ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Hey Girl ! I'm Badboy by Bradford.

    ลำดับตอนที่ #15 : (✿) CHAPTER : 15

    • อัปเดตล่าสุด 19 มี.ค. 57




    @ 08.15 PM 


     
    เวลาอันแสนโพล้เพล้ ครึ้มฟ้าครึ้มฝนน่านอนแบบนี้ เตียง หมอนนุ่มๆ ผ้าห่มหนาๆ
    และกอดตุ๊กตาอันเป็นที่รักนอนเนี่ยะ เป็นอะไรที่ฟินอย่างบอกใครเลยทีเดียวเชียว
    ฉันไม่เคยนอนเร็วขนาดนี้แต่ทำไงได้ล้ะ บรรยากาศชวนนอน ถ้าเปิดเพลงสบายๆ
    คลอไป และ ฝนก็จงตกลงมาด้วยเนี่ยะ แอร๊ยยย !!! ให้ตายเหอะ สวรรค์ชัด ๆ
     
    และเมื่อฉันเองเริ่มพล้อยหลับไปใกล้ล้ะสนิท ..
     
    " ก๊อก ก๊อก ก๊อกก .. " (- - ' ใครอีกเนี่ยะ !!!!!!)
    " จ้าจ้า .. รอแปป " (โอ้ย ใครหนอ มากวนฉันเวลาแสนสบายแบบนี้)
    " .. ไง " (ขอเวลาจูนหน้าแปปย้ะ เอิ่ม .. O_o)
     
    My Kryptonite 
     
    " นายจะมาทำไมห้ะ ? " (ฉันเองทำท่าจะปิดประตูลงและมือเค้าก็ค้ำไว้)
    " ก็ฉันมีเรื่องจะคุยนี่หน่า .. " 
    " อ้ะ! ไหนล้ะรีบคุยฉันจะกลับไปนอน "
    " หืม ? นอนเร็วขนาดนี้เนี่ยะน้ะ "
    " ไม่ใช่เรื่องของนาย ... "
    " อ่ออ หมดเรื่องแล้วช้ะ งั้นกลับห้องไปซะ .. " (ฉันผลักประตูเพื่อนจะปิดลง)
    " อยู่คนเดียวไปเที่ยวกันดีกว่าน่า .. " 
    " แต่ฉันไม่อยากเที่ยว " 
    " แต่ยังไงเธอก็ต้องเที่ยว "
    " เฮ้ !! นี่นายไม่มีสิทธิ์มาต่อรองกับฉันน้ะ "
    " แต่กุญแจรถเธออยู่ที่ฉันน้ะ "
    " ... " (แอร๊ยยยย !! ไม่ !!)
     
    ฉันเองพึมพำในใจว่าวันนั้นที่เค้าช่วยเนี่ยะมันต้องมีอะไรแฝงแน่ๆ ตานี่ออกจะร้ายลึก
    นิสัยอะไรของนายน้ะบอกฉันที !! มาทวงบุญคุณกันทางอ้อมเลยสิน้ะ !! ขอย้ำฉันยอม
    นายแค่ตอนนี้เท่านั้นแหล้ะ หึหึ !!!! เจ๊บใจ !!!! ถ้านี่ไม่ใช่สมบัติฉันน้ะหึหึ เอาไปทำไร
    ก็เชิญเลยย แต่นี่ ฉันรักยังกับลูกโธ่ !! T^T
     
    " โอเค ฉันต้องทำยังไง ? " (หมดหนทางแล้วสิน้ะ ชาเดีย T^T)
    " ทำให้ฉันพอใจสิ 555 " (เซนยื่นกล่องสีชมพูจุดดำใส่มือฉันมา)
    " โอเคน้ะ " (เซนพูดจบฉันก็รีบปิดประตูห้องและเปิดดู)
     
     
    หืมม !! นี่นายจะให้ฉันใส่ชุดแบบนี้จริงๆงั้นหรอ ? (ไม่เคยมีใครจับฉันแต่งตัวเลยน้ะ)
     
    So cute
     
    (ยกเว้นแต่ฉันจำใจจะใส่มันเอง โดนบังคับมา !!) เอาเหอะ !! ไม่ใช่ชุดฉันสักหน่อย
    คอยดูสิ ! ชุดสวยๆ ติดแบรนนี่ฉันจะเอาไปนอนคลุกโคลนให้ดู แบร่ !!!
     
