยจอมโหดอย่างเธอต้องชนะชัวร์" มารุเองก้อให้กำลังใจด้วย
ไมโอโกะเหล่ตาไปมองเคียวแต่เขาก็ไม่พูอะไร เธอจึงเดินออกไป
"ไมโอโกะ!เธอต้องชนะ เหมือนที่ฉันชนะไง เธอจะยอมแพ้รึไง"
เคียวพูดขึ้นมากะทันหัน ไมโอโกะดูจะมีกำลังใจขึ้นมาก
"ขอบใจนะ เคียว...เอ่อ เคียวซัง"
เคียวซังเป็นคำที่พวกแฟนคลับของเคียว ใช้เรียกเคียว เคียวท่าทางจะตกใจ
"อือ!ไม่เป็นไร ฮิฮิ" เคียวตอบแบบเขินนิดๆ
แล้วก็ถึงเวลาประกาศผล ทุกคนหยุดทุกอย่างที่ทำอยู่ แล้วดูไปที่โรอิกับไมโอโกะ
"ผู้ที่จะได้เป็นตัวแทนรร.ไปแข่งคือ...."
ตอนนี้หัวใจของไมโอโกะเต้นแรงมากจนเธอเองก้อรู้สึกได้ แล้วเธอก้อดันไปเห็น
รอยยิ้มของโรอิที่น่าขยะแขยงมองมาที่เธอ แต่ไมโอโกะทำไม่สนใจ
"นั่นคือ นารุกะ ไมโอโกะ นักเรียนปี2นั่นเอง"
"เย้ๆๆๆ" เสียงโห่และปรบมือดังสนั่นหอประชุม ไมโอโกะเองก็ดีใจมาก
เมื่อไมโอโกะได้รับรางวัลแล้ว พวกเคียวและมารุ คิดว่าจะพาไมโอโกะไปเลี้ยง
ที่ชนะ และเลี้ยงที่ตัวเองชนะด้วย
"นี่ เราไปที่ร้าน มุซากะ นะ ฉันอยากกินอุด้งแสนอย่อย"
โมโมระพูดพร้อมกับทำตาปริบๆให้กับมารุ
"ก้อได้ก้อได้ " มารุพูดแบบรำคาญใจ
"นี่! ไมโอโกะฉันมีอะไรจะให้เธอด้วยล่ะ" เคียวพูดขณะที่เดินอยู่ข้างๆไมโอโกะ
"อะไรเหรอ" ไมโอโกะถามอย่างตื่นเต้น
"ไม่บอก เดี๋ยวจะให้ที่ร้านอาหาร"
"เชอะ! ก็ได้แต่อย่าลืมล่ะ"
แล้วทั้ง4คนก็เดินไปเรื่อยๆจนถึงร้าน มุซากะ......
วันนี้ลงแค่นี้ก่อนนะค่ะ
ความคิดเห็น