คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ขอนอนด้วยคนดิ
3
ขอนอนด้วยคนดิ
ในคืนนั้น
Kris : Part
ผมนอนมองทั่วห้องที่ตัวเองอยู่หลังจากที่วันนี้ได้ทำความรู้จักกับบ้านอี้ชิงเกออย่างละเอียดและทำความเคยชินอย่างง่ายดาย
งือ.....นอนไม่หลับแฮะ
อยากไปหาอี้ชิงเกอ TOT
แต่จะไปด้วยเหตุผลอะไรดีวะ!! อ๊ากกกกกก อู๋คิดไม่ออกกกกกกกก
เฉิน!
เพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของผม ใช่ๆๆๆ เฉินๆๆๆๆ มันต้องช่วยผมได้แน่นอน
เฉิน คือเพื่อนสนิทของผมเอง มันเป็นนักเรียนธรรมดาที่มีหลายอาชีพในเวลาเดียวกันตั้งแต่ขายประกัน ขายเครื่องกรองน้ำ ซ่อมมอ’ไซค์ ซ่อมท่อประปา ขายไก่ย่าง ขายหนังโป๊ กู้ระเบิด บลาๆๆๆๆๆ
คิดได้ดังนั้นผมก็หยิบโทรศัพท์แสนสวยรวยทรัพย์ขึ้นมากดเบอร์เฉินเพื่อนเลิฟหน้าไม่ตรงกับวัยทันที
ตู๊ดดดดดดดดดดดดดด
[ฮัลโหล มีไรวะ“] รับแล้วๆๆๆ
“เฉินๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
[เออ มีอะไรวะ ตอนนี้กูกำลังตัดต่อโปรแกรมเถื่อนก็อปแผ่นขายอยู่นะเว้ย รีบๆพูดมาจะได้ทำงานซะที]
“ก็ไม่มีอะไรมากว่ะ มึงจำที่กูเคยบอกว่ากูมาอยู่บ้านอี้ชิงเกอได้ป่ะ“”
[อ้อ จำได้ แล้วไงวะ“]
“ก็ตอนนี้กูนอนอยู่อีกห้องนึงซึ่งเป็นคนละห้องกับอี้ชิงเกอ”
[แล้ว“]
“คือ...”
[“]
“ก็...” อย่ามาตั้งคำถามอะไรตรงๆสิวะ พูดไปก็เขินนะเว้ย!!
[อ๋อ รู้แล้ว มึงอยากไปนอนกับเขาที่ห้องเขาว่างั้น“]
“เฮ้ย!! มึงก็พูดตรงไป กูก็เขินเป็นนะเว้ย >/////<”
[นี่มึงเขินเป็นด้วยเหรอวะ“ ที่โทรมาคงอยากจะให้กูหาทางช่วยให้มึงเนียนไปนอนห้องเขางั้นสิ“]
“อะ...เออ”
[เฮ้ออออ มึงนี่นะ ชอบหาเรื่องไร้สาระมากวนเวลาทำงานของกูจริงๆ]
“โห่! มึงไม่เคยมีความรักแบบกูมึงไม่รู้หรอก ถ้ามึงลองมีคนที่ทำให้หัวใจเต้นแรงแบบกูบ้างแล้วมึงจะเข้าใจ!!”
[เออๆๆๆ ว่าแต่ ห้องมึงมีแอร์ป่ะ“]
“ก็มีนะ”
[ช่วงนี้อากาศร้อนเนอะ]
“กูถึงเปิดแอร์ไง แล้วมึงจะถามทำไมเนี่ย“!!”
[โธ่! ไอ้ฟาย!! อากาศมันร้อนมึงก็ขาดแอร์ไม่ได้ไง!!]
“แล้วไงวะ“”
[ถ้าในอากาศร้อนห้องมึงไม่มีแอร์แต่ห้องพี่อี้ชิงเขามีแอร์มึงจะทำยังไง“]
“ก็ไปนอนกับเขาสิวะ กูร้อนนี่”
[นั่นไง!]
“แต่ห้องกูก็มีแอร์นะ แถมยังใช้ดีด้วย”
[ก็ทำให้มันไม่มีหรือไม่ก็ทำให้มันใช้ไม่ได้ดิ]
“หือ““”
[กูช่างแอร์เก่าเว้ย!!]
