ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [♕]::: CHAPTER 2.
2 Week Later ...
วันนีเทรซี่ไปทำงานพิเศษ จึงทำให้ฉันเกิดอาการเบื่อเล็กๆ และตลอด 2 สัปดาห์ที่ผ่านมา ..
เรื่องในหัวของฉันมีแต่โลแกน โลแกน โลแกน ตลอดๆ คงเป็นเพราะฉันไม่ได้เจอเค้าเลย
ผู้ชายกิจกรรมก็แบบนี้แหล้ะ ฉันคงต้องทำใจสักหน่อย
" (ริงโทนน ~) " (ฉันทำตาลุกวาวเมื่อได้ยินเสียงไอโฟนคู่ใจดังขึ้น)
" อ้าวพ่อหรอ ? " (แต่ก็ต้องผิดหวังเมื่อรู้ว่าเป็นพ่อที่โทรมา - -" )
" ว่าไงค้ะ "
[เข้ามาหาพ่อที่บ้านทีสิ พ่อมีเรื่องจะคุย]
" ตอนนี้เลยหรอค้ะ ? "
" หนูทำอะไรผิด ? "
[ป่าวเลยลูกรัก พ่อแค่คิดถึง]
" หรอคะพ่อ " (วันนั้นยังไม่เห็นจะอยู่รอหนูกลับบ้านเลย)
[โอเคน้ะ เกลลิเวีย รีบมาล้ะ]
" ได้ค่ะพ่อ "
[จ้ะลูก] .... // อะไรของพ่อ พูดดีแปลกๆ
@ House
ฉันเดินเข้าบ้านมาก็เจอป้าแม่บ้านยืนรอเปิดประตูให้ทันที .. ฉันยิ้มรับก่อนจะเดินเข้าบ้านมา
" ว่าไงค้ะพ่อมีอะไร ? "
" นี่ลูก ลูกก็โตแล้วน้ะ พ่ออยากให้ลูกมีคู่ ... " (ฉันมองเห้นผู้ชายบนโซฟา แต่ฉันว่าเค้าไม่ผ่าน)
" พ่อจะแนะนำน้ะ ไซม่อนนี่เกลลิเวีย และเกลลิเวีย นี่ไซม่อน "
" พ่อเรียกหนูมาทำอะไร ? "
" เอ่ออคือ ... "
" หนูจะไม่แต่งงานหรือคบกับคนที่หนูไม่รักเด็ดขาด !!!! " (ฉันเริ่มฟิวขาด)
" หนูจะแต่งกับโลแกนแฟนของหนู !! "
" นี่เกล ! พ่อจะไม่ยอมให้หนูแต่งกับเด็กแว๊นคนนั้นเด็ดขาด ! "
" งั้นหนูก็ยอมขึ้นคานจนตายเลยก็ได้ค้ะ "
" ลาล้ะ ! หนูจะไม่กลับมาอีก !!! "
ฉันวิ่งปาดน้ำตาออกจากบ้าน ขึ้นรถและดริฟออกจากบ้าน โดยไม่ฟังเสียงคนที่กำลังเรียกตามหลัง
พ่อบ้าที่สุด !!! จะให้ฉันแต่งงานกับพ่อค้า ค้ายาบ้ากันรึไง ! พ่อไม่รักหนู !! หนูเกลียดพ่อ !!!
และฉันก็ตัดสินใจขับรถไปเรื่อยๆระบายความหงุดหงิดในหัว ขณะนี้ฉันคิดอะไรไม่ออกจึงไปหยุด
ที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง เพื่อนั่งสงบอารมณ์ก่อนที่เพื่อนสาวจะเลิกงาน
@ Nando's
ร้านอาหารชื่อพิลึกนี่ฉันยังไม่เคยจะเหยียบเข้ามากินแม้แต่ครั้งเดียว ไหนๆ ก็ไหนๆ ลองดูแล้วกัน
อยู่แถวนี้แท้ๆ ไม่เคยเห็นผ่านตาเลยเนอะ ..
" มากี่ท่านครับ " (เสียงพนักงานหน้าร้านทักขึ้นฉันจึงหันไปตอบ)
" คนเดียวค่ะ .. "
" งั้นรอสักครู่นะครับ .. " (พนักงานคงจะหาที่นั่งให้ เพราะประเมินจากสายตาแล้ว .. คนแน่นร้านเลยทีเดียว)
" เอ่ออประทานโทษด้วยน้ะครับ พอดีที่นั่งทางร้านเต็ม "
" ไม่ทราบว่า คุณเองไปนั่งโต๊ะเดียวกันกับคนอื่นได้ไม๊ครับ "
" เอ่ออ ดิฉันไม่มีปัญหาค่ะ .. "
" งั้นเชิญทางนี้ครับ .. "
พนักงานเดินนำฉันไปทางริมสุดของร้าน เดินไกลพอสมควรเลยแฮะ ...
