Fic Warriors Orochi ศึกแห่งการล่ามังกร

ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 4 เพื่อน

ตอนที่ 4 เพื่อน

 

ความเดิมจากตอนที่แล้ว...โมโตนาริ(บาซาร่า)ได้วิ่งอย่างรวดเร็วพร้อมกับถือวงแหวงซึ่งเป็นอาวุธของเธอ
"เฮ้ย! หยุดเดี๋ยวนี้นะ! เจ้ามนุษย์!" ทันใดนั้นก็ปีศาจรูปร่างหมูมายืมตรงต่อหน้าของโมโตนาริ 
"หมูรึ!?" โมโตนาริตกใจแล้วกระโดดขึ้นเหยียบบนหัวปีศาจหมูแล้วกระโดดข้ามลงไป
"เฮ้ย! จะหนีไปไหนกัน!?" ปีศาจหมูตกใจพร้อมกับหันมามองโมโตนาริจากข้างหลัง 
"โทษทีล่ะ....ข้าไม่มีเวลาที่จะมาต่อสู้กับเจ้าหรอก.." โมโตนาริพูดพร้อมกับหันมามองปีศาจหมูเช่นกัน ... เมื่อพูดเสร็จก็วิ่งจากไปอย่างรวดเร็ว 
ทางด้านพวกกำเหลง ผ่านไปสามสิบนาที...ก็ไม่เห็นซุนฮูหยินเลย...ซะนิดเดียว..
"ซุนฮูหยินเขาหายไปไหนของเจ้ากันล่ะ" โมโตจิกะบ่นพร้อมกับมองรอบๆ 
"รึว่าเขาจะไปทำภารกิจใหม่น่ะ" โมโตมิได้ชี้ไปที่ไม้กระดานที่ติดใบภารกิจไว้อยู่
"มีภารกิจใหม่อีกแล้วเหรอรึ?...นี้เพิ่งจะล่ามังกรไม่สำเร็จเลยนี้นา" ม้าเฉียวพูดพร้อมกับอารมณ์โมโหเล็กน้อย
"อย่าพูดอย่างนี้สิม้าเฉียว เป้าหมายพวกเรายังมีอีกไม่ใช่เหรอ?" สุมาเจียวพูดใส่ม้าเฉียว
"จริงด้วย" ฮันเบย์(มุโซ)พูด 
ลกซุน - "นี้ โมโตมิ"
โมโตมิ - "อ-อะไรเหรอ?" 
ลกซุน - "ดูใบภารกิจนั้นสิ ภารกิจอะไรล่ะนั่น?" 
สุมาเจียว - "ภารกิจช่วยคน!?" 
ม้าเฉียว - "ช่วยไคฮิเมะ นางเป็นใครล่ะนั่น?" 
พวกกำเหลงต่างกันดูใบภารกิจใบใหม่ ผลปรากฏ....ใบภารกิจนั้นคือ...ให้ช่วยเหลือไคฮิเมะ
โมโตจิกะ - "ข้าก็ไม่รู้จักคนนี้ชะเท่าไหร่" 
โมโตมิ - "สำหรับเรา...ยังไม่ได้เจอตัวเขา...แต่เราก็รู้จักนะ" 
โมโตจิกะ - "โมโตมิเนี้ย รู้ดีจังแฮะ..เรื่องคนในยุคอื่นเนี้ย"
โมโตมิ - "ม-ไม่หรอก...ขนาดชื่อจีนน่ะ..เรายังจำไม่ได้เลย"
สุมาเจียว - "แต่...ไหงซุนฮูหยินออกไปทำภารกิจคนเดียวชะล่ะ!?"
กำเหลง - "อันนี้ไม่รู้ แต่...ทั้งๆที่ปากยังพูดว่าลืมของนี้นะ!?"
สุมาเจียว - "งั้นพวกเราก็รีบไปสิ มัวแต่พูดอย่างเดียวอยู่ได้" 
ม้าเฉียว - "นายจะไปรึ?" 
สุมาเจียว - "แน่นอน ส่วนคางูยะกับโมโตมิอยู่ที่นี้ไปก่อนล่ะกัน" 
โมโตมิ - "อ-เอ๋..."