ก๊อกๆๆๆๆๆ
“อี้ชิงเกอๆๆๆ!! หลับรึยังฮะ“” อี้ชิงที่นั่งอ่านหนังสือในตอนดึกเหมือนทุกวันหันไปมองประตูหนาที่มีเสียงร่างสูงเคาะจากด้านนอก
“มีอะไรนะ“” อี้ชิงพึมพำกับตัวเองเบาๆก่อนที่จะวางหนังสือวิชาการเล่มหนาไว้บนโต๊ะแล้วเดินไปเปิดประตู
แอ๊ดดดดดดดดดดด
“อี้ชิงเกอ”
“มีอะไรหรอ“ ดึกแล้วทำไมยังไม่นอนอีก พรุ่งนี้ไปโรงเรียนนี่เรา” อี้ชิงถามด้วยความสงสัยแฝงด้วยความอบอุ่นแบบพี่ชายที่แสนดี
“ห้องอู๋อ่ะ แอร์มันเป็นอะไรก็ไม่รู้ เปิดแล้วมันก็ไม่เย็นแถมยังมีน้ำอะไรก็ไม่รู้หยดออกมาจากแอร์ด้วยอ่ะ”
“หา“ แอร์เสียหรอ“ พี่เพิ่งจะซื้อได้ไม่กี่เดือนเองนะ”
“อี้ชิงเกอไปดูที่ห้องอู๋หน่อยดิ”
“อ่อ ได้สิ” อี้ชิงเดินไปที่ห้องของน้องชายโดยมีอี้ฟานเดินกำชัยชนะด้านหลัง
ไอ้เด็กนี่มีหน้ากากหน้าแบ๊วแต่แฝงความเจ้าเล่ห์ไว้จริงๆ...
อี้ชิงผู้ไม่รู้อะไรบ้างเลยเข้าไปในห้องของคริสแล้วปีนเก้าอี้ขึ้นไปดูแอร์เจ้าปัญหาก่อนที่จะจัดการตรวจเช็คสักนิดก่อนที่จะเห็นว่าคงเสียจริงๆเลยตัดสินใจลงจากเก้าอี้ซะ
“เสียจริงๆด้วย เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยตามช่างมาซ่อมละกัน ดึกมากแล้วคงไม่มีร้านซ่อมไหนเปิดแล้วล่ะเนอะ”
“ครับ” เสร็จอู๋ครับท่านผู้ชม วันนี้ที่รอคอย จงพูดคำนั้นออกมา จงพูดว่า...
“งั้นเดี๋ยวน้องอู๋ไปนอนห้องพี่ก่อนดีกว่า วันนี้อากาศยิ่งร้อนๆอยู่...”
“ *O* ” นี่แหละคำที่อู๋รอคอยยยยยยยยยยยยยยยย
“เดี๋ยวพี่มานอนห้องนี้เองก็ได้”
“=[]=!!!” ไม่ได้น๊าาาาาาาาาาาาาา
“พรุ่งนี้ค่อยให้ช่างมาซ่อมแอร์ละกัน...”
