love kamisama รักนี้เทพเจ้าจัดให้

ลำดับตอนที่ #8 : บทที่ 7 : การพบเจอเทพเจ้า

จากที่ฉันตามหา เทพเจ้า ฉันก็เลิกหาเพราะหาเท่าไรก็หาไม่เจอ ฉันเลยเตรียมอุปกรณ์ที่จะไปทำความสะอาดห้องสมุด เพราะบ้านฉันมันมีห้องสมุดอยู่ชั้นใต้ดินอยู่ส่วนใหญ่ฉันจะลงไปกับแม่บ่อยๆแต่พอ พ่อกับแม่เสียไปฉันก็ไม่เคยลงไปเลย ฝุ่น คงจะเต็มหมดแล้วมั้ง แล้วอีกอย่างนะในกระดาษเขียนว่าถ้าเจอสิ่งที่เก่าแก่ให้ท่อง คาถานี้ซะ บ้าอะไรเนี้ย
"เฮ้อ ห้องสมุดนี้มันใหญ่จังนะเริ่มจากตรงนั้นแล้วกัน"ฑุดจบฉํฯฏ้เดินไปที่ชั้นหนังสือวรรณกรรมที่ดูน่าสนใจมาก นี้ถ้าฉันไม่เข้ามาจะไม่รู้เลยนะเนี้ยว่าบ้านฉันเหมือน หอสมุด ประชาชนลยพอฉันเริ่มทำความสะอาดแล้วฉันก็ค่อยๆเช็ดนี้ทีนั้นที แต่ส่วนใหญ่เอาออกมาอ่านมากว่าก็หนังสือมันน่าสนใจนี้นา  ผ่านไปตอนนี้ก็เวลา บ่ายสาม แล้ว
"ในที่สุดฉันก็ทำความสะอาดหนังสือเสร็จหมดแล้ว"ฉัดพูดดกับตัวเองด้วยความดีใจ ไหนๆก็เหลือเวลากว่าจะเย็นแล้ว งั้นขออ่านหนังสือในนี้ดีกว่า ตุ้บ!! สาบานว่าไม่ใช่เสียงฉันล้มแน่นอน พอหันไปก็ไปพบกับหนังสือเล่มหนึ่งล่นลงมาแต่ที่ฉันทำความสะอาดไปไม่มีเล่มนี้นี่นา พอจะเปิดดูก็มีที่ล็อกอยู่ทำให้เปิดไม่ออก อะไรเนี้ย อ้อใช่แล้วกระดาษใบนั้น คาถา เก่าแก่ ฉันทวนคำพูดของตัวเองก่อนจะหยิบกระดาษแผ่นนั้นออกมาจากกระเป๋าก่อนจะร่ายคาถา ที่อยู่ในกระดาษพอร่าคาถาเสร็จ ที่ล็อกก็หลุดออกมา 
"ออกแล้ว"ฉันพูดออกมาด้วยความดีใจ ก่อนที่จะเปิดหนังสือออก น่าปกหน้าสนใจจังต้องมีอะไรน่าดูแน่ๆเลย ตื่นเต้นจังแล้วฉันก็ตัดสินใจเปิดหนังสือออกแต่สิ่งที่ฉันไม่คิดก็เกิดขึ้น
"โอ๊ย/ว็าย"ฉันร้องออกมาเพราะวิ่งที่อยู่ตรงหน้าคือ คนที่ฉันรู้จักอยู่ข้างหน้า
"ทำไมนาย/ได้เจอกันซักที"ผู้ชายที่อยู่ในความฝันมาอยู้ตรงหน้าฉันแต่ทำไม
"หวัดดีฉันบอกเธอแล้วว่าเราต้องได้เจอกันผู้ชายคนนั้นพูดขึ้น
"....."ฉันที่กำลัง มึน อึน งง ยื่นนิ่งจนทำให้ผู้ชายคนนั้นขำออกมา
"เป็นไรไปครับ ทำหน้าเหมือนเห็นผีเลย"ใช่ฉันเห็นผี แล้วก็ฝันอยู่
"....."ฉันเลือกที่จะไม่ตอบ เพราะอาจจะทำให้ฉันตื่นก็ได้
"เธอไม่ได้ฝันหรอนะ แล้วก็ไม่ต้องคิดว่าฝันด้วย"ทำไมถึงรู้ละ
"ก็ฉันเป็นเทพเจ้ายังไงละ" เทพเจ้าที่ว่าให้หาเนี้ยให้มาหาตัวเองรึไง เทพเจ้าบ้าละสิ
"ฉันได้ยินนะ พูดอะไรระวังหน่อย"ผู้ชายคนนั้นพูดก่อนจะเดินดูหนังสือ เล่มนู้น เล่มนี้
"ละ..แล้วนายมาที่นี้ได้ไงอ่ะ"ฉันถามคำถามนี้ออกไปทำให้หมอนั้นหันมา
