ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : { Chapter 2. }
@Saturday, 11.30 AM
" ก๊อกก..ก๊อกก..ก๊อกก " ยัยควินซี่ รีบลากตัวฉันมายังบ้านพี่ที่รู้จักเพราะเมื่ออาทิตย์ก่อน
มันเองได้นัดกับพี่คนนี้ไว้ว่าจะไปเที่ยวกันในวันนี้ ซึ่งมันก็มาตามนัดตามเวลาอย่าง ...
(น่าอัศจรรย์ใจจริงๆ เพราะปกตินอกเหนือเวลาเที่ยว .. เลตแล้วเลตอีกอ่ะค่ะ -.-)
" เอ้าควินว่าไง !! " พี่สาวคนสวย (แต่ใส่แว่นหนาเตอะ) เปิดประตูและสวมกอดควินซี่
" วันนี้พี่ต้องขอโทษด้วยนะพี่มีงานด่วนเข้ามาจริงๆน่ะ "
" เอ้าา! ไงงั้นล่ะคะ อุส่านัดกันไว้แล้วนะ " ยัยควินซี่บิดไปบิดมาอย่างไม่พอใจ
" งั้น.. ไปกับพี่ป่ะล่ะ พี่ไปเป็นสตารฺ์ฟน่ะ "
" ถ้างานเลิกไว เราก็จะไปกันเลย โอเคไม๊ ? " ยัยควินแว๊บมามองหน้าฉัน 2 วิและ ..
" ไปสิคะ ! " (อ๊ะอ้าวเห่ยยย! ไม่ได้คิดจะปรึกษาฉันหรอ ที่หันมามองเนี่ยะ)
" ได้จ่ะ งั้นเข้าไปรอด้านในก่อนน่ะ " ยัยควินรีบดึงแขนฉันทันที ..
" พี่ขอตัวไปเตรียมตัวแปปนึงนะ ตามสบายจ่ะ " เมื่อพี่เค้าเดินพ้นสายตา ..
" นี่แก! แกจะไปเกะกะเค้าทำไมห่ะ " ฉันรีบใช้ศอกสะกิดที่หน้าท้องยัยเพื่อนบ้า
" โหยยแก! พี่เค้าเป็นสตาร์ฟให้วง One direction ไงล่ะ " ยัยควินซี่ทำหน้าตื่นเต้น แต่ฉันกลับ ..
" เอ่อ.. เค้าเป็นใคร ? " ฉันอึ้งกิ่มกี่ไม่นานก็ปล่อยไก่ ...
" นี่! " ยัยควินซี่ตีแขนฉันก่อนจะนั่งพูดกรอกหู
" ก็เค้าเป็นบอยแบรน 5 หนุ่มสุดหล่อของเกาะอังกฤษไงล่ะ "
นางควินซี่พูด พร้อมกับชี้มือไปที่โปสเตอร์ที่ติดอยู่ที่ผนังห้อง
ซึ่งมองๆแล้วฝรั่งก็หน้าคล้ายกัน
ซึ่งมองๆแล้วฝรั่งก็หน้าคล้ายกัน
ทั้งนั้นแหล่ะ เอาอะไรมาวัด (?) ฝีมือต่างหากเล่าเฮ้อออ
@ Studio
เมื่อพี่สาวคนนั้นโชว์ป้ายสตาร์ฟให้กับการด์ที่เฝ้าหน้าประตูดู การด์ก็ปล่อยให้พวกเราเข้าไปกันด้านใน
และเมื่อเราทั้งสามได้เข้าไปด้านใน ทุกๆคนต่างเดินกันวุ่นวายแทบจะชนกัน ฉันกับควินเหมือนเป็น
ตัวขัดขวางยังไงก็ไม่รู้สินะเนี่ยะ ...
