คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Round 1
Round 1
“อืมมม แจ๊บ ๆ ๆ “ เสียงครางในลำคอของคนตัวเล็กที่ฟุบหลับบนโต๊ะเรียนดังขึ้น
เมื่อเจ้าตัวรู้สึกเหมือนมีบางอย่างมารบกวนการนอนของตัวเอง
“อิศรี ตื่นนนนนน” เสียงทุ้มเรียกให้เพื่อนตัวเล็กที่นอนหลับอยู่ตื่นขึ้น
แต่นั่นก็ไม่ได้มีผลต่อคนตัวเล็กเลย คนที่หลับยังคงไม่รับรู้อะไรและยังคงนอนน้ำลายยืดอยู่อย่างนั้น
“อิศรี ถ้ามึงไม่ตื่นกูถีบแล้วนะ” เสียงหวานของอีกคนดังขึ้นเพื่อช่วยกันปลุกเพื่อนขี้เซา
“ขออีกห้านาทีนะออมม่า แจ๊บ ๆ “
แล้วก็เหมือนเดิม คนขี้เซายังคงไม่รู้สึกตัว
ออมม่าเตี่ยมึงสิ แม่ ง หลุดไปอยู่โลกไหนแล้วว่ะเนี๊ย ไค หนุ่มผิวเข้มคิดในใจพลางพยายามหาวิธีปลุกเพื่อนของตน
“โอเค กูคิดออกแล้ว ๆ “ ชานยอลหนุ่มร่างสูงพูดขึ้นท่ามกลางกลุ่มเพื่อนที่ตอนนี้ยืนล้อมโต๊ะของดีโอ
เพื่อนตัวเล็กที่หลับอยู่ อารมณ์ประมาณว่ารุมดูของแปลก
“คิดออกแล้วก็รีบ ๆ ทำซะซิเหี้ ย หยอย มึงจะลีลาหาป๊ามึงอ่อ” เซฮุนพูดขึ้นเพราะต้องการให้เพื่อนรีบๆจัดการปัญหาตรงหน้าซะ
“อ่ะ แฮ่ม ๆ ....”
“มึงจะวอร์มเสียงไปประกวดเดอะดาวหรา ห่า ลีลาเดี๋ยวปั๊ดจับทำหมั่นซะนี่”
“อึฮืม อิหมาเตี้ย กูกำลังจะทำเนี๊ย มึงขัดทำคิทตี้ไร ระวังซักวันกูจะจับมึงทำเมีย!”
“จะ..จีบ..กัน..อีก..นาน..มั้ย กูหิวแสรสสสสส!!”
ซูโฮ หนุ่มตัวเล็กผิวขาวพูดแทรกขึ้น เพราะถ้าปล่อยให้เพื่อนรักทั้งสองคนเถียงกันต่อไปคงไม่จบแน่ ๆ
“เอออ มึงเงียบไปเลยนะอิหมาเตี้ย” ชานยอลหันมาคาดโทษคนร่างบางแล้วเริ่มปลุกดีโอด้วยวิธีของตน
“อิศรี ตื่นเร็วๆ ๆ ๆ เหี้ ย ดำจะปล้ำมึงทำเมียแล้วโว๊ยยยยยย >o<”
“เชี่ยยย ไอ้ดำ อย่าทำกู ๆ กูอยากมีเมีย กูไม่อยากมีผัว T^T”
สิ้นเสียงชานยอล ก็เด้งตัวตื่นขึ้นมาเร็วชนิดไวกว่าแสงแล้วร้องโวยวายลั่นห้อง
เพื่อนๆทั้งห้าคนเห็นแบบนั้นก็ปล่อยฮามาเล้าใหญ่ ชนิดที่ว่าคณะตลกยังทำให้พวกเค้าขำไม่ได้แบบนี้เลย
“ก๊าก ๆ ๆ เชี่ยหยอย มึงสุดยอดมากอ่ะ มึงดูเตี้ยศรีดิตกใจตาโตเท่าใข่ปลาโลมาเลย ฮ่า ๆ ๆ “
“เชี่ยฮุน ปลาโลมาบ้านมึงออกลูกเป็นใข่เหรอว่ะ ไหนไปเอามาให้กูดูดิ กร๊าก ๆ ๆ “
ไคถึงกับขำน้ำตาเล็ดเมื่อได้ยินสิ่งที่เพื่อนหน้าตาดีแต่สมองกลับตรงกันข้ามกับหน้าตาพูดออกมา