"ไม่ต้องห่วง....ลุงเห็นมีคนไปทำภารกิจอีกคนแล้วแหละ.." ทันใดนั้นก็มีชายชุดม่วง นามว่า "กาเชี่ยง" ได้พูดกับพวกสุมาเจียวที่หน้าประตูของหมู่บ้าน 
"กาชี่ยง!? ที่เจ้ามันหมายความว่าอย่างไร!?" กำเหลงถามกาเชี่ยงพร้อมกับความโวยวายของเขา
"แล ้วคนที่ได้ทำภารกิจอีกคนนั้นมันใครชะล่ะ?" ลกซุนถามกาเชี่ยงเช่นกัน 
"แน่นอน ชายชุดเขียวหมวกเขียวถือวงแหวงแถมกระโดดข้ามพวกปีศาจไปได้ด้วยดี" กาเชี่ยงตอบแล้วเล่าเรื่องราวให้ฟังเล็กน้อย 
"หะ!? ต้องเป็นโมริแน่ๆ" โมโตจิกะพูดด้วยท่าทางสีหน้าที่ไม่ชอบ ส่วนสุมาเจียวก็ใช้เครื่องรางชนิดนึงไปมองตรงโมโตมิ ผลปรากฏว่า....ภายในใจของโมโตมินั้น...กำลังโศกเศร้าดู 
"(ว่าแล้วเชียว เธอกำลังโศกเศร้าอยู่ เป็นอย่างที่ท่านแม่บอกไว้จริงๆด้วย)" สุมาเจียวพูดในใจด้วยสีหน้าที่ตกใจนิดๆ 
"ถ้าพวกเจ้าอยากไปล่ะนะ...ลุงอยากให้...พวกเจ้าทั้งหลายมารู้จักอีกบคุคลนึงของหนูน้อยคนนี้หน่อย" กาเชี่ยงพร้อมพร้อมกับชี้ไปที่โมโตมิ
"เอ๊ะ?" โมโตมิตกใจกับสิ่งที่กาเชี่ยงพูด 
ทางด้านซุนฮูหยิน ก็เจอหญิงสาวคนนึงที่กำลังจะไปช่วยเหลือขึ้นมา ส่วนทางด้านหญิงสาวคนนั้นกำลังคุยอะไรบางอย่างกับใครซักคน
"มาคนเดียวเองรึ น่าสนุกจัง" หญิงสาวคนนึงผมสีม่วง เป็นฝ่ายปีศาจ มีนามว่า "หล่าจี่" ได้พูดพร้อมกับสีหน้าที่ดูสนุกสนาน 
"ใช่! ข้าจะมาเพื่อจัดการเจ้าและข้าจะให้ท่านพ่อของข้าจัดการด้วย!" หญิงสาวที่เป็นฮิเมะ มีนามว่า "ไคฮิเมะ" ได้ตอบพร้อมกึบสีหน้าแห่งความโมโหขึ้นมาทันทีทันใด 
"ท่านพ่อ? หมายถึง โฮโจ อุจิมาสุ สินะ เขาคงจะตายไปแล้วก็ได้" หล่าจี่พูด
"หนวดหูน่า! ข้าจะไม่มีวันยกโทษให้เจ้าเด็ดขาด!" ไคฮิเมะโมโหสุดขีดเมื่อหล่าจี่พูดอะไรไม่ดีใส่เธอ 
"ข้ามาช่วยท่านแล้วเจ้าค่ะ!" ซุนฮูหยินได้กระโดดเข้าไปช่วยแล้วกระโดดลงไปอยู่ใกล้กับไคฮิเมะทันทีทันใด 
ไคฮิเมะ - "นี้เจ้า...เป็นใครกัน?" 
ซุนฮูหยิน - "ไว้ข้าจะค่อยบอกชื่อทีหลังนะ" 
หล่าจี่ - "อะไรกัน!? สองคนหรอกเหรอเนี้ย!?" 
"อย่าคิดว่า...มีแค่สองเลย!" ทันใดนั้นโมโตนาริพูดออกมาจากระยะไกลแล้ววิ่งเข้าไปยืมตรงข้างหน้าของซุนฮูหยินกับไคฮิเมะอย่างไกลนิดหน่วย 
"อะไรกัน! ยังมีอีกหรอกเหรอเนี้ย!?" 
