คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ยกที่เก้า... แผน(ออกศึก)ของแทยอน
ยกที่เก้า แผน(ออกศึก)ของแทยอน
“รู้สึกดีขึ้นบ้างหรือยังคะ?”
พยาบาลสาวเอ่ยถามกับผู้ป่วยบนเตียงหลังจากเพิ่งตรวจร่างกายตอนเช้าเสร็จ
หญิงสาวในชุดคนไข้พยักหน้ารับ เมื่อได้รับคำตอบนางพยาบาลจึงออกไปตรวจห้องถัดไป
ปล่อยให้ร่างบางอีกคนที่ยืนมองเงียบๆมานั่งข้างเตียงเพื่อดูแล
“ไม่เป็นไรแล้วแน่นะคะพี่แท”
ทิฟฟานี่ถามย้ำอย่างเป็นห่วง ให้คนบาดเจ็บยิ้มปลอบเพื่อคลายกังวล “พี่ไม่เป็นอะไรแล้วจริงๆ”
“แต่พี่ถูกยิงตั้งสองนัดนะ แถมยังใกล้หัวใจด้วย”
คุณหนูขมวดคิ้วมุ่น
“สำหรับพี่ได้พักมาสามวันก็สบายดีแล้ว...
ลุกเดินได้แล้วด้วย” มือนุ่มยกลูบศรีษะมนอย่างอ่อนโยน
ก่อนเรียกให้อีกฝ่ายลุกมานั่งบนเตียงข้างกาย
แม้เจ้าหล่อนจะปฏิเสธอยู่หลายครั้งเพราะกลัวจะไปกระทบบาดแผล
แต่สุดท้ายเธอก็ทนลูกอ้อนของอดีตผู้ชายหน้าตายไม่ได้
“ให้ฟานี่มานั่งเบียดแบบนี้พี่จะไม่สบายตัวเอานะคะ
อีกอย่างเดี๋ยวกระเทือนโดนแผลด้วย” ทิฟฟานี่บ่นอุบเพราะโดนคนป่วยที่ดูไม่ค่อยจะป่วยโอบกอดแล้วนำคางเกยบนไหล่เนียน
แต่ถึงจะบ่นเป็นหมีอดน้ำผึ้งก็ต้องยอมรับว่าเธอโหยหาไออุ่นของเขาเช่นกัน
จึงได้เลยตามเลยทิ้งกายแนบลำตัวอีกคนและไม่ลืมที่จะผ่อนแรงเพื่อไม่ให้กระแทกบาดแผล
“อุ่นมั้ยคะ?” แทยอนกระซิบถาม
“ค่ะ”
“ฟานี่คะ ไม่สิ มิยอง...”
“คะ?”
“ขอโทษสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำให้เราต้องเจ็บปวดเพราะพี่
ขอโทษที่ปล่อยให้เราต้องอยู่คนเดียว ขอโทษที่ปิดบังตัวตนมาตลอด...” ปากเอื้อนเอ่ยทุกสิ่งในใจพลางกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นเพื่อสื่อความจริงใจ
แม้อาจจะรู้สึกตึงตรงบาดแผลใต้ผ้าขาวก็ตาม
ร่างบางนิ่งเงียบเพื่อเปิดโอกาสให้ใครได้อธิบายและซึมซับความรู้สึกให้มากที่สุด
“แล้วก็ขอบคุณนะคะที่เข้าใจพี่
ขอบคุณที่ให้โอกาสพี่ ขอบคุณที่ยังรักกัน... ขอบคุณจริงๆ”
แทยอนหลับตาลงเพื่อกลั้นหยาดน้ำที่เริ่มคลอ
“คิม แทยอน คนนี้รัก ฮวัง มิยอง นะคะ”
“...”
“...พี่กลับมาแล้วนะ จะไม่ไปไหนอีกแล้ว สัญญา...”
