คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ
ตอนนี้ฉันกำลังเดินทางเพื่อไปโรงเรียนใหม่ที่แม่ของฉันได้ย้ายมาเพียงเพราะเห็นว่าโรงเรียนนี้เหมาะสมกับฉันมากกว่าโรงเรียนเก่า ฉันอยากย้ายที่ไหนละ ไหนจะต้องหาเพื่อนใหม่อีก เหนื่อยจริงๆ
เอี๊อดดดดด
“ รถเมลมาแล้วสินะ ”
ฉันได้ก้าวขึ้นบนรถเมลแล้วไปนั้งที่นั้งสำหรับผู้โดยสาร นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ขึ้นรถเมลมาเรียนเอง แม่ฉันห่วงฉันยั่งกับว่ากลัวฉันลอยหายไปกับสายลมนะ แล้วฉันก็มองเห็นคนแก่กำลังเดินมา ฉันก็ลุกให้เขานั่งแน่นอนคนอย่างฉันไม่ได้สวยแต่ภายนอกอย่างเดียว ภายในสวยด้วย(เหรออออ มั่นไส้จริง ไหนว่าอ่อนต่อโลกไง -__-)
“ ฮัดชิ้วววว .”
ใครนินทาวะ
“ ถึงสถานนีเซนต์โกลเด้นแล้วค่ะ ”
เสียงกระเป๋ารถเมลดังขึ้น ไม่ต้องตกใจหรอกนะว่าทำไมชื่อถนนถึงหรูขนาดนี้ ถนนสายนี้สร้างโดนตระกูลเซนต์โกลเด้น และโรงเรียนที่ฉันกำลังจะไปก็ด้วย
‘ โรงเรียน เซนต์โกลเด้น ’
ถึงแล้วสินะ ฉันเดินเข้าไปในโรงเรียน โรงเรียนนี้ทุกคนแต่งตัวดี ผิวพันดีกันหมด รู้สึกเหมือนเป็นแมลงวันในหมู่ผีเสื้อยังไงไม่รู้
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดนั้นป๊อปนิ นั้นๆๆๆ พอร์ชนิน่า อ้ายยยยยยยย
เป้กับไนซก็มาอะ กรี๊ดดดดดดดดดดด”
ใครมานะคงจะเป็นหนุ่มๆละมั้ง เฮ้ยยยยย เบื่อจริงพวกบ้าผู้ชายเนี่ย
ตุบ
“ โอ๊ยยย ”
มาโรงเรียนวันแรกก็ล้มแล้ว ซุ่มซ่ามจริงๆ แล้วใครชนเราเนี้ย แล้วฉันก็เงยหน้าไปมอง พระเจ้าหล่อมาก หมากหลากดินชิดซ้าย ณโดชชิดขวา ดูเขาสิหน้าเรียวได้รูป คิ้วเข้มดวงตาคมกริบ จมูกโด่งเป็นสันบวกกับปากแดงระเรื่อนั้น เทพบุตรชัดๆ
-////- นี่เราฝันไปหรือป่าว
“ นี่เธอ จะนั้งจ้องอยู่อีกนานไหมฮะ เด็กใหม่ละสิท่า เฮอะ ”
หล่อแต่รูป ด่าพอว่าแล้วไป เฮอะ นั้นนะ มันหยามกันสุดๆ
“ โห ไอพอร์ชดูพูด ปากเหรอเนี่ย นี่เธอนะลุกมาสิ”
คนนี้ก็หล่อแถมใจดีด้วย ชื่ออะไรหว่า ว่าแต่อีตาปากเน่าเมื่อกี้ชื่อ พอร์ชสินะ
“ขอบคุณค่ะ.”
