Baby be mind my princess [Niall Horan #1D]

ลำดับตอนที่ #14 : [♕]::: CHAPTER 14.

 

ไนออลขับรถมาในที่ที่มืดและห่างไกล ว๊ากกก ไม่ใช่ ! T T ' ทำไมเวลาแบบนี้ชอบข่มขวัญตัวเองตลอดเลย

ฉันเองนั่งเงียบ ตัวแข็งทื่อ มาตลอดทาง จนฉันจำใจถามไนออลถึงจุดหมายปลายทาง

 

" นะ .. นี่นายจะพาฉันไปไหน ? " 

" เดี๋ยวก็รู้เองแหล้ะน่า .. " (ไนออลยิ้มมุมปาก)

" ฮื้ออออ อย่าพาฉันไปฆ่าเลย ไว้ชีวิตฉันเหอะ .. " (ฉันยกกมือไหว้ขอชีวิต T T')

 

" .... " (ไนออลมองฉันด้วยหางตา)

" 555 เธอเห็นฉันเป็นคนแบบนั้นรึไงกัน "

" ไม่ไว้ใจฉันหรอ ? "

 

" ฉันจะไปรู้ได้ยังไง บางทีนายโกดฉันในเรื่องไม่เข้าเรื่องใครจะไปรู้ล้ะ "

" งั้นเอาเป็นว่า .. " (ไนออลเอามือข้างขวามาลูบหัวฉัน ส่วนอีกมือขับรถ)

" ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก เชื่อใจฉันน้ะ " 

" อ้ะ..อื้มม .. " (-/////////////////////////////-)

 

ไนออลขับรถขึ้นมาบนเขาที่ค่อนข้างจะสูงและไม่มีรถสักคันผ่าน (แล้วแบบนี้จะให้ฉันไว้ใจได้ยังไง๊ !!)

แล้วเมื่อขับมาเรื่อยๆ เขาเองก็จอดรถลงตรงสุดปลายทาง ที่เป็นเหมือนสวนสารธารณะเล็กๆ มีโต๊ะให้นั่งเล่น

 

" ลงมาสิ .. " (ไนออลเดินลงมารับฉัน)

" นะนาย.. พาฉันมาที่นี่ทำไม ? "

" เออน่าลงมาเหอะ ~ " (ไนออลดึงแขนฉันลงไปแบบนี้คืออะไร T T')

 

ฉันเองพยายามถ่วงตัวเองให้หนักเพื่อเค้าจะได้ลากฉันยากขึ้น แต่เหมือนว่ามันจะไม่เป็นอุปสรรค์กับเค้าสักนิด

ไนออลยังคงลากฉันต่อไป ลากฉันไปจนถึงพุ่มไม้ และต้นไม้ใหญ่ ๆ และหลังจากนั้นคือ ..

 

" นายจะฆ่าอำพรางฉันด้วยการผลักให้ตกเหวไปหรอ ? "

" ? " (ไนออลหันมองหน้าฉันแบบ อื้มมคิดได้เนอะ)

" ฉันแค่จะพาเธอมาดูวิวเมืองเอง สวยดีน้ะ "

" อ้าวว .. " (รู้สึกหน้าแตก ..)

 

" นั่งลงสิ ... "

" สวยดีเหมือนกันเนอะ .. " (อยู่ไอร์แลนด์มายังไม่เคยเจอที่ดีดีแบบนี้เลย)

" ใช่ เพราะตอนฉันอยู่ ม.ปลาย ฉันกับเพื่อนมาที่นี่บ่อยมาก "

" ทีนี้จะเลิกคิดว่าฉันพาเธอไปฆ่า ไปแกงได้รึยัง ? "

"ฮ้าๆ ทำไงได้ ฉันถูกสอนมาว่าไม่ให้ไว้ใจคนง่ายๆไงล้ะ  " 

 

" ไว้ใจฉันสักคนก็ได้น้ะเกล .. "



(ไนออลหันมามองตาฉันเล่นเอาฉันตัวอ่อนเลยทีเดียว > <)

" อ้ะเอิ่มม.. ได้สิ ๆ  " > <'

 

 

