คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ยกที่ห้า... (เปิด)ศึกระหว่าง(กลุ่ม)มาเฟียกับ(แก๊ง)สาวไฮโซ
ยกที่ห้า... (เปิด)ศึกระหว่าง(กลุ่ม)มาเฟียกับ(แก๊ง)สาวไฮโซ
“แทงกู~ ฉันอยากได้กระเป๋าใบนั้นอ่ะ น่ารักจัง” ทิฟฟานี่อ้อนตาปริบๆใส่มาเฟียกระเป๋าหนัก ลืมสิ้นซึ่งความบาดหมางในใจเมื่อไม่ต้องควักเงินจ่ายสักแดงเดียว ส่วนไอคนที่ต้องเสียกำลังทำหน้าซีดมองเงินของตัวเองแต่ก็ยอมซื้อให้แต่โดยดี
สักพักหญิงสาวก็พาแทงกูวิ่งราวสิ่งของที่ถูกใจอีกหลายอย่างในย่านการค้าริมทะเล ซื้อเอาๆจนมือสองข้างของคู่หมั้นหน้าเด็กเต็มไปด้วยถุง ถุงแล้วก็ถุง!
...วิ่งตาม จ่ายแทน ถือให้ บางทีเขาก็ลืมไปแล้วว่าระหว่างเราแค่คู่หมั้นกัน เหมือนสามีกลายๆแล้วเนี่ย...
“คุณฟานี่พอเถอะครับ ของเยอะไปหมดแล้วนะเนี่ย” เขาตะล่อมบอกคนที่เตรียมพุ่งเข้าร้านที่ติดป้ายลดราคา ไม่ได้หิ้วสักชิ้นเลยวิ่งตัวปลิวได้สิ
“รองเท้าส๊วยสวยอ่า~” แต่ก็เป็นแค่เสียงลมพัดเข้าหูซ้ายทะลุหูขวา สุดท้ายทำได้เพียงถอนหายใจ รู้สึกจิตตกกับอนาคตของตัวเองนิดๆ ดูแล้วตระกูลคิมคงมีแม่นางฮวังชักจูงอยู่เบื้องหลังแน่ๆ เก้าอี้อำนาจของเขาคงมีอันต้องสั่นคลอนด้วยอาถรรพ์ของคุณหนูเล็ก
“ขนมชิ้นนี้น่ากินจัง แทงกู~” คำบอกเล่าของเจ้าหล่อนหลังจากเดินวนสักพักทำเอาอีกคนหันมองอย่างอึ้งๆ ที่ภัตตาคารกินเข้าไปขนาดนั้นแล้วยังจะยัดเพิ่มได้อีกหรอเนี่ย น่ากลัวเกินไปแล้วทิฟฟานี่
“ซื้อให้กินหน่อยแทงกู~”
“ยังไม่อิ่มหรอครับ? เดี๋ยวก็จุกหรอกคุณ”
“แค่ขนมหวานสักชิ้นสองชิ้นไม่ทำให้จุกหรอกน่า”
“ครับๆ” สุดท้ายเขาก็ซื้อให้เธอตามใจอยาก เพียงแต่ว่า
...ไหนบอกชิ้นสองชิ้น นี่คุณเธอเล่นหยิบมาเป็นสิบ พระเจ้า~...
“คุณฟานี่นับเลขผิดหรือเปล่าครับ?” แทงกูแสร้งถามซื่อ แต่ก็โดนอีกคนสวนกลับมาเร็วไว “ผิดตรงไหนแทงกู นี่ไงสองชิ้น”
คนออกเงินมองขนมเค้กช็อคโกแลตบนถาดในมือของหญิงสาวที่เขานับกี่รอบก็ได้เป็นสิบ เงยหน้างุนงงใส่เธอแล้วพูด “ฉันนับได้สิบนะคุณ มันสองชิ้นตรงไหน?”
“แทงกูน่ะแหละนับผิด... ห้าส่วนนี่ชิ้นนึง อีกห้าส่วนตรงนี้ก็ชิ้นนึง เห็นไหม? รวมได้สองชิ้น” ประโยคอธิบายสั้นๆทำเอามาเฟียหน้าเหวอ เขาเข้าใจแจ่มแจ้งแล้วกับวิธีนับของหล่อน แล้วสองชิ้นของหญิงสาวคือสองชิ้นก้อนใหญ่ๆที่ทางร้านจัดหั่นแบ่งไว้นั่นเอง เธอจะเหมาร้านเขาใช่ไหม?
