You are mine เธอคือเจ้าของหัวใจฉัน [เดร/เฮอร์]

ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2 : Breakfast with Draco

แสงแดดยามเช้าอ่อนๆกระทบกับเปลือกตาที่เรียวยาวของเฮอร์ไมโอนี่ผ่านหน้าต่างบานเล็กของห้องนอนของเฮอร์ไมโอนี่

"ฮ้าววววว" เฮอร์ไมโอนี่หาวหลังจากที่เธอเริ่มรู้สึกตัวได้สักพักแล้ว

"มิลลี่ ฉันหิวข้าว" เฮอร์ไมโอนี่เรียก

"เจ้าค่ะ มิลลี่มาแล้ว" มิลลี่กล่าว

"เธอนำทางพาฉันไปห้องอาหารหน่อยสิ" เฮอร์ไมโอนี่บอก

"เจ้าค่ะ แต่นายน้อยเดรโกสั่งว่าให้ไปกินข้าวที่ทะเลฮัมริดส์น่ะค่ะ" มิลลี่ตอบ

"อยู่ไกลจากที่นี่มั้ย จะได้ล่องหนไป" เฮอร์ไมโอนี่ถาม

"อยู่แถวนี้แหละเจ้าค่ะ เดินไปเดี๋ยวก็ถึงค่ะ" มิลลี่ตอบ

"หรอ ฉันไม่ยักรู้ว่าบ้านมัลฟอยติดทะเลด้วย" เฮอร์ไมโอนี่บ่นอุบ

"ตามมาทางนี้เจ้าค่ะ" มิลลี่บอก

"ถึงแล้วเจ้าค่ะ" มิลลี่กล่าว

"ว้าวววว!! สวยจังเลย" เฮอร์ไมโอนี่ตะโกน

"อะแฮ่ม มานั่งตรงนี้สิ" เดรโกพูด

เธอนั่งแล้วก็มองโต๊ะที่ปูด้วยผ้าคลุมสีชมพูอมส้มๆและมีลวดลายที่ปักไว้อย่างวิจิตรบรรจง และจาน ชาม ช้อน ส้อม แก้ว ทุกๆอย่างก็เป็นของเข้าชุดกัน

"นี่นาย!! ทำไมฉันถึงต้องมานั่งกินข้าวกับนายด้วยเนี่ย" เฮอร์ไมโอนี่ตอบ

เดรโกนั่งเหม่อไปประมาณเกือบครึ่งนาทีเพราะมัวแต่มองเฮอร์ไมโอนี่ในเสื้อยืดและกางเกงยีนขาสั้นแบบมักเกิ้ลพร้อมแว่นกันแดดกลมโต เธอดูสวยมาก

"อ่อ ไม่ต้องถามรีบกินข้าวเถอะ" เดรโกตัดบท

"นี่อะไรหรอจ๊ะ มิลลี่" เฮอร์ไมโอนี่ถาม

"ปลาทุลลี่ทอดในน้ำซอสเกรวี่เจ้าค่ะ" มิลลี่ตอบ

"แล้วน้ำนี่ล่ะ" เฮอร์ไมโอนี่ถามอย่างสนอกสนใจ

"น้ำจากดอกเลิฟลี่น่ะเจ้าค่ะ" มิลลี่ตอบ

"ดอกเลิฟลี่หรอ" เฮอร์ไมโอนี่งุนงงเล็กน้อย

เมื่อเธอกินข้าวเช้าเสร็จเธอก็รีบวิ่งๆๆๆๆกลับเข้าห้องนอนทันทีและหาข้อมูลจาก'หนังสือช่างรู้' ของเธอซึ่งรู้ทุกอย่างในโลก

"ดอกเลิฟลี่ๆๆ" เฮอร์ไมโอนี่มองหา

"นี่ไงๆ" เฮอร์ไมโอนี่ร้องดีใจเหมือนเด็กๆที่ได้อมยิ้ม

"ดอกเลิฟลี่เป็นดอกที่เอาไว้ใช้สารภาพรักหรือบอกรักและมักใช้เป็นช่อในพิธีแต่งงาน" เฮอร์ไมโอนี่อ่านโดยละเอียด

"มัลฟอยสารภาพรักฉันงั้นหรอ" เฮอร์ไมโอนี่สงสัย

"คงเป็นไปไม่ได้หรอก หมอนั่นเกลียดชั้นจะตายไป" เฮอร์ไมโอนี่พูดกับตัวเอง

"คุณเฮอร์ไมโอนี่คะ มีจดหมายมาค่ะ" มิลลี่บอก

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@