ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : มีเมดครั้งแรกในชีวิต
ผมื่อโอมเป็นเ็นัเรียนธรรมานหนึ่ ึ่มีีวิเรียบ่ายที่อบารเล่นเมับเพื่อนูาร์ูนและอ่านนิยาย
และอีหลายๆอย่า ผมมีวามฝันว่าอยาะมีเมหรือนรับใ้ที่สวยๆมาเป็นนรัอผมัน และอยาเป็นนรวยไ้เรียน ที่ีๆระับประเทศบ้า (ผ่านไปอีวัน)
ผมื่นมาในโลทีู่แปลไปพอผมื่น มีนมาเรียผมว่าุโอม่ะ ผม็นึสสัยว่าใรมาเรียึไ้ลุึ้นไปเห็น เมนหนึ่
ำลัเรียผมให้ื่นไปโรเรียน หน้าาอเธอูสวยมาเหมือนับเมที่ผมิไว้ในฝันมาโยลอ
ุือใรรับใรใหุ้เ้ามา ่อานี้เป็นเมส่วนัวอท่านน่ะ่ะ ันมีหน้าที่่วยท่านในทุๆเรื่อไม่ว่าะเรื่ออะไร็าม
หลัาที่เ้าพูบผม็รู็สึแปลประหลาาีวิผม ผมรีบวิ่ออไปนอห้อ ุนพ่อรับ ผู้หินนี้ือใรันแน่รับ
ทำไมเาถึมาเป็นเมอผมไ้ อ๋อพ่อลืมบอไป ่อานี้ ยูั ะมาเป็นเมส่วนัวอนายน่ะ และเรียนโรเรียนเียวับลู้วยน่ะ
นี่ลูไปอาบน้ำเรียมัวไปโรเรียนไ้แล้วไวๆ้วย หลัานั้น็ทำธุระเสร็หม และเินทามาโรเรียน
นี่ยู เธอลอไปหาเพื่อนผู้หิอยู่้วยสิ แล้วผม็เินมาหาเพื่อนสวัสีทุนทำไรันอยู่หรอ
ทุนับมอผมเหมือนับผมมีแฟนแล้ว โหมีแฟน้วยหนี่หว่าโหเ่ริๆน่ะโอมเนี่ย แล้วเาื่ออะไรหรอ บูมทัมาอย่ารวเร็ว
ไม่ใ่แฟนเว้ย เออ...เาเป็นเมอผมรับ พ่อผม้ามาเพื่อให้เธอมาูแลผม เธอื่อว่า ยู รับ
สสัยว่าเธอะมีเพื่อนแล้วน่ะนั้น บูมพูอย่าไว ผม็นึในใะมีเพื่อนไวนานั้นไ้อย่าไรันเล่า
ุนโอม่ะันหาเพื่อนไ้ามทีุ่นบอแล้ว่ะ นี่เธอเป็นใรันเนี่ยยยยยยยยยยยยยยย ใบเยพูเพราะถู ยูระามา
หยุเถอะรับ ปล่อยใบเยไ้แล้วรับ ใบเยนับานี้เราเป็นเพื่อนันนะ่ะ ันื่อยูเป็นเมส่วนัวอุโอม อฝาเนื้อฝาัว้วย่ะ
ุใบเย ผมเห็นหน้าอเธออนนี้เธอสวยมาๆรับ ราวเห็นนาฟ้าเลยรับ เสียอย่าเียวือเธอ ไม้ระาน
แ่็สวยริๆสวยมาๆรับ พอถึเวลาเรียน อ้าวสวัสี่ะนัเรียน ห้อเรามีเพื่อนใหม่มาแนะนำ ื่อ ยู นะ่ะ
สวัสี่ะเพื่อนๆทุนันื่อ ยู อฝาเนี้อฝาัว้วย่ะ แล้วเธอ็เินมานั่ับผมแล้วยิ้มมาให้ผม ผมรู้สึอายึ้นมาทันทีเลยรับ
แ่ยัไเธอ็เป็นแ่เมไม่ิอะไรับผมหรอรับ หลัาเลิเรียนเสร็ ลา่อนน่ะทุนไปแหละรับ