แม่ ง โง่ดักดานจริงๆเพื่อนกู ฮ่า ๆ
“ฟัค พวกมึงเล่นห่าไรเนี๊ย กูตกใจหมด นึกว่าไอ้ดำจะจับกูทำเมียจริงๆ เกือบร้องไห้สัส”
ดีโอเมื่อได้สติก็หันมาโวยวายใส่เพื่อนๆทั้งห้าคนซะใหญ่โต พร้อมใบหน้าแดงก่ำที่บ่งบอกว่าทั้งกลัวทั้งอาย
“ทำไม เป็นเมียกูแล้วทำไม บอกไว้เลย กูลีลาดี อึดเป็นที่หนึ่ง แล้วมึงจะเสียใจอิโด้ที่มึงคิดแบบนั้น ฮ่า ๆ”
“ถุย!! X5” เพื่อนทั้งห้าคนรวมใจกันถุยแด่ความหลงตัวเองของเพื่อนตัวดำ(?)กันอย่างพร้อมเพียง
“เออ เชี่ยหยอย มึงคิดได้ไงว่ะเนี๊ย” แบคฮยอนถามเพื่อนตัวสูงด้วยความสนใจ
“ไม่รู้ สงสัยกูจิ้น ฮ่า ๆ ความฉลาดของกูมันเลิศอย่าบอกคัย คิคิ”
เซฮุน ไค ดีโอ ซูโฮ ได้แต่ส่ายหน้ากับเพื่อนตัวสูงที่กำลังทำร้ายตัวเองด้วยการหลองตัวเองว่า ฉลาด
“โห๊ยยยย ไอ้หยอย กูสงสัยอย่างนึงว่ะ”
“มึงจะสงสัยห่าไรนักหนาหมาเตี้ย พอ ๆ ไปกินรามยอนกัน ไอ้เรื่องสงสัยเอาไว้ถามเมื่อท้องอิ่ม โอเค๊”
ซูโฮเลือกที่จะตัดบทสนทนาเพื่อนทั้งสองคนอีกครั้งเพราะมีวี่แววว่าถ้าปล่อยให้ทั้งสองคนถกเถียงปัญหาเชาว์(?)กันต่อไป ชาติหน้าคงไม่ได้กินข้าวแน่นอน
แม่ ง ซักวันได้กันแล้วพวกมึงจะรู้สึก ฮ่า ๆ
“เย๊ รามยอน คิดถึงรามยอนร้านมึงว่ะอิศรี แม่ มึงนี่คือสุดยอดแห่งรามยอน ><”
เซฮุนพูดขึ้นแล้วทำท่ากระดี้กระด้า เหมือนนางงามได้มงกุฎ พร้อมด้วยไคและชานยอลที่ยกมือไฮไฟว์กัน ให้ความหมายว่านี่แหละสวรรค์ที่รอมานาน
ซูโฮล็อคคอแบคฮยอนแล้วลากคนตัวเตี้ยกว่าให้เดินตามมา คนตัวเล็กก็เดินตาไปอย่างว่าง่ายโดยไม่วายบ่นอิดออด
เพราะซูโฮลากตนแรงเกินไป เพื่อนๆที่เหลือก็เดินตามไปอย่างรู้งานโดยมีดีโอและไคเปิดสงครามน้ำลายกันอย่างดุเดือนรั้งท้าย ด้วยหัวข้อที่ว่า คัยจะเป็นเมียคัย - -“
เซฮุนกับชานยอลที่เดินตามหลังคนตัวเล็กทั้งสอง เริ่มเปิดประเด็นคุยโอ้อวดกันอย่างเมามันในเรื่องของสาวๆ ในฮาเร็ม
เนื่องจากทั้งสองเป็นหนุ่มรูปร่างดี ฐานะดี หน้าตาดี และเข้ากันได้ง่ายกับสาวๆในสังคม จึงไม่แปลกนักที่ทั้งสองจะมีสาวๆ
ในสต๊อกมากกว่าโหลทั่วกรุงโซล แม้อายุจะแค่18แต่เรื่องประสบการณ์รักนั้น ทั้งสองคนถือว่าอาจจะมีเยอะกว่าหนุ่มๆอายุยี่สิบปลายๆซะด้วยซ้ำ
..................
................................
