ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 7 : Hermione's escape
"มัลฟอย ให้ชั้นช่วยทำกับข้าวนะ" เฮอร์ไมโอนี่แกล้งพูดดีๆ
"อืม ได้สิ" เดรโกตอบ
- ณ ห้องครัว -
"มิลลี่ เคซี่ ให้ฉันทำกับข้าวเองนะ" เฮอร์ไมโอนี่ขอร้อง
"แต่...." มิลลี่เกรงกลัว
"นายน้อยอนุญาติให้ฉันทำแล้ว รึเธอจะไม่อนุญาติจ๊ะ" เฮอร์ไมโอนี่พูดด้วยใบหน้ายิ้มเล็กน้อย
"เปล่าเจ้าค่ะ แต่ถ้ามีอะไรให้มิลลี่ช่วยก็บอกนะเจ้าคะ" มิลลี่กล่าวอย่างกล้าๆกลัวๆ
"มัลฟอย ฉันขอโทษทีนะ" เฮอร์ไมโอนี่พูดพลางใส่ยานอนหลับลงไปในสเต็กแซลมอน
"มาแล้วจ้าาาา มัลฟอยนี่อาหารของเธอ" เฮอร์ไมโอนี่บอก
"ขอบคุณนะ" เดรโกพูด
"ทำไมฉันถึงรู้สึกมึนๆหัวเนี่ย" เดรโกกล่าว
"โอ๊ยยย ตุ่บ!!" เดรโกฟุบลงไปที่โต๊ะ
"เสร็จฉันล่ะ แฮร์รี่ รอน ชั้นกำลังจะไปเดี๋ยวนี้แหละ" เฮอร์ไมโอนี่บ่นอุบพลางวิ่งไปด้วย
- นอกคฤหาสน์ -
"โอคาวาพรีโซส" แฮร์รี่ร่ายคาถาเพื่อปลดคาถาออก (คาถานี้เราคิดเองนะคะ)
"แม๊กซี่เมี่ยม คาวาส" รอนร่ายคาถาเพื่อให้เฮอร์ไมโอนี่วิ่งออกมาง่ายๆ (คิดเองเหมือนกันค่ะ)
"แฮร์รี่ รอน ฉันมาแล้ว" เฮอร์ไมโอนี่วิ่งออกมา
"เฮอร์ไมโอนี่" แฮร์รี่ รอน ตะโกน
"เธอร่ายเสร็จรึยััง อีก 10 นาที มัลฟอยจะตื่นแล้วนะ" เธอกล่าวเพราะกว่าเธอจะวิ่งออกมาจากทางเดิน
สุดยาวได้ ก็กินเวลาไปได้แล้ว 20 นาที
"ยังเลย คาถานี้มันปลดยากสุดๆ" รอนบอก
"ส่งไม้กายสิทธิ์มาให้ฉัน ฉันจะร่ายเอง" เฮอร์ไมโอนี่พูด
"แต่ไม้กายสิทธิ์ของฉันมันอาจจะไม่เข้ากับเธอก็ได้นะ" รอนพูด
"ไม่มีเวลาแล้วส่งมาให้ชั้นเดี๋ยวนี้!!" เฮอร์ไมโอนี่ตะโกน
"แต่ถ้ามันไม่เข้ากับเธอ เธออาจจะบาดเจ็บได้นะ" รอนพูด
"ช่างชั้นเถอะ ชั้นบาดเจ็บยังดีกว่าติดอยู่ที่นี่ 100 เท่า" เฮอร์ไมโอนี่กล่าวอย่างน่าสงสาร
"ก็ได้" รอนยอมแพ้
"ตายแล้วอีก 3 นาทีจะทันมั้ยเนี่ย" เฮอร์ไมโอนี่เอ่ย
"เฟอร์ดูลัส" เฮอร์ไมโอนี่ร่าย(คิดเองหมดเลยนะคะ)
"โอ๊ยยย!! ขาฉัน" เฮอร์ไมโอนี่ร้อง
"ปวดเหมือนกระดูกจะหลุดออกมาเลย โอ๊ยย!!" เฮอร์ไมโอนี่พูด
"เฮอร์ไมโอนี่ เลือดออกแล้วนะ พอเถอะ" แฮร์รี่พูดเพราะเขาสงสารคู่หมั้นของเขา
"ปล่อยมือออก ฉันจะไม่มีวันเป็นตัวถ่วงของเธอเด็ดขาด" เฮอร์ไมโอนี่พูด
"อีก 1 นาทีขอให้ทันเถอะ" เฮอร์ไมโอนี่ภาวนา
"ตุบบ !!" เฮอร์ไมโอนี่หมดสติไปเพราะโดนคาถาจากไม้กายสิทธิ์ของรอนที่เข้ากันไม่ได้
"เฮอร์ไมโอนี่" แฮร์รี่พูดระหว่างที่กำลังจะพาเธอหนีไป
"หยุดเดี๋ยวนี้นะ ปล่อยเกรนเจอร์ซะ!!" มัลฟอยตะโกน
"มัลฟอยยย !!" แฮร์รี่และรอนตะโกนด้วยความตกใจ