" ฮัดชิ้ววว > < " (ฉันเผลอจามออกมา เพราะตรงนี้มันหนาวมั้ง)

" ไม่สบายหรอ เอานี่ .. " (ไนออลถอดแจ็กเก็ตเค้ามาคลุมตัวฉัน)

" คัดจมูกนิดหน่อยไม่เป็นอะไรหรอก " 

" เวลาเธอจามนี่น่ารักดีเนอะ -//////- " 

" ควรจะดีใจไม๊ ? 55555 " (ดีใจสิ -//////////-)

 

" ฉันอยากอยู่กับเธอแบบนี้นานๆน้ะรู้ไม๊ ? "

" ทำไมล่ะ ? " (ทำไมนายพูดแบบนี้)

" ก็บางที .. ฉันกลับไปลอนดอน อาจจะไม่ได้อยู่กับเธอแบบนี้ก็ได้ "

 

ไนออลพูดและทำหน้าเศร้า ฉันเองจึงใช้แขนโอบกอดตัวเค้าไว้แน่นๆ 

" ไว้เวลานายว่างค่อยเจอฉันก็ได้น้ะ ฉันก็คิดถึงนายเหมือนกัน "

" ขอบใจนะ .. " // ไนออลใช้มือเค้าลูบหัวฉันเบาเบา (เค้าก็โรแมนติกดีน้ะ..)


3 Day Later ...

 

@ My room, England

 

หลังจากฉันกลับมาจากไอร์แลนด์วันนั้น ฉันเองเริ่มอยู่ไม่ได้ล้ะถ้าไม่มีเค้า (?)

เขาเองก็ไปทัวร์คอนเสิร์ทแทบทุกวันเลยก็ว่าได้ แตเราเองก็คุนเฟสไทม์กันบ่อยมาก

เรียกว่าแทบทุกคืนเลยก็ว่าได้ ...

 

" อ้าวแก วันนี้ไม่ไปทำงานหรอ ? " (ฉันลุกขึ้นไปนั่งข้างๆเพื่อนรักที่กำลังนั่งดูทีวีสบายใจ)

" วันนี้ทางร้านให้พนักงานหยุดอ้ะ " 

" แกเลยมานั่งสบายแบบนี้สิน้ะ หึหึ "

 

" เออแกมะรืนนี้วันเสาร์ใช่ป่ะ ? " (เทรหันมาถามฉันซะตกอกตกใจหมด)

" ก็ใช่ไงทำไมว้ะ "

" แกไปช่วยฉันที่ร้านหน่อยสิ "

" ห้ะหืม ? นี่เนี่ยน้ะ ? "  (ฉันชี้หน้าตัวเองแบบ งงๆ)

 

" เออดิ แม่ของเจเดนไปทำธุระส่วนพนักงานคนอื่นๆ ก็พักกันหมดเลย "

" ช่วยฉันหน่อยนะเกลน้ะ ! " 

 

" จะดีหรอแก .. " 

" ดีไปน้ะน้ะน้ะ " (มะรืนนี้ก็วันเสาร์ซะด้วยสิ ไปก็ได้)

" อือ ๆ ก็ได้ ๆ " 

" สมแล้วที่เป็นเพื่อนรักของฉัน รักแกน้ะ .. " 

" เออจ้าจ้าา " (รับๆไปอย่างนั้นแหล้ะ ยังกับฉันจะช่วยแกได้เยอะ)

 

2 Day Later ...

 

ฮ๊าววว ฉันโดนนาฬิกาปลุกจากรอบทิศรวมถึงเพื่อนตัวแสบของฉันปลุกมาแต่เช้าพร้อมความง่วงและงุนงง

(เช้าหรอ 10.40 Am เนี่ย ?) เอาเหอะ ๆ นานๆทีฉันจะตื่นเช้า พ่อรู้ แม่รู้แกคงดีใจไม่น้อยเลยล้ะ 5555555

 

" ให้ฉันใส่ชุดไรไปว้ะเทร ? " (ฉันอาบน้ำเส็จก็ออกมามองหาเสื้อผ้า)

" แกใส่อะไรก็ใส่ไปเหอะน่า " 

" เออๆได้ๆ " 

 

ฉันจึงเดินไปหน้าตู้เสื้อผ้าก่อนจะใช้สมองจำนวนหนึ่งในการวิเคราะห์เสื้อผ้าในวันนี้ .. ยังไงก็เหอะ

ไปช่วยงานเพื่อนน้ะเกล ไม่ใช่ไปเดินแฟร์ชั่น ในเกียรติสถานที่หน่อยแล้วกันเอาว้ะ ! 

