คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ตามถึงร้าน
และพอรีนลับไป มะปรา็นั่ิถึเรื่ออรีน่อนะเผลอยิ้มและส่ายหัวเบาๆ เพราะในมุมอมะปรามอว่ารีน่าาทุนที่นเยพบเอมาริๆ เพราะรีนื้ออยารู้ันแบบไม่ลัวอะไรเลย นาสแน็เือนเรื่อะโนระทืบรีน็ยัไม่ลัว แถมยัท้าให้มะปราระทืบอี แ่เหนือสิ่อื่นใ บนวามื้อที่วนประสาทอรีนนั้น มะปราลับรู้สึว่า แววาที่รีนมอนมันไม่ไ้เหมือนทุนที่เ้าหานเลย
“ รีนเหมือนไม่ไ้เ้ามาเพียหวัแ่อยาไ้เิน หรืออยาไ้ัวเหมือนนอื่นๆเลย้วย้ำ แ่อนนี้มะปราแ่ไม่รู้ว่ารีนิอะไรอยู่ันแน่ รีนถึอยารู้ันนานี้ ทั้ๆที่น็ไม่ใ่ผู้หิที่ีพร้อมอะไรเลย”
…………………………….……………..//…………………………………………..
ทา้านรีนที่ั้แ่ไ้พูุยับมะปรา็ูเหมือนรีนะสบายใแปลๆ และบนวามสบายนั้นมัน็ทำให้รีนอยารู้ัมะปรามาึ้นว่าเิมอี
นระทั่่วเย็นๆอวัน่อมา รีน็ไลน์ไปหาสแน็
" รีน : มึ
พี่มะปราไปร้านป่ะ
สแน็ : ไม่มานะ
แล้วมึ็ยันถามหาเาัเลยนะ
รีน : ็อยารู้ว่าเาไปไหม ูะไ้รีบไปื่มเป็นเพื่อน
สแน็ : แล้วมึถามเายัว่าเาอยาให้มึมาื่มเป็นเพื่อนไหม?
รีน : ไม่ถามหรอ ูมันพวอบยัเยีย 55555
สแน็ : ระวัสัวันเาะยัเยียีนให้มึ
รีน : เาไม่ทำหรอ ถ้าเาะทำ เาทำั้แ่เมื่อวานละ
สแน็ : เหอะ
รีน : ยัไถ้าเห็นเาไปบอู้วยนะ
สแน็ : อื้อออออออออ "
และพอรีนรู้ว่าวันนี้มะปราไม่ไปบาร์อสแน็ รีน็สสัยทันทีว่า มะปราะไปไหนหรือเปล่า รีน็เลยเอานามบัรมาูเบอร์่อนะโทรออหามะปราทันที
ส่วนมะปราในอนนี้ือนั่ใสุ่นอนบาๆื่มไวน์อยู่ที่ห้อ และพอเห็นเบอร์แปลโทรมามะปรา็สสัยไม่น้อยว่าเบอร์ใร
แ่สุท้ายมะปรา็รับทันทีเพราะเรว่าะเป็นเบอร์ลู้า
มะปรา : สวัสี่ะ
รีน : สวัสี่ะุั์วรา (ยิ้ม) พูเพราะัเลย อยาให้พี่พูเพราะๆแบบนี้้วยลอั
พอมะปราไ้ยินเสียที่วนประสาทแบบนี้็รู้เลยว่าเป็นรีน
มะปรา : เอาเบอร์มาาไหน?
รีน : นามบัรไ พี่บอเอไม่ใ่หรอว่า เบอร์ที่นามบัร็มี
มะปรา : ใ่ มี แ่ไม่ใ่ะให้โทรสุ่มสี่สุ่มห้านะ รู้ัำว่ามารยาทปะ เป็นถึทายาทโรแรมัพี่ว่า เาน่าะสอนอยู่นะ หรือว่าเราไม่เยำ
รีน : อุ้ปปปปส์ แรมา นี่พี่ ุยันีๆหน่อยไม่ไ้รึไเล่า
มะปรา : แล้วทำไม้อุยี และนอเหนือาำว่าุยีือ เราไม่มีอะไร้อุยัน้วย้ำ
รีน : มีสิ
มะปรา : อะไร
รีน : วันนี้ไปเที่ยวไหนไหม?