“ ไอไนซ์ หยุดเป็นพ่อพระซักทีเถอะน่า รำคาญวะ ไปกันได้แล้วไป”
“เอออออ ไอคุณ เพชรไทน์ ไปก็ไป แล้วเธอนะเดินดีดีหน่อยละระวังล้มอีกนะ บายยย”
“บายยย”
อีตาปากเน่าชื่อพอร์ชและคนที่ใจดีก็ชื่อไนซสินะ
“นี่เธอ เป็นเด็กใหม่เหมือนกันใช่ป่ะ เราชื่อมิล่านะแล้วเธออะ ”
เธอคนนี่สวยมากเลยอะ เขาน่าจะเป็นเด็กใหม่เหมือนกันนะ
“ เราชื่อมิ้นนะ เธอก็เป็นเด็กใหม่เหรอ ”
“ใช่ งั้นเรามาเป็นเพื่อนกันเถอะนะ ฉันยังไม่มีเพื่อนเลย”
“ จ้า”
“เมื่อกี้นะ เธอรู้จักหลุ่มผู้ชายสี่คนนั้นป่ะ “
“ไม่รู้จักทำไหมเหรอ”
“ฉันอยากจะบอกไว้ให้นะ สี่คนนั้นนะเป็นหนุ่มป๊อปของโรงเรียนแลยแหละ คนที่ปากเสียหน่อยชื่อพอร์ช คนที่หน้าสวยๆอะชื่อ ไนซ คนที่ดูเซอร์อะชื่อเป้ และคนที่ดูเนิร์ดๆชื่อป๊อป สี่คนเนี่ยมีฉายาว่า The 4 Prince หรือเจ้าชายทั้งสี่เลยนะ “
“ขนาดนั้นเลยเหรอ”
ตึ่ง ตึง ตึ้ง ตึ๋ง
“ขอเชิญนักเรียนทุกคนมาเข้าแถวที่ลานด้วยค่ะ”
“ไปเข้าแถวกันเถอะมิ้น”
“ไปสิ”
หลังจากเสร็จกิจกรมมต่างแล้วครูก็เชิญให้ฉันกับมิล่าไปแนะนำตัวหน้าแถว ไม่มีใครบอกฉันก่อนเลยว่าต้องแนะนำตัวต่อหน้านักเรียนกว่าพันคนอะ กลัวหน้าแตกอะ -3-
“ขอเชิญนักเรียนใหม่สองคนมาแนะนำตัวหน้าแถวด้วยค่ะ”
“ไปกันเถอะมิ้น”
“อืมมมม”
“สวัสดีค่ะฉันชื่อ.........ชื่อเล่นชื่อมิล่าค่ะ”
เสร็จแล้วมิล่าก็ยื่นไมค์ให้ฉัน
“ สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ มินตรา กิติตจันทร์ค่ะ ชื่อเล่นชื่อมิ้นค่ะ “
“ เชิญประธานนักเรียนออกมากล่าวแนะนำตัวให้นักเรียนใหม่สองคนนี้ได้รู้จักด้วยค่ะ”
และนักเรียนที่ทำหน้าที่ส่วนนี้ก็ได้เชิญประธานนักเรียนมา ไหนละ เดี่ยวนะเขาเชิญประธานนักเรียนมาแล้วนายปากเน่านั้นมาทำไมละ อย่าบอกนะว่า
“ สวัสดีครับผมชื่อพอร์ชเป็นประธานนักเรียนของที่นี้ครับ”
ห่า ตานั้นเนี่ยนะประธานนักเรียน ไม่จริงอะ
“ค่ะ และพอร์ชจะเป็คนดูแลคนสองคนในระยะเวลาหนึ่งเดือนนี้เพื่อที่จะใหคุณทั้งสองคนจะปรับตัวได้ง่ายขึ้นนะค่ะ เชิญกลับไปในแถวไดค่ะ นักเรียนทุกคนเข้าชั้นเรียนได้ค่ะ “
หลังจากนั้นฉันกับมิล่าก็เดินกลับไปชั้นเรียน มีเพื่อนๆหลายคนเขามาทำความรู้จักกับเราสองคนเราสองคนได้อยู่ห้องม. ๖/๒ ถือว่าเป็นห้องที่ใช้ได้เลยทีเดียว แอะแล้วที่นั้นถัดจากฉันอีกสี่ที่นั่งเป็นที่นั้งของใครอะทำไมไม่มีใครนั่งถามคนข้างหน้าดีกว่า
“ขอโทษนะ ที่นั้งสี่ที่นี้ใครนั่งอะ”
“อ่ออ สี่ที่นั้นเป็นของ พอร์ช ไนซ เป้และป๊อปนะ “
“ อ่อจ้ะ ขอบใจมากนะ”
นี้แค่อยู่ในความดูแลยังไม่พอ ต้องเห็นหน้าอีตานี้ทั้งวันอีก อ้ากกกก อยากตายยยยยย
_________________________________________________________________________________
รอติดตามตอนต่อไปกันด้วยน่าาาาาา ขอคนละ1คอมเม้นต์ได้ป่ะค่ะ
ความคิดเห็น