คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ยกที่แปด... คิม แทยอน (ออกศึก)
ยกที่แปด คิม แทยอน (ออกศึก)
“ลูกคิดดีแล้วใช่มั้ยกับสิ่งที่ตัดสินใจทำลงไป? ทิฟฟานี่” ฮวัง มิยอน เปิดปากถามลูกสาวที่นั่งอยู่ตรงข้าม เหตุการณ์นี้อาจเป็นปกติของผู้พบเห้นภายในตระกูลไฮโซแต่ครั้งนี้มีสิ่งหนึ่งที่แตกต่างออกไป สายตาอันแน่วแน่ไม่หวั่นไหวของลูกสาวคนเล็กเป็นสิ่งที่คนอื่นไม่เคยพบเห็นยามที่เจ้าหล่อนกำลังเผชิญหน้ากับมารดา
“ค่ะ” หัวหน้าตระกูลลอบถอนหายใจพลางเหลือบมองหนังสือพิมพ์บนโต๊ะตรงหน้า หัวข้อข่าวหน้าหนึ่งที่โชว์เด่นหลามันเป็นเรื่องของลูกสาวเธอเอง
‘สุดช็อค! คู่รักชื่นมื่นทิฟฟานี่-แทงกูมีอันต้องถอนหมั้นสายฟ้าแลบเหตุเพราะคู่หมั้นตระกูลคิมเสียชีวิตจากฝีมือของกลุ่มคู่อริ ฝ่ายว่าที่เจ้าสาวออกมาประกาศกับสื่อเอง...’
มันเป็นข่าวที่ทำเอาสะเทือนไปทั้งประเทศ ใครจะคิดว่าคู่รัก(ปลอมๆ)ที่ดูรักกันดี เพิ่งหมั้นกันมาไม่กี่เดือนและกำลังจะถึงฤกษ์งานยามวิวาห์กลับต้องพลัดพรากจากกัน ทุกอย่างพังทลายเหลือเพียงคุณหนูไฮโซที่ตัดสินใจออกมาประกาศยืนยันข่าวลือที่ฝ่ายชายจากตระกูลมาเฟียนั้นไร้ลมหายใจไปแล้วเมื่อวานซืนพร้อมถอนหมั้นของตน โดยที่ทุกอย่างนั้นทางผู้ใหญ่ของสองฝั่งไม่ได้มีส่วนร่วมในการตัดสินใจครั้งนี้ของเธอเลยแม้แต่น้อย
อาจจะเพราะเธอคิดว่าฝ่ายตระกูลคิมอาจจะยังเสียใจกับการจากไปของลูกชายอย่างกระทันหัน จึงยังไม่คิดบอกพวกเขา ส่วนทางครอบครัวฮวังของเธอโดยเฉพาะมารดา เธอต้องการแสดงความแน่วแน่และไม่คิดเปลี่ยนใจให้พวกเขาได้รับรู้ รู้ว่าครั้งนี้เธอจริงจังและคิดดีแล้วที่สุด เพื่อให้ทุกคนยอมรับการตัดสินใจของลูกคนนี้
ตัวมิยอนเองก็ไม่ได้โกรธลูกสาวเลยสักนิด เพียงแค่อยากเรียกมาถามให้ชัดเจนอีกครั้ง อนาคตแก้วตาดวงใจของเธอจะได้ไม่มานึกย้อนเสียใจต่อการตัดสินใจของตน
...ไม่กี่เดือนก็เติบโตขึ้นเยอะเลยนะลูกสาวแม่...
“แล้วนี่ลูกได้บอกกับตระกูลคิมแล้วหรือยัง?” หญิงแม่เอ่ยถาม ทิฟฟานี่เอนหลังพิงพนักเพื่อผ่อนคลายหลังจบการสนทนาอันเคร่งเครียด “ยังเลยค่ะ”
“ทำไมล่ะจ๊ะ?”
