ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : [♛]::: CHAPTER 7.
7 Day Later ..
ฉันต้องใช้เวลาและความใจเย็น เป็นอย่างมากในการตอบคำถามของเหล่าแฟนคลับนายไนออล
ช่วยไม่ได้ ! ฉันไม่ได้อยากเข้าใกล้ผู้ชายของพวกหล่อนเลย (เค้ามาใกล้ฉันเอง) โฮ้ะๆ ฟังดูดีจัง
เอาเหอะ !!! ตอนนี้ไม่มีใครช่วยฉันได้ล้ะ ลำบากจะแย่ ! แค่เดินไปมาร์เก็ตแถวบ้านยังมีคนนินทา
ไม่ไหวเหมือนกันน้ะชีวิตอะไรแบบนี้ จะทำตัวปกติก็ไม่ปกติ ! อะไรของมันว่ะเนี่ยะ ! คิดดีแล้วเร้อ
ที่คิดจะกลับมาอยู่อังกฤษ ตั้งแต่วันแรกยันตอนนี้ ฉันยังไม่มีเรื่องดีๆ เข้ามาในชีวิตสักเรื่อง !!
วันนี้ฉันเลือกชุดที่คิดว่าโอเคที่สุดแล้วในการใส่ออกไปข้างนอก
ซึ่งในช่วงนี้ก็เหมือนกับช่วงหน้าฝนดีๆนี่เอง พายุเข้าอะไรนักหนา! ไม่งั้นฉันจะกลับไทยล้ะน้ะ
ร้อนตับแตกจนจะแยกร่างได้เลยแหล้ะ หึหึ ! เรื่องก็ไม่วุ่นวายเหมือนที่นี่ซะด้วยสิ ...
@ Studio
วันนี้ไนออลขอร้องให้ฉันมาเป็นเพื่อนเค้า คิอประมาณว่าเย็นนี้เค้าจะต้องไปช็อปปิ้ง(ฉันเองก็ด้วย)
เพราะให้ตายเถอะ ! เค้าไนเองจู่ๆ ก็โทรมามานัดวันไปไอร์แลนด์ปุบปับแบบไม่ทันได้ตั้งตัวสักนิด
เค้าก็ได้บอกอีกว่า .. ตารางงานเค้าเอง มีว่างช่วงนี้ 2 สัปดาห์หลังจากถ่ายรายการนี้ พอดีกับช่วงที่
ร้านเบเกอรี่ที่เทรและเจ อยู่ไม่ค่อยได้มีลูกค้าเท่าไหร่เลย เหมาะเจาะกับการไปพักผ่อนแต่ฉันนี่สิ
อารมแบบ บอกวันนี้ ไปพรุ่งนี้อะไรอย่างนั้น ฉันเองเลยต้องไปซื้อของใช้นิดๆหน่อยๆ เพื่อการเดินทาง
เพราะฉนั้น ฉันเลยต้องสละเวลาว่างสักนิดเพื่อมาหาคนถือของให้นี่แหล้ะ ว๊ากก ฮ้ะ ฮ้ะ ฮ่าาา -.-
ฉันเดินผ่านการ์ดเข้ามา การ์ดเองมองหน้าฉัน ก่อนจะเดินนำทางไปทางโซฟาหน้าสุดของสตูดิโอ
ซึ่งวันนี้เจกับเทรก็คงเตรียมเสื้อผ้าจัดของเพื่อนั่งเครื่องในเช้าพรุ่งนี้ โดยเฉพาะยัยเทร ที่อยากกลับไป
ไอร์แลนด์มากๆ มากอย่างออกหน้าออกตากันเลยทีเดียว -.-
และเมื่อฉันเดินมาเห็นโซฟาที่ว่างเปล่า .. แต่ระหว่างทางที่ฉันเดินไป ..
" เฮ้ ! ที่รัก ! "
(ไนออลหันมาโบยมือทักทายหน้าตายิ้มแย้มแจ่มใสซะจริงๆ) // ทำเอา FC หันขวับมาแทบจะกลืนกินฉัน
ให้ตายสิ ! ไม่ใช่แค่อายหรือขายหน้าน้ะ แต่นี่นายจะทำให้ฉันโดนรุมได้เลยน้ะเนี่ยะ ...
