You are mine เธอคือเจ้าของหัวใจฉัน [เดร/เฮอร์]

ลำดับตอนที่ #9 : Chapter 9 : Feeling

"ฮ้าวววว!!" เฮอร์ไมโอนี่ที่เพิ่งรู้สึกตัวจากการหมดสติไปหาว

"เกรนเจอร์ เธอเป็นอะไรมั้ย??" เดรโกถามด้วยความเป็นห่วง

"แฮร์์รี่ เธอพาฉันหนีออกมาจากคฤหาสน์นั่นสำเร็จแล้วใช่มั้ย" เฮอร์ไมโอนี่พูดอย่างงัวเงัย

"เจ้านักบุญพอตเตอร์นั่น ช่วยเธอออกมาไม่สำเร็จ!!" เดรโกพูดอย่างอารมณ์เสีย

"ว่าไงนะ ??" เฮอร์ไมโอนี่งุนงง

"นี่นายยย !!! มาทำอะไรในห้องฉันน่ะ !!!" เฮอร์ไมโอนี่ตะโกน

"เธอน่ะคิดหนีออกจากคฤหาสน์หลังนี้ แล้วก็ใช้ไม้กายสิทธิ์ของเจ้าหัวแดงนั่นเธอก็เลยหมดสติไป"

เดรโกเล่าเรื่องทั้งหมดอย่างย่อๆให้ฟัง

"แล้วนายย.." เฮอร์ไมโอนี่พูด

"ฉันก็มาทำแผลและก็มาเฝ้าเธอไง" เดรโกพูดอย่างไม่อายเลยสักกะติ๊ด

"นายทำแผลให้ฉันด้วยหรอ" เฮอร์ไมโอนี่ถาม

"ใช่" เดรโกตอบ

เพียะ!!! เฮอร์ไมโอนี่ตบหน้าเดรโก

"นายมีสิทธิ์อะไร มาแตะต้องตัวฉัน ห๊ะ!!!" เฮอร์ไมโอนี่ตะคอกใส่

"อะไรกัน คนอุตส่าห์เป็นห่วง" เดรโกพูด

"นายหรอเป็นห่วง นายคงอยากเยาะเย้ยฉันสินะ ที่ฉันได้แผลมาเนี่ยย" เฮอร์ไมโอนี่ตะโกน

"ฉันไม่เคยคิดอย่างงั้น !!!" เดรโกตะคอกใส่เพราะลืมตัว

ฮึกๆๆ เฮอร์ไมโอนี่น้ำตาคลอเบ้าด้วยความตกใจ

"เฮอร์ไมโอนี่ ฉันขอ..โทษ" เดรโกพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นลง

"ออกไปจากห้องฉััน เดี๋ยว..นี้ ฉันเกลียดนาย!!" เฮอร์ไมโอนี่สะอื้น

"ฉันน.." เดรโกพูดไม่ออก

"บอกให้ออกไปไง!!" เฮอร์ไมโอนี่ตะคอกใส่และมองหน้าเดรโก

"มิลลี่ ดูแลคุณผู้หญิงดีๆด้วยนะ" เดรโกสั่งด้วยน้ำเสียงเย็นๆ

"เจ้าค่ะ" มิลลี่รับ

/ทำไมมัลฟอยต้องตะคอกใส่ฉันขนาดนั้นด้วย ฉันเกลียดนายๆๆๆ ฉันเกลียดนายที่สุด/ เฮอร์ไมโอนี่คิด

"มิลลี่" เฮอร์ไมโอนี่เรียก

"เจ้าคะ" มิลลี่ขาน

"ฉันขออยู่คนเดียวสักพักนะ" เฮอร์ไมโอนี่พูดด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ

"เจ้าค่ะ" มิลลี่ตอบ

"อันที่จริง ฉันก็ชอบนายนะ ชอบนายตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว แฮร์รี่ก็รู้

แต่นายทำอย่างนี้น่ะ ฉันก็ึคง..." เฮอร์ไมโอนี่กล่าวอย่างเบาๆ

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@