love kamisama รักนี้เทพเจ้าจัดให้

ลำดับตอนที่ #7 : บทที่ 6 : ความฝัน p2

หลังจากที่ฉันรับออเดอร์มา ฉันก็ตรงไปที่โต๊ะของพวกโทยะแล้วเริ่มพูดชื่อ เมนูที่พวกนั้นสั่ง
"มีกาแฟนะค่ะ น้ำผลไม้ปั่น เค้กผลไม้รวม ไอศกรีมวนิลา ไอศกรีมชาเชียว แล้วก็
ไอศกรีมรสมะนาวนะค่ะ มีอะไรก็เรียกใช้บริการได้นะค่ะ"ฉันพูดก่อนจะเดินออกมาอย่างเร็วแต่ก็โดนใครบางคนในกลุ่มนั้นจับแขนไว้ 
"เดี๋ยวสิ ฉันขอสั่ง น้ำแอปเปิ้ลปั่น แก้วสิ"โชพูด ทำให้ฉันต้องจดออเดอร์เพิ่มเข้าไป เฮ้อทำไมไม่สั่งทีเดียวไปเลยนะพวกนี้เนี้ย
"ค่ะ รอสักครูนะค่ะ"ฉันพูดก่อนจะเดินออกมาจากตรงนั้นทันที
"พี่ อาสะ ค่ะน้ำแอปเปิ้ลปั่นแก้วหนึ้งค่ะ"ฉันพูดกับพี่ อาสะที่ตอนนี้งานยุ่งเพราะลูกค้าเยอะกว่าปกติ
"นี้อย่าปิดพี่เลยนะ เราอ่ะสนิทกับคนพวกนั้นด้วยหรอ"พี่ อาสะถามขณะที่มือยังทำหน้าที่ของมันอยู่ความสามารถเยอะจริงๆ
"ค่ะ เรียนห้องเดียวกันนะค่ะ"ฉันตอบแล้วทำหน้าที่แบบว่าอย่าถามหนูเลยนะค่ะแบบนี้
"อ่ะโอเค พี่ไม่กวนละ นี้ได้แล้วน้ำแอปเปิ้ลปั่น"พี่ อาสะยื่นแก้วมาให้ฉันจึงรับไปและเดินไปที่โต๊ะนั้นอีกรอบ วันนี้ตกลงฉันต้องอยู่โต๊ะนี้ใช่ไหมเนี้ย
"น้ำแอปเปิ้ลปั่นได้แล้วค่ะ"ฉันวางแก้วน้ำแอปเปิ้ลลงโต๊ะแล้วมองพวกนั้นแบบค้อนๆแล้วเดินออกมา
ผ่านไป 1.30 น.ลูกค้าในร้านก็เริ่มกลับบ้านเหลือแต่พวกนี้นี่แหละ
"ขอโทษนะค่ะร้านเราจะปิดแล้วค่ะ"ฉันเดินไปพูดกับลูกค้าโต๊ะสุดท้ายที่ นั่งเฉยเหมือนไม่มีอะไรเดือดร้อน แต่ฉันเดือดร้อนนะอยากกลับบ้านแล้วนะค่ะ~~
"อ้าวหรอ น่าเสียดายจังไว้วันหลังจะมาใหม่นะ"เรย์พูด แต่ถ้าให้ดีไม่ต้องมาดีกว่า
"ไม่ต้องมาบ่อยก็ได้นะค่ะ"ฉันพูดพร้อมกับยิ้ม
"นี่ ซายะอย่าไล่ลูกค้าสิจ้ะ ขอโทษเดียวนี้เลยนะ"พี่ อาสะที่เดินออกมาจากครัวพูดขึ้น
"โธ่ พี่ อาสะอ่ะขอโทษก็ได้ค่ะขอโทษนะ"ฉันหันไปพูดกับพวกนั้น
"ไม่เป็นไรหรอก ของหวานทีนี้อร่อยมากเลยครับ"โทยะพูด แต่ก็มีเสียงอีกคนหนึ่งพูดสวนขึ้นมา
"วันหลังไม่ต้องมาก็ได้นะครับ"พี่ยูสึพูด ทำให้โดนพี่ อาสะหยิกที่แก้มอย่างจัง
"โอ๊ยพี่เจ็บนะทำบ้าไรเนี้ย"ยูสึร้องโวยวายก่อนที่จะเอามือมาจับแก้มตัวเอง
"งั้นวันนี้ ซายะ ก็กลับบ้านได้แล้วนะ"พี่ อาสะพูด
"งั้นเดียวพี่ไปส่ง/เดี๋ยวพวกเราไปส่ง"เฮ้อ อะไรนักหนาเนี้ย
"ไม่เป็นไร"ฉันพูดพร้อมกับเดินเข้าห้องแต่งตัวไป พอเดินออกมา ก็เจอพวกนี้ที่หลังร้าน
"เดินคนเดียวมันอันตรายนะ พี่อาสะฝากเราไปส่งเธอแล้วละ"นัตสึกิพูดแล้วชี้ไปที่พี่ อาสะที่กำลังจับพี่ยูสึอยู่ เฮ้อพี่ อาสะ ทิ้งระเบิดให้ฉันอีกแล้ว
"ก็ได้ แค่วันเดียวนะ"ฉันพูดแล้วหันไปมองพี่ อาสะกับพี่ยูสึ
"อืม ป่ะไปกันเถอะ"โชที่เดินมาเกาะแขนฉันแล้วลากไปลากมา นิสัยเหมือนเด็กจังนะ
"เฮ้อ แล้วทำไมต้องให้พวกนายไปส่งด้วยเนี้ย"ฉันพูดออกมาขณะที่กำลังไขประตูบ้าน