“ฟานี่คิดว่าพวกเขายังเสียใจอยู่ ซึ่งก็คงไม่หายง่ายๆหรอกค่ะ กลัวบอกไปตอนนี้แล้วพวกเขาจะหัวใจวายเอาน่ะสิคะ” คนเป็นแม่ถอนหายใจเฮือกใหญ่(อีกครั้ง) ก่อนจะกล่าวแนะนำร่างบางที่ดูนิ่งสงบต่างจากคนเก่าแบบพลิกฝ่ามือ
“แต่แม่คิดว่าฟานี่รีบบอกพวกเขาจะดีกว่านะลูก พวกเขาอาจตกใจก็จริง แต่คงดีกว่าตอนนี้ที่เศร้ากันจะแย่ทั้งตระกูลอยู่แล้ว เฮ้อ เผลอๆพวกเขาจะอาการดีขึ้นด้วยซ้ำนะ” ทิฟฟานี่ขมวดคิ้วคิดตามก็ดูจะจริงตามมารดาว่า
“ถ้าอย่างนั้นฟานี่ขอจัดการอะไรให้เรียบร้อยก่อนนะคะ อีกสองสามวันฟานี่กับทุกคนจะเข้าไปอธิบายกับพวกเขาเอง” มิยอนพยักหน้ารับรู้ แล้วชวนลูกสาวคุยในเรื่องที่เธอยังนึกอึ้งไม่หาย “แต่แม่ยังตกใจเรื่องที่ลูกชายคนเล็กของบ้านนั้นแท้จริงเป็นผู้หญิงไม่หายเลยนะเนี่ย”
“ไม่ใช่แค่แม่หรอกนะคะ ตัวฟานี่สิตกใจแทบลืมหายใจไปเลยตอนนั้น” ร่างบางเท้าคางทำหน้าเหม่อลอย คิดย้อนไปช่วงที่สับสนที่สุดในชีวิตเธอ
“เขาเป็นคนที่ลูกชอบตัวจริงใช่มั้ยฟานี่...” ลูกสาวหันสบตาแล้วส่ายหัวปฏิเสธให้มารดา “ฟานี่ไม่ได้ชอบเขาค่ะ คนที่ฟานี่ชอบคือแทงกู...”
“เอ๊ะ! แต่แทงกู...” นายหญิงตระกูลฮวังอุทานอย่างไม่เข้าใจ แต่ถูกอีกคนขัดซะก่อน
“แต่เขาคือคนที่ฟานี่รักสุดหัวใจ...” รอยยิ้มอ่อนหวานและตายิ้มดูเปล่งประกายยามได้เอ่ยบอกใครอีกคนที่ไม่ได้อยู่ข้างกาย
“เพราะรักจึงรอคอยมาตลอดค่ะ”
ณ สถานที่ที่มนุษย์จะเหลือตัวตนและนามของพวกเขาที่สุดท้ายบนโลก สุสานที่เงียบสงบเพื่อคอยส่งวิญญาณให้ไปสู่สุคติ เป็นที่ให้เหล่าคนสำคัญได้มาพูดคุยหรือแสดงความรู้สึกต่อผู้ที่จากไป
ช่อดอกไม้ช่อสวยถูกวางลงหน้าป้ายหินอ่อน ก่อนเจ้าของช่อดอกไม้สาวร่างบางชุดกระโปรงดำยาวสลวยจะพนมมือหลับตาคล้ายอยากจะส่งความในใจถึงผู้ที่มีชื่อตามตัวอักษรสีทอง
...คิม แทงกู...