หล่าจี่ก็อารมณ์เสียที่มีคนมาช่วยเพิ่มอีกคน
"โทษทีล่ะ....ที่ที่นางทั้งสองยืมน่ะ...ห้ามผ่าน!" โมโตนาริพูดพร้อมกับชี้ที่หน้าของหล่าจี่ขึ้นมาทันทีทันใด 
หล่าจี่ - "หา!?"
ซุนฮูหยิน - "(ผู้ชายคนนี้เป็นใครล่ะ? แต่ถืออาวุธแบบนี้......ไม่ผิดแน่! เขาคือคนที่โมโตมิพูดถึงตอนที่ข้าทำภารกิจแน่ๆ)"

ทางด้านหนุ่มซึ่งเป็นพี่ชายของสุมาเจียวนามว่า "สุมาสู" ได้ไปทำภารกิจพร้อมกับ เด็กสาวนามว่า "กราเซีย" กับหนุ่มตาเดียวนามว่า "ดาเตะ มาซามุเนะ(มุโซ)" ทั้งสามคนกำลังจะไปทำภารกิจอะไรซักอย่างที่ไม่รู้ 
"นี้เจ้าเอาภารกิจอะไรมาให้พวกข้าทำล่ะ?" สุมาสูถามกราเซียในขณะที่กำลังเดินอยู่
"เอ่อ คือว่า..." กราเซียตอบพร้อมกับเหงือตกขึ้นมาทันทีทันใด
"ถ้าไม่รู้...เอาใบภารกิจนั้นให้ข้าอ่านสิ" แต่ทันใดนั้นสุมาสูจงแบมือขอใบภารกิจจากกราเซีย
"อะ ให้" กราเซียก็ยอมส่งใบภารกิจให้สุมาสูแล้วจงเตรียมตัวเดินค่อยๆเพื่อที่จะหนี ส่วนสุมาสูก็รับใบภารกิจจากกราเซียมาได้แล้ว...จงลองอ่านดู ผลปรากฏว่า.....
สุมาสู - "กราเซีย.."
กราเซีย - "อ-อะไรงั้นเหรอ?" 
"ไหนเอามาให้ข้าดูสิ" มาซามุเนะได้แบมือขอใบภารกิจที่สุมาสูถืออยู่ 
"เอาไป" สุมาสูตอบพร้อมกับยื่นใบภารกิจให้กับมาซามุเนะ พอมาซามุเนะได้อ่านใบภารกิจขึ้นมา ผลปรากฏว่า....
"อะไรเนี้ย!? ภารกิจจัดการตัวข้าอีกยุคนึงรึเนี้ย!?" มาซามุเนะก็สะพรึงขึ้นมาเมื่อได้อ่านใบภารกิจนั้น 
"ก็ใช่ไง" สุมาสูหันมาพูดกับมาซามุเนะ "แต่เธอภารกิจอะไรมาภาษาของเธอเนี้ย!?" ต่อด้วยหันไปถามกับกราเซียด้วยท่าทางโมโหนิดๆ 
"ก็แบบว่า.....ไปนะ!" กราเซียได้เตรียมตัวจะวิ่งหนีทั้งสองคนแต่ปรากฏว่าหนีไม่พ้นโดนจับไว้ชะก่อนที่จะหนีชะอีก 
สุมาสูกับมาซามุเนะ - "มานี่เดี๋ยวนี้!!" 
กราเซีย - "อะจะ!!" 