ผม็เินทาไปที่บ้านับ ยู และ็ทำารบ้าน ยู็เินมาบอะทำให้ ผมึให้เธอารบ้านทำให้ นเสร็ แล้วผมบอะไปอาบน้ำ
ยูบอว่าเียวอาบให้แ่ผมบอไม่้อ เธอึเินออไปาห้อ แล้วผม็อาบน้ำ หลัาอาบเสร็ ็ไปทำอาหารแ่ฝีมือผมแย่มา
ยูเลยบอะทำให้ ในะที่ ยูทำอาหารอยู่ เธอโนมีบา ผมเลยะไปหยิบอุปร์รัษาให้ แ่เาบอไม่้อ ผมึบอไปว่า
เธอเป็นเม็ริ แ่เธอไม่้อทำเอทุอย่าหรอน่า! พอผมพูเสร็ เธอึบอว่าั้นอรบวนนะ่ะ ุโอมแล้วทำหน้าเสียใ
ผมึบอไปว่ารอแปบหนึ่ แล้วผม็เอาอุปร์มาทำแผลให้เธอ เธอึพูว่าริสิน่ะ ทีุ่โอมเป็นนที่ริใ แล้วไว้ใไ้
ใรบอหรอรับ ุบูม เาบอว่า ุเป็นนี อย่วยเหลือนอื่นอยู่เสมอ ริใับทุนและไว้ใไ้ และ็พูว่าถ้าพลาะเสียใ
เาหมายถึอะไรหรอ่ะ อ๋อ เออ... ไม่มีไรหรอรับ ิไ้ไเนี่ย ไปบอับเมแบบนั้น ผมึนึในใว่า บูมอยาให้ผมไ้เธอเป็นแฟน
เหมือนที่เยบอไว้เมื่อ่อนสิน่ะ ว่าผมอบเมสวยๆ (แล้ววัน่อมา)
ุโอม่ะ ื่นไ้แล้ว่ะ ุโอม่ะ ผมื่นมาผมเห็น ยู ำลัเรียผมอน ี 5 ผมึบอไปว่าอย่าเรียผมสิรับ มันยัไม่ 6 โมเลยรับ
ถ้าุนฝืนัวเอะไม่สบายน่ะรับ ันไม่เป็นอะไรหรอ่ะ ถ้าุโอมื่น 6 โม ะทำให้เรียมัวไม่ทันนะ่ะ ไม่เป็นอะไรหรอรับ
ผมเรียมัวทันอยู่แล้ว แล้วผม็หลับ่อ แล้วผม็ื่นมาเห็น ยูนอนอยู่้าๆผมแ่ยูำลัหลับอยู่ ผมึิว่าเธอเยมีแฟนไหมน่ะ
แล้ว็เอามือลูปผมเธอ ผมพูริๆน่ะว่า ยูสวยมา ทำให้ผมิว่าอยาะเป็นูบแรอเธอเลยแหละรับ ผมึิที่ะูบเธอแ่ว่า
นาฬิาปลุัึ้น ทำให้ผมอูบเธอะแล้วสิ แ่็ไม่เป็นไรเียวะถูหาว่าลามอี และผม็ไม่ไ้รีบะ้วยสิ แล้วผม็ทำธุระ่าๆ
และเินทาไปโรเรียนามปิแ่ ยูทำัวแปลๆ เหมือนเห็นอนที่ผมะูบเธอยัไแบบนั้น แ่ผม็ไม่สนใเหมือนเย
แล้ว็ไปหาลุ่มเพื่อนๆ สวัสีเพื่อนๆทุน ทำอะไรันอยู่หรอ ทำารบ้านน่ะสิไม่มีไรหรอ ว่าแ่โอมเสร็ยัอลอหน่อย
ผมไม่ไ้ทำเอน่ะ ยู เป็นนทำให้น่ะ บูมบอว่าเมื่อวาน ยู ไ้พูอะไร้วยปล่าว ไม่ไ้พูอะไรเลยน่ะ ทำไมหรอ
บูมบอว่า ั้น็ีแล้วแหละ (อโทน่ะรู้หมแล้วแหละแ่ไม่บอหรอ) ั้นเียวไปหาเมแปบน่ะ นี่ ยู่วยหน่อยสิ มีไรหรอ่ะ
อย่าบอ บูมน่ะ ว่าผมรู้แล้วเรื่อเมื่อวานนี้น่ะ แล้ว็ถึเวลาเรียน เหมือนเิม อนเที่ย็เห็นเธอุยอยู่ับใบเย ะไมมีไรหรอ
