คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : แต่งงานที่กาแลกซี่กันมั้ยฮะ?
5
แต่งงานที่กาแลกซี่กันมั้ยฮะ“
Lay : Part
เช้าวันเสาร์
ในวันนี้ผมปวดเมื่อยปวดไปหมดโดยเฉพาะขาที่วิ่งมาราธอนหลบกระทื้บเมื่อวาน
อูย~
เจ็บใช่เล่นเลยนะเนี่ย ชกมาซะเต็มแรงขนาดนั้น ไอ้เราก็ทำเป็นแมนไปช่วยเขา สุดท้ายก็ต้องวิ่งเหมือนเดิม =___=
ใครจะไปทนได้ล่ะ เป็นผู้ชายซะเปล่าแต่รังแกผู้หญิงที่ไม่มีทางสู้เนี่ยนะ! งามไส้จริงๆ
ดีนะที่วันนี้เป็นวันหยุดไม่งั้นผมคงไม่มีแรงไปเรียนแน่ๆแล้วยิ่งถ้าไปเจอกับไอ้พวกนั้นล่ะก็งานเข้าอีก
ไปอาบน้ำดีกว่า
Kris : Part
อูย...เจ็บชิบหาย
แทบไม่มีแรงลุกขึ้นจากเตียงเลยครับท่าน ตอนนี้ผมนอนแผ่กายอยู่บนที่นอนในห้องที่อี้ชิงเกอจัดไว้ให้ (แอร์นั่นก็ซ่อมแล้ว วันหน้าจะหาข้ออ้างอะไรไปนอนกับอี้ชิงเกอดีวะ -*-)
แผลเต็มตัวเลยแฮะ แต่ดีนะที่อี้ชิงเกอทายาให้แล้ว งื้อออออ
วันนี้วันอะไรวะ“ วันเสาร์รึเปล่าเนี่ย“ นอนต่อ...
ผมคิดได้ดังนั้นก็พลิกตัวมานอนตะแคงก่อนที่สายตาของผมจะไปปะทะกับผ้าขนหนูผืนเล็กที่ผมยืมอี้ชิงเกอมาเมื่อวาน
ไม่นอนแม่งละ หาเรื่องไปหาอี้ชิงเกอดีกว่า ><
ก๊อกๆๆ
ผมเคาะประตูห้องอี้ชิงเกอพร้อมกับถือผ้าขนหนูแน่นเตรียมเอาคืนอี้ชิงเกอ ว่าแต่ทำไมเปิดประตูช้าจังนะ ยังไม่ตื่นหรอวะ“
แอ๊ดดดดดด
“อู๋มีอะไรหรอ“”
O///////////O
ทุกอย่างถูกหยุดชะงักเมื่ออี้ชิงเกอเปิดประตูออกมาโดยที่ตัวเองเพิ่งจะอาบน้ำเสร็จ ตอนนี้อี้ชิงเกอจึงเปลือยท่อนบนแล้วมีเพียงผ้าขนหนูสีน้ำเงินพันที่ท่อนล่าง
อี้ชิงเกอเปลือยท่อนบนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน >///////<
ขาวเนียนมากเลยอ่าาาาาา แถมยังมีหยดน้ำเกาะที่ลำตัวและเส้นผมยิ่งเซ็กซี่เข้าไปใหญ่ โอยยยยย อู๋กำลังจะละลายยยยย
“หือ“ อู๋มีอะไรรึเปล่า“” อี้ชิงเกอถามย้ำผมที่ยืนแข็งทื่ออยู่ก่อนที่ผมจะตั้งสติแล้วยื่นผ้าขนหนูในมือให้กับอี้ชิงเกอ
“อะ...เอ่อ...อู๋เอาผ้าขนหนูที่อู๋ยืมไปเมื่อวานมาคืนฮะ -////////-”
“อ้อ แล้วอู๋ไม่เอาไว้ใช้ล่ะ พี่มีหลายผืนนะ อู๋ยังไม่ได้ซื้อใหม่ไม่ใช่หรอ“”
“อะ...ฮะ อู๋นึกว่าอี้ชิงเกอไม่มีใช้ก็เลยเอามาคืนอ่ะ”
ง่า...แผงอกขาว...หน้าท้องเนียน...น่ากินมาก กรี๊ดดดด >.,<
“ไม่เป็นไรหรอก อู๋เอาไว้ใช้เถอะ”
