ลำดับตอนที่ #13
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : Chapter 13 : The Final Solution
"ว่าไงนะ??" เฮอร์ไมโอนี่ตกอยู่ในภาวะสงสัยสุดๆ
"ฉันรักเธอ เฮอร์ไมโอนี่ !!" เดรโกพูด
"อย่ามาแกล้งหลอกชั้นซะให้ยาก นายแค่อยากให้ชั้นอยู่ต่อเพื่อทรมานร่างกายฉันเล่นใช่
มั้ยล่ะ เดรโก มัลฟอย พ่อคุณสุดที่รักของแพนซี่" เฮอร์ไมโอนี่พูดอย่างรู้ทัน(แต่เสียดายที่มันผิด)
"พูดกันไปเธอก็ไม่ฟังอยู่ดี ฉันไปก่อนล่ะ" เดรโกพูดอย่างเรียบๆ
"จ้าๆๆๆ" เฮอร์ไมโอนี่ประชด
/นี่คือทางออกสุดท้ายของฉันแล้ว ฉันจะต้องฝ่ากับดักเขาวงกตออกไปเพื่อจะได้ไม่
ต้องมีชีวิตที่ทุกข์ทรมานอย่างงี้/ เฮอร์ไมโอนี่ครุ่นคืด
"ฉันขอโทษทีนะ นายเดรโก มัลฟอย" เฮอร์ไมโอนี่พูด
ในมือของเธอกำแน่นจนเล็บทั้งสิบจิกเข้าไปในมือของเธอ ด้วยความหวาดกลัวแต่เธอ
ไม่มีทางออกอื่นอีกแล้ว นอกเสียจากว่า เธอจะยอมทนอยู่ในคฤหาสน์มัลฟอยแห่งนี้ แต่
สำหรับทางออกสุดท้ายแล้วเธอขอเลือกการลองก่อนดีกว่า แม้ว่าเปอร์เซ็นต์มันจะเหลือ
ศูนย์ แต่สำหรับโอกาสสุดท้ายที่ถูกหยิบยื่นมานี้ เธอขอรับมันไว้แต่โดยดี มือของเธอรีบคว้า
ไม้กายสิทธิ์ที่วางอยู่บนหัวเตียงของเธอ และก็วิ่งไปหาทางออกทันที
"ตามนิสัยของมัลฟอยแล้วนะ ทางออกมันต้องอยู่ที่ที่ฉันกับเขาเคยไปด้วยกันแน่ๆเลย เพราะ
หมอนั่นบอกว่าเค้าชอบฉัน ถ้ามันเป็นเรื่องจริงจะต้องเป็นที่ๆฉันเคยไปกับเขาแน่ๆเลย"
เฮอร์ไมโอนี่ใช้ความคิดอย่างหนัก
"ที่ทะเลฮัมส์ริดส์แน่เลย เพราะฉันเคยไปกินข้าวเช้ากับหมอนั่นที่นั่น" เฮอร์ไมโอนี่คิดออก
"ทะเลฮัมส์ริดส์ที่นี่แหละ" เฮอร์ไมโอนี่เอ่ยอย่างระวังระแวงพลางมองซ้ายมองขวา
"ไกด์ ทู เมซ"(คาถาชี้ทางไปเขาวงกต) เฮอร์ไมโอนี่เปล่งเสียงดัง
และไม้กายสิทธิ์มันก็พาเฮอร์ไมโอนี่ไปที่เขาวงกตอย่างรวดเร็วและเธอไม่รู้เลยว่ามันจะ
เปลี่ยนแปลงชีวิตเธอไปตลอดกาล
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
คุยกันซักนิดนะคะ
ช่วงนี้เราใกล้เปิดเทอมแล้วแล้วก็จะสอบเข้าม.1 แล้วด้วยเพราะฉะนั้นอาจจะไม่ค่อยมีเวลาอัพนะคะ
แแต่จะพยายามเท่าที่ทำได้นะคะ กรุณา อย่าเป็นนักอ่านเงาเลยค่ะ อ่านเสร็จแล้วช่วยคอมเม้นด้วย