สุดท้ายก็ไม่อาจฝืนทนได้อีกต่อไป
น้ำใสไหลรินตามแก้มขาวเมื่อเปิดเปลือกตามองหญิงสาวในอ้อมกอดที่กำลังสบตากัน
ซึ่งเธอเริ่มสะอื้นไห้นำเขาไปเสียแล้ว
“จริงนะ... ฮึก สัญญาแล้วนะ”
“ค่ะ พี่สัญญา” สิ้นคำแขนเรียวก็โอบรัดแน่น
ซุกหน้ามุดอยู่ตรงอกก่อนเอ่ยเสียงอู้อี้
“ยินดีต้อนรับกลับค่ะ พี่แท”
หลังจากปลอบกันเสร็จแล้วเรียบร้อยในยามเช้า
ตอนบ่ายจึงรวมพลเหล่าเพื่อนซี้ของทั้งคู่เพื่อปรึกษาหารือเกี่ยวกับเรื่องที่ยังเป็นปัญหาคาใจ
แทยอนที่ฟื้นคืนสติกลับมาเมื่อคืนจึงได้รู้ว่าคนที่เป็นทั้งเพื่อนและลูกน้องยังไม่ได้กระจายข่าวการฟื้นของเขาให้คนอื่นรู้
ฉะนั้นสิบคนในห้องตอนนี้จึงเป็นเพียงกลุ่มเดียวที่รู้ยกเว้นพวกบุคลากรของโรงพยาบาลที่พวกเขาขอร้องให้อย่าเพิ่งบอกใคร
จึงเป็นการดีที่แทยอนจะทำตามแผนที่เขาครุ่นคิดมาเกือบค่อนคืนตั้งแต่ลืมตาขึ้นมาในห้องขาวยามวิกาล
สิ่งที่เป็นปัญหาตอนนี้มีอยู่สองอย่างคือการหมั้นของลูกชายสมมตินามแทงกูกับคุณหนูคนสุดท้องทิฟฟานี่ที่ทั่วประเทศต่างรับรู้เป็นพยานไปแล้ว
และในเมื่อตัวจริงกลับมามีตัวตนอีกครั้ง ความรักของทั้งสองจะลงเอยยังไง
เพราะฉะนั้นแทยอนจึงอาศัยผลพวงจากเหตุการณ์ในครั้งนี้ให้เป็นประโยชน์โดยการให้คิม
แทงกู ลาลับไปตามที่ทุกคนรู้เพื่อถอนหมั้น แล้วเมื่อเวลาได้ผ่านไปสักสองสามปี
พวกเขาจึงจะค่อยประกาศความรักหรือบางทีอาจเป็นข่าวงานมงคลให้โลกเป็นพยานอีกครั้ง
ส่วนดราม่าหลังจากประกาศคงตามมาอีกบานแน่นอน
แต่ถึงอย่างนั้นพวกเธอที่เป็นมาเฟียกับสาวไฮโซก็ไม่คิดจะสนใจเสียงนกเสียงกาที่เห็นความรักของพวกเธอเป็นเรื่องแตกต่างหรอก
“เอาตามนั้นแล้วกันนายน้อย
แต่ทำไมต้องทำป้ายหลุมศพที่สุสานด้วยล่ะคะ” ยูริถามหลังจากประชุมหารือจนเห็นด้วยครบทุกคน
แต่การเหลือหลุมกับป้ายชื่อเอาไว้ล่ะ? เพื่ออะไร?
“ถ้ามาทำป้ายหลุมด้วยก็ไม่สมจริงน่ะสิ
อีกอย่างมันเป็นความต้องการจากใจของฉันเองด้วย” เจ้าของปัญหาอธิบาย
แต่กระนั้นก็ไม่ช่วยให้คนอื่นกระจ่างสักเท่าไหร่
“ทำไมล่ะคะ?” ร่างบางตายิ้มที่ยังนั่งกอดคนไข้ไม่ห่างหันถามแทนทุกคน
“เพราะว่าเขาเป็นอีกตัวตนหนึ่งของพี่
เป็นเสมือนเครื่องเตือนใจในทุกการกระทำในอดีตของตัวเอง
ดังนั้นสิ่งนี้จะคอยฉุดดึงจิตใจเมื่อตอนสับสนและกำลังเดินไปในทางที่ผิด
ก็ประมาณของที่ระลึกล่ะมั้งคะ ฮ่ะๆ”
จบการย้อนความ...