“ฮะ -//////-” หายใจไม่ทั่วท้องแล้วครับท่าน หัวนมสีชมพู เฮ้ย! อย่าหื่นนักนะไอ้อู๋ แต่อี้ชิงเกอยั่วอ่ะ ไม่ไหวแล้ว งือ... อู๋อยากได้คนนี้อ่ะ อู๋จะเอาๆๆๆ
“เฮ้ย! อู๋เป็นอะไรรึเปล่า“”
“ฮะ...เป็นอะไรหรอฮะ O.,O”
“ก็อู๋เลือดกำเดาไหลใหญ่เลยอ่ะ”
“O_O!” ผมรีบเอามือเช็ดที่จมูกของตัวเองทันทีก่อนที่จะพบเลือดสีแดงเปื้อนเต็มมือของผม =[]= อ่ะ...เลือดกำเดาไหลจริงๆด้วย
“เป็นอะไรรึเปล่า“ ปวดหัวมั้ย“ อากาศก็ไม่ได้ร้อนทำไมเลือดกำเดาไหลเนี่ย”
“มะ...ไม่รู้เหมือนกันฮะ T.,T” ฮือออออ ก็เพราะอี้ชิงเกอนั่นแหละ
“งั้นเดี๋ยวอู๋ไปนอนรอที่ห้องก่อนนะ เดี๋ยวพี่แต่งตัวเสร็จแล้วจะเอาน้ำแข็งมาประคบให้ นอนหงายก่อนนะเลือดจะได้ไม่ไหลมาก”
“ฮะ” ผมพยักหน้าเป็นเชิงรับรู้ก่อนที่จะเดินไปที่ห้องของตัวเอง
อู๋ไม่ได้หื่นจริงๆนะ จริงจริ๊งงงงงง
ครึ่งชั่วโมงต่อมา
“เอ้า ทีนี้ก็นอนพักไปก่อนนะ” อี้ชิงเกอบอกกับผมพลางเอาผ้าห่อน้ำแข็งมาประคบที่หน้าผากของผมส่วนผมก็นอนหงายแล้วเอากระดาษทิชชู่เช็ดเลือดกำเดาของตัวเอง
“ขอบคุณฮะอี้ชิงเกอ”
“อืม สงสัยว่าจะช้ำในจากเมื่อวานล่ะมั้ง แสบจมูกมั้ย“”
“ไม่แสบแล้วฮะ”
“ดีแล้วล่ะ พักผ่อนไปก่อนละกัน หิวรึยังล่ะ“”
“หิว (- -)(_ _)”
“เดี๋ยวพี่ทำข้าวต้มให้กินดีกว่า นอนรอไปก่อนนะ”
“ฮะ” อี้ชิงเกอเดินออกไปจากห้องเหลือแค่ผมที่นอนซมอยู่บนเตียง
อือ...รู้สึกมึนหัวเหมือนกันนะเนี่ย เสียเลือดไปมากแน่เลย =O=
แต่มีอี้ชิงเกอดูแลก็ดีแล้ว อิอิ คนบ้าอะไรเป็นห่วงเราก็ไม่บอกกัน เขินจังงงง -///////-
Rrrr Rrrr
จู่ๆเสียงโทรศัพท์ของผมมันก็ดังขึ้นทำให้ผมเอื้อมมือไปหยิบขึ้นมาดูเบอร์ของคนที่โทรมาแล้วพบกับเบอร์ของ...
คุณป๋า
“ฮัลโหล คุณป๋าหรอ“”
[ก็ฉันเนี่ยแหละ =_=]
“มีอะไรอ่ะ“”
[ตอนนี้ฉันกับแม่แกกำลังเดินทางไปเที่ยวไทยแล้วนะ ส่วนไอ้ฮุนก็หอบข้าวของไปอยู่ที่อื่นละ ลูกน้องในบ้านก็กลับบ้านนอก...]
“แล้วเกี่ยวอะไรกับอู๋อ่ะ“ (_ _^)”
[ก็กูจะถามมึงว่ามึงจะเอารถมอเตอร์ไซค์ที่จอดเน่าอยู่ในโรงรถรึเปล่า“ วันที่มึงออกไปก็เอาไปแค่รถยนต์นี่หว่า! ถ้าเอากูจะได้ให้ลูกน้องเอาไปให้เพราะกูจะล็อคบ้านแล้ว ไม่สามารถกลับเข้าบ้านได้อีกแล้ว เข้าใจ๊]
“อะ...โอเคฮะ เอามาให้อู๋ที่บ้านอี้ชิงเกอเลย”
[แล้วมึงง่ะ ไปอยู่บ้านพี่เขาแล้วอย่าไปป่วนพี่เขาแล้วกัน เป็นภาระเขารึเปล่า“]
“โห คุณป๋า อู๋เป็นเด็กดี ไม่ทำให้อี้ชิงเกอลำบากหรอก”
[เออๆ ดีแล้ว งั้นแค่นี้แหละไอ้เงิงบานลูกป๋า อิอิ ตู๊ด!]