มะปรา : ไม่อะ เบื่อๆ ไม่อยาออไปไหน
รีน : หรอ ถ้าวันไหนอยาไปแล้วไม่มีเพื่อนไป้วย พี่ยัมีรีนนิ (ยิ้ม)
มะปรา : อโทษนะ ไม่ไ้อยามี และที่ไม่ออไปไหน เพราะไรรู้ไหม? เพราะพี่ไม่อยาเอเราไ มันน่ารำาอะ แ่นี้นะ
รีน : เี๋ยวๆๆๆๆ
มะปรา : อะไรอี๊
รีน : อไลน์หน่อย
มะปรา : ไม่
รีน : อหน่อย นะๆๆพี่นะ สัาะไม่ไลน์วน
มะปรา็ถอนหายใยาวๆ ให้วามื้ออรีน
มะปรา : อยู่้าหลันามบัร มันมีลายน้ำที่เป็นไอีไลน์อยู่ หมุนหาเอา แ่นี้นะ
แล้วมะปรา็วาสายไปเลย
ส่วนรีน็รีบไปเอานามบัรอมะปรามาพลิู นเห็นไอีไลน์ถู่อนเป็นแบบลายน้ำเล็ๆ บาๆอยู่้าหลันามบัรริๆ
รีน : หึ ลึลับแม้ระทั่ไอีไลน์
รีนพูไปพร้อมแอไลน์ไป แถมยัโทรวิีโออลทันที แ่โทรไปสายแรมะปรา็ไม่รับ รีนึโทรถี่ๆ นมะปรารับ และรีน็เห็นมะปรานั่เอามือ้ำหัวอยู่บนโฟาในุนอนที่บาๆอันแสนเ็ี่ แ่สีหน้าอมะปราือเอือมระอาใส่รีนมา
รีน : (ยิ้ม) ไมทำหน้าั้น แ่ลอโทรเยๆว่าใ่ไลน์พี่ริไหม?
แ่ในวามเป็นริรีนแ่อยาเ็ว่า มะปราอยู่ห้อริเปล่าๆ ไม่ไ้ออไปเที่ยวไหนริๆใ่ไหม?
มะปรา : อือ ใ่แล้วนะ พอใยั
รีน็ยิ้มว้าใส่มะปราแทนารอบนมะปรา้อถอนหายใเบาๆ
มะปรา : แ่นี้นะ
รีน : เี๋ยวววว
มะปรา : อะไร
รีน : ื่มนเียวหรอ?
รีนเอ่ยถามเพราะบา่วมะปราแพลนล้อออนทำให้รีนเห็นวไวน์
มะปรา : อื้อ
รีน : เหาไหม? วนรีนไ้นะ (ยิ้ม) อย่าลืมสิ พี่ยัมีรีน
มะปรา : บอแล้วไไม่ไ้อยามี เลิวุ่นวายสัทีเถอะ แ่นี้นะ
แล้วมะปรา็ัสายไปเลย
รีน : เอ้า (ยิ้ม) นบ้าไรูอารม์ร้อนลอเวลาเลย
รีน็เอ่ยพูนเียวพร้อมมอูไลน์อมะปราไป
…………………………………………..//…………………………………………
ส่วนมะปราหลัาวาสายารีนแล้ว็นั่มอโทรศัพท์อยู่พัให่พร้อมิามไปว่า
“ เิมายัไม่เยเห็นใรน่ารำานานี้เลยแม่”
……………….…………………………..//……………….……………………………
และหลัาที่รีนไ้ไลน์มะปรา รีน็ะอบเ้าไปูโปรไฟล์ไลน์อมะปราบ่อยๆ แ่รีน็ไม่ล้าะไลน์หา หรือโทรวนไปไหนเพราะลัวมะปราะรำา แ่สิ่ที่รีนทำไ้ในอนนี้ือ ไลน์ถามเพื่อนทุวันว่ามะปราไปเที่ยวหรือเปล่า
“ สแน็ : มึ
มึไลน์ถามูทุวัน มาเป็นอาทิย์แล้วนะเรื่อพี่มะปราอะ
ท่าะถามนานีู้ว่ามึโทรหาเาเถอะ
รีน : ็อยาโทรอยู่
แ่ลัวเารำา
สแน็ : เี๋ยวนะ อยาโทรอยู่ือไร?