“อะ...เอ่อ อี้ชิงเกอฮะ อี้ชิงเกอจะนอนห้องนี้ได้ยังไง!!!“ มันร้อนนะ”
“ไม่เป็นไรหรอกพี่ไม่ค่อยร้อนเท่าไหร่ มีพัดลมสำรองอยู่ด้วย”
“อี้ชิงเกอไม่ต้องลำบากหรอกฮะ อู๋เป็นคนมาอาศัยอยู่จะให้เจ้าของบ้านมายุ่งยากทำไม อู๋ว่าเรานอนห้องอี้ชิงเกอด้วยกันดีกว่า จะได้ไม่ต้องมีใครทนร้อน ”
“พี่ไม่อยากรบกวนอู๋หรอก อู๋จะไม่สะดวกเปล่าๆ”
“ไม่เป็นไรฮะ อี้ชิงเกอตามสบายเหมือนเป็นบ้านของตัวเองเลย”
“นี่ก็บ้านพี่นะ”
“อุ๊ย! อู๋ลืม อิอิ งั้นเราไปนอนกันดีกว่าฮะ อู๋ง่วงมากเลย ฮ้าวววววววว”
“อืม” อี้ชิงเกอเดินเข้าไปหยิบหมอนมาให้ผมแล้วเราสองคนก็เดินไปเข้าห้องหอ >/////<
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด คืนนี้อู๋จะได้นอนกับอี้ชิงเกอด้วยยยยย T//////////T
อี้ชิงเกอจัดเอาหมอนของผมมาวางไว้ข้างๆหมอนของตัวเอง ก่อนที่ผมจะล้มตัวลงนอนแล้วอี้ชิงเกอจึงนั่งอ่านหนังสือข้างๆผม
ผมมองหนังสือเรียนแพทย์ของอี้ชิงเกอที่เขาอ่านอยู่ก่อนที่จะถาม
“อี้ชิงเกอเรียนแพทย์รอฮะ“”
“อืม...ใช่ พี่เรียนปี 6 แล้วนะ”
“เก่งจัง *O*”
“ก็ไม่เท่าไหร่หรอก”
“ทำไมอี้ชิงเกอถึงอยากเป็นหมออ่ะ“”
“อืม...ไม่รู้สิ พี่แค่อยากช่วยเหลือคนมั้ง เวลาที่พี่เห็นหมอรักษาคนป่วยแล้วพี่รู้สึกชอบน่ะ ถ้าคนป่วยได้รับการรักษาเขาก็จะมีอายุยืน มีความสุข คนเป็นหมอก็มีความสุขไปด้วย พี่อยากรักษาคนป่วยบ้างน่ะ”
“...” โหหหหหหหหหหหหหหหหหหหห อี้ชิงเกอนี่นางฟ้าจริงๆ รักในการช่วยเหลือคน นี่แหละแม่ของลูกในอนาคต หน้าตาดี นิสัยดี มีความอบอุ่น อร๊ายยยยย *O*
“แล้วอู๋ล่ะจะเรียนอะไร“ ม.6แล้วนี่ ต้องวางแผนตัวเองตั้งแต่เนิ่นๆเลยนี่นา”
“เอ่อ...” อู๋ไม่รู้หรอกว่าจะเรียนอะไรน่ะ เคยสนใจเรื่องนั้นซะที่ไหนกันเล่า!!
ขอเป็นอาชีพที่ได้อยู่กับอี้ชิงทั้งวันได้มั้ยอ่ะ >///////<
“อย่าบอกนะว่ายังไม่รู้ว่าตัวเองชอบอะไรน่ะ“”
“อู๋มีสิ่งที่ชอบอยู่แล้ว”
“อะไรล่ะ“”
“อี้ชิงเกอไง >3<”
“=O=”
“ส่วนเรื่องเรียนหรือเรื่องทำงานน่ะอู๋ไม่รู้หรอก”
“อืม...แล้วการเรียนของอู๋เป็นไงบ้างอ่ะ“”
“ก็โอเคทุกปีนะ”
“โอเค“”
“ตกลง”
“=______=”
“ก็อู๋ขี้เกียจเรียนอ่ะ”
“ถ้าขี้เกียจอย่างนี้แล้วเรียนรู้เรื่องหรอ“ ”
“เรียนไปทำไมจบออกมาก็ใช้เงินมรดกอยู่ดี”
“แต่บ้านอู๋ก็มีธุรกิจส่วนตัวนี่นา พี่ว่าอู๋น่าจะเรียนในสายที่บริหารธุรกิจของครอบครัวได้นะ อู๋เป็นลูกชายคนโตจะได้รับกิจการต่อจากครอบครัวได้สบายๆไง”
“ต้องเรียนด้วยหรอ T_T”
“ถ้าไม่เรียนจะมาบริหารธุรกิจได้ยังไงล่ะ”
“แต่อู๋ไม่ชอบเรียนอ่ะ ไม่อยากเป็นนักธุรกิจ ไม่อยากทำอาชีพอะไรเลยด้วย”
“พี่ว่านักธุรกิจก็เท่ดีนะ เท่กว่าพวกนายแบบอีก”
“อี้ชิงเกอชอบนักธุรกิจหรอ *O*”
“ชอบสิ”
“งั้นอู๋จะเรียนเกี่ยวกับบริหารธุรกิจ *O*”
“หือ“ ทำไมล่ะ“”
“อี้ชิงเกอจะได้ชอบอู๋ไง”
“แต่อู๋ไม่ได้ชอบเลยนะ”
“ไม่สนหรอก เดี๋ยวเรียนไปก็ชอบเอง”
“แล้วจะเรียนไหวหรอ“ เรียนหนักมากเลยนะ ต้องเก่งหลายด้านเลยด้วย”
“มันเรียนหนักขนาดนั้นเลยเหรอฮะ“”
“อืม ต้องเรียนเก่งจริงๆน่ะ แล้วเกรดอู๋ปีนี้ได้เท่าไหร่“”
“1.5”
“=O=”
“อู๋อยากเป็นนักธุรกิจนะ”
อีกคนเป็นหมอ อีกคนเป็นนักธุกิจพันล้าน
เหมาะสมกันจะตาย >////////<
“มันจะยากตอนที่สอบเข้าน่ะสิ ต้องติวหนักเลย”
“งือออออ T_T”
“งั้นถ้าว่างๆพี่จะติวหนังสือให้เราละกัน”
“O.O”
อี้ชิงเกอจะติวหนังสือให้...
