ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : { Ep. 4 ⋆ }
@ Morning 08.30 AM
O_o อร๊ายยยยยยยยยยย !!! เมื่อวานวันอาทิตย์วันนี้ก็วันจันทร์ใช่มั้ย ? อะไรน้ะ !!! วันนี้เป็นวันเข้าเรียนวันแรกนี่
ทำไงล้ะ ทำไงดี !! นักเรียนใหม่ยังจะเสือกสายอีก เอาล่ะ ! มีเวลาครึ่งชั่วโมงยังพอไหว เอาล้ะเว้ย !!
ระหว่างที่ฉันกำลังเดินไปโรงเรียนนั้นเล่นเอาฉันแทบหน้าทิ่มกับพื้นกันเลยทีเดียว นึกๆ มาได้น้ะ คือว่าเมื่อคืนน่ะ
กินเอา กินเอาแบบไม่มีคำว่าปฎิเสธเลยนี่หว่าเรา ยัยลิซ่าก็มอมฉันซะเต็มที่ โชคดีที่ตอนขากลับยังรู้สึกตัว ไม่งั้นน้ะ
เวอร์จิ้นฉันคงหมดไปกับเพื่อนนางคนใด คนนึงแน่ๆ เลยฮื้ออออ.
@ Lady Bird Johnson High School
อุต๊ะ !!! โรงเรียนบ้าอะไรใหญ่ชะมัดเลย นี่แค่หน้า รร น้ะเว่ย !! ยังไม่รวมสนามฟุตบอล สนามบาส สระว่ายน้ำ
ขว้างขนาดนี้จะไปหาห้องเจอได้ยังไงล้ะว้ะ ! ฮื้อออ เฮ้ววมี ใครก็ได้ช่วยด้วยฉันเดินไปนั่นไปนี่ ทางนั้นทางนี้
ขึ้นตึกโน้นตึกนี้ งง จนตาลายไปหมด และในที่สุดก็เจอจนได้ห้องนี้สิน้ะ ...
ขว้างขนาดนี้จะไปหาห้องเจอได้ยังไงล้ะว้ะ ! ฮื้อออ เฮ้ววมี ใครก็ได้ช่วยด้วยฉันเดินไปนั่นไปนี่ ทางนั้นทางนี้
ขึ้นตึกโน้นตึกนี้ งง จนตาลายไปหมด และในที่สุดก็เจอจนได้ห้องนี้สิน้ะ ...
Grade 11-1 EP (ฉันทำใจอยู่ตรงหน้าห้องก่อนจะเดินเข้าไป)
" ... " (เสียงเปิดประตูดังขึ้นทำให้ทุกคนในห้องหันมามองหน้าฉัน)
" ขออนุญาติค้ะ .. "
" สาย 15 นาทีพอดิบ พอดีเลยน้ะ คุณสมิธ "
" ขอโทษทีค้ะ หลงทาง .. " (ขายหน้าหว้ะ !! T T)
" งั้นเชิญนั่งที่ว่างเลยค้ะ นักเรียนใหม่ "
ฉันมองหาที่ว่างก็เจอที่ว่างกลางๆ ห้องพอดี อื้มไม่เลวเหมือนกันน้ะ ตรงนี้มองเห็นจอโปรเจคเตอร์ได้พอดี
และฉันเองก็ได้แต่ก้มหน้ามองแต่โต๊ะตัวเอง หูก็ฟังอาจารย์แก่ๆ บ่นงุบงิบไป
" เฮ้ ! เวย์ ... " (ฉันหันไปตามเสียงเรียกเบาๆ)
" O_o ลิซ่าาา !! T T' " (ฉันแอบตกใจนิดๆ เมื่อคืนแกยังอยู่กับฉันอยู่เลย)
" ไม่นึกเลยน้ะว่าจะอยู่ห้องเดียวกัน "
" นั่นสิ ฉันเองพึ่งย้ายห้องมาเรียน EP นี่แหล้ะ กิจกรรมเยอะดี " (ลิซ่ายิ้ม)
" โครตจะดีใจเลยที่เจอแก "
ซึ่งวันแรกของการเรียนอาจารก็ไม่อะไรมากมาย แค่มาแนะนำตัวอย่างนั้นอย่างนี้สบายดีเหมือนกันน้ะ
จากนั้นฉันก็เริ่มรู้จักกับเพื่อนๆ ทั้งห้องได้อย่างรวดเร็ว ทั้งห้องมีทั้งหมด 16 คน แต่เท่าที่ฉันเห็นมันน้อยๆ
ยังไงชอบกล แต่ช่างเถอะ ฉันเริ่มรู้สักชอบโรงเรียนนี้ขึ้นมาแล้วสิ
แต่ที่ผิดคาด คือ .. โรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนรวม ไม่ใช่มีแต่ ผู้หญิง 5555 เอาล้ะ ได้เวลามองหาหนุ่มหล่อกันแล้ว
ห้องนี้มีผู้หญิงก็ใช่ได้นี่ ตั้ง 8 คน เอ๊ะ ! แต่ทำไมผู้ชายเหลือแค่ 2 คนในห้องล้ะ เด็กเนิร์ดซะด้วย และหลังจากนี้
ไม่นาน ฉันเองก็หายแคลงใจ
(เสียงเปิดประตู..)