...เธอฉลาดเกินไปหรือเขายังเรียนหนังสือไม่จบ อาร์ต~ ตัวแม่จริงๆ...
“เอาล่ะ ต่อไปก็~...” แทงกูรีบเอ่ยขัดก่อนจะจบประโยคอันน่าสะพรึงกลัวสำหรับเขา “หยุดเลยครับคุณฟานี่”
“ทำไมอ่า~” โปรดอย่ามองอ้อนด้วยสายตาอย่างนั้นนะครับ
“คุณซื้อเยอะแล้วนะ แล้วนี่ก็สามโมงแล้วด้วย ฉันว่าเรากลับกันเถอะเดี๋ยวมันจะเย็นเกินไป” หญิงสาวเริ่มทำหน้างออย่างขัดใจแต่ก็เหมือนจะเห็นด้วยกับเหตุผลของอีกคน แทงกูโล่งใจทันทีที่คู่หมั้นยอมตกลง
...วันนี้เขาตามใจเธอทุกอย่าง แต่พรุ่งนี้เธอจะต้องตามใจเขาบ้างล่ะ...
“ขอบใจนะแทงกูที่พาฉันไปเที่ยวแล้วก็ซื้อของให้ด้วย” ทิฟฟานี่เอ่ยขอบใจหลังขึ้นรถระหว่างทางกลับบ้านพักตากอากาศแล้ว มาเฟียหน้าเด็กหันมองเพียงแวบก่อนจะเผยยิ้มเล่ห์โดยที่ร่างบางไม่ทันเห็น
“ฉันยินดีทำให้คุณน่ะ แต่ว่า...”
“แต่ว่าอะไรคะ?” หญิงสาวเอียงคอสงสัย เอ รู้สึกมีลางสังหรณ์แปลกๆ
“พรุง่นี้คุณต้องตามใจฉันทุกอย่างเป็นสิ่งตอบแทน”
“อะไรนะไอมาเฟีย!” ถ้าให้เธอตามใจทุกอย่างไม่มีขัดเธอก็เสียเปรียบล้วนๆเลยสิ
“ได้ยินไม่ผิดหรอกครับคุณฟานี่ พรุ่งนี้คุณต้อง-ตาม-ใจ-ฉัน-ทุก-อย่าง ห้ามมีข้อแม้” ทิฟฟานี่แทบกรี๊ดกับคำเน้นย้ำโคตรๆของฝ่ายตรงข้าม ดูท่าไอหมาขาวหน้าตายจะคืนชีพซะล่ะ
“ตอนเช้าก็ทำตัวดี ทำไมช่วงเย็นมาขัดใจฉันอีกแล้วล่ะ ฮึ!”
“ทำอย่างนั้นฉันก็เสียเปรียบสิคุณ”
“ถ้าฉันไม่ทำล่ะ?” หญิงสาวถาม เธอต้องถามให้รู้เรื่องไม่งั้นคงได้โดนเล่นเหมือนครั้งก่อนๆแน่ แทงกูอมยิ้มมีเลสนัย “ของวันนี้ที่ฉันซื้อให้จะโดนริบคืน... ทุกอย่าง”
“ม่ายยยยยยย!~ ไอหมาขาวหน้าโฉด ทำอย่างนี้กับฉันได้ยังไง~~”
“เราจะได้เท่าเทียมกันหน่อยไงครับ ฮ่ะๆ”
...ก่อนหมดวันนี้เธอขอยืมมือแก๊งจัดการเขาก่อนแล้วกัน ฮึ่ม!...
“ถ้าจะกลับมาเย็นย่ำขนาดนี้นะยัยฟานี่ เธอจะแวะไปดินเนอร์เลยไหมยะ” เสียงหนาที่อัดให้เล็กแหลมพุ่งปรี๊ดโจมตีทิฟฟานี่ทันทีที่เหยียบลงบนเม็ดทรายขาว เจ้าของชื่อบ่นกลับ
“จะบ่นทำไมล่ะเจ๊ ที่ช้าก็เพราะซื้อของฝากให้พวกเจ๊นั่นแหละ บ่นเนี่ยจะเอาไหม?” แก๊งสาวไฮโซหยุดทุกการกระทำบนชายหาดแล้วปรี่เข้าหาราวกับผึ้งตอมดอกไม้
“เอาค่ะเอา เจ๊ขอโทษ เจ๊ก็บ่นไปงั้นแหละ โฮ๊ะๆ” โจควอนบิดตัวหัวเราะ
“เดี๋ยวพวกเธอค่อยเข้าไปดูในบ้านแล้วกันนะ... ว่าแต่ตอนนี้กำลังทำอะไรอยู่?” หญิงสาวยื่นคอมองเลยไปด้านหลังที่มีทั้งโต๊ะเก้าอี้แล้วยังของอย่างอื่นอีกมากมาย เจสสิก้าขยิบตายกยิ้มเซอไพรส์ “ปาร์ตี้บาร์บีคิวไงจ๊ะคุณหนูฮวัง”
“หือ? ฉันไม่เห็นรู้เลยว่าจะจัด”
“พวกฉันเพิ่งลงมติกับคุณยูลระหว่างเดินทางมาเอง” สาวตายิ้มเลิกคิ้วมองสงสัย ไม่ใช่เพราะบรรดาเพื่อนอยากจัดแบบกระทันหันแต่ไอคำเรียกสนิทสนมของลูกน้องคู่หมั้นเธอต่างหาก ไม่ถึงเดือนนี่สนิทกันแล้วหรอ?
