ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : { Ep. 2 ⋆ }
ฉันเดินออกมาเพลงดีเจที่เปิดไว้ก็เงียบลงพอดี ให้ตายสิจ๊อดดด !! ฉันยังไม่ทันได้เต้นเลยน้ะ !!
เฮ้อออ เบื่อเลยเนี่ย อะไรของมันว่ะผับนี้ มาทุกที มีแต่ทีนี้นี่แหล้ะ ที่ทำให้ฉันหงุดหงิดสุดๆไปเลย
จู่ๆแสงไฟบนเวทีข้างหน้าพวกเราก็ดับมืดลง และเมื่องมีผู้ชายคนนึงปรากฎขึ้นเมื่อแสงบนเวที
ก็ค่อยๆสว่างขึ้นและเสียงสาวๆจากทั้งผับ ก็พากันกรี๊ดด กรีดร้องเหมือนผีเข้าไม่มีผิดเลย = ='
" หวัดดีครับทุกคน " (กรี๊ดดดด กรี๊ดดห่าไรกันน = =')
" กรี๊ดดด แอร๊ยยย // กรี๊ดดดด "
และแล้วหนุ่มคนนี้ก็เริ่มดีดกีต้าเอง พร้อมกับร้องเพลงไป คือเอาง่ายๆว่าเป็น Live คอนเสิร์ทนั่นแหล้ะ
ทุกๆคนในผับก็ร้องเพลงของเค้าเป็นกัน 90% (ยกเว้นฉัน ?) T T'
" (ริงโทนนนน..) " (ฉันก้มลงหยิบมือถือขึ้นมาดู .. เมื่อได้ยินเสียงริงโทน)
" ฮัลโหลใครเนี่ย .. "
[ฉันเอง เจเรมี่ เธออยู่ไหน]
" อ่อเจเรมี่หรอ ? "
" แปปนึงน้ะแปปนึง เดี๋ยวฉันจะออกไปคุยข้างนอก .. "
ฉันเองจึงตัดสินใจขอตัวลุกขึ้นออกไปคุยโทรศัพท์ แต่เมื่อทันทีที่ฉันลุกขึ้นฉันเอง
ก็เจอกับสิ่งที่ไม่คาดคิดขึ้นกับฉัน ..
" น้องค้ะ มาเร็ว .. " (พี่พนักงานคนเดิมที่เจอฉันในห้องมามาจับแขนฉันไว้)
" ห้ะ ? อะไรค้ะ ? " (ฉันหันไปทำหน้าเหวอใส่พี่เค้า)
" เอ่ออแต่หนูต้องออกไป .. " (ฉันยังพูดไม่ทันจบเลยยพี่เค้าก็ลากตัวไปข้างเวที)
" ไปเถอะค้ะเร็วๆ "
พี่สาวลากฉันไปอยู่ที่บันไดข้างเวที ซึ่งฉันเองก็เดินฝ่าฝูงชนมา ด้วยความมึนงง
ว่าพี่เค้าจะลากฉันมาทำไม ? ฉันกำลังจะก้มมองดูหน้าจออีกที เจเรมี่ก็วางสายไปซะแล้ว
" เอาล้ะครับ ขอเชิญ One less Lonely Girl มาเลยครับ " (เสียงของนายออสตินกล่าวขึ้นพนักงานจึงดันฉันให้ขึ้นไป)
" !@%%$**(+)+*(#$!%())_* " (เสียงซูบซิบนินทาและเสียงฮือฮาตามหลังมาทันทีที่ขึ้นไป)
" กรี๊ดดดยัยเวย์ // เห้ยยแกร์ !!!! แอร๊ยยย " (TT' เพื่อนของฉันไปหมดล้ะสมงสมอง)
" เชิญนั่งครับ .. " (ออสตินเลื่อนเก้าอี้ให้ฉันนั่ง)
" ค้ะ ขอบคุณค้ะ .. " (ฉันหันไปยิ้มกับเค้า)
เอิ่ม .. หน้าเค้าเวลามองใกล้เนี่ย น่ารักเหมือนกันน้ะเนี่ย ยิ้มหวาน ตาสวย ขนตายาว ว่าล้ะ
ทำไมสาวๆทั้งอเมริกาถึงรักและคลั่งไคล้นัก เพราะเค้าดูแล้วชวนหลงไหลแบบนี้นี่เอง -////- (ฉันเมาแล้วป้ะ?)
และเมื่อฉันนั่งลงก็มีมงกุฎดอกไม้สีพาลเทลมาสวมให้ พร้อมกับออสตินเริ่มมาร้องเพลงใกล้ ๆ
แต่เหมือนกับฉันเองยังอยากจะคุยกับเจเรมี่มากกว่า เค้าเองโทรมาทำให้ฉันจำเป็นต้องตัดสาย
ไปหลายสาย และเมื่อเพลงจบ ฉันจึงรีบถอดมงกุฎดอกไม้ที่สวมหัววางไว้ และรีบวิ่งออกไป
(โดยให้เหตุผลว่าจะอ้วก) // เล่นเอาทั้งออสติน และทุกคนมองฉันเป็นสายตาเดียวกันว่ากล้ามาก
และฉันก็แอบออกไปหลังห้องน้ำ หาที่เงียบๆคุย แต่นั่นสิเค้าจะรับสายฉันมั้ย ?
" ฮัลโหลเจเรมี่ " (โอ้วพระเจ้าโชคดีที่เค้ายังไม่นอน)
[เที่ยวสนุกมั้ย ?] (เสียงเค้าดูโกดๆ)
" ไม่เอาน่า เอ่อคือ .. "
[ฉันไม่สำคัญหรอก แค่จะโทรมาบอกว่า..]
[พรุ่งนี้ฉันคงไม่ได้ไปส่งเธอนะเวย์]
[ขอบคุณวันเวลาดีๆที่มีให้กันมาตลอด ขอบคุณมาก ลากันตรงนี้น้ะ]
" ดะ เดี๋ยวสิ ! เจเรมี่ ! ... "
ไม่ทันจะได้พูดอะไร เค้าเองก็ตัดสายไปซะแล้ว ฮื้ออออ ฉันตัดสายเค้าไปสะเป็นสิบๆสาย ช่วยไม่ได้นี่ถ้าเค้าจะโกด
และเมื่อฉันเข้าไปในผับ ช่วงดีเจก็หวนคืนมาอีกรอบ ฉันเดินหน้าหงอยเข้าไปหาเพื่อน ๆ
" เป็นไรว้ะเวย์ " (เพื่อนทั้งโต๊ะมองหน้าฉันแบบเป็นห่วง)
" ก็เจเรมี่น้ะสิ .. " (ฉันยังไม่ทันพูดจบ เพื่อนก็ยื่นแก้วช็อตมา)
" หืม ? " (ฉันทำหน้างงๆ แต่มือก็หยิบแก้วมาแล้ว)
" เอาเลยเพื่อนเต็มที่ ! "
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น