ไวรัสโปรดอย่าขวางทางรัก(Omeagaverse) - นิยาย ไวรัสโปรดอย่าขวางทางรัก(Omeagaverse) : Dek-D.com - Writer
×

    ไวรัสโปรดอย่าขวางทางรัก(Omeagaverse)

    ไม่คิดเลยว่าเหตุการณ์หายนะในครั้งนี้จะได้ค้นพบบางสิ่งที่เรียกว่าความรัก'

    ผู้เข้าชมรวม

    71

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    44

    ผู้เข้าชมรวม


    71

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    2
    หมวด :  นิยายยูริ
    จำนวนตอน :  5 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  22 ต.ค. 67 / 11:47 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    ไม่น่าใช่หน่วยงานรัฐแล้วมั้ง!!!

    พวกกลุ่มชายฉกรรจ์กระหน่ำยิ่งอาวุธสองคราม กระสุนปืนได้เจาะเข้าที่ยางของรถทำให้รถพวกเธอสูญเสีญการควบคุมเเละได้พุ่งชนเข้าข้างทางโดยมีตึกสูงเป็นที่กั้นไม่ให้รถไหลไปมากกว่านี้

    “ทุกคนออกจากรถๆ!!"

    ปัง ปัง ปัง ปัง

    ทุกคนวิ่งหนีตายจากจุดนั้นบางคนก็ถูกล็อกตัวได้บางคนก็ดิ้นหลุดจากการถูกล็อกเเต่ได้ไม่หมด ทั้งฮันนี่ไอวีทิญาและคุณด็อกเตอร์สาวได้ถูกล็อกตัว

    ทั้งสามคนได้วิ่งหนีจนไปเจอเข้ากับเขื่อนที่ถูกพังทลายลงเเละกระเเสน้ำที่ไหลเชี่ยวในตอนเวลาเฉียดเป็นเฉียดตายเท่ากันทำให้พวกเธอเกิดโลเลขึ้นมา

    พวกกลุ่มชายฉกรรจ์ที่มีทั้งอัลฟ่าเเละเบต้าปะป่นกันไปได้ลายล้อมพวกเธอไว้หมดจนไม่เหลือทางจะให้หนีแล้ว

    “โดดเว้ยยไม่ต้องห่วงพวกกูหรอกไอริน!!"

    พวกเธอไม่มีทางให้เลือกแล้วมีอยู่หนทางเดียวคือต้องกระโดดลงไปพวกเธอไม่ลังเลอีกต่อไปพวกเธอค่อยๆก้าวกระโดดเเละปล่อยให้ร่างตกลงไปในกระเเสน้ำตามเเรงฌน้มถ่วงของโลก

    “ยิ่งมันเลยมั้ยครับพี่"

    “เอ้ยไม่ต้องหนอกว่าเดี๋ยวมันก็ต้องตามมาช่วยพวกมันอยู่ดี พอถึงตอนนั้นก็ค่อยฆ่าพวกมัน"ชายหนุ่มในชุดสวาทจับปลายกระบอกปื้นของอีกฝ่ายให้ใจเย็นเเละให้หันสนใจเหยื่อที่จับมาได้เเทน

    “เฮ้ยมีโอเมก้าอยู่ด้วยนี่หว่าของดีนี่เเถมยังเป็นเพศหญิงอีกด้วย"

    “เด็ดกว่าผู้ชายแล้วกันว่ะ"ชายฉกรรจ์มองฮันนี่ด้วยสายตาที่มีเเต่ความหื่นกระหายปะปนกับความไคร่

    “เเละไอเด็กอัลฟ่านี่เอาไงดีว่ะจับไปฝึกดีม่ะ"

    “เห้ยๆพวกมึงมั่วเเต่ทำอะไรอยู่ว่ะรีบเอาตัวพวกมันไปให้นายเร็วเดี๋ยวก็ชิบหายกันหมดพอดีหลังจากนั้นมึงจะทำอะไรกับไอเด็กโอเมก้านี่ก็ทำ"

    ปลายกระบอกปืนได้กระเเทกเข้าที่หัวของทิญาเเละด็อกเตอร์จนทั้งคู่ได้หมดสติไปเหลือไว้เพียงไอวี่กันนี่ที่ถูกมันมือเอาไว้

    ทั้งสามชีวิตได้คลืบคลานขึ้นฝังพร้อมกับเสียงหายใจที่รวยรินเเละร่าที่เปียกปอนจากการกระโดดน้ำ

    “ไม่ว่าพวกนั้นมันจะเป็นใครเราต้องตามไปช่วยพวกเราให้ได้"

    เมลรินที่เนี่ยวเเรงกลับคนมากได้ลากมือของกรินทร์ให้ลุกขึ้นมาและไม่ลืมที่จะช่วยมิ้นต์ที่มีอาการตื่นกลัว

    “ไหวมั้ยฉันช่วยเธอเอง"

    กรินทร์ชำเลืองมองเมลรินท่าทางจะไม่อยากร่วมมือเเต่ไม่มีทางอื่นแล้วเธอเป็นต้องพักรบกับอีกฝ่ายเพื่อช่วยคนสำคัญที่หล่อนรักรวมถึงทุกคนด้วยที่ผ่านอะไรมาด้วยกันมากมาย

    “เราพักรบกันไว้เเค่นี้ก่อนก็ได้=∆="เป็นครั้งเเรกที่พวกหล่อนไม่กัดกันเเละจับมือกันในที่สุด

    “พวกเธอกินยาครบเเน่นะ•^•"





    คำเตือน:สถานที่และจักรวารในเรื่องไม่่มีส่วนเกี่ยวข้องกับจักรวารความเป็นจริงนะคะอ่านเพื่อความบับเทิงเท่านั้นความคิดของตัวละครและความไม่สมเหตุสมผลเช่นกัน

    ฝากผลงานชิ้นนี้และลูกหลานรุ่นอื่นที่กำลังจะตามมาด้วนนะค้าา

    บ.ล ตัวละครเรื่องนี้มีความบ้าเลือดในตัว

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น