Fic Warriors Orochi ศึกแห่งการล่ามังกร

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2 เด็กผู้หญิงผมสีขาว

ตอนที่ 2 เด็กผู้หญิงผมสีขาว
 

"กำเหลง"กับ"ลกซุน" สองหนุ่มได้ลืมตาขึ้นมา....ผลปรากฏว่า....สถานที่ ที่ทั้งสองหนุ่มอยู่คือ....ป่าลึกลับอะไรซักอย่าง 
"ที่นี้มันที่ไหนกัน? นี้ลกซุน ตื่นๆ" กำเหลงได้ลืมตาขึ้นมาเป็นคนแรกพร้อมกับปลูกลกซุน 
"อะไรรึขอรับ?" ลกซุนที่ถูกกำเหลงปลูกได้ค่อยๆลืมตาขึ้นมาพร้อมกับมองรอบๆ 
"ดูนั้นสิ" กำเหลงชี้ไปที่ต้นไม้ต้นนึง 
"หา!? ที่นี้มัน....ที่ไหนกัน!?" ลกซุนสะดุ้งตื่นกับลุกขึ้นไปอย่างรวดเร็ว
"นั้นแหละ ที่ข้าอยากถาม" กำเหลงพูด
"ข้าต้องทำอย่างไรดีขอรับ ท่านกำเหลง" ลกซุนถามกำเหลงพร้อมกับสะพรึง 
"มันต้องหาทางออกด้วยกันล่ะสิ! ใครมันจะไปยอมอยู่ที่นี้กันล่ะ!? ใช่มั้ย? ลกซุน" กำเหลงตอบพร้อมกับความมั่นใจอย่างสูง 
"นั้นสิขอรับ ถึงอยู่ที่นี้ไปคงไม่ได้กินอาหารแน่นอนเลยขอรับ" ลกซุนยิ้ม แต่ในระหว่างนั้น...ก็มีเสียงท้องร้องจ
ากกำเหลงขึ้นมาทันทีทันใด
กำเหลง - "ลกซุนเจ้าพูดไม่ดูข้าเลย"
ลกซุน - "ข้าพูดอะไรผิดรึ?" 
กำเหลง - "พอเจ้าพูดว่าอาหาร ทำให้ข้ารู้สึกอยากกินอาหารของภรรยาข้าเลย" 
ลกซุน - "อ้าว..." 
อีกทางด้านหนึ่ง...เด็กสาวมีนามว่า "ซุนฮูหยิน" กำลังเดินไปที่ป่าลึกสาเหตุเพราะ...เธอได้รับภารกิจให้ไปตามหาเด็กผู้หญิงผมสีขาว 
"อยู่ไหนของเขากันนะ?...เอ...อยู่ไหนๆ" ซุนฮูหยินได้เดินไปหาเด็กผู้หญิงไปทั่วผลปรากฏคือ...ยังไม่เจอชะที "เอ...ทั้งๆที่เป็นภารกิจง่ายๆแท้ๆ แต่ยังไม่เจอตั้งสองชั่วโมงเลยแฮะ" ต่อมาซุนฮูหยินถอนหายใจที่ยังไม่เจอชะที
"หนึ่ง...สอง" ในระหว่างนั้นก็มีเสียงใครซักคนกำลังพูดอยู่ 
"นั้นเสียงอะไรน่ะ? มีใครอยู่มั้ยเจ้าค่ะ!!??" เมื่อซุนฮูหยินได้ยินว่ามีคนพูดอยู่ เธอจงเดินตามเสียงไป 
"เอ๋?" ผลปรากฏว่า...มีเสียงเด็กผู้หญิงผมสีขาวกำลังนั่งนับอะไรซักอย่างพร้อมกับค่อยๆหันมามองซุนฮูหยินด้วยความสงสัย 
ซุนฮูหยิน - เธอคือ.... หรือว่า?...

