วัยแห่งความฝัน （ความหวัง）

“สวัสดีค้าบ พี่ชื่อ แบมหรือเรียกบอมเเบมก็ได้ พี่อายุ21ปี เรียนอยู่คณะศิลปศาสตร์จีน ปี2

   พี่เริ่มเรียนจีนตั้งแต่ปี.6 เเรกเริ่มเป็นคนที่ไม่ชอบภาษาจีนมากๆ มันเป็นอะไรที่ยากมากๆ เรียนทีไรก็ต้องอุทานว่า “อิหยังวะ” ตอนนั้นมีเพื่อนสนิทอยู่คนนึง ชื่ิอบีม ที่บ้านอยากให้เรียนกับบีมมากๆไปไหนมาไหนก็ตัวติดกันตลอดเวลา ~~ ในที่สุดวันนั้นก็มาถึง 

    วันที่ต้องเลือกว่าจะเรียนสายไหน สายอาชีพ หรือ สามัญ ^-^ ? 

            ตอนนั้นคิดได้แค่่ประโยคเดียวว่า “เอาไงดีวะ” ในใจคือไม่ชอบอะไรเลย แต่…สุดท้ายก็เลือกเรียนต่อม.ปลาย ศิลป์ภาษาจีน! 

    ตอนอยู่ม.4 ยังไม่เข้าใจกับการเรียนภาษาจีนเลย แค่่สอบอ่านพินอินคือยากแล้ว ด้วยการที่เลือกเรียนแล้วจึงพยายามพัฒนาตัวเอง ให้เก่งขึ้น แล้วมันก็เป็นอย่างที่หวัง เราเก่งภาษาจีนขึ้น [พอพัฒนาภาษาจีนได้ระดับนึงก็พูดจีนใส่เพื่อนเลยสิจ๊ะรอไร] 

~~ข้ามไปตอนอยู่มหาลัยเลยละกัน 

   ตอนนั้นติดมหาลัยแถวกรุงเทพ ที่บ้านไม่อยากให้มาเรียนที่นี่เพราะไกลบ้าน แต่่เรารั้นจึงเลือกมาเรียน เพราะติดคณะที่ตัวเองชอบ ….มีคนนึงที่คอยซัพพอตเรามาตั้งแต่ม.ปลายจนอยู่มหาลัย คือ ปู่กับย่า ต่อให้มีหรือไม่มีปู่ไม่เคยปฏิเสธว่าไม่มี ไม่ได้ มีเเต่จะบอกว่า
    “อยากจะเรียนก็เรียน เลือกที่จะเรียนแล้วก็็ตั้งใจเรียน อย่าให้คนอื่นเขาดูถูก จบมาขอแค่่ให้มีงานดีๆทำ ก็ …ายตาหลับแล้วไม่ห่วงเเล้ว”

     เอาจริงค่แค่่คำพูดไม่กี่คำ มันทำใหเรามีความหวังและแรงบรรดาลใจจริงๆนะ ไม่ว่าหนทางข้างหน้ามันจะลำบากยังไงก็จะทำมันให้สำเร็จ……………………………………………………                                    “พี่อยากให้ใครหลายๆคนที่ยังไม่มีความฝันเป็นของตัวเอง หรือมีความฝันเป็นของตัวเองเเล้ว ที่ลงมือทำหรือยังไม่ได้ลงมือ ที่ทางบ้านคาดหวัง หรือไม่คาดหวังในตัวเรา น้องๆลองลงมือทำดูนะ บางทีสิ่งที่เราชอบมันอาจไม่ได้เลวร้ายมากถ้าเราพยายาม สู้เพื่อตัวเองและะเพื่อคนที่เรารักนะค้าบ ถึงชีวิตจะไม่ได้สมบูรณ์เเบบ หรือมีอย่างคนอื่นเขา“

     เอาหละะ >> ยังไงก็ฝากกดติดตาม ให้กำลังใจมาเยอะๆน๊าา ~นี่เป็นการลงนิยายครั้งแรกอาจจะไม่ได้ดีมาก แต่่ก็ขอบคุณทุกคนม๊ากๆน๊า ที่อ่านจนจบ เย้ๆๆๆๆ 

: ไว้จะมาเล่านิยายจริงๆจังๆที่สนุกให้ทุกคนได้อ่านกันน๊าา จุ๊ฟฟ>_<