อย่างนี้เราก็ได้อยู่ด้วยกันมากยิ่งขึ้นน่ะสิ อี้ชิงเกอจะติวหนังสือให้อู๋ด้วย >///O///<
“เอ่อ...พี่ยังไม่มีเบอร์โทรศัพท์ของอู๋เลยอ่ะ เผื่อจะได้ติดต่อกันได้ ขอเบอร์หน่อยสิ”
ขอเบอร์...
อี้ชิงเกอขอเบอร์อู๋ อี้ชิงเกอจะจีบอู๋ เกร๊ซซซซซซซ >//-//<
“อู๋จำเบอร์ตัวเองไม่ได้อ่ะ อี้ชิงเกอบอกเบอร์ตัวเองมาดีกว่าเดี๋ยวอู๋โทรไปแล้วค่อยเซฟเบอร์อู๋ไว้ละกันฮะ”
“โอเคๆ เบอร์พี่นะ 08xxxxxxxx”
“โทรละนะ”
Rrrr Rrrr
“อืม ติดละ แลกเบอร์กันแล้วนะ มีอะไรก็โทรพี่ได้”
“ฮะ -/////////-”
“พี่ว่าเรานอนดีกว่าเนอะ ดึกแล้ว” อี้ชิงเกอหันไปปิดไฟก่อนที่จะล้มตัวลงนอนข้างๆผม
“ฮะ”
“ฝันดีนะ”
“ฝันดีฮะ”
งืออออออ หอมจังเลยยยยยย คนบ้าอะไรก็ไม่รู้ไม่ได้ฉีดน้ำหอมตัวก็หอม อร๊างงงง
หนึ่งชั่วโมงต่อมา
อี้ชิงเกอหลับไปแล้วมีเพียงลมหายใจที่สม่ำเสมอเท่านั้น
กับ
ผมที่นอนจ้องอี้ชิงเกออยู่...
ขนาดนอนยังน่ารักเลย คุณพระ >O<
ฟึ่บ!