ผู้ชายจำนวนหนึ่งเดินเข้ามาในห้อง โอเคน่าจะผู้ชายกลุ่มแบบเกเรๆหน่อยนั้นแหล้ะ ที่อาจจะโดดคาบแรกไป
ซ่อนตามซอกโรงเรียนหื้มมม .. แต่ที่ทำให้ฉันต้องตะลึงตึ่งโป๊ะนั่นล้ะก็ ...
หนึ่งในนั้น ..
(อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย . !!!!!!!!!!!!!!! อะ.. ออสตินน !!)
ทันที่ที่เค้าเข้ามาเสียงฮือฮาก็ดังลั่น ได้ข่าวมาว่าเค้าเองหายไปจากโรงเรียนอยู่ช่วงหนึ่งช่วงไปคอนเสิร์ท
และก็กลับมาในห้องนี้ซึ่งทำไมน้ออ ต้องกลับมาตอนที่ฉันอยู่ห้องเดียวกันกับนายด้วย !!!
ตอนแรกออสตินก็ยิ้มๆดีอยู่หรอกน้ะ แต่พอหันมาเจอฉันเท่านั้นแหล้ะ เค้าก็ทำหน้าตกใจไม่ต่างจากฉัน
และเค้าเองก็กัดริมฝีปากพร้อมกับทำหน้ามีอะไรในใจสักอย่าง ก่อนที่เค้าจะเดินตรงมาโต๊ะฉัน
เค้าหยุดจ้องหน้าฉัน ก่อนจะทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ว่าง ข้างๆ ฉัน..
" งั้นฉันขอนั่งตรงนี้ล้ะกันน้ะ .. " (ออสตินวางกระเป๋าลงแล้วนั่งข้างๆฉัน)
" ... " (ฉันมองขวางๆและจะขยับโต๊ะห่าง)
" ... " (แต่ออสตินก็ขยับตามมา)
" !!! " (ฉันก็ขยับมาอีก แต่ทีนี้เค้ากลับดึงโต๊ะฉันเอาไว้ และดึงกลับที่เดิม)
" เธอหนีฉันไปก็แค่นั้นแหล้ะ " (ออสตินมองหน้าฉันด้วยสายตาที่เจ้าเล่ห์)
เค้าเองคุยกับเพื่อนเสียงดังมาก (เหมือนจงใจเลย ไม่มีคำว่าเกรงใจฉัน) ฉันไปทำไรให้นายแค้นว้ะ !
จงเกลียดจงชังอะไรฉันกันนักกันหนา ฉันซวยมากเลยเนาะ ที่ต้องมาเจอนายอีกรอบเนี่ย !!!!
" ตึง !! "
(O_o จากนั้นออสตินก็เอาเท้าของเค้าขึ้นเกยบนโต๊ะพร้อมกับหัวเราะคุยร่ากับเพื่อน)
ฉันไม่คิดเลยน้ะ ! ว่านักร้องสุดน่ารัก น่าหลงไหลที่พวกสาวๆชาวอเมริกาชอบกันนักกันหนา
จะมีสันดารที่(ทราม)แบบนี้ !! นายนี่มันดิบซะจริงๆ ไม่ติดว่าหล่อนายก็สถุนไปแล้วว !!!