ึปล่อยไปเพราะผม็ ะไปิน้าวแล้ว หลัเลิเรียน็ลับบ้านามปิ ผม็ให้ ยูทำารบ้าน วิาศิลปะให้ นึ
ผม็่วยยูทำารบ้านอผมลอ แ่สุท้ายเรียว่าแทบไม่ไ้่วยเลยีว่ารับ แล้วผม็ไป้มมาม่า มาให้เธอิน
เธอึบออบุและ็เินไปพัในห้ออเธอ (ผ่านไปอีวัน)
ุโอม่ะ ุโอม่ะ ื่นไ้แล้ว่ะ ผมึื่นและมอนาฬิาอนี 5 เหมือนเิมพอผมะหันไปพูว่าพึ่ะี 5 เธอ็ล้มลนอน่อหน้าผม
ผมึำหัวเธอ หัวเธอร้อนมาๆ ผมึไปเรียมยามาให้เธอิน และ็พาเธอไปส่ที่ห้อพั และหันไปมอที่โ๋ะเธอ ึเห็นว่า
เธอทำารบ้านอเธอยันี 2 แล้วเธอ็ไ้พัแ่แปบเียว โยที่ผมไม่ไ้่วยอะไรเธอเลย ผมรู้สึผิมาึิว่าะลับมาอโทษเธอ
และผม็เินทาไปโรเรียน นเียวโยไม่มี ยู ทำให้ผมรู้สึแปลๆ แ่พอไปถึโรเรียน ผม็บอุรูว่า ยู ไม่สบาย
แล้ว็เรียนามปิ ผมรู่สึเียบเหาอยู่ลอ ทั้วันนี้ นเลิเรียน ็เินทาลับบ้าน ะไปอโทษเธอ พอไปถึยู็รอเ็บอผมามปิ
ผมึถามไปว่าเธอหายหรือยั ถ้ายัไม่หายผมทำเอเถอะไปพั่อเถอะ แล้ว็ทำารบ้านนเสร็ แล้ว็ะไปอโทษเธอ พอไปถึห้ออเธอ
ผม็เห็นเธอึมเศร้าอยู่ ผมึไปบอเธอว่าอโทษ เธอพูว่าทำไมล่ะ ุนโอม่วยันมาโยลอ แุ่โอมลับไม่ให้ัน่วย
อะไรเลยัอย่า ทำไมล่ะ แล้วเธอ็พุ่ออมาอผม เธอร้อให้ หนัมา ปมึปลอบใเธอโยารพูว่า เธอน่ะทำหน้าที่ีแล้ว
แ่ผมน่ะไม่เยมีเมในีวิมา่อน ผมไม่รู้ว่าเมะ้อทำอะไรเป็นพิเศษ แ่ถึะเป็นเมถ้าไม่สบายยัไ็้อ่วย
เธอึเลิอผม แล้ว้อหน้าผม ทำให้ผมเห็นหน้าเธอที่เศร้ามาๆ แล้ว็รู้สึว่าหน้าอผม็เธอเาไปใล้ันมาึ้น นผมูบเธอไป
โยไม่ไ้ั้ใอะไรเลย แล้วเธอ็วิ่หนีผมไปเลย (ผ่านมา 1 สัปาห์)
่วยนี้ ยูไม่่อยะุยับผมเลย และไม่ล้าปลุผม้วย ่วนี้เธอไม่มา่วยผมเลย และไม่ล้ามอหน้าัน้วย ะเป็นเพราะเรื่อ
ูบบ้าๆนั้นสิน่ะ ที่ทำให้เธอเปลี่ยนไปมานานี้ ผม็เลยโทษัวเอมาลอ นวันหนึ่ผมเินไปนเธอล้ม ึอโทษ
และถามว่าเป็นอะไรบ้า เาพูว่าไม่เป็นอะไร แล้ว็วิ่หนีหน้าผมไปเลย ผมึรู้สึว่า ยูมีท่าทาะเลียผมไปะแล้ว
ผมึัสินใะไปถามในเย็นวันนี้ พอเินทาลับถึบ้าน ผม็เินทาเ้าไปในห้อเธอแล้ว ถามว่า ทำไมล่ะ ทำไมยูถึหลบหน้าผม
ยูพูว่า รั้แร อะไรรั้แรหรอรับ ูบันไม่เยูบับใรมาเลย แม้ระทั้พ่อแม่้วย