โดโด้ รามยอน <3
“พวกมึงนั่งเลย แล้วคิดไว้ว่าจะกินอะไร เดี๋ยวกูไปใส่ผ้ากันเปื้อนแป๊ป”
ดีโอพูดจบก็เดินหายไปหลังร้าน ซักพักก็เดินออกมาพร้อมผ้ากันเปื้อนที่ผูกอยู่ตรงเอวเรียบร้อย
“โหว เมียกูนี่เหมาะกับผ้ากันเปื้อนสัด ๆ อ่ะ”
ไคอ้าปากแซวเพื่อนตัวเล็ก จริงๆแล้วภาพตรงหน้าเป็นอะไรที่คุ้นตาเพื่อนๆในกลุ่มอยุ่แล้ว เพราะบ้านของดีโอเปิดร้ารามยอนมาตั้งแต่สมัยปู่ย่า
ทุกคนในกลุ่มก็รู้จักกันมาตั้งแต่อนุบาล ยกเว้นซูโฮที่เพิ่งย้ายมาเกาหลีเมื่อตอนม.ต้นและชานยอลและแบคฮยอนที่รู้จักกันมาตั้งแต่รุ่นแม่จึงโตมาด้วยกันตลอดเพราะบ้านทั้งสองคนเปิดธุรกิจด้วยกัน
ดีโอเป็นคนเดียวในกลุ่มที่ถือว่ามีฐานะค่อนข้างยากจนกว่าเพื่อนๆคนอื่น (ที่เหลือมันลูกคุณหนู) แต่เพื่อนๆในกลุ่มก็ไม่ได้ดูถูกอะไร แถมยังรักและเป็นห่วงดีโอมากเสียด้วยซ้ำ
“สัดดำ มึงนี่สัดจริงๆ พูดไม่เคยเกรงใจแม่กูมั้งเลย”
ดีโอว่าแล้วก็เอาเมนูตีไปที่แขนของผู้เป็นเพื่อนเบาๆ เพื่อนให้รู้ว่าต้องเกรงใจ
“โอ๊ยห่า ตีกูอีกแล้ว ออมม่า ดูสิครับลูกชายออมม่ารังแกผมT^T”
ไคที่เรียกร้องความสนใจก็ตะโกนไปที่แม่ของเพื่อนรักที่อยู่ตรงเคาเตอร์แล้วทำสีหน้าออดอ้อนเต็มที่
“ตอแหลx5”
“รู้สึกว่าอะไรที่มันเหี้ย ๆ นี่พวกมึงจะใจตรงกันจังนะสัด” ไคทำหน้างอลนิดๆ แล้วก้มหน้าเหมือนกับว่ากำลังจะร้องไห้เหมือนเด็กๆ
“ดำ กูขอร้อง อย่าพยายามแอ๊บ กูเวทนา”
คำพูดของชาลยอลทำให้ทั้งกลุ้มกลับมาหัวเราะกันอย่างคนบ้าอีกครั้ง ไคที่ได้ยินก็เอาตะเกียบฟาดเพื่อนที่นั่งตรงข้ามอย่างบ้าคลั่ง
“พอ ๆ พอได้แล้ว นี่โตจนแต่งงานกันได้แล้วนะเนี๊ย ยังเล่นกันป็นเด็กๆไปได้แล้วอย่างนี้สาวที่หนจะมาชอบ”
แม่ของดีโอเดินมาห้ามทัพสงครามลิงไว้พร้อมกับถากที่มีรามยอนสามถ้วยวางบนโต๊ะของเด็กๆ
“แม่ไม้ต้องห่วงเลยครับ เดี๋ยววันไหนว่างๆนะ ผมกับไอ้หยอยจะพาสามมาเปิดตัว แจ่มอย่าบอกคัยเลยล่ะ คิคิ”
แบคฮยอนรีบตอบไปแล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ทำท่าน่ารัก
“อุ๊ยตาย แม่คงประเมินเราต่ำไปสินะเนี๊ย แล้วเราสามคนล่ะมีรึยังสาวๆน่ะ”
“โอ๊ยย ออมม่าอย่าไปถามพวกมันเลย เสือผู้หญิงทั้งนั้นแหละไอ้พวกนี่ ดูหน้าติ๋ม ๆ อย่างไอ้ฮุนนั่นตัวดีเลย ควงสาวไม่ซ้ำหน้า”
ดีโอเริ่มแฉเพื่อนในกลุ่มอย่างเมามัน ผู้เป็นแม่ได้ยินดังนั้นก็ยิ้มยินดีกับเด็กๆ ที่ตอนนี้โตเป็นผู้ใหญ่แล้ว
“แต่ผมไม่มีนะครับ โสดสนิทเลย ตอนนี้ยังหาคัยที่สวยสู่ดีโอออมม่าไม่ได้เลย แย่จัง>O<”
ไคได้ทีอ้อนใหญ่จนเพื่อนๆร่วมโต๊ะถึงกับทำท่าอ้วกล้อกันเลยทีเดียว
“ถ้างั้นคงได้โสดไปตลอดชาติแน่ ๆ เลย เพราะออมม่าสวยที่สุดไม่มีคัยเกิด อิอิ”