“คุณยูลหรอ?”
“ใช่... ทำไมยะยัยฟานี่?”
“เธอสนิทกับเขาเร็วจังนะ” ประโยคสั้นๆกลับทำให้เพื่อนรักผมบลอนด์แอบอมยิ้มเขิน “ก็ช่วยไม่ได้นี่น่า”
“ทำไมล่ะ? มีเรื่องอะไรที่ฉันไม่รู้หรือเปล่า?” ทิฟฟานี่กวาดสายตาไล่มองอาการเพื่อนในแก๊งที่ดันไม่ใช่แค่เจสสิก้าคนเดียวที่ดูมีเลศนัย “อย่าบอกนะว่าสนิทกับกลุ่มไอมาเฟียกันทุกคนแล้ว”
“อืม”
“บอกมาเดี๋ยวนี้เลยนะพวกเธอ” หมีไม่ยอมหรอกนะที่ไม่ได้รู้เรื่องสำคัญของสมาชิกในแก๊ง
“คือว่า...” ซันนี่เปิดก่อน
“ว่า?” ช่วยอย่าลีลาจะได้ไหม หมีลุ้นนะ โฮก~
“พวกฉัน...” เจสสิก้าเสริม แล้วจะพูดต่อคำกันทำไม จุดประสงค์เพื่อกวนประสาทหมีใช่ไหมคะ? ตอบ...
“พวกเธอ?”
“กำลัง...” คราวนี้น้องเล็กของกลุ่มก็ดันร่วมแกล้งเธอด้วยอีกคน บอกอย่างนี้ทายสิว่าจะได้รู้ตอนไหน “โอ๊ย อย่ายึกยักได้ไหมเนี่ย จะบอกไหม? ไม่บอกก็ไม่อยากรู้ล่ะ”
“เดี๋ยวสิยะ จะบอกแล้วนี่ไง” โจควอนยึดไหล่หมีที่กำลังหมุนตัวหนีให้กลับมาทางเดิม ทิฟฟานี่กอดอกแผ่อาถรรพ์อย่างหงุดหงิด ประกาศให้ผู้ร่วมชะตากรรมทั้งสี่เข้าใจตรงกันว่าหล่อนจะตบะแตกแล้ว เจ๊ใหญ่จึงรีบบอกให้จบรวดเร็วซึ่งหญิงสาวที่ได้ยินก็เบิกเนตรกันเลยทีเดียว “คือยัยพวกนี้กำลังตามจีบลูกน้องของคู่หมั้นหล่อนอยู่”
“หา!?” อาถรรพ์ที่เพิ่งเสกมาสลายหายเกลี้ยง เหลือแต่ความแปลกใจและสงสัย เพื่อนแก๊งไฮโซกินอะไรเข้าไปถึงได้ตามจีบผู้หญิงในกลุ่มมาเฟียคิมกันล่ะเนี่ย “พวกเธอชอบผู้ชายกันไม่ใช่หรอ?”
“ฉันยังไม่เคยพูดเลยนะยะ” เจสสิก้าตอบตามด้วยซันนี่ “สำหรับฉันอยู่ที่ใจหาใช่เพศ”
“คมเวอร์... แล้วน้องซอก็ด้วยหรอ?” กบน้อยเผยยิ้มเคลิ้มกับคนในความคิด “ซอหลงเขาที่การกระทำและศีลธรรมค่ะ เอ้ย คุณยุนช่างครบเครื่อง”
“เอาจริงดิ...” ทิฟฟานี่อ้าปากเหวอแล้วหันไปสบตากับเจ๊ “ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ยเจ๊?”