" ต้องขออภัยในความไม่สะดวกด้วยน้ะค้ะ .. "
" ครับ ... " (O_o คนนี้งั้นหรอ ?)
" เชิญทางนี้เลยครับ ... " (ฉันนั่งลงฝั่งตรงข้ามของผู้ชายแปลกหน้า ใส่ทั้งหมวก ทั้งแว่น น่ากลัวพิลึก)
" รับอะไรดีครับ เมนูแนะนำ @^^(_&^@!!@^_ .. "//พนักงานเริ่มร่าย แต่สายตาฉันอยู่กับนายนั่นได้ไง ไม่ใช่เมนู
(ฉันเองเริ่มจะกลัวสายตาที่เขามองผ่านแว่นสีทึบนั่นมาแล้วสิ)
(ฉันเองเริ่มจะกลัวสายตาที่เขามองผ่านแว่นสีทึบนั่นมาแล้วสิ)
" เอ่ออ .. ข้าวผัดซีฟู๊ดกับโกโก้ค้ะ .. "
" งั้นรอสักครู่นะครับ .. "
เมื่อพนักงานเดินจากไปบทสทนาฉันและผู้ชายคนนี้ก็เริ่มขึ้น ..
" สวัสดี ! " (ผู้ชายคนนี้พูดและยิ้มทักทาย)
" ค่ะ สวัสดี .. " (ฉันเองก็ตอบกลับตามมารยาท ตาพลางมองไปทางอื่น)
" ลำบากหน่อยน้ะ มาทานอาหารร้านนี้น้ะ "
" มาครั้งแรกน้ะค่ะ ^^ "
" จริงหรอ ! นี่ร้านโปรดผมเลยน้ะ 5555 " (ใครถามนายมิทราบ !)
15 Min. Later ...
ฉันอึดอัดเป็นบ้าเลยให้ตายเหอะ !!! โต๊ะข้างๆ ฉันพึ่งลุกออกไปก็จริง
แต่ถ้าฉันจะลุกหนี ก็น่าเกลียดที่สุดเลย ไม่ได้ขยะแขยงหรือเหยียดใครหรอกน้ะ
แค่ฉันไม่ชอบให้ใครมาเห็นฉันตอนกินนี่สิ !! T^T
และไม่นานอาหารพร้อมเครื่องดื่มที่สั่งก็มาเสริฟ แต่เหมือนว่าผู้ชายฝั่งตรงข้ามของฉัน
ยังคงนั่งต่อ และไม่ยอมลุกไป แถมยังสั่งอาหารเพิ่มเรื่อยๆอีกต่างหาก - -'
" เอ้อ เธอบอกมาร้านนี้ครั้งแรกใช่ไม๊ ? ทำไมมาล้ะ ? "
" รอเพื่อนทำงานเส็จอ้ะ เดี๋ยวก็ไปรับกลับ มันแถวๆนี้พอดี .. " (ถามมากจังวุ้ยย !! - -)
" (ริงโทนน~) " (สวรรค์ !! ฉันกินข้าวไปได้ 6 คำ น้ำอีก 1/5 ของแก้ว เพื่อนแสนสวยฉันก็โทรมา)
[อยู่ไหนว้ะแก !!]
" ร้านอาหารอะไรไม่รู้เนี่ยะ .. จะให้ไปรับแล้วหรอ "
" เออ เค รอแปป ไปล้ะ !! "
[เห้ยๆ เดี๋ยวๆ] (ฉันรีบตัดบทและหาเรื่องออกจากที่นี่..)
" เช็คบิลด้วยค้ะ " (ฉันกวักมือเรียกพนักงาน)
" เอ้า ทำไมรีบกลับจังล่ะ .. " (เพื่อนร่วมโต๊ะแสนน่ารักก็ถามขึ้น)
" เพื่อนเส็จงานแล้วล้ะ ขอตัวก่อนน้ะ "
" งั้นค่าอาหารเธอฉันออกให้ก็ได้ นิดเดียวเอง ... "
" อ่อไม่เป็นไรหรอก " (ฉันไม่รุ้จักนายย ไม่อยากเป็นหนี้บุญคุณใคร!)
