Dream Battle

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ : ความฝัน

บทนำ : ความฝัน

ภายในห้องเรียนชั้น ป.4

"เอาละนักเรียน วันนี้ก็เป็นวันที่ทุกคนต้องรายงานหน้าชั้นนะคะ เรื่องความฝันของฉัน ขอเชิญนักเรียนเลขที่ 1 ออกมาเลยคะ" เสียงคุณครูดังทั่วห้องทว่ากลับแฝงความอ่อนโยน บวกกับหน้าตาที่สดใสของอาจารย์แล้วถือว่าห้องเรียนห้องนี้คงมีความสุขกันทุกคน นักเรียนเลขที่ 1 ลุกจากโต๊ะแล้วเดินออกมารายงานอย่างมีความสุข เพราะความฝันนั้นสำหรับเด็กๆ ถือเป็นสิ่งสำคัญ และเป็นแรงผลักดันให้ทำอะไรบางอย่างในสิ่งที่เขาฝัน และคุณครูก็เรียกเลขที่ต่อไปไปเรื่อยๆ ถึงแม้จะมีบางคนตื่นกลัวอยู่บ้าง เพราะไม่ค่อยกล้าแสดงออก แต่พวกเขาก็รายงานต่อไป ทว่าเมื่อเรียกถึงเด็กคนหนึ่ง เขากลับไม่ยอมลุกจากโต๊ะ และรายงานเหมือนคนอื่นๆ

"เป็นอะไรจ๊ะ นักเรียน" คุณครูเดินเข้าไปหาด้วยความเป็นห่วงเล็กน้อย เพราะมันผิดวิสัย

"ผ...ผมอายครับ" นักเรียนคนนี้ตอบอย่างกล้าๆกลัวๆ เหมือนกับไม่อยากพูดเรื่องนี้ให้ใครฟัง

"ไม่ต้องอายหรอกจ๊ะ ความฝันไม่ใช่สิ่งน่าอายสำหรับเราๆหรอกนะจ๊ะ" คุณครูพูดปลอบเด็ก ซึ่งมันก็ทำให้สีหน้าตื่นกลัวของเด็กคนนั้นคลายลง และลุกออกมาอย่างช้าๆ ไม่ได้กระตือรือร้นเหมือนเด็กคนอื่นๆ

"ผ...ผมอยากเป็น น...นักดนตรี ครับ เพราะผมชอบใน ส...เสียงดนตรี ผมรักในเสียงเพลง เพราะเวลาฟังทีไร ผมก็รู้สึกสบายใจอย่างประหลาดทุกครั้ง แต่..." ยังไม่ทันรายงานจบ เสียงหัวเราะของเด็กนักเรียนก็ดังลั่นห้อง ทำให้เด็กชายที่รายงานอยู่ รู้สึกอายจนอยากแทรกแผ่นดินหนี

"ไม่เอาน่า แค่กดคีย์บอร์ด นายยังจิ้มๆ ทีละนิ้ว ทีละนิ้วอยู่เลย" เสียงเด็กคนหนึ่งดังขึ้น

"โถ... ขนาดไวโอลิน ยังไม่รู้เลยว่าเล่นยังไง" เสียงคนอื่นเริ่มตามมา สบประมาทอย่างเซ็งแซ่

"วันนั้นนายยังเอา นิ้วจิ้มๆ ในระนาด แล้วบอกครูว่า เครื่องเสีย เพราะไม่มีเสียงอยู่เลย นี่น่า"
....
คำสบประมาทนั้น แทงใจดำของเด็กที่รายงานเข้าอย่างจัง ใช่... สิ่งที่เขากำลังจะพูดต่อคือ เขาไม่รู้ว่าดนตรีนั้นเล่นอย่างไร เขาเล่นไม่เป็น เขาเดินกลับที่นั่งตามเดิมโดยไม่มีการร้องไห้ ไม่มีการเสียใจ มีแต่ความคิดเดียวเท่านั้นที่อยู่ในหัวของเขา

'ฉันจะต้องเป็นนักดนตรี เป็นนักดนตรีที่เก่งที่สุด เก่งกว่าพวกที่สบประมาทฉันพวกนี้....'