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
"อืม ได้สิ" เดรโกตอบ
- ณ ห้องครัว -
"มิลลี่ เคซี่ ให้ฉันทำกับข้าวเองนะ" เฮอร์ไมโอนี่ขอร้อง
"แต่...." มิลลี่เกรงกลัว
"นายน้อยอนุญาติให้ฉันทำแล้ว รึเธอจะไม่อนุญาติจ๊ะ" เฮอร์ไมโอนี่พูดด้วยใบหน้ายิ้มเล็กน้อย
"เปล่าเจ้าค่ะ แต่ถ้ามีอะไรให้มิลลี่ช่วยก็บอกนะเจ้าคะ" มิลลี่กล่าวอย่างกล้าๆกลัวๆ
"มัลฟอย ฉันขอโทษทีนะ" เฮอร์ไมโอนี่พูดพลางใส่ยานอนหลับลงไปในสเต็กแซลมอน
"มาแล้วจ้าาาา มัลฟอยนี่อาหารของเธอ" เฮอร์ไมโอนี่บอก
"ขอบคุณนะ" เดรโกพูด
"ทำไมฉันถึงรู้สึกมึนๆหัวเนี่ย" เดรโกกล่าว
"โอ๊ยยย ตุ่บ!!" เดรโกฟุบลงไปที่โต๊ะ
"เสร็จฉันล่ะ แฮร์รี่ รอน ชั้นกำลังจะไปเดี๋ยวนี้แหละ" เฮอร์ไมโอนี่บ่นอุบพลางวิ่งไปด้วย
- นอกคฤหาสน์ -
"โอคาวาพรีโซส" แฮร์รี่ร่ายคาถาเพื่อปลดคาถาออก (คาถานี้เราคิดเองนะคะ)
"แม๊กซี่เมี่ยม คาวาส" รอนร่ายคาถาเพื่อให้เฮอร์ไมโอนี่วิ่งออกมาง่ายๆ (คิดเองเหมือนกันค่ะ)
"แฮร์รี่ รอน ฉันมาแล้ว" เฮอร์ไมโอนี่วิ่งออกมา
"เฮอร์ไมโอนี่" แฮร์รี่ รอน ตะโกน
"เธอร่ายเสร็จรึยััง อีก 10 นาที มัลฟอยจะตื่นแล้วนะ" เธอกล่าวเพราะกว่าเธอจะวิ่งออกมาจากทางเดิน
สุดยาวได้ ก็กินเวลาไปได้แล้ว 20 นาที
"ยังเลย คาถานี้มันปลดยากสุดๆ" รอนบอก
"ส่งไม้กายสิทธิ์มาให้ฉัน ฉันจะร่ายเอง" เฮอร์ไมโอนี่พูด
"แต่ไม้กายสิทธิ์ของฉันมันอาจจะไม่เข้ากับเธอก็ได้นะ" รอนพูด
"ไม่มีเวลาแล้วส่งมาให้ชั้นเดี๋ยวนี้!!" เฮอร์ไมโอนี่ตะโกน
"แต่ถ้ามันไม่เข้ากับเธอ เธออาจจะบาดเจ็บได้นะ" รอนพูด
"ช่างชั้นเถอะ ชั้นบาดเจ็บยังดีกว่าติดอยู่ที่นี่ 100 เท่า" เฮอร์ไมโอนี่กล่าวอย่างน่าสงสาร
"ก็ได้" รอนยอมแพ้
"ตายแล้วอีก 3 นาทีจะทันมั้ยเนี่ย" เฮอร์ไมโอนี่เอ่ย
"เฟอร์ดูลัส" เฮอร์ไมโอนี่ร่าย(คิดเองหมดเลยนะคะ)
"โอ๊ยยย!! ขาฉัน" เฮอร์ไมโอนี่ร้อง
"ปวดเหมือนกระดูกจะหลุดออกมาเลย โอ๊ยย!!" เฮอร์ไมโอนี่พูด
"เฮอร์ไมโอนี่ เลือดออกแล้วนะ พอเถอะ" แฮร์รี่พูดเพราะเขาสงสารคู่หมั้นของเขา
"ปล่อยมือออก ฉันจะไม่มีวันเป็นตัวถ่วงของเธอเด็ดขาด" เฮอร์ไมโอนี่พูด
"อีก 1 นาทีขอให้ทันเถอะ" เฮอร์ไมโอนี่ภาวนา
"ตุบบ !!" เฮอร์ไมโอนี่หมดสติไปเพราะโดนคาถาจากไม้กายสิทธิ์ของรอนที่เข้ากันไม่ได้
"เฮอร์ไมโอนี่" แฮร์รี่พูดระหว่างที่กำลังจะพาเธอหนีไป
"หยุดเดี๋ยวนี้นะ ปล่อยเกรนเจอร์ซะ!!" มัลฟอยตะโกน
"มัลฟอยยย !!" แฮร์รี่และรอนตะโกนด้วยความตกใจ
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น