 

 

กร๊ากกกก 5555 ในที่สุดฉันก็หาเจอสักที (สาบานได้ว่านี่คือชุดที่เหมาะที่สุดแล้วจริงๆ)

เกิดมาทั้งชีวิตเคยใส่อะไรยาว ๆ บ้างก็จำไม่ได้แล้วเหมือนกัน มันเป็นความทรงจำที่แสนเลือนลาง

 

@ Bekery Shop

 

ฉันเองมาช่วยเทรเปิดร้าน พร้อมจัดของนิด ๆ หน่อย ๆ แต่ที่ผิดหู ผิดตา ก็คือวันนี้ แทบจะไม่มีพนักงานเลยก็ว่าได้

และไม่นาน เจเดนก็ตามมาสมทบ เฮ้ออออ. สองคนเมื่อเจอหน้ากันก็เริ่มกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันซะล้ะ นี่ถ้าไม่ติดว่า

ฉันเป็นรูมเมทยัยเทร ทั้งสองคนก็คงได้อยู่ด้วยกันล้ะ อิจจริงๆเลยเกลเอ้ยยย (ไนออลน้ะสิ หายไปไหนน้อ.)

 

" วันนี้แปลกน้ะลากเกลมาได้เนี่ย " (เจเดนเริ่มเอ่ยปากแซวทันทีที่กอดกับเทรเส็จ)

" แปลกยังไง ห้ะเจตอบที ? " (ฉันดูเป็นคนขี้เกียจซะขนาดนั้นเลยหรอ ?)

" 555 ป่าวหรอก " (เจเดนดูอมยิ้มแปลกๆ ฉันทำผิดอารายยย.)

 

หลังจากที่พวกเราสามคนนั่งเม้ามอยได้สักพัก ก็เริ่มมีลูกค้าเข้ามา เอิ่มม .. คือนี่ทั้งร้านจะให้พวกเราแค่สามคน

ทำกันหมดนี่จริง ๆ หรอ ? นี่เรื่องตลก หรือ ฉันฝันกันเนี่ยะ !!! T T' 

 

เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ใส่ผ้ากันเปื้อนเป็นเมท แบ้ว ๆ อร๊ายยยย แล้วก็เป็นครั้งแรกด้วยที่ต้องมาทำอะไรแบบนี้ 

คงเป็นเพราะ พ่อแม่ฉันเลี้ยงให้ฉันเป็นคุณหนูเกินไปล้ะมั้ง ฉันเลยเอาแต่ใจและทำอะไรไม่เป็น T T'

 

3 Hr. Later ...

 

" เกลหิวไม๊ ? เอานี่สิ กินลองท้องไปก่อน "

 

 

(เทรเองวางถาดขนมน่าตาน่ากินลงบนตรงหน้าฉัน)

 

" แหม๋ กลัวร้านไม่ขาดทุนรึไงแก .. " (ฉันหันไปแซวยัยเทร)

" จะขาดยังไง ก็ฉันทำเอง นิดๆหน่อยๆ ไม่เป็นไรหรอก "

" ห้ะ ? แกทำเองหรอ ต้องชิมหน่อยล้ะ 555 "

 

" เออจ้ะ กินไปก่อนล้ะเดี๋ยวฉันไปช่วยเจดูขนมแปปนึง "

" เคเคได้ ๆ " (และฉันก็เอร็ดอร่อยกับขนมจานนี้ไปสักพัก.)

 

สักพักนึงเมื่อฉันเริ่มกินขนมไปได้สักพัก จู่ๆ มีมือปริศนามาวางแหมะไว้บนหัวฉัน

หนอยยย. ยัยเทรจะเล่นอะไรอีกเนี่ยยยย ฉันตัดสินใจจับมือมันไว้แน่นและดึงมา

อื้มม .. มือแกใหญ่ขึ้นเยอะเลยเนาะเทร ...