คิม แทงกู ชายหนุ่มที่เคยเป็นคู่หมั้นของเธอจนถึงเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา ตามาเฟียหน้าตายที่คอยกวนประสาทคุณหนูไฮโซตลอดเมื่อมีโอกาสและยังกวนได้หน้านิ่งเสมอต้นเสมอปลายหน้าไม่กะดิกสักมิล แต่ถึงอย่างนั้นก็เป็นคนที่ห่วงเธอทุกครั้งตอนที่ห่างไกล ปกป้องคุ้มครองจนเกือบเจ็บตัวหลายที วีรกรรมครั้งล่าสุดคือพุ่งมากอดเธอเพื่อรับกระสุนสองนัดนั่นแทน บ้าจริงๆใช่มั้ยล่ะ ไอคนหน้าตายที่แสนอ่อนโยนคนนี้น่ะ
ทิฟฟานี่ต้องชมเขาว่าเก่งมากที่ดึงหัวใจของเธอให้ชอบเขาได้ ใช่ เธอกำลังเริ่มชอบเขาทีละเล็กทีละน้อย ใครจะรู้สักวันในอนาคตข้างหน้าเธออาจรักแทงกูแทนใครอีกคนที่เธอรอคอยมาตลอดก็ได้ คนที่มีศักดิ์เป็นพี่ของคุณคู่หมั้น คนบ้าที่หายจากชีวิตเธอไปตั้งสิบปี ไม่เคยมีข่าวคราวส่งมา ไม่เคยโผล่มาให้เห็น มีเพียงคำมั่นสัญญาเดียวที่ให้ไว้ก่อนจากไป
...พี่รักมิยองนะคะ พี่สัญญาว่าจะกลับมาหาหัวใจของพี่ดวงนี้แน่นอน...
แล้วจากนั้นก็หายวับไปเลย หายไปตั้งสิบปี พวกคุณว่าทิฟฟานี่ควรจะรอต่อไปมั้ย แต่ยังไงสุดท้ายเธอก็รอมาตลอดอยู่ดี ใจปฏิเสธคำสัญญานั่นไปกี่ครั้งก็ไม่เคยหยุดรอได้สักที จนเธอถูกจับคลุมถุงชนนั่นแหละ...
เวลาอยู่กับแทงกูหลายครั้งที่คำสัญญานั่นเลือนลางลง ดังนั้นเธอจึงเริ่มทบทวนกับตัวเองว่าอาจถึงเวลาที่เธอจะเริ่มใหม่กับใครคนนึงที่ทำให้หัวใจเริ่มหันเห ทิฟฟานี่ถึงชมว่าแทงกูเก่ง แต่เธอคงต้องกลับลำชมอีกคนว่าเก่งยิ่งกว่า
...คนเดียวที่ทำให้ ฮวัง มิยอง ตกหลุมรักถึงสองครั้งในชีวิต...
ระหว่างกำลังล่องลอยในความคิดร่างบางถูกหญิงสาวอีกคนในชุดสูทดำสวมกอดจากด้านหลัง ทิฟฟานี่ผ่อนแรงปล่อยร่างกายเอนพิงกับหน้าอกอีกคน เงยหน้าส่งยิ้มหวานที่ไม่เคยให้ใครยกเว้นเจ้าของอ้อมกอดอุ่นที่เธอเพิ่งนึกถึงคนนี้
...คิม แทยอน... คนนี้ไงคะ
“กำลังบอกอะไรกับแทงกูหรอคะ มิยองของพี่ ฟู่” แทยอนกระซิบถามแล้วแกล้งเป่าลมให้เด็กน้อยของเขาจั๊กกะจี๊เล่น ทิฟฟานี่หัวเราะดิ้นขลุกขลักในอ้อมกอด ดูเอาเถอะเจ้าของสัญญาคนเดิมกลับมาแล้ว คนที่สุดแสนอ่อนโยนและเอาใจใส่คนนี้ แต่สงสัยจะเป็นแทงกูหน้านิ่งนานไปหน่อย ไอนิสัยชอบแกล้งก็เลยติดมาด้วย
“คิกๆ ไม่เอานะพี่แทคนบ้า มันจั๊กกะจี๊” สิ้นคำก็ถูกฉกความหอมข้างแก้มไปอีกทีโดยไม่ให้ตั้งตัว “อืม ยังหอมเหมือนเดิมเลยนะคะลูกหมีน้อย”
“พี่แทอ่ะ -///-“
“แล้วตกลงคิดอะไรอยู่คะ?”