อาทิตย์ถัดมาแทยอนเริ่มทำตามแผนที่วางไว้คือพาหญิงสาวไปเคารพหลุมศพ
บวกกับหญิงสาวได้ประกาศกับสื่อด้วยตัวเองว่าคู่หมั้นได้เสียชีวิตแล้ว ทุกอย่างยิ่งเข้าล็อคตามแผนเมื่อพวกเขาถูกปาปารัซซี่ถ่ายภาพได้อย่างชัดเจนตอนกำลังไหว้และวางดอกไม้ลงตรงหน้าป้ายหินอ่อนกับคำถามพาดหัวข่าวในวันรุ่งขึ้นว่า
‘ว่าที่เจ้าสาว-พี่เขยเคารพหลุมศพคู่หมั้น/น้องชาย...’
‘สวีทหวานปนความเศร้า?
ความสัมพันธ์เกินญาติ!?...’
และอีกมากมายหลายหัวข้อที่ทั้งเขียนดี
แต่จะไปในทางใส่สีตีไข่โจมตีพวกเธออย่างหนักมากกว่าเพราะความรักที่ไม่เหมือนคู่ปกติ
ทั้งยังเป็นความสัมพันธ์ต้องห้ามของทั้งคู่
เนื่องด้วยอีกคนคือพี่สาวของคู่หมั้นที่เพิ่งเสียชีวิตไป มันดูไม่เหมาะสมและไม่ให้เกียรติคนตายเลยสักนิด
กระนั้นพวกเธอก็ไม่สนใจเพราะทุกอย่างมันไม่ใช่ความจริง
เพียงปล่อยเวลาให้จัดการทุกกระแสไป อีกไม่นานข่าวมันก็จะเลือนหายเข้ากลีบเมฆไปเอง
อ่า ความจริงเมื่อวานทั้งสองคนเข้าไปพบครอบครัวตระกูลคิมเพื่อบอกความจริงและอธิบายทุกอย่าง
เขายังจำได้ถึงหน้าตาตื่นตกใจสุดๆของทุกคนตอนแทยอนไปโผล่กลางบ้าน
จากนั้นความวุ่นวายของเกิดขึ้น
สองหญิงสาวคุณแม่กับน้องสาวพุ่งกระโจนเข้ามากอดสำรวจทั้งน้ำตาด้วยความดีใจ ส่วนพ่อกับพี่ชายแอบน้ำตาซึมส่งยิ้มอยู่ข้างๆ
แทยอนต้องใช้เวลาอีกเกือบสองชั่วโมงเพื่อปลอบสองสาวต่างวัยให้หยุดร้องไห้และเสียอีกชั่วโมงเพื่อง้อทั้งคู่ให้หายเคืองเขาที่ไม่ยอมบอกความจริง
หลอกทีพวกเธอเสียน้ำตาไปเป็นโอ่ง
ทุกอย่างกำลังเข้าสู่ความสงบหลงเหลือเพียงคำครหาและข่าวลือของสองตระกูลดังในเดือนถัดมา
แต่กระนั้นมันยังไม่สามารถสะกิดพวกเขาได้เลยสักนิด ขอแค่ไม่แคร์สักอย่าง
ใครจะทำอะไรได้ และวันนี้คือวันทั้งสองฝ่ายหันหน้ามาคุยกันทุกคน
เสมือนวันรสมญาติกลายๆ
“เฮ้อ ข่าวเริ่มเงียบหายแล้วสินะ”
ผู้นำมาเฟียรุ่นปัจจุบันถอนหายใจเฮือกใหญ่ หญิงวัยกลางคนที่ยังสวยไม่สร่างเอ่ยถามต่อ
“แล้วตกลงเรื่องพิธีงานหมั้นของเราสองคนจะเอายังไงฮึ?”
หญิงแม่มิยอนมองหน้าทายาท
“ฟานี่ว่าอย่าเพิ่งทำอะไรตอนนี้เลยดีกว่าค่ะ...
