ดั่งรัตติกาล

 
 

Micelle jean

    งานเขียนที่เกิดขึ้นเป็นทรัพย์สินทางปัญญาน่ะค่ะ ตัวละครทุกตัวก็เป็นการสมติขึ้นเพื่อความบันเทิงของนักอ่านเท่านั้นหากมีข้อผิดพลาดประการใดก็ต้องขออภัยด้วยจริงๆค่ะ
    นิยายจะอัพทุกวันค่ะอยากขอคอมเม้นเป็นกำลังใจให้เค้าด้วยนิยายเรื่องนี้เป็นงานเขียนเรื่องแรกและครั้งแรกตัวหนังสือทุกตัวออกมาจากความรู้สึกทั้งหมดค่ะ 
   ฝากติดตามผลงานของ Lady Grey ไว้ด้วยน่ะค่ะ  
                               

                 ดั่งรัตติกาล

ผลงานเขียนเรื่องนี้ เป็นทรัพย์สินทางปัญญา ซึ่งเกิดจากความตั้งใจของนักเขียน

ตัวละครและเนื้อหาเกิดจากเหตุการณ์สมมุติทั้งสิ้น ผิดพลาดประการใดต้องขออภัยด้วย

ฝากติดตามเพจด้วยหวังว่าทุกคนจะสนุกไปกับการอ่านนะค่ะ 

       
   

                           
 ลุค เทรเวลเลียน

      มาเฟียหนุ่มผู้หล่อร้าย เป็นคนรุ่นใหม่อายุน้อยที่มีธุรกิจเรือสำราญและคาสิโนเป็นหลัก เขาติดหนึ่งในสามของบุคคลที่หล่อและรวยที่สุดในโลก นิสัยน่ารักขี้เล่นยิ่งไปกว่านั้นคือนิสัยเกรงใจ(เมีย)
จะเกรงใจขนาดไหนต้องติดตามค่ะ

    

                 เอเลนา เทรเวลเลียน ( หนูแอล )

         เอเลนา เทรเวลเลียน หนูผู้กุมหัวใจเสือ
     เธอเป็นมากกว่าหัวใจของมาเเฟียร้าย

          ความน่ารักสดใสและไร้เดียงสาทำให้ทุกคนต่างหลงรัก 

  สาวน้อยผู้แสนงอนกำลังนั่งหน้าหงิกงออย่างน้อยใจเมื่อสามีของเธอไม่ว่างที่จะพาเธอไปหาหมอตามสัญญา

“ เดี๋ยวพี่ตามไปนะคะแอลไปกับรอนแล้วก็พลอยก่อนตกลงไหม “

“ ถึงไม่ตกลงลุคก็ไปกับแอลไม่ได้อยู่ดีแล้วจะมาถามเค้าทำไมเดี๋ยวนี้งานสำคัญกว่าเค้าอยู่แล้ว “ เสียงหวานเอ่ยออกมาอย่างน้อยใจดวงตาแสนสวยมีน้ำตาเม็ดใสคลอเคล้าอยู่

“ อย่าทำอย่างนี้สิคะ
แอลก็รู้หากมันไม่สำคัญพี่ไม่เคยห่างเราเลยนะ “

“ ก็กำลังห่างอยู่นี่ไงจะทิ้งกันใช่ปะล่ะเค้ารู้ทันหรอก “

 ลุคเอามือลูบใบหน้าตัวเองอย่างกลัดกลุ้มเมื่ออธิบายมันก็ยิ่งไปกันใหญ่เรื่องเมียงอนน่ะไม่เท่าไหร่เรื่องใหญ่กว่านั้นคือสาวเจ้าตั้งท่าจะร้องไห้อย่างเดียวจนทำให้เขาไม่มีกะจิตกะใจจะทำงานอย่างที่คิดเอาไว้นี่ขนาดคุยผ่านเฟสไทม์ยังเป็นถึงขนาดนี้จมูกของเธอเริ่มแดงมันเป็นสัญญาณเตือนให้รู้ว่าเมียรักกำลังจะปล่อยโฮออกมา

“ แอลไม่อยากคุยกับลุคแล้วคอยดูนะแอลจะหนีตามคนอื่นไปเลยด้วย “

 เสียงขู่อาฆาตดั่งสนั่นไปทั้งโสตประสาทก่อนที่ภรรยาของเขาจะตัดสัญญาณไปอย่างไม่ใยดีมือของลุคยังคงค้างอยู่อย่างนั้นทำให้เรย์เดินเข้ามาอย่างนึกห่วงกลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเจ้านายของเขา

“ นายใหญ่ดูไม่ดีเลยนะครับ “

“ ฉันจะไปโรงพยาบาล “

“ แต่ประชุมกำลังจะเริ่มนะครับ “

“ ยกเลิกไปซะฉันจะไปหาแอลเดี๋ยวนี้เลย “

“ แต่งานนี้สำคัญมากนายใหญ่จะยกเลิกจริงหรอครับ “

“ เออ! กูจะไปพาเมียกลับบ้าน “

“ รอนก็อยู่ด้วยแล้วนี่ครับจะห่วงอะไรอีก “

“ เมียกูจะหนีตามคนอื่นไปแค่นี้มันหน้าห่วงไหม เรย์มอน “

 

Micelle jean