และอีหลายๆอย่า ผมมีวามฝันว่าอยาะมีเมหรือนรับใ้ที่สวยๆมาเป็นนรัอผมัน และอยาเป็นนรวยไ้เรียน ที่ีๆระับประเทศบ้า (ผ่านไปอีวัน)
ผมื่นมาในโลทีู่แปลไปพอผมื่น มีนมาเรียผมว่าุโอม่ะ ผม็นึสสัยว่าใรมาเรียึไ้ลุึ้นไปเห็น เมนหนึ่
ำลัเรียผมให้ื่นไปโรเรียน หน้าาอเธอูสวยมาเหมือนับเมที่ผมิไว้ในฝันมาโยลอ
ุือใรรับใรใหุ้เ้ามา ่อานี้เป็นเมส่วนัวอท่านน่ะ่ะ ันมีหน้าที่่วยท่านในทุๆเรื่อไม่ว่าะเรื่ออะไร็าม
หลัาที่เ้าพูบผม็รู็สึแปลประหลาาีวิผม ผมรีบวิ่ออไปนอห้อ ุนพ่อรับ ผู้หินนี้ือใรันแน่รับ
ทำไมเาถึมาเป็นเมอผมไ้ อ๋อพ่อลืมบอไป ่อานี้ ยูั ะมาเป็นเมส่วนัวอนายน่ะ และเรียนโรเรียนเียวับลู้วยน่ะ
นี่ลูไปอาบน้ำเรียมัวไปโรเรียนไ้แล้วไวๆ้วย หลัานั้น็ทำธุระเสร็หม และเินทามาโรเรียน
นี่ยู เธอลอไปหาเพื่อนผู้หิอยู่้วยสิ แล้วผม็เินมาหาเพื่อนสวัสีทุนทำไรันอยู่หรอ
ทุนับมอผมเหมือนับผมมีแฟนแล้ว โหมีแฟน้วยหนี่หว่าโหเ่ริๆน่ะโอมเนี่ย แล้วเาื่ออะไรหรอ บูมทัมาอย่ารวเร็ว
ไม่ใ่แฟนเว้ย เออ...เาเป็นเมอผมรับ พ่อผม้ามาเพื่อให้เธอมาูแลผม เธอื่อว่า ยู รับ
สสัยว่าเธอะมีเพื่อนแล้วน่ะนั้น บูมพูอย่าไว ผม็นึในใะมีเพื่อนไวนานั้นไ้อย่าไรันเล่า
ุนโอม่ะันหาเพื่อนไ้ามทีุ่นบอแล้ว่ะ นี่เธอเป็นใรันเนี่ยยยยยยยยยยยยยยย ใบเยพูเพราะถู ยูระามา
หยุเถอะรับ ปล่อยใบเยไ้แล้วรับ ใบเยนับานี้เราเป็นเพื่อนันนะ่ะ ันื่อยูเป็นเมส่วนัวอุโอม อฝาเนื้อฝาัว้วย่ะ
ุใบเย ผมเห็นหน้าอเธออนนี้เธอสวยมาๆรับ ราวเห็นนาฟ้าเลยรับ เสียอย่าเียวือเธอ ไม้ระาน
แ่็สวยริๆสวยมาๆรับ พอถึเวลาเรียน อ้าวสวัสี่ะนัเรียน ห้อเรามีเพื่อนใหม่มาแนะนำ ื่อ ยู นะ่ะ
สวัสี่ะเพื่อนๆทุนันื่อ ยู อฝาเนี้อฝาัว้วย่ะ แล้วเธอ็เินมานั่ับผมแล้วยิ้มมาให้ผม ผมรู้สึอายึ้นมาทันทีเลยรับ
แ่ยัไเธอ็เป็นแ่เมไม่ิอะไรับผมหรอรับ หลัาเลิเรียนเสร็ ลา่อนน่ะทุนไปแหละรับ
ผม็เินทาไปที่บ้านับ ยู และ็ทำารบ้าน ยู็เินมาบอะทำให้ ผมึให้เธอารบ้านทำให้ นเสร็ แล้วผมบอะไปอาบน้ำ
ยูบอว่าเียวอาบให้แ่ผมบอไม่้อ เธอึเินออไปาห้อ แล้วผม็อาบน้ำ หลัาอาบเสร็ ็ไปทำอาหารแ่ฝีมือผมแย่มา