สุมาสู - "เธอเป็นคนรับงานนี้ขึ้นมาเธอต้องรับผิดชอบด้วย"
มาซามุเนะ - "ใช่ๆ เจ้าต้องเป็นคนนำทางด้วย" 
กราเซีย - "ก็ได้เจ้าค่ะ" 
ทั้งสองก็จับกราเซียได้โดยที่สุมาสูจับแขนซ้ายกับมาซามุเนะจับแขนขวาแล้วพาไปทำภารกิจด้วย
ส่วนทางด้านพวกสุมาเจียว กาเชี่ยงกำลังเปลี่ยนโบว์ให้โมโตมิจากสีเขียวเป็นสีแดงต่อหน้าต่อตากับปีศาจหมู
"เฮ้ยๆ เสร็จรึยัง" ปีศาจหมูบ่นถามกาเชี่ยงด้วยท่าทางน่าเบื่อ 
"เดี๋ยว...ลุงขอเวลาซักนิดหน่อย กำลังผูกโบว์ให้อยู่" กาเชี่ยงตอบพร้อมกับกำลังผูกโบว์สีแดงให้กับโมโตมิอยู่
"มีขอเวลาเพิ่มด้วย!?" สุมาเจียวพูดพร้อมกับความสะพรึง 
"เอาล่ะ เรียบร้อย" กาเชี่ยงก็ผูกโบว์สีแดงให้โมโตมิเสร็จแล้วก็ถอยหลังอยู่ข้างๆกับสุมาเจียว ส่วนโมโตมิก็ก้มหน้าสักพักแล้ว ผลปรากฏว่า....
"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า! ตัวฉันอีกบคุลิกนึงมาแล้ว!!" โมโตมิก็เงยหน้าขึ้นแล้วเข้าสู่อีกบคุลิกนึงพร้อมกับยกค้อนเหล็กออกมาทันทีทันใด
ปีศาจหมู - "เดี๋ยวๆๆ ค้อนเหล็กเลยรึ!?" 
สุมาเจียว - "หะ!? ค้อนมันมาจากไหนเนี้ย!?"
ฮันเบย์(มุโซ) - "นั้นสิ"
กำเหลง - "ไม่เคยเห็นโมโตมิใช้อาวุธเลยชะด้วยซ้ำ" 
ลกซุน - "โมโตมิเปลี่ยนไป!!"
กาเชี่ยง - "ลุงก็ไม่รู้หรอกว่าเขาอาวุธมาจากไหนแหละนะ"
"ฮ่าฮ่าฮ่า! เตรียมตัวตายชะเจ้าหมูเอ๋ย" โมโตมิก็วิ่งพุ่งเข้าไปหาหมูปีศาจพร้อมกับเอาค้อนฟาดให้กระเด็นไปบนท้องฟ้า
"อ๊ากกกก!! ยังไม่ทันตั้งตัวเลย!!" ปีศาจหมูพูดทั้งๆที่ยังคงกระเด็นบนท้องฟ้าอยู่ ส่วนคนอื่นก็เงยหน้ามองท้องฟ้าพร้อมกับยังคงเงิบอยู่ 
"เอาล่ะ ทีนี้ก็จัดการปีศาจได้แล้ว ต่อไปพวกข้าไปช่วยโมริกับอีกสองคนมา" กาเชี่ยงพูดพร้อมกับยิ้มและทำท่าทางปรบมือให้ 
"โมริน่ะรึ?" โมโตจิกะก้มหน้าลงไม่แสดงสีหน้าอะไรให้ใครเห็น
"ใช่ไง! การช่วยคนน่ะ มันถือว่าดีที่สุดแล้ว" กาเชี่ยงตอบในสิ่งที่โมโตจิกะถาม
"แล้วจะช่วยคนที่ชอบฆ่าพวกกันเองอย่างโมริกัน!!??" โมโตจิกะเงยหน้ามามองทุกคนพร้อมกับโมโหใส่ทุกคนอย่างสุดขีดแล้วก็หันหลังเดินจากไป ส่วนคนอื่นเงียบและสงสัยในตัวโมโตจิกะขึ้นมาทันทีทันใด
"นายพูดแบบนี้ทำไม? มันทำให้โมโตมิเสียความรู้สึกนะ" สุมาเจียวถามโมโตจิกะ แต่ว่า....โมโตจิกะกลับไม่ฟังอะไรเลย 
สุมาเจียว - "นี้ฟังอยู่รึเปล่า นี้!!" 