ฉันได้แต่ยิ้มเจื่อนๆ พร้อมกับเดินก้มหน้าไปนั่ง และไนออลจึงเดินลงมานั่งข้างๆฉัน
" มาถึงเร็วเหมือนกันนี่ คิดว่าจะมัวแต่นอนหลับอยู่ซะอีก .. " (ไนออลพูดด้วยน้ำเสียงดีใจ)
" ชู่วว ! เบาๆหน่อยสิ นายพูดเสียงดังไปแล้วน้ะ .. " (เพราะแฟนคลับรอบข้างต่างพร้อมใจกับเงียบฟัง)
" อยู่แล้ว เสียงในสตูดิโอก็ต้องก้องอยู่แล้วล้ะ .. "
" ว่าแต่ .. ทำไมต้องเรียกฉันที่รักด้วยห้ะ ? " (อยากให้ฉันอายุสั้นหรอ ?)
" เอ้า! ก็ฉันขี้เกียจตอบคำถามว่าเธอเป็นใครไง "
" ก็เลยทำเป็นการเปิดตัวไปเลย จะได้ไม่ต้องมีใครถามอยู่เนอะ "
" คิดอะไรของนายเนี่ยะ ! บ้องตื้นที่สุด ! " (ฉันสะบัดหน้าหนี)
" แล้วเธอเนี่ย ทำไมแต่งตัวมาแบบนี้ .. "
" อ่าว! ฉันก็วัยรุ่นคนนึงเหมือนกันน้ะ ทำไมจะแต่งไม่ได้ล้ะ "
" แปลกดีเหมือนกัน ทุกทีแต่งตัวหรูๆทั้งนั้น .. " (ห้ะ ว่าไงน้ะ ?)
" เอาธูปกราบฉันเลยก็ดี หึหึ ! "
เค้าเองยิ้มในความกวนประสาทของฉันก่อนจะลากแขนฉันเดินไปหลังสเตรท
และเดินขึ้นบันใดไปที่ไหนสักอย่าง ... จะขังฉันรึ ! ม๊ายยยยยย T^T
" นายจะลากฉันไปไหน ? "
" เฮ้ ! ไน ! ฟังฉันบ้างสิ "
และแล้วเค้าเองก็ใช้มือเปิดประตูที่มีป้ายด้านหน้าติดไว้ว่า ' Niall '
แล้วยังมีป้ายซะด้วยว่าห้ามรบกวน ห้องนายสิน้ะเนี่ยะ ? ห้ะ พาฉันมาทำไม !!!
เมื่อฉันเดินเข้ามาห้องมืดๆ สลัวๆนี้ก็เจอกับโต๊ะเครื่องแป้งเหมือนห้อง
วัยรุ่นสาวๆ ทั่วไปไม่มีผิดเลยทีเดียว .. ห้องแต่งตัวงั้นหรือ ?
" เอ้า ไน ! " (ผู้หญิงผมบรอนด์ที่อยู่ในห้องทักขึ้น)
" ขอโทษฮ้ะ ผมมีธุระนิดหน่อย .. " (หลังจากนั้น ผู้หญิงคนนั้นก็มองหน้าฉัน)
" .. " (เค้ายิ้มบางๆให้ฉันก่อนจะเดินมาใกล้ๆ)
" คนนี้หรอไนล ที่เป็นข่าวกับเธอหน้ะ " (หล่อนเข้ามาจับหน้าฉัน // จะตบหรอ T^T)
" ใช่ฮ้ะ เดี๋ยวเราจะไปข้างนอกเลยกะจะให้เค้ารอที่นี่ .. "
" อื้ม ตามสบายเลย ฉันขอตัวล้ะน้ะ. "
" บายจ่ะ " (เธอเองเดินออกประตูไปเรียบร้อยพร้อมเอ่ยลา)
" ครับ "
" แฟนหรอ ? "
" จะบ้าหรอ ! ฉันคงไม่เอาป้าอายุ 35 มาทำแฟนหรอกเฮ้อออ "
" เสียมารยาท ! ไปว่าเสียๆหายๆได้ยังไง " (ฉันวีนแทนหล่อนจริงๆ)
" เอ้า ! ก็ช่างแต่งหน้าฉัน เราสนิทกันจะตายย 5555 "
" เหอะเหอะ "
" เอาล้ะ เธอรอฉันอยู่ที่นี่ จนกว่าฉันจะมาพาเธอออกไป "