เมื่อบิลมาฉันเองก็ตั้งเงินไว้โดยไม่สนใจเงินทอนใดๆ ทั้งสิ้นก่อนจะลุกขึ้นจากโต๊ะ
อย่างรวดเร็วที่สุด เท่าที่จะทำได้เลย !!
" ไว้มาอีกน้ะ เธอ แล้วเจอกัน " (ฉันยิ้มมุมปากและรีบเผ่นทันที ...)
ให้ตายสิ !!! พูดมากจริงจริ๊งงงงงง !!! ถ้าฉันได้ตานี่เป็นแฟน เที่ยงคืนฉันก็คงไม่ได้นอนเฮ้อออ
@ Bakery Cafe
" โหย ! รีบมาทำไมว้ะ " (เทรซี่ยืนทำหน้ามุ่ยอยู่หน้าร้านพอดี)
" เห็นแกโทร ... "
" ฉันแค่บอกว่าฉันจะชวน เอ่อออ.. เจเดนไปทานอะไรนิดๆ หน่อยๆน้ะ "
" เจเดน ? "
" ไงสาวๆ รอนานไม๊ ? " (เค้าเองเป็นลูกชายเจ้าของร้านเบเกอรี่ ยัยนี่จึงโดดงานมากับพวกเราได้)
" แหน้ะ เป็นไรกันเนี่ยะ " (ฉันแอบแหย่เล่นเพราะเห็นสนิทกันเกิ้นนน)
" อ่ออ ป่าวเพื่อนกันน้ะ เพื่อนนกันเฉยๆ "
" เพื่อนหรอเขินหน้าแดงเชียว 555 "
" ไปกันเหอะ ชักช้า ฉันอยากกลับบ้านล้ะ " (เทรเปลี่ยนเรื่องและรีบเดินไปหาเจเดน)
แต่เหมือนว่าเพื่อนสาวฉันจะทิ้งฉันให้ฉันขับรถคนเดียวแล้วไปซ้อนรถมอเตอไซซะแล้วสิ !
" ไปรถฉันก็ได้น้ะ เดี๋ยวฉันกลับมาส่ง "
" โอเค ได้เลย เจเดนไปกัน ! " (เอาวะ ! ดีกว่าขับคนเดียว)
30 Min. Later...
" แหม๋ ! กินซะราบคาบเลยน้ะอิเกล "
" หิวนี่หว่า " (ฉันบ่นพรางเช็ดปาก)
" ไหนตอนนั้นบอกฉันว่าอยู่ร้านอาหาร "
" ก็นั่งกับคนบ้าที่ไหนไม่รุ้ใครจะไปอยากอยู่ "
" จะกลับกันยัง เดี๋ยวฉัน.. อ้าววว " (ฉันกำลังจะควักตังแต่ เอ๊ะ! กระเป๋าสะพายฉันหายทั้งใบ ลืมเอามา ?)
" ทำไมอ้ะ ! " (ยัยเทรก็พลอยจะตื่นตกใจไปด้วย)
" กระเป๋าหลุย ฉันน้ะสิหายไปไหนไม่รู้ "
" แกไม่ได้สะพายมาตั้งแต่ที่ร้านเบเกอรี่ล้ะ "
" เฮ้อออ สงสัยตั้งไหน หายลืมแล้วมั้ง ... "
" ไม่เป็นไร มื้อนี้ผมเลี้ยงเอง " (เจเดนเอ่ยปากขึ้น)
" เกรงใจจังเลย 555 "
" จริงๆเลย ยังไม่แก่ก็ลืมแล้วน้ะแก ... "
" ไม่คิดจะไปทวงหาบ้างหรอ ? "
" ไม่รู้ไปตั้งไหนน้ะสิ แวะหลายที่ด้วย .. "
@22.30 PM
ฉันเองนอน กิน นั่ง กลิ้ง อยุ่ที่โซฟา เมื่อไปส่งทั้งสองเรียบร้อยแล้ว เทรแอบกระซิบมาว่า ..
คืนนี้อาจจะกลับดึกหน่อยเพราะจะไปนั่งดริ้งที่บาร์เบาๆกับเจเดน (ฮื่มม รู้จักกันวันแรกจริงๆหรือนี่ ?)
อีกอย่างคงเป็นเพราะ พรุ่งนี้เทรหยุดงาน คงกะจะนอนยาวๆทั้งวันเลยม้างง
ส่วนเรื่องกระเป๋า ! ฉันคงไม่พกของสำคัญติดตัวไปหรอก แค่บัตรไร้สาระกับอะไรไม่รู้บราบราบรา
ดีเลย !! จะได้หาเรื่องพ่อซื้อกระเป๋าใหม่ให้ซะเลย 5555
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น