    " เฮ้! ไม่เลวนี่หน่า .. "

    😘😘😘😘 | via Tumblr

    (เซนเองสำรวจฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า)
    " ไม่เสียแรงที่ให้เธอช่วยเลือกให้ ... "
    " แฟนนายอีกล้ะสิ ! " 
    " มีใครที่ไหนให้แฟนตัวเองเลือกเสื้อผ้าให้ผู้หญิงคนอื่นกัน "
    " ใช้อะไรคิดเนี่ยะ " (ไม่อยากจะบอกเลยน้ะว่าสมองง !)
    " แล้วตอนนี้ฉันเองก็เป็นแฟนเธออยู่ด้วย ฉันยังไม่เลิก "
    " .... " (ฉันยืนทำหน้าหยี๊ ~ ใส่เซนจนเค้าเกิดความลำคานเล็กๆ)
    " เอ้า ยืนมองหน้าอยู่นั่นแหล้ะ ไปได้แล้ว .. " (เซนยื่นมามือรับแขนฉัน)
    " จะไปไหนของนาย ข้างนอกหนาวจะตาย " (ฉันพูดพร้อมเอามือทั้งสองข้างกอดตัวเองไว้)
    " ไปกับฉันไม่เห็นจะต้องกลัวอะไรเลย " 
    " ไปเหอะ เดี๋ยวเธอก็รู้เอง "(ไปกับนายล้ะน่ากลัวที่สุด !!!) 
     
    30 Min. Later ...
     
    เซนเองพาฉันนั่งรถหรู (อีกแล้วแหล้ะ ..) พร้อมกับขับไปเรื่อยๆเปื่อยๆแบบ (นายมีที่หมายป้ะน้ะ ?)
     
    " ไปไหนของนายเนี่ยะ ? " (ฉันพูดไปนั่งเท้าคางและมองหน้าเค้าเซงๆ)
    " อย่าใจร้อนนักสิ รอหน่อย "
    " นั่นสิน้ะ .. ฉันก็นั่งรอจนตูดชาแล้วแหล้ะ " 
    " บรรยากาศไม่เห็นน่าจะออกมาจากบ้านสักนิดเลย "
    " ก็มัวแต่นอนขี้เกียจอยู่ในบ้านแบบเธอ ก็อ้วนกันพอดี "
    " นายนี่มันน !! "
    " เอ้า ถึงแล้วล้ะ ลงไปกันเหอะ ... " 
     
    นี่นายพาฉันมาที่ไหนเนี่ยะ !! ทำไมมันมืด และ เงียบบบแบบนี้ !!! T^T
    เซนเดินจูงมือฉันเข้าไป โดยไม่สนใจว่า .. ทางเดินมันจะขรุขระและ ..
    มันอาจจะทำให้ฉันล้มหน้าทิ่มดินตรงนั้นเลยได้เลยทีเดียว
     
    " ของผมที่จองชั้น VIP ไว้อ้ะครับ "
    " งั้นเชิญทางนี้เลยครับ " (พนักงานเดินนำไปยังลิฟต์เพื่อขึ้นไปชั้นบน)
     

    หืมม ~ ร้านอาหารแสนหรู ที่เห็นวิวลอนดอนจากมุมสูง ป่าไม้รายล้อม
    แต่เอิ่ม .. ฉันง่วงง แสงในร้านทะแยงตาซะ เฮ้ออ = ='

    Playing Hurt.

    " เอ้าาา อยากกินอะไรก็สั่งน้ะไม่ต้องเกรงใจ " 
    " ...(ห๊าววว~ =[]= ) " (ฉันนั่งหาวพรางมองเมนูแต่เอิ่มฉันง่วง)
    " ฉันบอกนายสักคำรึยังว่าฉันหิว.. "
    " ขอเซ็ทสเต็กปลาดอลลี่ .. (บราบราบรา) " (เซนเองกลับสั่งอาหารแบบไม่ฟังเสียงฉันสักนิด)
    " งั้นได้ !! " (สนุกแน่นายน้ะ!)
    " ฉันขอสเต็กเนื้อนำเข้าเกรดเอ หอยเชลอบชีส สปาเก็ตตี้คาโบนาร่า พิซซ่าไส้กรอกแฮม พาสต้า ไก่ทอดสไปร์ทซี่  ส้มตำ ต้มยำกุ้ง "
    " O_o " (เมื่อฉันเห็นเซนทำหน้าอึ้งฉันจึงปิดเมนู)
    " แล้วก็นมสดปั่นค่ะ ^^ " (ฉันนั่งยิ้มเยาะเย้ยหึหึ ใช่ล้ะ! วันนี้นายคงต้องไปล้างจานแน่เซน! 5555)
    " เอิ่ม.. เธอกินหรอ ? " (เซนเองนั่งมองหน้าค้างๆ อึนๆ)
    " ใช่! ทำไม ? นายบอกเองไม่ใช่หรอว่าไม่ต้องเกรงใจหน่ะ " (กับคนทั่วไปก็น่าเกรงใจน้ะ ยกเว้นนาย !!)
    " 5555 ไม่ห่วงอะไรหรอก กินให้หมดแล้วกันที่สั่งมา " 
    " ต่อให้ฉันต้องเหมาร้านมาให้เธอกินฉันก็ทำได้ " 
    " รวยนักรึไง !! " (ไม่ต้องทำงานพิเศษไม่รู้สึกหรอกชิ!)
    " ก็ป่าวน้ะ .. แค่พอมีบ้าง .. " (พูดจบเซนก็ควับกระเป๋าตุงๆกับบัตรเครดิตตั้งไว้บนโต๊ะ)
    " ... " (ฉันนั่งกัดฟันด้วยความหมั่นไส้ ! รวยยนักน้ะ !!!)