พี่แทว่ายังไงคะ?” ดวงตาใสหันสบตาเจ้าของอ้อมกอดข้างกาย
แทยอนอมยิ้มให้ความน่ารักแล้วฉกหอมแก้มไปทีนึงก่อนจะตอบผู้ใหญ่ ปล่อยให้ร่างบางในอ้อมแขนจัดการกับความร้อนบนใบหน้าของตนไป
“อืม ตัวแทเองก็รอไม่ไหวหรอก
แต่ถ้าเรื่องมันออกสู่สาธารณะคงไม่เป็นผลดี เพราะฉะนั้นจัดเงียบๆแค่ถายในครอบครัวไม่ต้องออกสื่อดีที่สุดค่ะ”
กลายเป็นว่าวิธีของแทยอนกลับได้รับความเห็นชอบจากทุกคน จากนั้นก็ต่างคนต่างคุยเล่นหรือหารือกันไป
จนกระทั่งถูกขัดจากลูกสาวคนดนโตฝ่ายมาเฟีย
“แต่ว่านะคะทุกคน...”
“...?”
“งานหมั้นของแทน่าจะมีอีกคู่มาร่วมด้วยนะคะ”
เครื่องหมายคำถามผุดขึ้นเต็มห้องรับแขกบ้านมาเฟียคิม
“ใครหรอคะ?”
ทิฟฟานี่ที่กำลังเล่นกับหนูน้อยฮายอนบนตักเอ่ยถามคนรัก
ทางด้านคนเปิดประเด็นก็สื่อความหมายด้วยสายตากับพี่ชายมาเฟียพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่ทำเอาจีอุงกลืนน้ำลายดังเอื้อก
ดูท่างานจะเข้าเสียแล้ว
“พี่จีอุงไงคะ” นั่นไง ชัดเลย
“หะ!” ทุกสิ่งรอบกายเงียบกริบราวกับถูกกดสต๊อป
สีหน้าแต่ล่ะคนบ่งบอกถึงความตกใจได้เป็นอย่างดี ขณะที่คนอื่นหยุดชะงัก เจ้าของหัวข้อสองคนกลับพร้อมใจกันย่องเบาหวังหลบหนีออกจากห้อง
แต่อะไรจะหนีพ้นว่าที่ผู้นำอย่างแทยอนได้ล่ะ
“จะไปไหนหรือคะพี่จีอุง พี่มิเชล หึๆ”
“!!” พรึบ!
แต่ล่ะคนหมุนคอมองสองร่างหน้าประตูอย่างไม่กลัวเคล็ด
ส่งผลให้พวกเขาต้องสะดุ้งยืนตรงเหมือนเด็กูกจับได้เวลาทำผิด
สิ่งเดียวที่ทำได้คือยิ้มสู้เท่านั้น แต่มันช่างเป็นยิ้มที่ซีดเซียวมากๆ
“มาตรงนี้เลยไอลูกชาย ที่น้องพูดหมายความว่ายังไง
หือ?”
“คุณลูกมิเชลด้วยค่ะ”
จำเลยทั้งสองเดินคอตกไปนั่งคุกเข่าต่อหน้าผู้ที่กุมอำนาจของบ้านเอาไว้
มิเชลที่รู้อยู่แล้วว่าถ้าหม่อมแม่ยิ้มหน้าตายเมื่อไหร่นั่นแหละเวลาชี้เป็นตายของเธอ
แต่ทว่าด้านจีอุงที่เพิ่งเคยยินคนเป็นพ่อทำตัวสมฐานะตนก็คราวนี้ เล่นเอาฝ่ายมาเฟียไม่กล้าหือเลยเชียว(ยกเว้นแทยอนเจ้าเก่า)
น่ากลัวจริงๆ ฝากไว้ก่อนเถอะยัยตัวแสบ ฮึ่ม
“อธิบายมาจีอุง” น้ำเสียงช่างเรียบเย็น โฮ
ทำไมท่านพ่อต้องมาเป็นมาเฟียเอาตอนนี้ด้วยเนี่ย
“เอ่อ คือว่าผม... แหะๆ พ่อไม่ต้องสนใจผมก็ได้...”
“จะตอบไม่ตอบ!” คุณพ่อบทโหดสถิตร่างแล้วสินะ
สะดุ้งกันเป็นแทบเลยเทียว
“ตอบครับ!”
ชายหนุ่มรีบเชิดหน้าขานรับแข็งขันทันทีทันใด “ดี งั้นก็ตอบมาเร็วๆ”
“คิว่าผมกับมิเชล...”