" ทำไมฉันต้องฟังนายด้วยล้ะ "
" หรือเธอจะไปนั่งกับฉันในรายการก็ได้ จะได้เปิดตัว .. "
" นี่อย่ามาพูดอะไรบ้าๆน้ะ "
" ใครใครเค้าก็รู้กันทั้งนั้นแหล้ะ .. "
" เพราะนายนั้นแหล้ะ T^T " (ฉันล้ะอยากจะไม่รู้จักนายซะจริงๆ)
" เพราะร้านนันโดต่างหากที่ทำให้ฉันและเธอเจอกัน .. "
" [ถ้าฉันเลือกได้ฉันไม่ไปซะดีกว่า ..] " // ฉันพึมพำเบาๆ อยู่ในลำคอ
" ห้ะ เธอพูดอะไรน้ะ ? "
" ก็เปล่าๆ ไม่มีไรๆ "
" แล้วนี่นายจะให้ฉันทำอะไรในนี้ ? "
" ตามอัธยาศัย คิดว่าเป็นห้องตัวเองเลยล้ะกัน .. "
" เฮ้อออ อื้ม " (ทำไงได้ล้ะ นี่มันไม่ใช่ห้องฉันสักหน่อย)
" กึ่กก .. คุณไนออลค้ะได้เวลา .. O_o " (สตาร์ฟเดินเปิดประตูเข้ามาก็ทำหน้าตาตกใจ)
" อ่อ ได้ฮ้ะๆ จะไปเดี๋ยวนี้แหล้ะ "
" ... " (หล่อนยิ้มออกไปพร้อมปิดประตูอย่างรวดเร็ว // งานเข้าล้ะสิเกล !)
" ฉันหวังว่าเธอคงรอฉันจนกว่าฉันจะมาน้ะ .. "
" โอเคๆ รับปากก็ได้ "
" อื้ม คงอีกสักชั่วโมงกว่าๆนั่นแหล้ะ ไหวน้ะ "
ไนออลเองเดินออกไปขณะที่ฉันเองนั่งอยู่ที่เก้าอี้หน้ากระจกพร้อมมองเค้าตาม
ไปจนเค้าเดินไปถึงประตูห้อง และก่อนที่เค้าจะเดินก้าวเท้าออกไปก็หันมาพูด ..
" ล็อคห้องให้ดีๆล้ะ ใครมาเคาะก็ไม่ต้องเปิด เข้าใจไม๊ ? "
" ค้ะค้ะ .. " (เค้าเองคงจะมีกุญแจล้ะสิน้ะ ถึงได้พูดแบบนั้น)
" ถ้าหิวก็มีอะไรอยู่ในตู้เย็นนั่นแหล้ะ กินไปก่อน "
" พอฉันมาเดี๋ยวค่อยไปหาไรกินกัน "
" ... " // ฉันได้แต่พยักหน้า
" โอเค ฉันไปล้ะบายย "
ไนออลเปิดประตูอย่างนิ่มนวล พร้อมกับจ้องหน้าฉันอย่างห่วงๆ
ทำยังกับฉันอยู่ในห้องแค่นี้ ฉันจะอยู่ไม่ได้อย่างงั้นนั่นแหล้ะ หึหึ
@ 14.30 PM
นั่นแหล้ะ ! ฉันไม่ได้อะไรเลยสักนิด ติดอยู่อย่างเดียวเลย .. เบื่อ !!!
ฉันว่าล้ะทำไมนายนั่นดูกังวลกลัวฉันหนีแปลกๆ ที่นี่มีของเล่นมากมาย
เช่น เครื่องสำอาง เครื่องทำผม ชุด ตุ๊กตา (ไม่สมควรจะเล่นสักอย่าง)
เอาเหอะ อย่างน้อยก็มีโซฟาให้ฉันได้นอน แอร์ที่นี่ก็ช่างหนาวจับใจ
ฉันซะจริงๆให้ตายเหอะ ซาร่า !!!! 22 องศา !!!!! ห้องก็ติ๊ดเดียว โอ้ยย
ฉันเริ่มเอาตุ๊กตาสติ้ชมากอด ก่อนจะเอาผ้าห่มมาคลุมตัวและเปิดไฟจากโคมไฟ
สีส้มอ่อนๆไว้เท่านั้น และเปิดเพลงจากมือถือฟังคลอ และเริ่มหลับไปในที่สุด ..