“ออมม่า อายหน่อยสิฮ่ะT^T”
ดีโอที่ตอนนี้แทบจะเอาหัวมุดฝาไหปลาร้าได้แล้ว เพราะอายกับความหลงตัวเองของผู้เป็นแม่
“ก็มันจริงนิจ๊ะ อ่อ ไคลูกถ้าหาไม่ได้ชาตินี้ออมม่ายกตัวเล็กนี่ให้เลย เอาไปอยู่เป็นเพื่อนโสดด้วยกัน ไม่คิดตังค์”
“โหย ออมม่าครับ อิศรีมันตัวแค่นี้ไอ้กำมันจะเอาไปทำอะไรได้ครับเนี๊ย” เซฮุนถามขึ้น
“อันนั้นตามใจเลยจ๊ะ ออมม่าโนคอมเม้น ไปล่ะ ลูกค้ารออยู่ คิคิ”
“อิศรี กูว่าแม่ มึงนี่เป็นสาวายแน่ ๆ เห็นจะยกมึงให้ไอ้ดำท่าเดียวเลย ฮ่า ๆ ๆ”
ซูโฮพูดจบก็หันไปไฮไฟว์กับแบคฮยอนและชานยอลที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามด้วยความชอบใจ
“กูก็ไม่มีอะไรจะพูดว่ะ แล้วนี่ทำไมสั่งแค่สามชามว่ะ สัดฮุนกับสัดโฮไม่แดรกไง๊?”
ดีโอบอกปัดๆ แล้วถามเพราะความสงสัยเพราะมากัน5คนแต่สั้งมาแค่สามชาม
“อ่อ เชี่ยฮุนมีนัดกับสาว สัดโฮมีนัดกับที่บ้าน พี่มันเพิ่งกลับจากจีน”
ไคตอบให้เสร็จสับแล้วเมจัดการถ้วยอาหารต้องหน้าอย่างเอาเป็นเอาตาย
“เออว่าแล้วพวกกูไปล่ะ เชี่ยติ๋มกูติดรถมึงไปนะ แวะส่งกูที่บ้านด้วย ขอบใจเพื่อน^^”
“ห่า ถามกูซักคำเหอะ อย่ามาใช้คำว่าแวะส่งนะเว้ย มันคนล่ะทางกันสัสอย่างนี้ทุกที”
“พวกมึงนี่แม่ ง อย่าฆ่ากันตายกลางทางนะเว้ยเห้ย กร๊าก ๆ ๆ “
ชานยอลพูดรั้งท้ายเพื่อนทั้งสองก่อนที่ทั้งสองจะเดินออกจากร้านแล้วโบกมือให้แล้วขึ้นรถของเซฮุนไป
“งั้นพวกมึงแดรกให้อร่อยนะ กูไปทำงานล่ะลูกค้าเยอะมากเลยวันนี้”
“เออ ๆ ไปเหอะ อย่าไปอ่อยคัยล่ะ กูหวง ฮ่า ๆ “ ไคที่จริงจังกับการกินอยู่ก็ยังวายพูดแหย่คนตัวเล็กที่เดินไปทำงานแล้วหันหลับกลับมาชูนิ้วกลางให้
เพื่อนๆที่เหลือบนโต๊ะถึงกับฮาจนสำลักกับคำแหย่ของเพื่อนตัวดำ
“สัสดำ ระวังนะมึงแหย่มันอย่างนี้ซักวันจะได้กันจริง เนอะหมาเนอะ”
“ห่าอะไรมากว่ะ แค่ล้อเล่นเอง สร้างสีสันให้ชีวิตไง”
“ซักวันมันจะไม่ใช่สีสันสิมึง มึงดูอย่างหยอยมันดิ พอกูล้อเรื่องมันกับยุนอาเข้าทุกวันเป็นไงล่ะ แม่ งได้กันจริงเลย”
“ทำไม มึงหึงกูเหรอหมาเตี้ยยยย”
“สัสหยอย กูไม่เอามึงหรอก ถ้ากูต้องได้ผัวจริงนะ อย่างน้อยของมันก็ต้องใหญ่กว่ามึง ฮ่า ๆ “
“หมาเตี้ย!! T^T”
“อย่ามาเถียงนะมึง กูเคยเห็นนะ”
“ก็ตอนนั้นมันยังไม่ตื่นตัว จริงๆแล้วของกูใหญ่นะเว้ยT^T”
“เชี่ยยย พวกมึงนี่แม่ งทุเรศ พูดห่าอะไรตอนแดกข้าวว่ะเงียบๆเลย เล็กใหญ่ยังไงเดี๋ยวได้กันพวกมึงก็รู้เองแหละ”
“เชี่ยดำ- -“ x2”
เอาเป็นว่าจบการถกเถียงไว้แค่นั้น เพราะเพียงคำพูดของเพื่อนผิวเข้มก็ทำเอาทั้งคู่แดกจุดกันไปเป็นแถบๆ
ปากอิดำนี่แม่ งสร้างสรรค์จริงๆ <ชานยอล
อย่าให้ถึงทีมึงบ้างนะไอ้ดำ!! <แบคฮยอน
……………………………..
