คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 2 คาดโทษ
I was so high I did not recognize
The fire burning in her eyes
The chaos that controlled my mind
Whispered goodbye and she got on a plane
Never to return again
But always in my heart
บรรยากาศคืนงานวัน good bye senior หรืองานบายเนียร์ ที่จัดแสดงความยินดีให้กับพี่ๆชั้นปีสุดท้ายที่จะจบการศึกษาไป แล้วทุกๆปีก็จะมีเซอร์ไพรมาตลอด แต่สำหรับเด็กปีหนึ่งอย่างฝ้ายแล้วก็เพื่อนๆแล้ว ทุกๆอย่างมันทำให้ตื่นเต้นไปหมด
แล้วเซอร์ไพรปีนี้ก็น่าตื่นเต้นไม่ต่างจากปีที่ผ่านมา คือ การกลับมาของรุ่นพี่คนหนึ่ง เธอเองก็ไม่รู้จักเขาหรอก แต่จากสรรพคุณที่รดา เอามาเล่าให้ฟังก็พอให้รู้ว่าฮอตขนาดไหน
This love has taken its toll on me
She said Goodbye too many times before
And her heart is breaking in front of me
I have no choice cause I won't say goodbye anymore
“ฉันไปสืบมาจากป้ารหัส พี่เขาน่ะจบไปได้สองปีแล้ว แต่ก็กลับมาที่คณะทุกปีนะแก” แค่เริ่มก็ทำเอาเพื่อนร่วมโต๊ะหันมาสนใจกันใหญ่
“รดา มีอีกมั้ย เล่าต่อเลย พี่เขาหล่อป่ะแก ฉันว่าถ้าไม่ฮอตจริงนี่ พี่ๆสโมฯคงไม่พาวันนี้แน่ๆ” แก้ม เพื่อนที่นั่นโต๊ะเดียวกันพูดขึ้น แลวากนั้นก็ได้เสียงสนับสนุนจากเพื่อนๆที่เริ่มสนใจ
“แน่นอน พี่เขาน่ะ เป็นเด็กกิจกรรมตัวพ่อเลย ไม่ว่าจะดาวคณะ เชียร์หรีดเดอร์ของคณะ ของมหาวิทยาลัย พี่เขานี่กวาดเรียบ แล้วยังเคยเป็นนักร้องของคณะด้วยนะแก” แล้วเสียงโห่พร้อมกับตาที่ลุกโชนไปด้วยความชื่นชมและความชื่นชอบก็ดังขึ้นเต็มโต๊ะ
“ยังมีอีกพวกแก ที่พี่เขากลับมาคณะตลอด ก็เพราะเขามาแนะแนวให้กับพวกพี่ปีสาม เพื่อเตรียมตัวไปฝึกงานในปีสี่ไงล่ะแก แค่ฟังโปรไฟล์กระชากใจ ฉันก็อยากเจอหน้าแล้วเนี่ยแก” คงไม่ใช่เพียงแค่เพื่อนที่ร่วมโต๊ะของฟ้าอยากเห็น ฟ้าเองก็อยากเห็นหน้าแล้วเหมือนกันว่าจะเพอร์เฟคขนาดไหนกัน
“แล้วเรื่องหน้าตา ฉันก็ไม่รู้สิแก ป้ารหัสฉันบอกแค่ว่ารอดูเอง” ฟ้าเองก็แอบใจแป้วไปเหมือนกัน นี่คงต้องรอดูเหมือนเพื่อนๆ
แต่แล้วบทสนทนาก็ต้องหยุดไปเสียก่อน เมื่อเสียงพิธีกรดังขึ้นเมื่อถึงเวลาการแสดงช่วงสำคัญ
“เอาละครับ พี่ๆน้องๆคณะบริหารทุกคน ตอนนี้ก็ถึงช่วงเวลาสำคัญที่เรารอคอยมา ซึ่งปีนี้ทางทีมงานสโมฯก็ได้เตรียมการแสดงพิเศษจากคนพิเศษ มามอบให้เป็นของขวัญให้พี่ปีสี่ และเป็นของขวัญต้อนรับแก่น้องปีหนึ่ง ตอนนี้เราก็เตรียมรับชมการแสดงที่พิเศษนี้ได้ ณ บัดนี้ครับ”
เมื่อสิ้นเสียงพิธีกร ไฟในห้องบอลลูนก็ถูกหรี่ลงจนเกือบมืด แต่ไฟที่หน้าเวทีก็ค่อยๆสว่างขึ้นจนเห็นคนที่ยืนอยู่บนเวที พร้อมๆกับเสียงเพลงที่นุ่มละมุน ที่ทำให้คนฟังตกอยู่ในพวัง
มันคงเป็นความรัก
ที่ทำให้ตัวฉัน ยังยืนอยู่ตรงนี้
มันคงเป็นความรัก ที่ทำให้ใจฉัน
ไม่ยอมหยุดเสียที
ณ ตอนนี้ไฟบนเวทีก็สว่างขึ้นมา จนเห็นนักร้อง และวงดนตรีได้ชัดเจนทุกคน ทุกๆสายตาต่างจับจ้องไปยังชายหนึ่งเจ้าของเสียงนุ่ม ที่กำลังร้องเพลงอยู่บนเวที อย่างชื่นชม
‘ให้ตายเถอะ’ นี่เป็นคำเดียวที่ฝ้ายคงอยากจะตะโกนให้คนที่ร้องเพลงอยู่ตอนนี้ได้ยิน แต่ด้วยตอนนี้เธอคงทำได้เพียง ส่งสายตาค้อนๆไปให้คนที่กำลังร้องเพลงอยู่ ด้วยสายตายียวนกวนโมโห มาให้เธอ แม้จะแวปเดียวแต็เล่นเอาเธอไม่อยากนั่งอยู่ตรงนี้แม้แต่วินาทีเดียว!