"นี่ก็ดึกแล้วพวกเราขอค้างที่นี้นะ"ไอ้พวกบ้า พูดไรออกมาค้างบ้านฉันอ่ะนะ
"ไม่ได้!!!ฉันเป็นผู้หญิงนะ แล้วอีกอย่างพวกนายก็มีบ้านด้วยจะมานอนกับฉันทำไม"ฉันพูดทำให้พวกนั้นทำหน้าอย่างกับหมาจรจัดที่ทิ้งไม้ได้ด้วยสิเฮ้อ ช่วยไม่ได้ อีกอย่างบ้านฉันก็มีห้องรับแขก
อยู่แล้วด้วย
"ก็ได้ๆแต่ห้ามพวกนายทำห้องพังเข้าใจไหม"ฉันพูดพร้อมกับชี้หน้าพวกนี้นทุกคน
"คร้าบบบบ"พวกนั้นพูดก่อนจะเดินเข้าบ้านที่เป็นบ้านฉัน ก่อนที่ฉันจะปิดประตูฉันก็รู้สึกเหมือนมีใครเรียกจึงรีบปิดประตูบ้านแล้วก็เตรียมห้องให้พวกนั้นก่อนจะบอกกฎการอยู่ในบ้านให้พวกนั้นฟัง
"ถ้างั้นก็ห้องน้ำอยู่ตรงสุดทางเดินนะ แต่ว่าห้องน้ำในตัวก็มีแต่มันจะเล็กกว่าห้องน้ำรวม"ฉันพูดเสร็จก้็เดินออกมาจากห้องนั้นแล้วเดินเข้าห็องนอนของตัวเอง เฮ้อวันนี้เหนือยชะมัดเลย อาบน้ำดีกว่า พูดเสร็จฉันก็เดินเข้าห้องน้ำในห้องของตัวเอง 
"เฮ้อสบายจัง นอนดีกว่า"ฉันพูดเสร็จก็จัดที่นอนของตัวเองก่อนจะ ดูที่ขอมือของตัวเอง
"วันนี้ฉันจะต้องเจอนายให้ได้"พูดจบฉันก็ล้มตัวลงนอนแล้วหลับไปในที่สุด
ตุ้บ!!!! โอ๊ยนี้จะให้ฉันมาดีๆไม่ได้ใช่ไหมเนี้ย แต่วันนี้เท้าไม่เจ็บแหะ
"เฮ้ มีใครอยู่ไหม"ฉันตะโกนออกไป แต่ก็มีแค่ความเงียบของป่าเท่านั้น
"เธอมาอีกแล้วหรอ"เสียงนี้มัน พอหันไปก็เจอกับผู้ชายคนหนึ่งนอนอยู่บนต้นไม้
"ก็ใช่สิ นายบอกมาเลยนะว่าทำไมกำไลมันถึงถอดไม่ออก"ฉันพูดกับผู้ชายคนนั้น
"เฮ้อ จะบอกให้ก็ได้ กำไลนั้นนะเป็นของ หมั้น ของฉันไงละไม่มีใครถอดได้นอกจากฉัน"อะไรนะ ของหมั้น ตลกละจะบ้าตาย
"ของหมั้น อย่ามาตลกนะแล้วอีกอย่างฉันไม่เคยรู้จักนาย ชื่อนายฉันยังไม่รู้เลย"ฉันพูดพร้อมกับมองหน้าผู้ชายคนนั้น แต่ผู้ชายคนนั้นกลับทำหน้าจริงจัง
"ฉันบอกแล้วไงถ้าเจอกันอีกฉันจะบอกแต่มันไม่ใช่ตอนนี้"ผู้ชายคนนั้นพูดก่อนจะกระโดดลงมาจากต้นไม้แล้วก็เดินมาหยุดตรงหน้าฉันก่อนจะ หยิบกระดาษแผ่นหนึ่งมาให้ฉันก่อนจะหายตัวไป
อึก!!! พอรู้อีกทีฉันก็นอนอยู่ที่เตียงแล้ว
"อีกแล้ว"พอดูที่มือของตัวเอง ก็พบกระดาษแผ่นหนึ่งอยู่ในมือ
"แล้วนายชื่ออะไรละเนี้ย"ฉันบอกกับตัวเองเบาๆก่อนจะดูนาฬิกา ตอนนี้เป็นเวลา 7.58 น.
"ทำกับข้าวดีกว่า"ฉันพูดกับตัวเองก่อนจะเก็บที่นอน แต่รู้สึกเหมือนลืมอะไรไปนะ ช่างเถอะคงไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไร แต่พอลงมาถึงก็เห็น เห็น!!!!
"อ้าวตื่นแล้วหรอ พวกเราทำกับข้าวไว้ให้" พวกนี้เองหรอที่ฉันลืม
"กินข้าวเสร็จพวกนายก็กลับไปได้แล้วนะ"ฉันพูดทำให้พวกนั้น พยักหน้ารับ
ผ่านไปฉันก็ไล่พวกนั้นกลับบ้านแล้วจัดการล้างจาน แล้วก็หยิบกระดาษขึ้นมาดู
"ฉันต้องหาให้เจอให้ได้"ฉันพูดกับตัวเองเบาๆก่อนจะเริ่มหาของในกระดาษที่เขียนว่า เทพเจ้า