“ตั้งแต่เดือนที่แล้วที่พวกเขาไปช่วยเธอที่ผับนู่นน่ะ”
“แล้วพวกเขายอมให้จีบหรอ” ปากเอ่ยถามต่อขณะดูอาการหลงเข้าภวังค์ของสามนางก่อนจะหันมองชายไม่แท้ข้างตัวส่ายหัวพัลวัน “ฮึ! ตอนแรกพวกเขาหนีหายเข้ากลีบเมฆไปเป็นอาทิตย์เลยล่ะ”
“อ้าว ทำไมล่ะ? หรือพวกเขาชอบผู้ชาย”
“เปล่าหรอก... ต้องโทษยัยพวกนี้เองที่ดันรุกจีบแบบพรวดเดียว เป็นใครเขาก็กลัวกันทั้งนั้นแหละ” โจควอนถอนใจอย่างหน่ายใจพลางนึกย้อนถึงวิธีจีบของสามสาวที่แทบถวายตัวถึงเตียง ช่วงนั้นเจ๊นี่เหนื่อยสุดยอด
“เฮ้อ สมกับเป็นยัยพวกนี้”
“พวกแกมาหลบมุมกันทำไมตรงนี้?” เสียงของเจ้านายดังขึ้นข้างหลัง พวกลูกน้องที่กำลังแอบหลบอยู่ในพุ่มไม้ที่เป็นมุมบ้านพักตากอากาศสะดุ้งเฮือกหันตวับไปทางต้นเสียงก่อนจะถอนหายใจออกมาพร้อมกัน แทงกูมองปฏิกริยานั้นอย่างสงสัย
“เป็นอะไรของพวกแกน่ะ ทำอย่างกับพวกหนีความผิด”
“ก็ไม่เชิงอ่ะนะนายน้อย แต่แค่พวกเราไม่ได้หนีความผิด” ยูริส่งยิ้มแหย ส่วนอีกคนก็ไม่ได้รู้อะไรเพิ่มขึ้นแม้แต่น้อยกับคำตอบแสนกำกวม “แล้วหนีอะไร?”
“พวกเรากำลังหนีพวกคุณหนูไฮโซของแก๊งคู่หมั้นแกอยู่” ซูยองเป็นฝ่ายตอบก่อนจะทำท่าเหมือนเย็นสันหลังวาบพร้อมกันสามคน
“แล้วพวกแกจะหนีพวกคุณหนูเขาทำไม?” เขาก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี ลูกน้องมาเฟียมือดีกลับวิ่งหนีสาวไฮโซเนี่ยนะ ได้ยินถึงไหนอายถึงนั่นเลยนะ “มาเฟียกลัวคุณหนูหรอหะ?”
“แกก็เจอกับตัวแล้วไม่ใช่หรอไงไอแท ว่าที่นายหญิงคิมน่ะน่ากลัวป่ะล่ะ” ยูริสวนกลับจนเจ้านายสะอึก “แต่นี่หมีนะเว้ย”
“ก็พอกันแหละแท ถึงจะไม่ได้น่ากลัวอย่างคุณหนูฮวังแต่ว่า...” สาวผิวน้ำผึ้งเว้นช่วงหยุดกลืนน้ำลายลงคอดังเอื้อก “แต่ว่าคุณสิก้านี่น่ากลัวถึงเตียงเลยนะเว้ย ฉันแทบจะเสียตัวให้แม่คุณตั้งหลายรอบง่า”
“ห๊ะ!” พระเจ้า คาสโนว่าจะโดนคุณหนูขืนใจหรอ?
“ชอบไม่ใช่หรือไงคาสโนว่าอย่างแกน่ะ หญิงยั่วถึงเตียง” ซูยองหันแขวะไอจอมเจ้าชู้ที่กำลังจะสิ้นท่าไว้ลายให้สาวเจ้าของแบรนด์คนดังนามเจสสิก้า คนสิ้นท่าเถียงขาดใจ “แต่ไม่ใช่แบบนี้เฟ้ย คาสโนว่าอย่างฉันสิที่จะพาหญิงขึ้นเตียง ไม่ใช่โดนฉุดไปขืนใจ อ้าก~”
“แกยังดีนะไอยูลที่คุณสิก้ายั่วเพื่อเปิดซิง แกดูยัยตัวเล็กของฉันนี่สิ... ไม่มีมายงมายั่วก่อนเล้ย ตามติดเป็นเงาตามตัวหยั่งกะพวกสตอล์กเกอร์ อึ๊ย แล้วจู่ๆก็ดักฉุดไปเดทเฉยเลย ช่างน่ากลัวยิ่งนักคุณซันนี่~” แทงกูมองคนตัวสูงที่กำลังเล่าพร้อมท่าทางประกอบได้ถึงอารมณ์มาก ท่าทางคงประสบปัญหาใหญ่นะ แล้วจึงหันไปมองน้องเล็กที่ยืนหน้าแหยพอกัน
“แล้วของแกล่ะยุน?”