    30 Min. Later ...

    หลังจากที่พนักงานกำลังยกอาหารมาเสิร์ฟเลื่อยๆ เพราะความตระกะฉันเองเริ่มอิ่มซะแล้วสิ
    ฉันเองวางช้อนลงและมองวิวทำเนียยนนนนน น เพราะไม่งั้นเซนได้ยัดฉันแน่ๆ เพราะฉะนั้น
    ฉันต้องรอให้เค้าตักอาหารไปเรื่อยๆ จนกว่าฉันจะย่อยยย T^T

    " เอ้า ! สั่งมาทำไมไม่กินซะล้ะ " (เซนเคี้ยวสเต็กปลาพร้อมทักขึ้น)
    " ห้ะ !! " (ฉันสะดุ้งเล็กน้อยหลังจากเหม่อลอย)
    " อ้ะ..เอิ่ม.. กินอยู่เนี่ยๆ " (ฉันนั่งเขี่ยหน้าพิซซ่าเล่นจนเซนเห็น)
    " อ้ะ ! อ้าปากซ้ะ !! " (เซนหยิบพิซซ่าอีกชิ้นมาจ่อปากฉัน)
    " ฉะ .. ฉันกินเองได้น่า .. "
    " ฉันอุส่าป้อนน่า .. เร็วๆสิ .. " (เซนเองเหมือนกับจะไม่ยอมเอาซะง่ายๆ จนกว่าฉันจะกินมัน)
    " เออเอา! ก็ได้ๆ " (ฉันอ้าปากและเซนเองก็ยัดมันมาทั้งชิ้นจริงๆ)
    " ... T[]T " (นายนี่ไม่มีเซ้นในการป้อนของให้ชาวบ้านซะจริงๆเลยน้ะ) 
    " เอาอีกสิ! " (เซนเองกินได้เรื่อยๆเหมือนกะเพาะเป็นหลุมดำซะจริงๆ)
    " เอาเหอะ ฉันกินเองได้ " (แถมยังไม่อ้วนซะด้วยน้ะแหม่ !!!)
    " หยุดกินเมื่อไหร่ ฉันจะป้อนเธอน้ะ จำไว้ ;) " (เซนขยิบตามา มันน่าซะจริงๆ!!! จะเล่นฉันคืนสิน้ะ T^T)

    ฉันใช้เวลาเคี้ยวเอื้องไปเรื่อยๆ นายนั่นเองก็กินเรื่อยๆเหมือนกัน เค้าเองมองหน้าฉันยิ้มๆเป็นระยะๆ
    (ไว้ฉันปกติดีจะหาวิธีเอาคืนให้เจ็บแสบกว่านี้่แน่ !!!!)