"ก็เธอเปิดหนังสือ ฉันเลยอยู่นี้ไง"ถ้ารู้ว่าเปิดแล้วเป็นแบบนี้ ฉันจะไม่เปิดเลย
"ฉันได้ยินนะ"เขาหันมาดุฉันก่อนจะทำหน้าเหมือนคิดอะไรได้
"ฉันมีพรให้เธอขอได้ 1 ข้อเธอจะขออะไร"เขาพูดพร้อมกับมองหน้าฉัน
"อะ...เอ่อ ขอพรหรอ ฉันขอมีแฟน ทำยังไงก็ได้ให้ฉันมีแฟน"ฉันพูดคำตอบออกไปทำให้คนตรงหน้ายิ้มออกมา อย่างมีเลศนัย
"ก็ได้ ฉันรับคำขอของเธอแล้ว"ทำไมฉันรู้สึกแปลกๆนะ
"แล้วอีกอย่างฉัน ชื่อว่า รุอิ" รุอิ หรอชื่อเหมือนผู้หญิงเลย
"รุอิ ชื่อยังกะผู้หญิง"ฉันพูดออกไปแต่คนตรงหน้ากับทำหน้าดุใส่
"ฉันไม่ชอบให้ใครมาหาว่าเป็นผู้หญิงหรอกนะ" รุอิพูดจบก็หายตัวไปทิ้งให้ฉันอยู่คนเดียว
"อย่าลืมคำขอฉันละ"ฉันตะโกนออกมาทั้งที่รู้ว่าหมอนั้นหายไปแล้ว พอฉันอ่านหนังสือที่สนใจในห้องสมุดที่บ้านเสร็จฉันก็เตรียม ของขึ้นมาเก็บแต่พอเดินมาถึงห้องนัั่งเล่นก็ได้กลิ่นอะไรหอมๆลอยออกมาจากห้องครัวทำให้ฉันต้องเข้าไปดูก็ พบว่ารุอิกำลังทำอาหารอยู่หมอนั้นก็มีด้านน่ารักเหมือนกันนะเนี้ย นึกว่าจะเป็นคนเอาแต่ใจซะอีก
"จะหลบหลังประตูอีกนานไหม จะกินไหมข้าวอ่ะถ้าไม่กินจะได้เอาไปทิ้ง"ฉันขอถอนคำพูดที่พูดไปเมื่อกี้แล้วกันไม่น่าเลยนายเกือบจะดูดีแล้วแท้ๆ
"จ้า~~~"ฉันลากเสียงยาวเพื่อที่จะกวนประสาทหมอนั้น
"เธอ กำไลนัั้นนะ ฉันพูดเล่นนะที่บอกว่าเป็นของหมั้นนะ" พูดเล่นนี้นายทำให้ฉันนอนไม่หลับเลยนะ แล้วมาบอกว่าพูดเล่น นายนี้มันเฮ้อเกินบรรยายจริงๆเลย
"นี้นาย นายรู้ไหมว่าทำให้คนอื่นเขาคิดมากไฉันหันไปว่าคนตรงหน้าที่นั่งกินข้าวอย่างสบายใจ
"ฉันไม่ได้ชื่อนายซะหน่อย"นี้ฉันอยากจะหันไปต่อยนายจังถ้าไม่นั่งกินข้าวอยู่ละก็
"แล้วเรื่องแฟนฉันละ แล้วก็นายมีที่อยู่รึเปล่า"ฉันหันไปถาม รุอิ ที่กำลังนั่งกินข้าวอยู่เงยหน้าขึ้นมา
"เรื่องแฟนนะมีความคิดแล้ว ส่วนที่อยู่ก็ที่นี้ไง"อ้อ ที่นี้เองนึกว่าที่ ห้ะ!!!ที่นี้
"อะไรนะที่นี้ ทำไมต้องเป็นบ้านฉันละ"ฉัน พูดออกมาทำให้คนตรงหน้า ยิ้มอย่างชอบใจ
"ก็อยู่ที่นี้มันสะดวกนี่นา แล้วอีกอย่างนะผมไม่ไปห้องคุณตอนดึกๆหรอกไม่ต้องห่วง" ตาบ้าใครเขาคิดว่านายจะเข้าห้องยะ
"ฉันอิ่มแล้ว ละ..ล้างจานให้ด้วย"ฉันพูดก่อนจะวิ่งเข้าห้องของตัวเองก่อนจะอาบน้ำแล้วหลับไป 
รุอิ talk
"พรุ่งนี้เธอได้ เจอฉันแน่นอน ซายะ"ผมว่านะ พรุ่งนี้ซายะต้องตกใจแน่เพราะพรุ่งนี้ผมจะมี เซอร์ไพรส์ให้ ซายะนะสิ
รุอิ end

**********************************************************************