คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เปลี่ยนไป **(ฉบับแก้สำนวนและคำผิด)**
- 2 วันต่อมา -
**ณ ริมทะเลสาบแห่งหนึ่งในโรงเรียนฮอกวอตส์**
"เดรโก เธอคิดว่าแฮร์รี่กับจินนี่เข้ากันได้ดีมะ" เฮอร์ไมโอนี่ถาม
"...." เดรโกนั่งเหม่อลอยเค้ามองตรงไปที่ทะเลข้างหน้าโดยไม่สนใจเสียงรบกวนสมาธิของเค้าใดๆทั้งสิ้น
"เดรโก เดรโก เธอฟังฉันอยู่รึเปล่าน่ะ" เฮอร์ไมโอนี่เรียกพลางสะกิดแล้วสะกิดอีกจนเค้าหลุดจากภวังค์หันมาหาเธอจนได้
"เธอถามว่าอะไรหรอ?" เดรโกถาม
"ฉันถามว่าแฮร์รี่กับจินนี่เข้ากันได้ดีมั้ย" เฮอร์ไมโอนี่ถามอีกครั้ง
"อืม" เดรโกตอบสั้นๆทำให้เฮอร์ไมโอนี่เกิดความสงสัย
"เธอเป็นอะไรไปน่ะ ทำไมเงียบๆ เธอคิดอะไรอยู่?" เฮอร์ไมโอนี่ถามอย่างเคร่งเครียด
"เปล่าๆ...ฉันคิดถึงการบ้านของศาสตราจารย์สเปราต์อยู่น่ะ ไม่มีไรหรอก อย่าใส่ใจเลย" เดรโกตอบส่งๆไป
"จริงเหรอ ไม่ใช่เธอคิดถึงสาวที่ไหนอยู่นะ" เฮอร์ไมโอนี่พูดเชิงแซวเล็กน้อย
"เปล่าๆ" เดรโกถึงกับอึ้งกับคำถามไปเลยทีเดียวเพราะอะไรรู้มั้ย?
เพราะนั่นคือสาเหตุที่ทำให้เค้าเหม่อลอยนั่นเอง
*********************************************
- เมื่อวาน -
ผลั่ก!!
"อุ๊ย ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจค่ะ" เสียงของพรีเฟคบ้านฮัฟเฟิลพัฟที่มีผมสีบลอนด์ทองหยักศกนัยน์ตาสีฟ้าสวย
(เธอชื่อ ไดอาน่า บราวน์)ที่กำลังลนเก็บของเพราะกำลังอยู่ในช่วงเวลาเร่งด่วน
"ขอโทษทีครับ ผมไม่ทันมอง" เดรโกพูดไปพลางเก็บหนังสือให้เค้าไปพลาง
"ขอบใจจ้ะ ฉันขอตัวก่อนนะ" ไดอาน่ากล่าวลาเธอขยิบตาให้เขาพร้อมยิ้มให้อย่างอบอุ่น
เดรโกจึงรู้สึกหัวใจเต้นตึกตักอย่างประหลาด เขาไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมหัวใจของเขาถึงเต้นแรงขนาดนี้…
- ณ ห้องปรุงยา -
"เดรโกๆ เธอเป็นอะไรหรือเปล่าดูเหม่อๆ" แพนซี่ถามด้วยความสงสัย
"ป่าวหรอก..." เดรโกพูดอย่างกังวลแต่เขาก็ไม่อยากเก็บความในใจไว้คนเดียวจึงจำใจยอมบอกแพนซี่
"ห๊า!!! นายช...ชอบไดอาน่างั้นหรอ?" แพนซี่ตะโกนเสียงดังจนศาสตราจารย์สเนปหันมาทำหน้าดุใส่พร้อมพูดว่า ‘บ้านสลิธีรินหัก 2 คะแนน’
"ชู่ๆ เบาๆหน่อยสิ ยัยแพนซี่ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันแต่...หัวใจของฉันเต้นแรงอย่างประหลาด" เดรโกเล่า
"เดรโก...มันเป็นเรื่องยากที่ผู้หญิงจะทำใจยอมรับว่าคนรักของเธอไปมีใจให้ผู้หญิงอีกคนนึง บางครั้งสำหรับผู้ชายอาจจะเป็นเรื่องธรรมดาเดี๋ยวก็ลืม แต่สำหรับ...หัวใจของผู้หญิงนั้นมันเป็นเรื่องใหญ่มากนะ" แพนซี่พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“แต่ฉันไม่ได้มีใจให้เค้านะ ฉันรักเฮอร์ไมโอนี่ เธอคือผู้หญิงคนเดียวที่เข้าใจฉันและรักฉันอย่างแท้จริง”
“ฉันว่าทางที่ดี...ถ้าวันนึงเธอเกิดมีใจให้ไดอาน่าจริงๆ เธอควรบอกเฮอร์ไมโอนี่นะ อย่าปล่อยให้เธอมารู้เอง ฉันไม่อยากให้เพื่อนรักของฉันต้องเสียน้ำตากับเพื่อนสนิทของฉันอีกคนนึง ไม่งั้นวันนั้นคำว่า’มิตรภาพ’อาจจะไม่เหลือเลยก็ได้...” แพนซี่พูดแล้วลูบหลังเค้า
“แต่...ฉันทำไม่ได้ เธอช่วยไปบอกเค้าให้หน่อยสิ”
“อืม เอางั้นก็ได้ ฉันจะช่วยนายเอง”
*****************************************
กลับมาโหมดปัจจุบัน
- ณ โต๊ะอาหารกริฟฟินดอร์ –
"เฮอร์ไมโอนี่ ฉันมีเรื่องจะบอก" แพนซี่เดินเข้ามาพูด
"เออนี่ เฮอร์ไมโอนี่ว่ามะวันนี้ศาสตราจารย์เสนปให้การบ้านโหดๆนะ" จู่ๆรอนก็พูดขัดจังหวะ
"อืมๆใช่" เฮอร์ไมโอนี่ตอบ
ทำไงดี! ฉันสายแล้ว ฉันต้องรีบไปเรียนแล้วนะเฮอร์ไมโอนี่ ขอร้องล่ะ รีบหันมาหน่อยเถอะ! อ้ากก..ไม่ทันแล้ว
"เออ เมื่อกี้เธอว่าไงนะ แพนซี่" เฮอร์ไมโอนี่หันกลับมาหาแพนซี่
แต่สายไปซะแล้ว เพราะแพนซี่ไปเรียนเรียบร้อยแล้ว
"อ่าว...ไปซะแล้ว เออ...ช่างเถอะ" เฮอร์ไมโอนี่บ่นอุบแล้วค่อยๆเก็บกระเป๋าเดินจากไปจากโต๊ะอาหาร
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
ตอนหน้านู๋เฮอร์เสียใจอย่างหนักเลยนะคะ อย่าลืมไปอ่านต่อนะคะ ทุกคน
ความคิดเห็น