…………………………………..
(ข้อความ) 23.45 น.
แบคฮยอน:ไอ้หยอย ตายยัง??
ชานยอล:มึงสิตายห่า มีไร?
แบคฮยอน:ป่าวนอนไม่หลับ เลยหาคนกวนตี น
ชานยอล:แล้วมึงรู้ได้ไงว่ากูยังไม่นอน
แบคฮยอน:ก็ห้องมึงยังเปิดไฟสว่างล่อแมงเม่าอยู่เนี่ย
ชานยอล:กูไม่ได้ล่อแมงเม่า กูล่อหมาเตี้ยต่างหาก :P
แบคฮยอน:เชี่ยหยอย กูจะอ้วก
ชานยอล:กูยังไม่ได้เอามึงเลยนะ ท้องแล้ว
..........................................
..........................................
ชานยอล:เห้ย เงียบมั้ยว่ะ เป็นไรป่าวมึง
แบคยอน:ป่าว กูคุยกับเชี่ยฮุนแล้วก็เชี่ยไคด้วยเลยตอบช้า มึงมันไม่สำคัญ อิอิ
ชานยอล:ระวัง ปากหมางี้จะได้เป็นเมียกูซักวัน
แบคฮยอน:เออ จะคอยดู ไปนอนได้แล้วมึง เป็นโรคจิตไง๊ ทำไมต้องมองมาที่ห้องกูว่ะ
ชานยอล:ก็ระเบียงห้องกูมีฝั่งเดียว แล้วเสือ กตรงกับมึง ไม่รู้พ่อแม่กูกับพ่อแม่ มึงจะรักกันให้ได้โล่ไรนักหน้า ต้องสร้างบ้านแฟดอยู่ด้วยกันเนี๊ย
แบคฮยอน:อย่าให้รู้นะว่าหลงเสน่ห์กู คิคิ
“อิหมาเตี้ยหลงตัวเอง สัสสสสสสส!!!”
ชานยอลเปิดหน้าต่างห้องตัวเองที่อยู่ตรงข้างกับหน้าต่างห้องของแบคฮยอนแล้วตะโกนไปยังฝั่งตรงข้ามเพื่อให้เพื่อนตัวเล็กได้ยิน
“กูหล่อ กูไม่ผิด!!”
คนตัวเล็กที่ยืนอยู่ตรงหน้าต่างก็ตะโกนตอบกลับมา แล้วยิ้มบางๆ
“เออ ไอ้หล่อ กุนอนล่ะ มึงนอนไปเลยไป”
“เออ ฝันดีไอ้หยอยยยยย”
แล้วทั้งคู่ก็แยกย้ายกันเข้าห้องนอน และปิดไฟในห้องให้มืดเพื่อให้อีกฝ่ายรู้ว่าตอนนอนแล้ว
(ข้อความ) 23.57 น.
ชานยอล:ถ้ากูจะหลงเสน่ห์มึง กูคงหลงตังแต่มึงโผล่ออกมาจากท้องแม่ มึงแล้วล่ะ อิหมาเตี้ย
ฮ่า ๆ
คนตัวเล็กนอนมองข้อความจากเพื่อนตัวสูงแล้วก็อดขำไม่ได้ ในใจเปี่ยมไปด้วยความสุขที่ได้รู้จักเพื่อนคนนี้
..........................................................................
Talk:แค่อยากจะบอกว่าอ่านกันให้สนุกนะค่ะ
อย่าลืมคอมเม้นให้กำลังใจด้วย แล้วจิอัพเรื่อย ๆ นะจ๊ะนะจ๊ะ
Shira
kuma
ความคิดเห็น