30 Min. Later ..
(เสียงริงโทนน..) = =' ใครโทรมาตอนกำลังหลับๆอยู่ว้ะวุ๊ววว !!!
[โหล! เกล! แกอยู่ไหนว้ะ ?]
" เนี่ยะ แกโทรมาปลุกฉันน้ะรู้ไว้ ! "
[เอ้าหรอ 5555 เอ้อออ]
[เนี่ยะ! ฉันแค่จะบอกว่าวันนี้ฉันกลับดึกหน่อย]
" เออแม่ง! เห็นดึกทุกวันน้ะพักเนี้ยะ "
[เออ 55 ดูแลตัวเองด้วยน้ะเว่ย! ไปล้ะ]
" อื้มๆ .. " // ฉันวางสายเทรเส็จก็ลุกขึ้นนั่งเกาหัว
" O_o เอ้ยย มาอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ห้ะ ?!!! "
ฉันมองไปเห็นไนออลกำลังนั่งเล่นเกมส์ในไแโฟนอย่างสบายใจ
" อ้าวเห็นเธอหลับนี่หน่า ใครอยากไปกวน "
" แต่ฉันมาเพราะนายชวนไปห้างน้ะ ! "
" ฉันไม่อยากเสียมารยาทนี่ " (แต่ยอมเสียเวลางั้นหรอ TT)
" แต่ว่าไป .. " (ไนออลลุกเดินมาจากหน้ากระจกและมาหาฉัน)
" หญิงชายอยุ่กันในห้องสองคนก็ไม่เลวนี่หน่าน้ะ .. " (ไนออลเดินมาจับข้อเท้าฉัน)
" แอร๊ยยย ! เอามือเย็นๆของนายออกไป๊ !!! "
(ฉันรีบดึงขากลับมาทันที)
(ฉันรีบดึงขากลับมาทันที)
" เฮ้ กรี๊ดกร๊าดทำไมเสียงดัง .. "
" แล้วถ้านายทำมิดี มิร้ายฉัน ฉันก็ต้องซ้อมไว้น้ะสิ "
" หืมม .. คงกล้าปล้ำ .. " (เค้าเองอมยิ้มและมองฉันหัวจรดเท้า)
" ทำไม ! ฉันไม่น่าปล้ำรึไง ! " (เรื่องอื่นไว้ก่อน ศักดิ์ศรีฉันต้องมาเป็นอันดับแรก T^T)
" 555 มันก็ ... "
" งั้นไปกันได้ล้ะ .. " (ฉันไม่พูดพร่ำ รีบหยิบกระเป๋าและคว้าแขนเค้าออกจากห้องทันที)
" เดี๋ยวสิ ! " (เค้าเองแค่เกรงแขนนิดเดียว แทบทำฉันที่ดึงไปสุดแรงล้มลมหน้าทิ่ม)
" อะไรอีกหืม "
" เอานี่ .. " (ไนออลหยิบแว่นแบรนด์ดังขึ้นมาสองอัน พร้อมยื่มอีกอันให้ฉัน)
" ทำไม ? " (ฉันทำหน้าเหวอ แต่ไนออลก็จับมันใส่มาให้ฉัน)
" นี่คือสิ่งจำเป็นสำหรับเธอแล้วกัน ต่อจากนี้ไป .. "
" ทำไม ? " (แต่ไม่ว่าจะอธิบายยังไง คำถามก็ยังวนๆอยู่ในหัวตลอด)
ไนออลเองเดินจับมือฉันแน่นและเดินออกไปนอกสตูดิโอ แน่นอนทั้งแฟนคลับ
และปาปารัสซี่ ต่างหยิบมือถือมาถ่ายรูปแชะๆ ทั้งๆที่ฉันว่า มันไม่น่าจะมีใคร
ความอดทนสูงเท่ากับบุคคลเหล่านี้อีกแล้ว ...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น