ผมค่อยเขยิบเข้าไปใกล้ๆอี้ชิงเกอที่หลับแบบไม่รู้เรื่องก่อนที่จะใช้แขนกว้างของตัวเองโอบกอดคนที่หลับไว้
“อือ...” อี้ชิงเกอขยับตัวมาซุกแผงอกของผมเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ตื่นขึ้นมา
อา...สุขใดเล่าจะเท่าอยู่กับอี้ชิงเกอ
“อู๋รักอี้ชิงเกอนะ” ผมกระซิบเบาๆ
พูดไปแล้วมันก็เขินครับ นอนเถอะ >//////////<
เช้าวันต่อมา
ณ บ้านจางอี้ชิง
“น้องอู๋ยังไม่ตื่นอีกหรอ“ เดี๋ยวก็ไปโรงเรียนสายหรอก” เสียงของหวานอี้ชิงปลุกชายรุ่นน้องที่กำลังนอนขี้เซาอยู่บนเตียงให้ตื่นเพื่อไปโรงเรียนในยามเช้า
“งือ...ง่วงนอนอ่า...” เสี้ยงอู้อี้ที่ดังมาจากใต้ผ้าห่มทำให้อี้ชิงแอบขำกับพฤติกรรมที่ดูเด็กน้อยของอู๋ฟาน อย่างกับอี้ชิงมีลูกชายอย่างงั้นแหละ
“ง่วงก็ต้องตื่นเลย ถ้าไปสายพี่จะไปก่อนนะ”
“!!!” ร่างสูงสะดุ้งขึ้นมาก่อนที่จะรีบวิ่งไปอาบน้ำแต่งตัวอย่างรวดเร็ว เพราะไม่อยากคลาดแคล้วในการไปโรงเรียนกับอี้ชิง
20 นาทีต่อมา
“เสร็จแล้ววววว” อู๋อี้ฟานเดินออกมาหน้าบ้านที่มีอี้ชิงนั่งผูกเชือกรองเท้าอยู่ “อี้ชิงเกอไปมหา'ลัยยังไงอ่ะ“”
“รถเมล์ อู๋จะไปกับพี่มั้ยหรือว่ามีรถอยู่แล้ว“” อี้ชิงถามเพราะตอนเช้าเขาได้เหลือบเห็นรถสปอร์ตคันหรูสีแดงสดที่จอดอยู่หน้าบ้านซึ่งน่าจะเป็นของอู๋ฟาน
“อี้ชิงเกอนั่นแหละไม่ไปกับอู๋หรอ“”
“ไม่เป็นไรหรอก พี่ไปรถเมล์จนชินแล้ว มันผ่านมหา’ลัยพี่พอดี”
“งั้นอู๋ไปกับอี้ชิงเกอดีกว่า”
“มันจะผ่านโรงเรียนอู๋หรอ“”
“ผ่านสิ อู๋ถามเพื่อนมาแล้ว ไปกันเถอะ” อู๋ฟานจับมืออี้ชิงแล้วเดินไปด้วยกันโดยที่คนพี่ไม่รู้เลยว่าคนน้องกำลังแต๊ะอั๋งทางอ้อมด้วยหน้าตาใสซื่ออย่างตอแหล
Kris : Part
ตึกๆๆๆ
เราทั้งสองคนเดินออกมาจากซอยของบ้านอี้ชิงเกอก่อนที่เราจะแวะร้านต็อกโบกีข้างๆป้ายรถเมล์
ปกติแล้วผมไม่ชอบที่จะมานั่งกินอาหารข้างถนนสักเท่าไหร่เพราะผมมักจะกินอาหารในร้านหรูๆหรือไม่ก็เป็นอาหารที่คนรับใช้ในบ้านทำ
แต่วันนี้ผมต้องจำใจนั่งกินอาหารราคาถูกๆที่ไม่ค่อยจะโปรดปราน ผมมาเพียงเพราะอี้ชิงเกอมาเท่านั้นแหละ!
อี้ชิงเกอช่างเป็นนางฟ้าที่ติดดินจริงๆ น่าร๊ากกกกกกก >_<
“ผมเอาต็อกโบกีธรรมดาแล้วกันครับ” อี้ชิงเกอบอกกับป้าเจ้าของร้านด้วยรอยยิ้มสดใส
ง่า...คนบ้าอะไรยิ้มแล้วโลกเหมือนจะหยุดหมุนเลย -//////////-
“แล้วอีกคนล่ะจ้ะเอาแบบไหน“” ป้าเจ้าของร้านถามผม
“อะ...เอ่อ เอาเหมือนอี้ชิงเกอนั่นแหละฮะ” ป้าเจ้าของร้านพยักหน้าเป็นเชิงรับรู้ก่อนที่จะเดินจากไป
ความจริงแล้วผมสั่งไม่เป็นครับ =____= กินไม่เป็นด้วย ต็อกโบกีอะไรนี่คืออะไร ไม่รู้จัก มันอร่อยรึเปล่าวะ“
“อู๋เคยกินต็อกโบกีรึเปล่า“” อี้ชิงเกอถามผมส่วนผมก็ส่ายหัวลูกเดียวเลย “ลองกินดู ร้านนี้อร่อยมาก เจ้าของร้านใจดีด้วย”
“อี้ชิงเกอกินต็อกโบกีทุกวันเลยหรอฮะ“”
“ก็บ่อยๆนะแต่ไม่ถึงกับทุกวันหรอก”
“อ่อ...”