"เอาล่ะ ส่วนพวกข้าก็ไปกั---- " กาเชี่ยงก็กำลังจะหันหลังแต่กลับไม่เจอโมโตมิเฉย
"อ้าว โมโตมิหายไปไหนของเขากันแน่" กำเหลงพูดพร้อมกับสงสัย 
"(หรือว่าเธอจะเศร้าสิ่งที่โจโซคาเบะพูดกันแน่!)" สุมาเจียวคิดในใจกับพูดในใจแล้วจากนั้นก็วิ่งไปอย่างรวดเร็ว 
ลกซุน - "จะไปไหนของเจ้าน่ะ? สุมาเจียว" 
สุมาเจียว - "ข้าจะไปช่วยพวกเขาคนเดียวเอง พวกนายกลับไปก่อนเถอะ" 
สุมาเจียวก็วิ่งจากไปเพื่อช่วยสามคนนั้นแล้ว ม้าเฉียวกับฮันเบย์ก็จะวิ่งตามสุมาเจียวด้วย 
ฮันเบย์ - "ข้าจะทิ้งสุมาเจียวไปคนเดียวไม่ได้! ข้าจะตามเขาไป!" 
ม้าเฉียว - "ใช่แล้ว! เพราะพวกข้าสามคนน่ะคือเพื่อนกันอย่างไรล่ะ!" 
ทางด้านโมโตนาริก็จัดการหล่าจี่มาได้แล้ว โมโตนาริจงเดินเข้ามาหาซุนฮูหยินกับไคฮิเมะ 
"นี่เจ้าเป็นใครกัน? ทำไมถึงมาช่วยข้ากันล่ะ?" ไคฮิเมะถามโมโตนาริด้วยความสงสัย 
"นี้เจ้าหรือว่า... พี่ชายของโมโตมิ" ซุนฮูหยินถามโมโตนาริด้วยพร้อมกับทำหน้าเหวอด้วยความตกใจนิดๆ 
"น-นี้เจ้ารู้ได้ไงกันรึ?" โมโตนาริก็แอบหน้าแดงขึ้นมาแอบดีใจที่ซุนฮูหยิบรู้ว่าเธอคือพี่ชายของโมโตมิ 
"ก็น้องเจ้าพูดถึงเจ้าอย่างไงเล่า" ซุนฮูหยินตอบพร้อมกับมองโมโตนาริ แล้วสักพักแล้ว...
"การต่อสู้น่ะ...มันยังไม่จบหรอกนะ!" หล่าจี่ก็ค่อยๆลุกขึ้นมาต่อสู้อีกครั้ง 
โมโตนาริ - "....!?"
ซุนฮูหยิน - "ยังไม่ตายเหรอ!?" 
ไคฮิเมะ - "ไม่จริงน่า..." 
หล่าจี่ - "เจ้าเสื้อเขียว..ข้ายังไม่ตายง่ายๆหรอกนะ ข้าจะเรียกไทระมาด้วยดีกว่า" 
โมโตนาริ - "ค-คิโมโยริ ไทระ!?"

สุมาเจียว - "(ท่านแม่....ข้าควรจะทำอย่างไรให้สองโมโตนั้นรู้สึกดีขึ้น แต่ถ้าให้เดาความรู้สึกกับโมโตอีกคน เขาคงเศร้าเหมือนกันแน่นอน")

ตอนต่อไป....ตอนที่ห้า

ตอนต่อไปตอนที่ห้า - มังกรตาเดียวอีกคน 
สุมาสู - "เฮ้อ...ในที่สุดก็ถึงที่โอชูชะที" 
มาซามุเนะ(บาซาร่า) - "Ha ไม่อยากจะเชื่อว่าจะมาเจอตัวข้าอีกยุคนึงแบบนี้ แต่เจ้าดูเป็นเด็กเหลือเกิน" 
มาซามุเนะ(มุโซ) - "ข้าไม่ใช่เด็กนะ!!"
สุมาเจียว - "พวกเจ้าสองคนตามข้าทำไมล่ะ?"
ม้าเฉียว - "แน่นอน เพราะพวกข้าสามคนเป็นเพื่อนกันอย่างไรล่ะ" 
ไทระ - "ข้ามาแล้ว ไม่เจอตั้งนานเลยนะ เจ้าเสื้อเขียว" 
โมโตนาริ(บาซาร่า) - "คิโมโยริ...ไทระ!?!?..."