    2 Hr. Later ...

    อ๊วกกกกกกกกกกก !!! ฉันเดินหอบพุงพลุ้ยๆ เดินออกมารับลม (เม็ดฝนซะมากกว่า) พร้อมกับมองวิวสวยๆ

    Westminster at night

    อันที่จริงหนีอาหารกองพะเนินมาซะมากกว่า มันเยอะจนฉันย่อยไม่หมดซะงั้น เฮ้อออ โดนเข้าตัวเองซะง่ายๆ

    " เอ้า อิ่มแล้วหรอ ? " (เซนเดินตามฉันมาพร้อมแก้วไวน์ในมือ)
    " อ้ะ .. เอ้อออ .. " 
    " อื้มม วิวสวยดีน้ะเนี่ยะ เธอชอบไม๊ ? " (เอ้าาชิท!! ฉันยัดเพื่อครายย ? T^T)
    " อ่ออื้ออ 5555 นั่นสิน้ะ T^T "
    " ไวน์หน่อยม้ะ ? " (เซนเองยื่นแก้วไวน์เค้ามาให้)
    " เหอะ ไม่เอาอ้ะ "
    " อ่อหรือถ้ารังเกียจเดี๋ยวไปรินให้ก็ได้ " (ก็ใช่อยู่หรอก!! ทำเป็นรู้ตัว อุ้บบ !)
    " ไม่หรอก แค่อิ่มเติมอะไรไม่ไหวล้ะ " 
    " เข้าไปด้านในดีกว่า ด้านนอกฝนลงน้ะ " (นายอยากเข้าก็เข้าไปสิ)
    " ไม่ดีกว่า ฉันหายใจไม่ออก " (อาหารติดหลอดลม !)
    " งั้นฉันจะยืนเป็นเพื่อนแล้วกันน้ะ ^^ " (หวังดีบ้าบออะไร ! ใครเชิญ !!!)

    15 Min. Later ...

    เราทั้งสองคนไม่มีการสนทนาใดๆทั้งสิ้น มีแต่ลม(ฝน)และวิวสวยๆ เท่านั้นที่ทำให้ฉัน (ง่วง)
    และในเวลาไม่นานเซนเริ่มทำเนียนเอามือมาโอบเอวฉันไว้ จนฉันหันไปตีเขา

    " ออกไป ! " (เซนทำหน้าอึน ลอยๆและยิ้ม)
    " อ๋อ 555 พอดีหนาวไงเลยหาที่อุ่น " (ลาม๊ก !! T^T)
    " นี่ เมื่อไหร่จะคืนกุญแจฉันสักที "
    " กลับมาคบกันฉันสิ ... "
    " โว้ะ! งั้นฉันเดินกลับก็ได้ว้ะ !! " (ฉันหันหลังกลับพร้อมสะบัดใส่นิดๆ)
    " แล้วเธอก็น้ะ ! " (อย่างที่คิด เซนเองเดินมาง้อ)
    " กับแค่กลับมาเป็นแฟนฉันเนี่ยะมันยากตรงไหนอ้ะ ..  "
    " ไม่ยากหรอก แต่ฉันไม่อยากกลับไปไงชัดพอรึยัง ? "
    " ฉันจะหลับบแล้วว !!!! " (T^T ฉันหงุดหงิดงุ่นง่านสมองฟุ้งซ่านแบบบอกไม่ถูก)
    " จะเล่นตัวไปถึงไหนเนี่ยะ "
    " ใครๆเค้าก็อยากคบฉันทั้งนั้นแหล้ะ "
    " นายจะมองฉันยังไงก็ช่างเหอะ .. "
    " แต่ฉันบอกนายไว้เลยน้ะว่า ฉันไม่เหมือนผู้หญิงพวกนั้น "
    " นายก็จำไว้ด้วย " (ฉันสลัดมือเค้าออกและเดินออกมา)
    " ก็เพราะเธอไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นยังไงล้ะ ฉันเลยต้องตาตื้อเธอ .. "

    Love
     
    (เซนมาดักหน้าฉันไว้ ด้วยท่าทาง น้ำเสียงและแววตา ที่อ่อนโยน)
     
    " กลับมาคบกับฉันน้ะ ? "
     
    เอายังไงดี ? ฉันรู้ตัวเองว่าเป็นคนขี้กังวลซะด้วย .. ถ้ากลับไปเค้าจะเป็นยังไง
    หรือในใจฉันยังรักเค้าอยู่ เค้าจะทำร้ายฉันแบบที่เค้าทำกับฉันในครั้งก่อนไม๊ ?

    บอกหน่อยเถิดรักกก ~  บอกว่าเป็นเช่นไร
    ฉันไม่เคยรู้ว่าทำไม ฉันไม่เคยเข้าใจอะไร
     
    ทำไมเมื่อมีรัก ฉันจึงต้องช้ำใจ T^T
    หากเป็นอย่างนั้นขอได้ไหม ให้ฉันไม่รักใครอีกเลย ... (' แง๊ !!~ แม่จ๋าาา ช่วยด้วยย !!)

    อยากพ้นจากสถานะการณ์แบบนี้เร็วๆจัง ..



    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×