" ทำไมหืม มองหน้าฉันแบบนั้นมีปัญหาหรอ ? "
" ก็ไม่นี่ .. "
" !!!! " (ออสตินมองหน้าฉันแบบหงุดหงิด คงไม่คิดว่าฉันจะทำหน้าไม่แยแสแบบนี้ล้ะสิ)
ออสตินใช้สายตาจ้องมองฉัน ฉันเองก็จ้องเค้ากลับแบบไม่ลดละเช่นกัน
" ทำไม ! จะเล่นสงครามจิตวิทยากับฉันรึไง ! "
" เธอต้องแพ้ !!! " (ออสตินเหมือนกับจะมั่นใจ)
" ไม่ มี ทาง !! "
และไม่ทันจะได้รู้ผลแพ้ชนะ อาจารย์ประจำชั้นของเราก็เข้ามาอีกรอบ สงสัยจะเข้ามาปล่อยเด็กกลับบ้านล้ะมั้ง
ดีล้ะ ! ฉันเบื่อที่จะทะเลาะกับนายนี่เต็มทน !! ลำคานที่สุดดเลยยย
" ในปีนี้เราจะมีการจับบัดดี้กัน ต้องดูแลกันจนจบปีการศึกษานี้เลย "
" !@%$#**_)+!#$^~! " (เสียงเด็กเริ่มเจาะแจ้ะ จอแจกัน)
" เอาล้ะเงียบกันได้แล้ว ... "
" ครูจะให้จับฉลากล้ะกันเลข 1-8 ชายและหญิง ใครได้เลขเหมือนกันเป็นบัดดี้กันน้ะ "
เมื่อครูพูดจบก็ให้นักเรียนจับฉลากตั้งแต่หน้าห้องไปจบหมด
' 5 ' (ของฉันได้เลข 5 ขอให้ได้เด็กเนิร์ดๆเรียนๆก็ดี ขี้เกียจทำการบ้านที่สุด)
" เอาล้ะ ไม่ต้องซุบซิบถามกัน เดี๋ยวครูจะเรียกไล่ตั้งแต่ 1-8 เลยน้ะ ใครได้เบอไหนให้ยกมือ "
และเมื่อครูพูดจบ แกก็หยิบกระดาษรายชื่อออกมา น่าจะเช็คชื่อนักเรียกว่าใครได้บัดดี้ใคร
ซึ่งน่าจะให้ช่วยดูแล ช่วยทำการบ้าน ใครโดดก็ช่วยกันตามเพื่อนอะไรเงี้ย น่ารักดีเนอะ ..
" เลขที่ 5 " (เอ้ยย เลขฉันนี่หน่า)
ฉันยกมือขึ้นพร้อมมองไปข้างตัวช้า ๆ เฮ้ออ ไม่ได้ลิซ่าซะได้ อุส่าหวังว่า (จะโดดไปด้วยกัน 555)
แต่ฉันสังเกตุสายตาเพื่อนรอบๆห้อง ทำไมทำหน้าเหว๋อกันจังว้ะ ? แล้วไหนบัดดี้ข้า ..
ก่อนที่ฉันจะหัน กลับมายังข้าง ๆ ตัวก่อนจะพบว่าบัดดี้ฉันคือ ..
" นายยอีกแล้วออสติน !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! " (ฉันเล่นสงครามจิตกับตานี่อีกแล้ว)
" !!!!!!!! " (ออสตินยิ้มมุมปากอย่างผู้ชนะ)
และเมื่อเส็จสิ้นทั้ง 8 คน
" เอาละ เราจะไม่มีการเปลี่ยนแม้แต่ประการใดทั้งสิ้น " (!!!!!!!!!!!!!)
" และหวังว่านักเรียนทุกคนคงรุ้ว่าบัดดี้ เค้าทำหน้าที่อะไรบ้าง ช่วยกันดูแลกันน้ะ "
" เอาล้ะวันนี้นักเรียนกลับบ้านได้ "
เมื่อครูออกไปฉันกับออสตินแทบจะกินหัวกันซะด้วยซ้ำ ทำไมฉันหมั่นไส้ตานี่แบบไร้เหตุผลจังวะ !
" เธอหนีฉันไม่พ้นหรอก ฉันบอกเธอแล้ว "
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น