 

" ไง .. " 

 

 

(เมื่อฉันหันไปมองก็เจอกับหน้าคนที่ไม่คิดว่าจะเจอเค้าทักฉันพร้อมกับหน้าอมยิ้มที่ฉันโคตรจะคิดถึง)

 

" เห้ยย นายมาได้ไง ? " (ฉันทำหน้าตกใจใส่ไนออล)

" อ้าววว ขับรถมาสิ.. " 

" ไม่ใช่ ๆ ฉันหมายถึง .. นายไม่ไปทำงานหรอ "

" ใช่ๆ วันนี้ฉันว่างพอดี เห็นเจเดนบอกร้านไม่มีคนช่วยงานพอดี "

 

" หมายความว่านาย ... "

" ใช่ล้ะ ก็จะทำแบบที่พวกเธอทำกันไง "

 

ฉันอึ้งทึ่ง ถึงกับนั่งนิ่งกันเลยทีเดียวเชียวว .. นายกะจะให้ร้านแตกกันรึยังไง

คิดอะไรของเค้ากันน้ะ .. แต่เอาเหอะ เค้าว่างก็มาหาเพื่อน คงไม่มีอะไรม้างง

 

เมื่อไนออลเริ่มทำงาน เค้าเองก็เริ่มใส่แว่น ใส่หมวกของเค้าและผ้ากันเปื้อน

นี่คือชุดนายที่พร้อมทำงานแล้วจริงๆหรอ แหม่ .. คิดว่าใครจะจำนายไม่ได้บ้าง

ในประเทศอังกฤษเนี่ย รู้จักนายไปซะหมดแหล้ะ หึหึ.

 

@ 15.50 PM

 

ตอนนี้เป็นเวลาที่สมควรจะนอนมากที่สุดและในขณะที่ทุกๆคนเองทำงานกันอย่าเหน็ดเหนื่อยอยุ่ในร้านนั้น

ฉันเองมาแอบอู้อยู่หลังร้านคนเดียว เฮ้อออ หลังร้านนี่ลมเย็นดีจังเลยน้าาาาาา.

 

" อ้ะฮื่มม .. " (เสียงไนออลเดินมาจากข้างหลัง) // ให้ตายเหอะ ฉันอยู่ไหนนายรู้ประจำเลยน้ะ

" มาแอบอยู่ที่นี่คนเดียวได้ไง "

" แล้วนายตามฉันมาทำไมล้ะ "

" ก็เธอหายไปทั้งคนใครไม่ห่วงบ้าง "

 

" ก็ฉันอยู่คนเดียวได้ ไม่ใช่เด็กๆสักหน่อย "

" ฉันรู้ว่าเธอไม่ใช่เด็กๆ แต่ฉันเป็นห่วง .. "

" เพราะเธอเป็นแฟนฉันน้ะเกล " (ไนออลพูดจบก็กอดฉันด้วยอ้อมแขนอุ่นๆ)

 

" นายก็มาแบบนี้ตลอดด.. "

" ฮึ่มมม .. " (เสียงเทรซี่ดังขึ้นมาจากด้านหลัง ทำเอาฉันและไนออลสะดุ้ง)

" จะแอบมาสวีทกันแบบนี้อีกนานป้ะค้ะ "

 

" อะไรของแก .. ฉันมานั่งพักเหนื่อย .. "

" หายเหนื่อยยังล้ะค้ะ กอดกันซะขนาดนี้ " (เทรท้าวสะเอวและมองด้วยสายตาที่อิจฉา)

" เอ้ออ 55 เล่นๆกันน้ะ เข้าไปเหอะไนไป .. "

 

และแล้วเทรเองก็เดินนำพวกฉันมาเหมือนเป็นแม่ที่คอยดุลูกๆไม่มีผิดเลย 5555

ฉันและไนออลก็เดินอมยิ้มกันเข้ามาในร้านน อื้มม .. มาทำงานแบบนี้ก็มีความสุขดีน้ะ