“=_=”
ครอบครัวผมไม่มีใครเต็มหรอกฮะ...เฮ้อ
30 นาทีต่อมา
อี้ชิงเกอยกถาดข้าวต้มเข้ามาในห้องของผมซึ่งตอนนี้มีแต่กลิ่นของข้าวต้มตลบอบอวน
อี้ชิงเกอนี่เป็นแม่ศรีเรือนจริงๆ >.<
“ข้าวต้มมาแล้วววววว พี่ทำสุดฝีมือเลยนะเนี่ย!” อี้ชิงเกอพูดอย่างร่าเริงแล้ววางถาดข้าวต้มลงบนโต๊ะข้างๆเตียงนอนแล้วเดินเข้ามาพยุงให้ผมนั่งได้
วินาทีนี้ขอสำน้ำมันหน่อยนะครับ -//////- (สำออย!)
“เสียเลือดมากเลยนะ ปวดหัวรึเปล่า“” อี้ชิงเกอถามผมส่วนผมก็ตอบไปตามความจริงว่าผมไม่ได้ปวดหัวเลยสักนิด...
“ก็ยังปวดๆมึนๆอ่ะฮะ อูย...หน้ามืดด้วย T_T” ผมเป็นคนไม่พูดปดมดเท็จจริงๆนะ
“งั้นกินข้าวก่อนแล้วค่อยกินยาละกันเนอะ” อี้ชิงเกอนั่งข้างๆผมพลางถือถ้วยข้าวต้ม เอาช้อนคนสักนิดแล้วตักมันขึ้นมาเป่าก่อนที่จะยื่นให้ผม “อ้าปาก อ้ามมมม”
“อ้ามมมม >O<” ผมอ้าปากตามที่อี้ชิงเกอทำให้ดูเป็นตัวอย่างแล้วอี้ชิงเกอจึงป้อนข้าวต้มใส่ปากผม
คนบ้าๆๆ อ้าปากยังแบ๊วเลย เป็นข้าวต้มที่โคตรอร่อย อยากป่วยบ่อยๆจัง -//////////-
“เป็นไงอร่อยมั้ย“”
“อร่อยมากเลยฮะ >-<”
“อร่อยก็กินเยอะๆเลย อ่ะ!” ร่างเล็กยื่นช้อนข้าวต้มมาให้ผมซึ่งผมก็กินไปเรื่อยๆด้วยความเอร็ดอร่อย อิ่มอกอิ่มใจจริงๆ (.//////.)
“ทำไมอี้ชิงเกอทำอาหารอร่อยจัง”
“ไม่รู้สิ ฝีมือล้วนๆ อิอิ”
“อี้ชิงนี่เหมาะกับการเป็นแม่ศรีเรือนของอู๋มากเลยนะ ดูแลคนไข้ก็เป็น ทำอาหารก็เป็น ทำงานบ้านก็เป็น ใจดี น่ารักด้วย”
“แม่ศรีเรือน“ เขาเอาไว้ใช้กับผู้หญิงไม่ใช่รึไง =_=“”
“ก็อี้ชิงเกอเป็นแบบนั้นนี่นา”
“ฮ่าๆๆ เข้าใจพูดนะ”
“แบบนี้ก็ดีเนอะ ในอนาคตเราแต่งงานกันไปคงเป็นคู่รักที่สมบูรณ์แบบมากๆเลย >0<”
“แต่งงานอีกแล้วหรอ“ -_-^”
“อี้ชิงเกอฮะ”
““”
“ถ้าอี้ชิงเกอเรียนจบแล้วเราแต่งงานกันเลยดีมั้ย“ *^*”
“=O=”
“ถ้าอี้ชิงเกอยังไม่พร้อมก็ไม่เป็นไรฮะ อู๋ไม่รีบ แต่งงานกันพรุ่งนี้เลยก็ได้ >_<”
“นี่ขนาดไม่รีบนะเนี่ย =O=”
“ว่างๆเราไปดูชุดกันเลยดีมั้ยฮะ”
“โอ้ววว -0-”
“เดี๋ยวอู๋จะให้คุณป๋ากับคุณม๊าไปขอ”
“ขนาดนั้นเลยเหรอ”
“ทำการ์ดไว้เลยก็ดีนะฮะ”
“มันจะดีหรอ”
“อู๋จะเป็นนักธุรกิจ ส่วนอี้ชิงเกอก็เป็นหมอ เหมาะสมกันมากกกกก”
“ช่างล้ำลึก”
“เราจะแต่งงานกันที่ไหนดีฮะ“”
“เลือกสถานที่ไว้รอเลยหรอเนี่ย“”
“แต่งงานที่กาแลกซี่กันดีมั้ยฮะ“”
“ไปไกลเชียว =[]=”
“อู๋พร้อมจะแต่งงานกับอี้ชิงเกอแล้วนะ >< ♥”
“แต่พี่ไม่เคยพร้อมเลย TOT”
“ไม่ต้องกังวลฮะอี้ชิงเกอ อู๋จะจัดการทุกอย่างเอง อี้ชิงเกอมีหน้าที่แค่รอเป็นเจ้าสาวของอู๋แค่นั้นพอ”
“ฟังดูง่ายเนอะ T_T”
“ไม่มีอะไรยากเลยฮะ”
“พี่ว่าอู๋เป็นเอามากแล้วนะเนี่ย”
“ก็อู๋รักอี้ชิงเกออ่ะ >_<”
“พูดตรงจัง =0=” อี้ชิงเกอส่ายหน้าอย่างเพลียจิตแล้วจึงหันไปวางถ้วยข้าวต้มลงที่โต๊ะข้างๆเตียง
ฟึ่บ!!
