เห้ยเพื่อน.....กูรักมึงว่ะ :(

ลำดับตอนที่ #3 : [] - Part 2 - []

โอ๊ะ ! จะถึงโรงเรียนแล้วสินะเรียกนินิวดีกว่า
" นินิว .. ไอ้เชี่ยนิว!!! จะถึงโรงเรียนแล้วโว้ย!ตื่นได้แล้วโว้ย! " ทำไมนินิวมันถึงปลุกยากงี้เนี่ย 
" อื้อ..เสียงดังอะไรว่ะ !?! " ยังจะมาถามอีกเนอะคนเรา
" จะถึงโรงเรียนแล้วโว้ยย ย ! ตื่นได้แล้ว..เดี๋ยวสายนะมึง " แล้วผมก็ไปตั้งใจขับรถต่อจนมาถึงโรงเรียน

At โรงเรียนสารสาสน์วิเทศสายไหม  

" ถึงแล้วโว้ยนิว..ไปกันเถอะเดี๋ยวสาย ^^ " มาถึงโรงเรียนสักที
" เ่ออ ! ปะ.. " แล้วนินิวน้อยของผมก็เดินนำหน้าไป พอเดินไปสักพักก็เจอกับฝูงเพื่อนของผมนั่นเอง
" อ่าว! วันนี้ไมพวกมึงสองคนมาด้วยกันได้ว่ะ ? " พอมาถึงไอ้เคนก็เปิดคำถามเลยนะเว้ย
" พอดีกูให้ไอ้โซ่ไปรับน่ะ..ไม่มีใครอยู่บ้านสักคนรถก็ไม่อยู่สักคัน.." พอผมกำลังจะพูดนินิวน้อยของผมก็ตอบไอ้เคนตัดหน้่าผมไปเสียแล้ว..คนหล่อเศร้าจิตกะจะแกล้งนินิวน้ิอยขิงผมสักหน่อย อดเลย... T T 
" งั้นเหรอว่ะ ? " ไอ้เชี่ยมาร์ทอย่ามาทำหน้าเหมือนไม่เชื่อนะโว้ย
" ก็เออดิ ! มึงไม่เชื่อเหรอว่ะไอ้มาร์ท " ไอ้ผมก็เป็นคนดีนะครับรักเพื่อนไงเลยช่วยตอบคำถามให้ ^^
" เออๆ กูเชื่อก็ได้ว่ะ " ในที่สุดมันก็เชื่อผม 555 ( นายศตายุเป็นอะไรมากไหมเนี่ย : ไรต์ )
" เดี๋ยวกูมานะ..กูหิวข้าวว่ะไปหาไรกินก่อนนะเพื่อนฝูง ^^ " นินิวพูดพร้อมกับฉีกยิ้มให้กับเพื่อนฝูงง
" เออพวกกูไปดูดิหิวเหมือนกันยังไม่ได้กินอะไรมาเลยว่ะ .. " ไอ้เพิร์ธที่นั่งเงียบอยู่นานก็พูดขึ้น.. มึงไม่พูดพรุ่งนี้เลยล่ะ 
" ปะไปกันเถอะ..ไส้กูจะขาดแล้วนะเนี่ย " นินิวน้อยบ่น 555 

แล้วพวกเราก็เดินไปโรงอาหารกัน ~ 

_________________________________________________________________________________________________

จบไปแล้วนะกับบทแรกของไรต์เตอร์กายเองน๊า ^^ อ่านไปอ่านมาแลวมันแปลกแฮะๆ 555 
ยังไงก็ฝากด้วยน๊า ~~