" เอาล่ะ เดี๋ยวรอพี่แถวๆนี้ล่ะ นั่งรอตรงโซฟานั่นก่อนก็ได้จ้า "
" ค่ะพี่ รีบๆกลับมานะ " ยัยควินรับคำก่อนที่พี่เค้าจะเดินออกไป
" แกจะไปไหนน่ะ "
ฉันถามยัยควินระหว่างที่มันพยายามพาฉันเดินไปไหนสักแห่ง
ฉันถามยัยควินระหว่างที่มันพยายามพาฉันเดินไปไหนสักแห่ง
" เอาน่า " ยัยนี่พูดสั้นๆก่อนจะเดินไปแบบไม่มีทิศทาง
" ฉันอุส่าพาแกมาเดินทัศนศึกษา ขอบใจฉันซะสิ " ฉันทำหน้าไม่ถูกเมื่อโดนสตาร์ฟที่ผ่านไปผ่านมา
เดินสวนและมองหน้าแบบงงๆ แต่คงไม่มีใครที่จะกล้าถาม .. เพราะเป็นที่ที่คนนอกธรรมดาคงเข้าไม่ได้
" ฉันไม่ไหวแล้วนะแกเหนื่อยแล้ว.. " ฉันรีบหย่อนตัวนั่งลงทันทีที่เห็นเก้าอี้ตรงทางเดิน
" โห้ยยอะไรแกน่ะ! ขี้เกียจซะจริงๆ " ยัยนั่นก็เดินวนๆ สำรวจไปๆมาๆ
" นี่แก! ห้องนี้มีโน๊ตบุ๊คด้วยล่ะ " ไม่ทันไรควินซี่ก็เดินเข้าไปในห้องนั้น
" เฮ้เดี๋ยวแก! รอฉันด้วยสิ! " ฉันรีบวิ่งตามหลังยัยนั่นเข้าไปทันที ..
ในห้องนี้เป็นเหมือนห้องแต่งตัวหรือห้องส่วนตัวใครสักคน แต่มันเหมือนไม่มีใครเข้ามาหรือใครใช้
ฉันเองก้าวเท้าเข้าไปในห้องนั้นช้าๆ ขณะที่ควินซี่กำลังสนุกกับโน๊ตบุ๊ค
" แกมานี่เร็วๆ " ควินกำลังเปิดทวิตเตอร์เพื่อเล่นนั่นนี่ ขณะที่ฉันนั่งอยู่หน้าโน๊ตบุ๊คข้างๆ
" แกก็เล่นซะสิเอ้าๆ " ยัยควินก็เลื่อนโน๊ตบุ๊คอีกเครื่องที่ตั้งใกล้ๆเข้ามาใกล้ฉัน
จู่ๆ ก็มีกล่องป๊อปอัพขึ้นมาบนหน้าจอโน๊ตบุ๊ค ฉันเองไม่รู้จะทำยังเพราะมันมีแค่ CANCEL / OK
[OK] ฉันจึงกด OK ลงไปแล้วปล่อยหน้าโน๊ตบุ๊คให้ว่างเพราะรู้สึกว่ามาบุกรุกที่ส่วนตัวเค้าชัดๆ
" แก! ออกไปข้างนอกกันเหอะ! นี่มันห้องคนอื่นเค้านะ " ฉันโวยวายยัยควินขณะกำลังเล่นอย่างสนุกสนาน
" อีกสักแปปนะแก.. "
" โห้ยยป่ะ.. " ฉันยังพูดไม่ทันขาดคำ ก็มีสตาร์ฟทีมงานวิ่งเข้ามาโดยมุ่งตรงมาที่ฉันทันที
ทุกคนรีบวิ่งวุ่นและรีบเข้ามาทำอะไรเกี่ยวกับโน๊ตบุ๊คสักอย่าง แล้วมีสตาร์ฟเข้ามารอบๆตัวฉัน
" เธอรู้ตัวไม๊ว่าทำอะไรลงไป " [ฉันทำอะไรไปว่ะ ?]