เธอจะไม่รู้สึกโมโหแม้แต่น้อยถ้าผู้ชายบนเวทีไม่ใช่ ฟ้า มาริช จะไม่รู้สึกหงุดหงิดเลย ถ้าผู้ชายโปรไฟล์กระชากใจเป็น ฟ้า มาริช จะไม่รู้สึกเซ็งสุดชีวิต ถ้าผู้ชายที่ร้องเพลงเพราะคนนี้กำลังทำให้เธอหึง! ทั้งที่เขาไม่ได้ทำอะไร แต่ที่หึงน่ะ เพราะสายตาที่ทั้งเพื่อนของเธอ รวมไปถึงพวกรุ่นพี่ผู้หญิงที่มองเขาจนทะลุทะลวงไปไหนถึงไหน
‘นี่มันคู่หมั้นช้านนนนนนนน’ ได้แต่ฟุบหน้าลงกับโต๊ะอย่างหมดอาลัยตายอยาก ทำได้เพียงตะโกนในใจอีกครั้ง ทั้งที่อยากไปกระชากไมโครโฟนไอ้คนที่ร้องเพลงอยู่ แล้วบอก ‘คนนี้ของฉัน!’ แต่ประเด็นคือทำไม่ได้ไง
ในวันที่เธอนั้นไม่มีใคร
ในวันที่โลกนี้ทิ้งเธอไป
ในวันนั้นหันมามองเถอะ
ฉันจะยืนอยู่ตรงนี้
ก็พอเคยได้ยินเขาร้องเพลงอยู่บ้าง แต่ไม่คิดว่าพอมาแสดงอยู่บนเวที มันจะทำให้เขาดูหล่อ ยิ่งกว่าเดิมเสียอีก แถมเสียงยังเพราะอีกต่างหาก เธอรู้สึกเหมือนเธอมีของดีกับตัวแต่ไม่เอามาชื่นชมบ้าง อยากจะเก็บเข้าตู้แล้วล็อคไว้ เก็บเอาไว้คนเดียวจริงๆ หึ้ยยย
หากสุดท้าย เธอไม่เปลี่ยนใจ (เปลี่ยนใจ)
ไม่เป็นไร ใจฉันก็ไม่ยอม (เปลี่ยนใจ)
ต่อให้ฉันหยุดหัวใจ
เธอรอให้ฉันหันหลังเดินลับหายไป ได้ยินไหม
คงต้องรอให้โลกหยุดหมุนไปก่อน
มันคงเป็นความรัก
จนเพลงจบลงฝ้ายจึงได้เงยหน้าขึ้นจากโต๊ะ และมันจะดีกว่านี้ถ้าที่ๆได้คู่หมั้นสุดหล่อของเธอยืนบนเวที กับโต๊ะที่เธอนั่งอยู่ มันไม่ตรงกันเดะๆ เธอเกลียดสถานการณ์แบบนี้ที่สุด เธอทำอะไรไม่ได้สักอย่าง อยากจะเดินออกไปข้างนอก ไอ้ขาเจ้ากรรมดันไม่มีแรงมาเฉยๆ พออยากจะร้องก็ดันเสียดายเครื่องสำอาง แถมปัดมาสคาร่ามาด้วยนี่สิ ถ้าร้องออกมาไม่อยากนึกถึงหน้าตัวเองเลยจริงๆ อยากจะพูดอะไรกับเพื่อนบ้าง สมองดันตื้อไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาพูด แต่ถึงจะชวนพูดไปก็เท่านั้น เพื่อนเธอแต่ละคนนี่มอง คู่หมั้นของเธอตาเป็นมันเชียว
‘อย่าให้ได้กลับบ้านนะ เคลียร์ยาวแน่พี่ฟ้า’ และอีกครั้งที่ได้แต่คิด แต่พูดไม่ได้
เพลง This love - maroon 5
มันคงเป็นความรัก - แสตมป์
ไม่รู้ว่าฝีมือเป็นยังไงบ้าง ใครใจดี แล้วหลงเข้ามาอ่าน ช่วยเม้นบอกกันด้วยนะคะ
เลิฟยูวววว
ความคิดเห็น