ยูเลยบอะทำให้ ในะที่ ยูทำอาหารอยู่ เธอโนมีบา ผมเลยะไปหยิบอุปร์รัษาให้ แ่เาบอไม่้อ ผมึบอไปว่า
เธอเป็นเม็ริ แ่เธอไม่้อทำเอทุอย่าหรอน่า! พอผมพูเสร็ เธอึบอว่าั้นอรบวนนะ่ะ ุโอมแล้วทำหน้าเสียใ
ผมึบอไปว่ารอแปบหนึ่ แล้วผม็เอาอุปร์มาทำแผลให้เธอ เธอึพูว่าริสิน่ะ ทีุ่โอมเป็นนที่ริใ แล้วไว้ใไ้
ใรบอหรอรับ ุบูม เาบอว่า ุเป็นนี อย่วยเหลือนอื่นอยู่เสมอ ริใับทุนและไว้ใไ้ และ็พูว่าถ้าพลาะเสียใ
เาหมายถึอะไรหรอ่ะ อ๋อ เออ... ไม่มีไรหรอรับ ิไ้ไเนี่ย ไปบอับเมแบบนั้น ผมึนึในใว่า บูมอยาให้ผมไ้เธอเป็นแฟน
เหมือนที่เยบอไว้เมื่อ่อนสิน่ะ ว่าผมอบเมสวยๆ (แล้ววัน่อมา)
ุโอม่ะ ื่นไ้แล้ว่ะ ุโอม่ะ ผมื่นมาผมเห็น ยู ำลัเรียผมอน ี 5 ผมึบอไปว่าอย่าเรียผมสิรับ มันยัไม่ 6 โมเลยรับ
ถ้าุนฝืนัวเอะไม่สบายน่ะรับ ันไม่เป็นอะไรหรอ่ะ ถ้าุโอมื่น 6 โม ะทำให้เรียมัวไม่ทันนะ่ะ ไม่เป็นอะไรหรอรับ
ผมเรียมัวทันอยู่แล้ว แล้วผม็หลับ่อ แล้วผม็ื่นมาเห็น ยูนอนอยู่้าๆผมแ่ยูำลัหลับอยู่ ผมึิว่าเธอเยมีแฟนไหมน่ะ
แล้ว็เอามือลูปผมเธอ ผมพูริๆน่ะว่า ยูสวยมา ทำให้ผมิว่าอยาะเป็นูบแรอเธอเลยแหละรับ ผมึิที่ะูบเธอแ่ว่า
นาฬิาปลุัึ้น ทำให้ผมอูบเธอะแล้วสิ แ่็ไม่เป็นไรเียวะถูหาว่าลามอี และผม็ไม่ไ้รีบะ้วยสิ แล้วผม็ทำธุระ่าๆ
และเินทาไปโรเรียนามปิแ่ ยูทำัวแปลๆ เหมือนเห็นอนที่ผมะูบเธอยัไแบบนั้น แ่ผม็ไม่สนใเหมือนเย
แล้ว็ไปหาลุ่มเพื่อนๆ สวัสีเพื่อนๆทุน ทำอะไรันอยู่หรอ ทำารบ้านน่ะสิไม่มีไรหรอ ว่าแ่โอมเสร็ยัอลอหน่อย
ผมไม่ไ้ทำเอน่ะ ยู เป็นนทำให้น่ะ บูมบอว่าเมื่อวาน ยู ไ้พูอะไร้วยปล่าว ไม่ไ้พูอะไรเลยน่ะ ทำไมหรอ
บูมบอว่า ั้น็ีแล้วแหละ (อโทน่ะรู้หมแล้วแหละแ่ไม่บอหรอ) ั้นเียวไปหาเมแปบน่ะ นี่ ยู่วยหน่อยสิ มีไรหรอ่ะ
อย่าบอ บูมน่ะ ว่าผมรู้แล้วเรื่อเมื่อวานนี้น่ะ แล้ว็ถึเวลาเรียน เหมือนเิม อนเที่ย็เห็นเธอุยอยู่ับใบเย ะไมมีไรหรอ
ึปล่อยไปเพราะผม็ ะไปิน้าวแล้ว หลัเลิเรียน็ลับบ้านามปิ ผม็ให้ ยูทำารบ้าน วิาศิลปะให้ นึ
ผม็่วยยูทำารบ้านอผมลอ แ่สุท้ายเรียว่าแทบไม่ไ้่วยเลยีว่ารับ แล้วผม็ไป้มมาม่า มาให้เธอิน
เธอึบออบุและ็เินไปพัในห้ออเธอ (ผ่านไปอีวัน)