เราจะได้มีกำลังใจในการแต่งฟิคนี้นะคะ
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
"ฉันรักเธอ เฮอร์ไมโอนี่ !!" เดรโกพูด
"อย่ามาแกล้งหลอกชั้นซะให้ยาก นายแค่อยากให้ชั้นอยู่ต่อเพื่อทรมานร่างกายฉันเล่นใช่
มั้ยล่ะ เดรโก มัลฟอย พ่อคุณสุดที่รักของแพนซี่" เฮอร์ไมโอนี่พูดอย่างรู้ทัน(แต่เสียดายที่มันผิด)
"พูดกันไปเธอก็ไม่ฟังอยู่ดี ฉันไปก่อนล่ะ" เดรโกพูดอย่างเรียบๆ
"จ้าๆๆๆ" เฮอร์ไมโอนี่ประชด
/นี่คือทางออกสุดท้ายของฉันแล้ว ฉันจะต้องฝ่ากับดักเขาวงกตออกไปเพื่อจะได้ไม่
ต้องมีชีวิตที่ทุกข์ทรมานอย่างงี้/ เฮอร์ไมโอนี่ครุ่นคืด
"ฉันขอโทษทีนะ นายเดรโก มัลฟอย" เฮอร์ไมโอนี่พูด
ในมือของเธอกำแน่นจนเล็บทั้งสิบจิกเข้าไปในมือของเธอ ด้วยความหวาดกลัวแต่เธอ
ไม่มีทางออกอื่นอีกแล้ว นอกเสียจากว่า เธอจะยอมทนอยู่ในคฤหาสน์มัลฟอยแห่งนี้ แต่
สำหรับทางออกสุดท้ายแล้วเธอขอเลือกการลองก่อนดีกว่า แม้ว่าเปอร์เซ็นต์มันจะเหลือ
ศูนย์ แต่สำหรับโอกาสสุดท้ายที่ถูกหยิบยื่นมานี้ เธอขอรับมันไว้แต่โดยดี มือของเธอรีบคว้า
ไม้กายสิทธิ์ที่วางอยู่บนหัวเตียงของเธอ และก็วิ่งไปหาทางออกทันที
"ตามนิสัยของมัลฟอยแล้วนะ ทางออกมันต้องอยู่ที่ที่ฉันกับเขาเคยไปด้วยกันแน่ๆเลย เพราะ
หมอนั่นบอกว่าเค้าชอบฉัน ถ้ามันเป็นเรื่องจริงจะต้องเป็นที่ๆฉันเคยไปกับเขาแน่ๆเลย"
เฮอร์ไมโอนี่ใช้ความคิดอย่างหนัก
"ที่ทะเลฮัมส์ริดส์แน่เลย เพราะฉันเคยไปกินข้าวเช้ากับหมอนั่นที่นั่น" เฮอร์ไมโอนี่คิดออก
"ทะเลฮัมส์ริดส์ที่นี่แหละ" เฮอร์ไมโอนี่เอ่ยอย่างระวังระแวงพลางมองซ้ายมองขวา
"ไกด์ ทู เมซ"(คาถาชี้ทางไปเขาวงกต) เฮอร์ไมโอนี่เปล่งเสียงดัง
และไม้กายสิทธิ์มันก็พาเฮอร์ไมโอนี่ไปที่เขาวงกตอย่างรวดเร็วและเธอไม่รู้เลยว่ามันจะ
เปลี่ยนแปลงชีวิตเธอไปตลอดกาล
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
คุยกันซักนิดนะคะ
ช่วงนี้เราใกล้เปิดเทอมแล้วแล้วก็จะสอบเข้าม.1 แล้วด้วยเพราะฉะนั้นอาจจะไม่ค่อยมีเวลาอัพนะคะ
แแต่จะพยายามเท่าที่ทำได้นะคะ กรุณา อย่าเป็นนักอ่านเงาเลยค่ะ อ่านเสร็จแล้วช่วยคอมเม้นด้วย
เราจะได้มีกำลังใจในการแต่งฟิคนี้นะคะ
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น