“เฮ้ย!” ร่างเล็กสะดุ้งตกใจเมื่อผมใช้แขนหนาโอบเอวของเขาแล้วพลิกตัวให้มาอยู่อีกฝั่งหนึ่งของเตียงก่อนที่ผมจะใช้แขนคร่อมตัวไว้อย่างรวดเร็วจนตอนนี้ใบหน้าของเราทั้งสองคนอยู่ใกล้กันไม่ถึงคืบด้วยซ้ำ “อู๋ทำอะไรเนี่ย!!“”
“อี้ชิงเกอ...”
“...” อี้ชิงเกอนั่งเงียบแล้วลอบกลืนน้ำลายอย่างกลัวและเดาใจผมไม่ถูกเมื่อเห็นผมจ้องตาเขานิ่งแล้วเลื่อนใบหน้าเข้ไปใกล้มากขึ้น
“อู๋รักอี้ชิงจริงๆนะ รักมานานแล้วด้วย”
“...”
“อู๋จะแต่งงานกับอี้ชิงเกอคนเดียว!”
“...”
“อู๋ขอจุ๊บหน่อยนะ >3<”
จุ๊บ! ~
ผมยื่นริมฝีปากลงไปประทับกับกลีบปากสวยของอี้ชิงเกอที่นั่งอึ้งตาโตด้วยความตกใจ อยู่ ในเวลาสั้นๆ
“อู๋ฟาน!”
“ปากอี้ชิงเกอนุ๊มนุ่ม -///////-”
“=O=”
“อี้ชิงเกอเป็นแฟนอู๋แล้วนะ”
“พี่ยังไม่ได้ตกลงเลยนะ =0=”
“ก็ตกลงตอนนี้เลยดิ”
“=____=”
“ไม่รู้ล่ะ อี้ชิงเกอเป็นแฟนอู๋แล้ว เป็นมานานแล้วด้วย”
“(_ _^)”
“นอนให้อู๋กอดหน่อยนะ อู๋ง่วงละ”
ฟึ่บ!
ผมดันร่างบางของอี้ชิงเกอลงนอนข้างๆผมโดยที่ไม่ปรึกษาเขาสักคำ ก่อนที่ผมจะนอนกอดอี้ชิงเกอแน่นแล้วทำท่าเป็นหลับโดยไม่สนใจเสียงของอี้ชิงเกออีกต่อไป
“อู๋ฟาน! ปล่อยพี่นะ”
“งือ...อี้ชิงเกออย่าดิ้นสิ อู๋จะนอนพักผ่อนแล้วนะ”
“พี่ไม่ได้อยากนอนสักหน่อย”
“ก็อู๋อยากให้อี้ชิงเกอเป็นหมอนข้างให้อ่ะ”
“อู๋ฟานนนนน =O=”
“...”
“นี่อู๋ฟาน!”
“...”
“เฮ้อ...ทำไมทำตัวเป็นเด็กไปได้นะ” อี้ชิงถอนหายใจอย่างเหนื่อยใจก่อนที่จะนอนนิ่งๆให้ผมกอดต่อไป...
อี้ชิงเกอเป็นหมอนข้างที่กอดแล้วมีความสุขที่สุดเลย >/////////<
ความคิดเห็น