“เดี๋ยวกินเสร็จแล้วเราค่อยไปรอรถเมล์กัน”
“ต็อกโบกีมาแล้วจ้า ^^” ป้าเจ้าของร้านถือถาดต็อกโบกีมาให้พวกเรา ทำไมทำไวจังวะ“ เพิ่งจะไปเมื่อกี้เองไม่ใช่เรอะ =O=
“น่ากินจัง *O*” ผมมองต็อกโบกีที่อยู่ตรงหน้า โอ้ววว ไม่คิดว่าอาหารข้างถนนมันจะน่ากินขนาดนี้นะเนี่ย หอมด้วยยยยย
ลองชิมหน่อยซิ
อ้ามมมมม
อร่อยอ่ะ อี้ชิงเกอนี่มีแต่อะไรดีๆเนอะ แฟนอู๋ก็เงี๊ยะแหละ ขนาดแนะนำอาหารยังอร่อยเลยยยยยยยย
“เป็นไงอร่อยมั้ย“” อี้ชิงเกอถามอู๋ที่ต็อกโบกีเต็มปาก
“อาหย่อยฮะ งั่มๆๆๆ”
“ฮ่าๆ กินช้าๆก็ได้เดี๋ยวก็ติดคอหรอก”
“>-<” อี้ชิงเกอหัวเราะด้วยอ่ะ เป็นห่วงเป็นใยเราด้วยยยยยย น่ารักที่สุดเลย
ณ รถเมล์
ตอนนี้ผมและอี้ชิงเกออยู่บนรถเมล์ครับ คนไม่เยอะมากนักเราจึงได้นั่งชมวิวทิวทัศน์กันตลอดทางอย่างสบายใจ
ความจริงแล้วชีวิตธรรมดาๆของอี้ชิงเกอก็น่าอยู่เหมือนกันเนอะ โดยเฉพาะตอนที่อี้ชิงเกออยู่ด้วยยิ่งดีขึ้นไปใหญ่ อร๊างงงงงงงง >//////<
ฟึ่บ!
ผมรู้สึกตัวทันทีหลังจากที่นั่งชมวิวนอกหน้าต่างเมื่ออี้ชิงเกอลุกขึ้นแล้วผายมือออกให้หญิงตั้งครรภ์คนหนึ่งที่เพิ่งจะขึ้นมาใหม่แต่ก็ได้ยืนเพราะที่นั่งเต็มหมดแล้ว
“นั่งที่ผมก็ได้ครับ ^^” อี้ชิงเกอบอกกับผู้หญิงคนนั้น
“ขอบคุณค่ะ ^-^” ผู้หญิงคนนั้นกล่าวขอบคุณแล้วนั่งลงข้างๆผมซึ่งแต่เดิมเคยเป็นที่นั่งของอี้ชิงเกอ
นางฟ้า...นางฟ้าผู้แสนดีจริงๆ อู๋จะเอาคนนี้อ่ะ กรี๊ดดดดด >O<
“คุณคะ” หญิงตั้งครรภ์คนเดิมสะกิดเรียกผมแล้วชี้ไปทางอี้ชิงเกอที่ยืนไม่รู้เรื่องอะไร “ผู้ชายคนนี้เป็นพี่คุณหรอคะ“”
“อ๋อ แฟนฮะ”
“น่ารักดีนะคะ เป็นคนดีมากเลยอ่ะ นานๆทีจะเห็นคนแบบนี้ในสังคม”
“ใช่ฮะ น่ารักมากด้วย *^* ”
“คุณนี่โชคดีจังเลยนะคะ”
“> <”
“ดูแลเขาให้ดีๆนะคะ คนน่ารักแถมยังนิสัยดีแบบนี้หายากยิ่งกว่าเลขท้าย 3 ตัวอีก”
“-///////-” แหม่เจ๊ เอาไปเปรียบเทียบกับหวยเชียว
อี้ชิงเกอน่ารักที่สุด คนนี้อู๋จอง >O<!!
ความคิดเห็น