“โหย ของไอเด็กเหม่งน่ะสบายมากขอบอก ไม่ได้เจอความฮาร์ดคอแบบพวกฉัน” ซูยองพูดแทรกโดยมียูริพยักหน้าหงึกหงักเห็นด้วย แต่เจ้าทุกข์กลับปฏิเสธคำพูดของบรรดาพี่
“ใครบอกเล่า ของยุนนี่ที่สุดเลยแหละ”
“แกโดนอะไรว่ะยุน?” แทงกูถาม
“ก็น้องซอมาจีบยุนก่อนอ่ะ เรื่องนี้ยอมได้ที่ไหนยุนต้องเป็นฝ่ายจีบสิ” เหล่าพี่สาวพร้อมใจกันทำหน้าเหวอ แล้วไอเด็กนี่ร้ายแรงตรงไหนฟ่ะ “ของแกโดนแค่นี้เองไอเหม่ง”
“แค่นี้ที่ไหนพี่แท เรื่องนี้มันร้ายแรงมากเลยนะคะ มันขัดต่อวิถีและศีลธรรมของยุน!” โถ ไอเหม่งบ้าศีลธรรม
“เฮ้อ ฉันเข้าใจล่ะว่าทำไมคุณซอฮยอนถึงชอบแก” ก็สาวเจ้าชอบและปลาบปลื้มผู้คนที่ยึดมั่นต่อศีลธรรมของตนเองที่สุดนี่น่า
“แล้วไงล่ะ พวกแกก็ดูชอบพวกเธอไม่ใช่หรอ? ไม่งั้นคงไม่ปล่อยให้ตามติดจนถึงตอนนี้หรอก”
“ก็ใช่อยู่...”
“พวกแกจะตอบโต้คืนไหมล่ะ” ว่าที่ผู้นำถามความเห็น เหล่าลูกน้องรับคำอย่างหนักแน่นด้วยความมุ่งมั่น “แน่นอนนายน้อย พวกเราจะแสดงให้เห็นถึงความเท่ของมาเฟียตระกูลคิม”
“ถามจริง... กล้าหรอว่ะ?” แทงกูลองถามอีกรอบเพื่อความมั่นใจ
“บรื้อ!~ ไม่อ่ะนายน้อย” แป้ว! ภาพส่ายหน้าปฏิเสธดุกดิกคูณสามตรงหน้าทำเอาเจ้านายแทบล้มทั้งยืน อยากจะถีบพวกมันดิ่งลงหน้าผาจริงๆ พับผ่าสิ
“เฮ้อ! ไม่สมกับเป็นพวกแกเลยนะ ล่มสลายแน่ตระกูลฉัน...”
...กลุ่มมาเฟียคิมจะสิ้นฤทธิ์ก็ครานี้แหละ ให้ตายเถอะ มีที่ไหนมาเฟียโดนหญิงรุกแล้วไปไม่เป็น...
“นายน้อย! นายน้อยอยู่ที่ไหนค่า!” เสี่ยงตะโกนร้องหาเจ้านายดังลั่นของแม่บ้านคิมเรียกความสนใจกลุ่มเพื่อนซี้ที่หลบมุมอยู่ในแถบพุ่มไม้ ผู้ที่ถูกเรียกเดินนำฝ่าดงสีเขียวออกไป
“มีอะไรงั้นรึฮโย?”
“นายน้อยอยู่นี่เอง... เกิดเรื่องใหญ่แล้วค่ะ!” ฮโยยอนพุ่งราวลูกธนูเข้าหา
“เกิดอะไรขึ้น?” แทงกูยังคงสงบนิ่ง
“เมื่อกี้คุณเจสสิก้ามาบอกฉันว่าคุณหนูหายไปค่ะ!”
“ว่าไงนะ!?”
2 BE CON.
___________________________________________________________
ขออภัยที่หายไปนานเนื่องด้วยสามสี่วันที่ผ่านไรท์ตื้อคับ
แบบเครื่องแฮงค์อ่ะกว่าจะลากสังขารมาแต่งจนจบตอนนี่
หลายวันอยู่ เฮ้อ
ความคิดเห็น