“ฮึ กำลังฟ้องคู่หมั้นอยู่ว่าคนบ้าบางคนชอบแกล้งเค้า” แล้วสาวเจ้าก้สะบัดบ๊อบไปอีกทาง แต่ก็นะหันหนีไปทางไหนก็หนีคนที่กอดอยู่ไม่รอดหรอก แทยอนพลิกตัวหญิงสาวให้หันมาประจันหน้าแล้วจัดการดึงรั้งร่างให้แนบชิดตัวเขาจนไร้ช่องว่าง “อดีตคู่หมั้นค่ะที่รัก”
“หึงหรือไงกันคะ ฮิๆ ขนาดนั่นคือตัวเองยังหึงได้อีกนะคนเรา” สองมือที่วางบนไหล่เมื่อครู่เปลี่ยนไปจับใบหน้าขาวเนียนเหมือนเด็กที่กำลังทำหน้างอแล้วจับส่ายไปมาอย่างหมั่นไส้ คู่หมั้นคนนั้นก็คนนี้ไม่ใช่หรือไง ยังจะหึงไปได้อีกนะ
“ถึงนั่นจะเป็นพี่แต่ก็ไม่ใช่พี่นี่น่า”
“ค่ะๆ ไม่ใช่ก็ไม่ใช่”
“แล้วเมื่อไหร่จะบอกว่าคิดอะไรอยู่หือ? ถ้าไม่บอกล่ะก็พี่จูบนะ” คนถูกขู่ตาเหลือก รีบละล่ำละลักบอกความจริงจนอีกคนคิดอย่างขำขัน กลัวอะไรขนาดนั้น ฮ่ะๆ
“ก็แค่คิดว่าถ้าพี่แทไม่กลับมา ฟานี่อาจจะรักกับแทงกูเข้าสักวันก็ได้...” แววตาฉายความเศร้าออกมาเล็กน้อย ให้คนรักกระชับวงแขนเพื่อปลอบโยน
“...”
“แล้วฟานี่ก็คิดว่าพี่แทเก่งมากด้วยค่ะ...”
“หือ เรื่องไหนล่ะคะ?”
“ก็ใครกันล่ะที่มาทำให้ฟานี่รักตั้งสองครั้งในชีวิต” ร่างบางช้อนหน้าขึ้นสบตาพร้อมย่นจมูกอย่างน่ารัก รอยยิ้มของมาเฟียถูกแต่งแต้มบนใบหน้า เข้าใจความหมายที่อีกคนต้องการจะสื่อก่อนหน้าจะโน้มเข้าไปชิดตามความต้องการจากข้างใน
“อื้อ...” ริมฝีปากบางนุ่มกดแนบชิดสนิท จูบที่เปี่ยมด้วยอารมณ์ความรู้สึกรัก เนิ่นนานที่การบอกรักดำเนินไป ก่อนแทยอนจะผละออกอย่างอ้อยอิ่งด้วยความเสียดาย
“อื้อ พี่แทคนบ้า ตอบไม่ตอบพี่ก็จูบอยู่ดีนี่ ไม่ยุติธรรมอ่ะ... -///-“
“ไม่ยุติธรรมตรงไหน ฟานี่ก็ชอบเหมือนกันนี่”
“ไอ้พี่แทบ้า -///-“ สรรพนามที่ใช้เรียกทำเอาเจ้าของหัวร่อคิกคัก ดูท่าหมีชมพูขี้วีนกำลังจะคืนร่างแล้วแหะ ไม่ดีๆ อยู่เป็นลูกหมีน้อยก็พอ