มิเชลหันมาแตะบ่าชายหนุ่มราวกับให้กำลังใจเมื่อเขาแอบชะงักไป จึงเหมือนเป็นแรงผลักดันให้เขาตัดสินใจพูดออกสักที
“ผมกับมิเชลกำลังคบกันอยู่ครับ เราสองคนรักกัน!”
“ก็แค่นี้... หะ อะไรนะ!!!”
...เอื้อ เป็นลมดีกว่า...
...อะไรกันวะเด็กสองบ้านนี้...
ณ ห้องส่วนตัวของแทยอน
เจ้าของห้องก้าวเดินมาทิ้งร่างลงบนเตียงที่กำลังรองรับคุณหนูไฮโซที่นั่งเหม่อลอยไม่เลิกตั้งแต่เหตุการณ์ในห้องนั่งเล่น
เวลาล่วงเลยสู่ยามเย็นแต่ทว่าสองจำเลยรักยังคงนั่งสงบเสงี่ยมต่อหน้าผู้พิพากษาแทกูและมิยอน
คงอีกนานกว่าจะสอบสวนเสร็จ ทุกคนจึงแยกย้ายกันไป
แล้วหญิงสาวตรงนี้ล่ะจะแฮงก์อีกนานมั้ย?
...ขนาดเหม่อยังน่ารักเลยนะ ตอนวีนก็น่ารัก
ตอนงอนแก้มป่องยิ่งน่ารัก เอ่อ แต่ยกเว้นตอนกลายร่างเป็นหมีจะตะปบเขานะ บรึ้ย
น่ากลัว(ปนน่ารัก)...
“ฟานี่คะ ได้ยินพี่มั้ย? ฮัลโหล มิยองน้อย...
เฮ้อ ท่าจะอาการหนัก” ทั้งสะกิดทั้งเรียกชื่อต้องห้ามสาวน้อย(หรอ?)
ก็ยังนิ่งไร้การเคลื่อนไหว สงสัยต้องใช้ท่าไม้ตาย
...จูบ...
“หวานจริงๆเลยนะมิยองเนี่ย”
เมื่อใช้วิธีปลุกแอบเติมความหวานก็ยิ้มกริ่มสมใจ ส่วนร่างบางที่โดนขโมยจูบก็หลุดจากอาการเหม่อลอยมาค้อนหน้าแดงใส่
“ฉวยโอกาสอีกแล้วนะพี่แท”
“พี่เปล่านะฟานี่ พี่แค่ปลุกเราเฉยๆ” ฉีกยิ้มหวานพร้อมวานตาหวานช่ำอีกดอก
เพิ่มความร้อนบนหน้าให้หญิงสาวขึ้นอีก
“อย่ามองฟานี่แบบนั้นนะพี่แท ฟานี่จะละลายแล้ว
เอ้ย ใครเขาปลุกแบบนั้นกันล่ะ -///-“ ทิฟฟานี่โวยใส่กลบความเขิน
“ก็พี่คนนี้ไงคะ”
“คนบ้า...”
คนบ้ากระโจนกอดร่างบางล้มตัวแนบที่นอนนุ่มเพราะทนหมั่นเขี้ยวไม่ไหว “ถึงพี่จะบ้าก็บ้าเพราะรักเราน่ะแหละ”
“อ้าย! พอเลยค่ะ จะขยันหยอดไปไหน”
สาวเจ้ารีบเปิดประเด็นเปลี่ยนเรื่อง “ไม่เอาแล้ว... ฟานี่ถามอะไรหน่อยสิคะ”
“หือ? เรื่องพี่จีอุงกับพี่มิเชลหรือเปล่าคะ?”
“ค่ะ”
“ถามมาสิคะ” แทยอนบอกทั้งยังนอนกอดอีกคนไม่ปล่อย
ซึ่งหญิงสาวก็ไม่ได้ขัดขืนแต่อย่างใด
“ก่อนอื่นเลย
สรุปว่าทั้งคู่เพิ่งคบกันอย่างเป็นทางการเมื่อสองอาทิตย์ก่อน...