"ธ-เธอคือ...คนที่ใช้วงแหวงเหมือนท่านพี่นี้นา" เด็กผู้หญิงผมสีขาว นามว่า.... "โมริ โมโตมิ" ได้ถามซุนฮูหยินขึ้นมา
"ท่านพี่?" ซุนฮูหยินตอบพร้อมกับความสงสัย 
"ท-ท่านพี่เขาใช้วงแหวงอันเดียวและขนาดใหญ่กว่าของเธอน่ะ" โมโตมิตอบ
"(เขาอาจจะรู้ชื่อของข้าเลยก็ได้)" ซุนฮูหยินพูดในใจพร้อมกับลองอีกฝ่ายโดยตรง
ซุนฮูหยิน - "นี้เจ้า"
โมโตมิ - "อ-อะไรเหรอ?" 
ซุนฮูหยิน - "เจ้ารู้ว่าข้าใช้วงแหวงสองเล่มสินะเจ้าคะ?"
โมโตมิ - "ช-ใช่"
ซุนฮูหยิน - "งั้นก็รู้ชื่อข้าแล้วล่ะสิ?" 
โมโตมิ - "จำไม่ได้น่ะ..." 
ซุนฮูหยิน - "เอ๋....เจ้าจำชื่อแบบภาษาจีนไม่ได้สินะ?" 
โมโตมิ - "ช-ใช่"
ทางด้านกำเกลงกับลกซุนกำลังเดินหาทางออกต่อไป 
"มีแต่ป่าแฮะ..แล้วข้ากับเจ้าจะเจอทางออกมั้ยล่ะ!?" ลกซุนบ่นในระหว่างเดินหาทางออก
"ใจเย็นหน่อยน่า..ลกซุนถ้าไม่หาก็ไม่รู้ทางออกอยู่ดีนั้นล่ะ!" กำเหลงตอบพร้อมกับยังพยายามหาทางออกต่อไป
"นั้นมันโมโตมินิ.." ลกซุนหยุดเดินพร้อมกับยืนมองโมโตมิที่กำลังพูดคุยกับซุนฮูหยินอย่างไกล 
"จริงด้วย! และก็...ซุนฮูหยินด้วยนิ" กำเหลงพูด "ไปหากันเถอะ ลกซุน" พร้อมกับวิ่งไปหาทั้งสองที่กำลังพูดคุยกัน
"เอ...ชื่อโมโตมิเหรอ? ฟังดูแล้วน่ารักจังเลยเนอะ" ซุนฮูหยินชื่นชมกับชื่อของโมโตมิเป็นอย่างมาก
"จ-จริงเหรอ?" โมโตมิพร้อมกับดีใจที่ซุนฮูหยินได้ชมเธอ 
"จริงสิ!" ซุนฮูหยินก็พยักหน้า
"โมโตมิ! ซุนฮูหยิน!" กำเหลงตะโกนเรียกทั้งสอง 
"กำเหลง! และก็..ลกซุนก็ด้วย" ซุนฮูหยินก็หันมาทางเสียงที่กำเหลงตะโกน
กำเหลง - "ซุนฮูหยิน เจ้าก็มาอยู่ที่ด้วยเหรอนั่น?" 
ซุนฮูหยิน - "ข้าก็เพื่อทำภารกิจหาโมโตมิล่ะสิ แล้วเจ้าสองคนล่ะ?"
กำเหลง - "ข้ากับลกซุนตื่นขึ้นก็อยู่ที่นี้แล้ว...เลยต้องเดินหาทางออกด้วยกัน" 
ลกซุน - "อ้าว เขาหายไปไหนแล้ว?" 
"เห?" ซุนฮูหยินหันไปมองข้างหลัง "โมโตมิหายไปไหนของเขากันเนี้ย!?" พอรู้ตัวว่าโมโตมิหายซูนฮูหยินก็สะพรึงขึ้นมาทันทีทันใด 
"โมโตมิน่ะ...ได้อยู่กับข้าผู้นี้แล้วอย่างไรล่ะ!!" ชายผมขาวเสื้อม่วงได้ยืนข้างหลังต่อหน้าทั้งสาม เขามีนามว่า "โจโซคาเบะ โมโตจิกะ(บาซาร่า)" 
"ใครล่ะนั่น?" ซุนฮูหยินสงสัยกับชายที่ยืมข้างหลังต่อด้วยเธอ
"เจ้าที่ยืมข้างหลังนั้นน่ะ....ช่วยหันหน้าให้พวกข้าเห็นหน่อยสิ" ลกซุนสั่งชายผมขาว 
"ได้เลย! ข้าจะยอมหันมองพวกเจ้าแล้ว!!" ชายผมขาวโมโตจิกะได้หันหน้าด้วนพร้อมกับกำลังอุ้มโมโตมิด้วยท่าอุ้มเจ้าหญิงอยู่ 
ลกซุน - "หน่านี้!?"
กำเหลง - "นึกแล้วว่าเป็นโมโตจิกะ"
ซุนฮูหยิน - "ท-ท-ท่าอุ้มเจ้าหญิงเลยเหรอ!?"
โมโตมิ - "ม-โมโตจัง...อุ้มแบบนี้ให้คนอื่นเห็นจะดีเหรอ?"
โมโตจิกะ - "สำหรับข้ามันดีมันอย่างไง!"
โมโตมิ - "อ-เอ๋?"
โมโตจิกะ - "เพราะอยากให้คนอื่นรู้ว่า..เจ้าน่ะ เป็นของข้าแล้วไง!"
โมโตมิ - "ม-โมโตจัง..." 
ในระหว่างนั้นก็มีชายคนนึงได้หลบแอบดูโมโตจิกะที่อุ้มโมโตมิอยู่พร้อมกับน้ำตาไหลขึ้นมาทันทีทันใด
"โมโตมิ..."

ตอนต่อไป...ตอนที่สาม