" เข้ามาทำอะไรที่นี่ .. " [เพื่อนชวนอ่ะพี่ -.-]
" พวกเธอเป็นใครกันน่ะ " .. [เห็นเป็นนกแก้วป่ะล๊าาา]
" เอาล่ะทุกคน " จู่ๆมีผู้ชายท่าทางดูมีอำนาจคล้ายๆผู้จัดการใส่สูทเดินเข้ามา
" เธอเป็นใคร " ทุกคนเงียบลงและเขาเองก็ยิงคำถามมาที่ฉัน
" เอ่ออ.. ฉันเป็นเพื่อนกับสตาร์ฟคนึงน่ะค่ะ เอ่อ.. " ฉันเองยืนก้มหน้า (รับกรรม)
" เธอรู้ไม๊ว่าทำอะไรลงไปน่ะ "
" ... " // ฉันยืนเงียบ มือชาหน้าชาไปหมด
" เธอเองน่ะ กดแชร์เพลงของ One direction ที่ยังไม่ได้เผยแพร่ที่ไหนเลยน่ะสิ "
" เพลงจะออกสู่โลกโซเชียลในวันพุธนี้ แต่เธอ ... "
" จะรับผิดชอบยังไง !! " หลายๆคนใช้สายตากดดัน พร้อมคำถามที่บีบคั้นฉันสุดๆ
" ตอนนี้เรากู้เพลงได้แล้วค่ะ เพราะกำลังอยู่ระหว่างเวลาโหลด แต่ไม่ทราบว่ามีคนเปิดดูรึยังน่ะสิคะ "
" จะว่าไงล่ะ! " ผู้ชายที่ยืนด่าอยู่หน้าฉันกำลังยื่นหน้าเข้ามาขณะที่ฉันก้มและกลัวจนตัวสั่น
" อย่าไปดุเค้าแรงๆแบบนั้นสิ พอล! " เสียงผู้ชายคนนึงที่กำลังจะช่วยฉัน
" เอาล่ะ ผมจะรับผิดชอบแทนเธอเองนะ " เขาเองเชยคางฉันขึ้นมา ..
เค้าเองมองฉันและทำหน้าตาอย่างว่า ... (อะไรของนายห่ะ)
เค้าเองมองฉันและทำหน้าตาอย่างว่า ... (อะไรของนายห่ะ)
" ไหนๆ เธอก็ทำผิดไว้ไม่ใช่หรอ คือผมกำลังอยากได้คนส่วนตัวพอดี "
" งั้นคนนี้ .. ผมขอล่ะ " ไม่ทันไรเค้าก็ใช้แขนคล้องคอฉันออกไปด้านนอกห้อง
" ขอบใจ " ฉันเองหยุดเดินกระทันหันและขอบคุณก่อนจะรอเพื่อน
" เรื่องอะไร " เขาเองห้มหน้าลงมาถามฉัน
" ก็เรื่องที่นายอุส่าช่วยไงล่ะ "
" ฉันพูดจริงๆ " เขาเองมองไปยังข้างหน้าและพูดขึ้นก่อนจะเดินต่อ
" ดะเดี่ยว!! ว่าไงนะ!! "
" เธอเองน่ะ ต้องเป็นคนดูแลฉันเข้าใจรึยังล่ะ " ฉันตกใจมากและพยายามดิ้นออกจากแขนเขา
" ให้ตายสิ! นายจะเอาเด็กไม่มีหัวนอนปลายเท้าแบบฉันไปสุ่มสี่สุ่มห้าไม่ได้หรอกนะ "
" ถ้าฉันเกิดทำอะไรตุกติกจะทำยังไงกันล่ะ " เขาเองยังคงทำหน้าตาเรียบเฉย
" ถ้าเป็นแบบนั้นจริง เธอก็จะโดนลงโทษ.. "
" เฮ้!ไง "
เสียงผู้ชายกลุ่มหนุ่มที่เดินสวนมามีคนนึงทักขึ้น
เสียงผู้ชายกลุ่มหนุ่มที่เดินสวนมามีคนนึงทักขึ้น
" ว่าไงเลียม " ให้ตายสิ! คนชื่อเลียมดูสุภาพจังเลย ผิดกับนาย (เพลย์บอยเห็นๆ)
" อ่ะอ้าว วเห็นทุกทีควงแต่นางแบบไงทีนี้มาควงสาวน้อยน่ารักเอาซะล่ะ " เสียงผู้ชาย
ตาคมกริบ และหล่อลากมากก ทักเค้าขึ้น ฉันเองพยายามส่ายหน้าปัดๆไป
" เธอเป็นของฉัน.. " เขาพูดสั้นๆและยักคิ้ว
" เอาล่ะ ไปก่อนนะ ไว้เจอกันพวก ! " เขาเองรีบหอบร่างฉันไปอย่างรวดเร็ว
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น