ุโอม่ะ ุโอม่ะ ื่นไ้แล้ว่ะ ผมึื่นและมอนาฬิาอนี 5 เหมือนเิมพอผมะหันไปพูว่าพึ่ะี 5 เธอ็ล้มลนอน่อหน้าผม
ผมึำหัวเธอ หัวเธอร้อนมาๆ ผมึไปเรียมยามาให้เธอิน และ็พาเธอไปส่ที่ห้อพั และหันไปมอที่โ๋ะเธอ ึเห็นว่า
เธอทำารบ้านอเธอยันี 2 แล้วเธอ็ไ้พัแ่แปบเียว โยที่ผมไม่ไ้่วยอะไรเธอเลย ผมรู้สึผิมาึิว่าะลับมาอโทษเธอ
และผม็เินทาไปโรเรียน นเียวโยไม่มี ยู ทำให้ผมรู้สึแปลๆ แ่พอไปถึโรเรียน ผม็บอุรูว่า ยู ไม่สบาย
แล้ว็เรียนามปิ ผมรู่สึเียบเหาอยู่ลอ ทั้วันนี้ นเลิเรียน ็เินทาลับบ้าน ะไปอโทษเธอ พอไปถึยู็รอเ็บอผมามปิ
ผมึถามไปว่าเธอหายหรือยั ถ้ายัไม่หายผมทำเอเถอะไปพั่อเถอะ แล้ว็ทำารบ้านนเสร็ แล้ว็ะไปอโทษเธอ พอไปถึห้ออเธอ
ผม็เห็นเธอึมเศร้าอยู่ ผมึไปบอเธอว่าอโทษ เธอพูว่าทำไมล่ะ ุนโอม่วยันมาโยลอ แุ่โอมลับไม่ให้ัน่วย
อะไรเลยัอย่า ทำไมล่ะ แล้วเธอ็พุ่ออมาอผม เธอร้อให้ หนัมา ปมึปลอบใเธอโยารพูว่า เธอน่ะทำหน้าที่ีแล้ว
แ่ผมน่ะไม่เยมีเมในีวิมา่อน ผมไม่รู้ว่าเมะ้อทำอะไรเป็นพิเศษ แ่ถึะเป็นเมถ้าไม่สบายยัไ็้อ่วย
เธอึเลิอผม แล้ว้อหน้าผม ทำให้ผมเห็นหน้าเธอที่เศร้ามาๆ แล้ว็รู้สึว่าหน้าอผม็เธอเาไปใล้ันมาึ้น นผมูบเธอไป
โยไม่ไ้ั้ใอะไรเลย แล้วเธอ็วิ่หนีผมไปเลย (ผ่านมา 1 สัปาห์)
่วยนี้ ยูไม่่อยะุยับผมเลย และไม่ล้าปลุผม้วย ่วนี้เธอไม่มา่วยผมเลย และไม่ล้ามอหน้าัน้วย ะเป็นเพราะเรื่อ
ูบบ้าๆนั้นสิน่ะ ที่ทำให้เธอเปลี่ยนไปมานานี้ ผม็เลยโทษัวเอมาลอ นวันหนึ่ผมเินไปนเธอล้ม ึอโทษ
และถามว่าเป็นอะไรบ้า เาพูว่าไม่เป็นอะไร แล้ว็วิ่หนีหน้าผมไปเลย ผมึรู้สึว่า ยูมีท่าทาะเลียผมไปะแล้ว
ผมึัสินใะไปถามในเย็นวันนี้ พอเินทาลับถึบ้าน ผม็เินทาเ้าไปในห้อเธอแล้ว ถามว่า ทำไมล่ะ ทำไมยูถึหลบหน้าผม
ยูพูว่า รั้แร อะไรรั้แรหรอรับ ูบันไม่เยูบับใรมาเลย แม้ระทั้พ่อแม่้วย
ุือนแร ทำทำให้ันรู็สึ เปลี่ยวๆ ที่ใมาโยลอ โยเพาะอนที่เ้าใลุ้
ันเลย้อหลบหน้าุะไ้ไม่รู้สึอย่านี้
อ่านบแล้ว่วยอมเม้น บอสิ่ที่ผม้อแ้ไหน่อยน่ะรับ
ะไ้เียน ep 2 ไ้ีึ้น รับ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น