“พี่ว่าเรากลับกันดีกว่านะคะ เดี๋ยวต้องเข้าตระกูลคิมด้วย ไม่รู้ป่านนี้จะเป็นยังไงกันบ้าง เฮ้อ พี่อยากรีบไปบอกความจริงกับพวกเขาเร็วๆจัง” พูดเสร็จก็ถอนหายใจเฮือกให้คนรักได้กอดปลอบ
“งั้นเราไปกันเลยนะคะ พวกเขาจะต้องดีใจแน่เชื่อสิ” ทิฟฟานี่ส่งยิ้มหวาน
“ค่ะ แต่เดี๋ยวขอพี่คุยอะไรกับแทงกูหน่อยนะ” แขนปล่อยร่างบางให้อิสระก่อนจะนั่งยองหน้าป้ายหินอ่อน เอ่ยเบาๆเพื่อสื่อถึงใครอีกคนที่เคยเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตครั้งหนึ่ง แม้ใครที่ว่าก็คือเขาเองก็เถอะ
“ฉันสัญญาว่าชีวิตที่เหลือจะขอปกป้องคนที่รัก จะไม่ทำให้เธอต้องร้องไห้หรือเจ็บปวดอีก นายหลับให้สบายเถอะ หน้าที่ของนาย คิม แทยอน คนนี้จะสานต่อเอง... นายรักเธอและฉันก็รักเธอมานานยิ่งกว่า... ฉันสัญญา” เสมือนย้ำเตือนกับตัวเอง จากนั้นแทยอนก็ลุกเดินจากไปพร้อมคนรักที่รักมาตลอดสิบปี
ระหว่างทางบนรถคู่ใจคันดำสุดหรูของแทยอน หญิงสาวที่ขึ้นชื่อว่าเป็นคนรักก็หันถามเสียงหวานช่ำ “พี่รักฟานี่ตั้งแต่เมื่อไหร่คะ?”
“หือ?” ร่างกายส่วนล่างกระตุกเกือบเหยียบเบรค ดีที่ตั้งสติยับยั้งทัน เกือบเป็นต้นเหตุโศกนาฏกรรมบนถนนกลางเมืองซะแล้ว มิยองนะมิยอง ถามคำถามแบบนั้นอะไรตอนนี้ “ถามไม่ให้ตั้งตัวเลยนะคะฟานี่ พี่เกือบเหยียบเบรคแล้วเมื่อกี้ เฮ้อ”
“เอ้า ก็ฟานี่อยากรู้นี่” แล้วเจ้าหล่อนก็พองแก้ม ทำปากจู๋ใส่ ไม่ติดว่ากำลังขับรถอยู่แทยอนคงดึงมาจูบให้หายหมั่นเขี้ยวไปแล้ว
“ก็รักมานานมาก ก่อนที่พี่จะสารภาพกับเราพร้อมคำสัญญาก็ประมาณหกปีได้มั้ง” แทยอนคิดคำนวณอยู่ในใจเลยไม่ทันเห็นใบหน้าที่อ้าปากค้างของสาวข้างเบาะ
...พี่แทสารภาพรักกับเราก่อนหายตัวไปตอนเราอายุสิบสี่ ถ้าย้อนไปหกปีเราก็อายุ เอ่อ แปดขวบ!(แทยอนสิบสี่) อ้าย พี่แทกินเด็กหรอเนี่ย(ยังไม่ทันกินเลยเธอ)...