แล้วพวกเขามารักกันได้ยังไงล่ะคะ ทั้งที่ต่างคนต่างปฏิเสธและหนีงานหมั้นตอนแรก”
คนสวยงงจริงๆ ถ้ารักกันจะหนีงานหมั้นเมื่อตอนสี่เดือนก่อนทำไมล่ะ เดือดร้อนกันทุกฝ่ายเลย
อ่ะ แต่ว่าถ้าพวกพี่ไม่หนีเธอก็ไม่ได้คบกับพี่แทยอนที่รักอย่างวันนี้สิ
“ก็คนไม่ได้รักกันจะให้มาผูกสัมพันธ์กันำไมล่ะเนอะ”
“เอ๊ะ แต่พวกเขารักกันนี่ ง่า ยังไงกันล่ะเนี่ย”
หญิงสาวขมวดคิ้วมุ่น ย่นจมูกอย่างคิดไม่ตก แต่คนที่รู้ทุกอย่างกลับกอดหอมอยู่นั่น(ทนความน่ารักไม่ไหว)
แล้วเธอจะได้รู้มั้ยเนี่ยวันนี้
“อย่าทำหน้าน่ารักอย่างนั้นสิ
เดี๋ยวพี่จะไม่ทนแล้วนะ”
“งื้อ อะไรกันเล่า รีบบอกสักทีสิพี่แท
พี่รู้ทุกอย่างใช่มั้ยคะ” ยังมิวายพองลอมใส่แก้มให้มาเฟียได้หอมแก้มไปที
“ครับๆ คุณหนู... ฟังพี่นะ
สองคนนั้นน่ะตอนแรกยังไม่ได้รักกัน แต่พวกเขาบังเอิญเจอกันในที่ๆแอบไปกบดาน(?)หลังหลบหนีงานหมั้น
พี่ไม่รู้หรอกว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างระหว่างที่เขาอยู่ที่นั่น แต่พวกเขาก็ชอบกันตามความคาดหมาย
แถมยังรักกันอีก อันนี้พี่ก็ไม่คิดเหมือนกัน” ถึงเขาจะมีสายลับทุกที่เพียงพอให้เขารับรู้ทุกเรื่องราวของทั้งสองได้ไม่ยาก
แต่เขาก็ไม่ใช่คนที่จะยุ่งเรื่องคนอื่นจนเกินไป
“อย่างนี้นี่เอง... แค่สี่เดือนก็รักกันแล้ว
ไม่น่าหนีงานหมั้นเลยนะคะ”
“นี่เด็กน้อย
ความรักไม่เกี่ยวกับเวลาและสถานะหรอกนะคะ... เหมือนกับเราไง ผ่านมาสิบปีความรักเราก็ยังอยู่
ไม่ว่าจะในฐานะอะไรเรายังคงสื่อใจถึงเสมอ”
“-///- งื้อ” ทิฟฟานี่มุดตัวซุกอกของอีกคน
ก่อนจะฉุกใจอะไรได้สักอย่าง “เดี๋ยวนะคะพี่แท...”
“จ๋า”
“พี่พูดเหมือนรู้เลยนะคะว่าพวกเขาจะไปเจอกัน...”
หมีน้อยช้อนตามองใสแป๋ว คนถูกถามยกยิ้มมุมปากดูมากเล่ห์ “ทำไมพี่จะไม่รู้ล่ะคะ...”
“...ก็พี่เป็นคนส่งพี่จีอุงไปหาพี่มิเชลที่นั่นเองนี่น่า
หึๆ”
“!!”
...สรุปคนรักเธอเล่นบงการทุกอย่างตั้งแต่แรกไปแล้วนี่เอง
โอ แก้ปัญหาทายาทฝ่ายหนีงานหมั้นแถมฝ่ายน้องยังได้คู่กัน
ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวเลยสิ....
“แฟนใครเนี่ยเจ้าเล่ห์ที่สุด”
“คิม แทยอน ก็แฟนผู้แสนดีของ ฮวัง มิยอง ไงคะ”
_________________________________________________________
ตอนหน้าจบแล้วววววววววววววว 55555
จะจบสักที เฮ้อ ที่มันจบเร็วเพราะเรื่องนี้มันเป็น Short Fic นะเออ
แล้วถ้าจบสมบูรณ์ค่อยมาเรื่องใหม่ (จะช้ามั้ยเนี่ย555)
ความคิดเห็น