มีเบอร์หรอวะ
รีน : มีไลน์้วย
สแน็ : อีเหี้ย สุยอไปเลยิ
แ่ยัไมึ็ไ้แ่ไลน์เาแหละ ไม่น่าะไ้ใหรอทรนี้ 555555 ”
รีน็นั่อ่านไลน์เพื่อนไปิ้วมวไป ่อนะส่สิเอร์วนๆบท้ายไป พร้อมนั่เอนายใส่เ้าอี้ในห้อทำานัวเอ
รีนนั่ไปพร้อมิไปถึวันแรที่ไ้ับมะปรา ึ่รีน็ไม่รู้ว่าทำไมเรื่ออวันนั้นมันถึทำให้รีนอยารู้ัับมะปรามานานี้ แถมภายใ้วามแปลประหลาอมะปรานั้น รีนยัมอว่าเป็นอะไรที่น่ารัสำหรับรีนไปอี
……………………………..…………..//…………………………………………
และั้แ่ที่รีนไม่ไุ้ยับมะปราเป็นสัปาห์ แถมมะปรายัไม่ออเที่ยวอี มัน็เลยทำให้รีนหาวิธีที่ะเอมะปราให้ไ้ นระทั่มีอยู่วันนึรีนเลือเอาานเ้ามาเป็น้ออ้า
ร้านถ่ายรูปอมะปรา
“ ๊อๆ ”
นวล : บอสะ มีลู้าเาสนใอยา้าเราถ่ายรูปนอสถานที่ะ แ่เาอุยับบอส่อน เพราะเาอยาให้บอสเป็นนถ่ายให้
นวล เลานสำัอมะปรา็ไ้เาะประูแล้วรายานในสิ่ที่นพบเอมาให้มะปรารับทราบ
มะปรา : ใร เารู้ัพี่หรอ?
นวล : เาไม่บอื่อ่ะ (ยิ้ม) แู่แล้วเาน่าะรู้ับอสนะะ
พอนวลพูแบบนั้นมะปรา็ลุออาห้อทำานไป พร้อมเินไปที่หน้าร้านนเห็นนๆนึยืนหันหลัมอรูปถ่ายที่นิโว์ไว้ที่ผนัร้าน แ่ถึแม้ะยืนหันหลัมะปรา็รู้ทันทีว่านๆนั้นือ รีน
มะปรา : ไ ามมาวนประสาทถึที่นี่เลยหรอ?
มะปรา็พูไป พร้อมเินมาออใล้ๆับรีน
ส่วนรีนพอไ้ยินเสียมะปราทัทายมา รีน็่อยๆหันไปยิ้มให้มะปรา
รีน : ไม่ไ้ะมาวนประสาทะหน่อย แ่อยามา……
มะปรา : ไม่รับทำ ทุรี
มะปรา็พูสวนไป่อนที่รีนะพูบ้วย้ำ
รีน : (ยิ้ม) แหม่ ปิเสธเหมือนที่นี่ไม่ใ่ร้านถ่ายรูปที่บริารีเยี่ยมที่สุในย่านนี้เลยนะะ
มะปรา : อือ ถ้าื่อเสียมันะเสียเพราะเรา พี่็ไม่ีเรียสหรอ ลับไปไ้แล้ว เพราะพี่ไม่ว่ามา่อปา่อำ้วยหรอ
มะปราพูบ็ะเินหนีไปแ่รีน็ับมือไว้ทันที
และอนที่ับมะปรา็ะหันมาบรีน รีนึรีบปล่อยมือแล้วเอามือึ้นบัพร้อมร้อลั่นร้านเลย
รีน : อย่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
รีนร้อลั่นนพนัานในร้านหันมอมาที่รีนับมะปราันหม
ความคิดเห็น