ไม่อยากเชื่อว่าแทยอนจะรักเธอมานานกว่าที่เธอรู้มาก พอได้รู้ก็รักและเชื่อมั่นในตัวเขามากตามไปด้วย จะมีใครมั่นคงกับคนเดียวได้นานเพียงนั้น
“เฮ้อ แต่ว่าก็ว่าเถอะ พี่ล่ะรู้สึกแปลกทุกทีที่ไปยืนคุยกับตัวเองแบบนั้น” ทิฟฟานี่หลุดจากภวังค์ไปมองต้นเสียง หัวเราะขบขันให้
“ฮิๆ ก็ช่วยไม่ได้นี่คะ แถวนั้นพวกปาปารัซซี่เยอะจะตาย พรุ่งนี้คงได้มีหัวข้อของพวกเราเพิ่มแน่ๆเลย”
“เฮ้อ แค่คิดก็น่ารำคาญจะแย่แล้ว” ไม่รู้ครั้งที่เท่าไหร่ที่เขาถอนใจแบบปลงตกอย่างนี้ ยิ่งคิดถึงความวุ่นวายที่จะตามมาก็ยิ่งสร้างความหงุดหงิดเพิ่ม
“อย่าทำหน้าแบนั้นสิคะ...” มือเรียวลูบไล้ตามเรือนหน้าเพื่อดับอารมณ์กรุ่นของอีกคน “...นี่เป็นแผนของพี่เองนะคะอย่าลืมสิ อีกอย่างพี่ก็อยากให้ป้ายแทงกูตั้งอยู่ตรงนั้นแบบเดิมด้วย”
“ก็พี่อยากให้มีไว้เพื่อเตือนใจพี่นี่ เพราะระหว่างสิบปีที่พี่หายไปจากเราก็เหมือนพี่กลายเป็นคิม แทงกู... พี่ถึงอยากให้เขาอยู่ตรงนั้น คอยฉุดพี่กลับมาถ้าเมื่อใดพี่ทำผิดคำสัญญา”
“ถ้าเขาฉุดไม่ได้ ฟานี่จะเป็นคนดึงพี่กลับมาเองค่ะ...” น้ำเสียงหวานอบอุ่นใจ แล้วปรับคีย์ต่ำลงฮวบฮาบพร้อมแผ่ไอเย็นสังหารให้คนขับได้เสียววาบ
“แต่ถ้ายังไม่ได้ฟานี่จะกลับไปเป็นหมีชมพูคนเก่าเพื่อสำเร็จโทษพี่เอง ทางที่ดีอย่าทำให้ฟานี่โกรธ เข้าใจมั้ยคะ! พี่แทที่รัก” ที่รักของหมีชมพูกลืนน้ำลายดังเอื้อก
“เข้าใจแจ่มแจ้งเลยจ้ะ แม่หมีที่รัก”
...น่ากลัวเป็นบ้าเลยง่ะ แง่ง เอาลูกหมีน้อยพี่กลับมา...
มาแล้น กั๊กๆๆ กลัวดราม่ากันล่ะสิ ไม่มีทางบอกแล้วเรื่องเฮฮานะ(ใช่หรอน่ะ - -)
พระเอกเราไม่ตายหรอก5555555
เฮ้อ จากที่ไรท์นั้นยุ่งมากๆๆๆ ต้องทำงาน ต้องเตรียมของ ต้องทำเรื่องมหาลัย ต้องหาหออีก
เพราะดันเรียนต่างจังหวัด = =
ขออภัยภ้าทำให้รีดทั้งหลายไม่พอใจที่มาช้ามาก ตอนแรกว่าวันนี้จะมาบอกว่าขอดอง แต่แบบเปลี่ยนใจดีกว่า
ไม่ดองเนอะ แต่ขอมาเคลียร์ว่ามาช้านะ แต่ไม่ดองแน่นอน^^
แล้วอีกอย่างวันนี้วันที่ 3 พค. วันเกิดไรท์เองจ้า เฮ้ ปุ้งๆๆๆ
แก่ขึ้นอีกปี เกิดมา 19 ปีแล้วสิเรา5555
เข้าเรื่องตอนนี้ดีกว่าเนอะ55555 ทุกคนอาจสงสัยว่าทำไมพี่แกต้องสร้างหลุมแทงกู ในเมื่อเขาก็คือคิมแทยอน
เดี๋ยวตอนหน้ามาบอกค่า มันเป็นแผนของแทยอนส่วนนึงอีกส่วนคือความต้องการจากใจของพี่แทเอง เหมือนเครื่องเตือนใจน่ะค่ะ งงกันมั้ย?? ถ้าไม่เข้าใจตรงไหนถามได้ค่ะ แต่ตอนหน้าจะมาบอกว่าคิดแผนอะไรกัน คิกๆ
ปล. ฟานี่ดูอ่อนลงใช่มั้ย5555 ไม่แปลกค่ะเมื่อก่อนฟานี่ติดแทยอนมาก นี่ยังโหดขึ้นนะจากนิสัยคุณหนูทิฟฟานี่555
ปล2. ยาวมากคราวนี้ งั้นแค่นี้นะคะ ตอนหน้าเจอกัน
ความคิดเห็น