การไปหลายๆที่มันก็สนุกดีนะ

ลำดับตอนที่ #3 : บางทีการมีมารยาทก็ทำให้เกิดเรื่องไม่คาดคิดได้

         

      .......อู๊ๆอ่าๆๆๆ สบายตัวฟุดๆไอ้การทิ้งของเก่าออกจากร่างกายเนี่ย ..โคจัง

    'เอาหล่ะมาต่อกัน. ถึงไหนแล้วนะ 

อ่อถึงเรื่องโลกในระบบที่ข้าดูแลสินะ ข้าเซตในให้มันแบ่งออกเป็นสองฝั่งหน่ะ หรือสองทวีป ทวีปแลกจะเป็นทวีปแห่งปราณ อีกทวีป นั้นก็เป็นทวีปแห่งเวทมนต์ ในทวีปแห่งปราณ จะมีแต่เผ่าพันธุ์มนุษย์ แต่ก็มีสัตว์อสูรอยู่หลากหลาย ส่วนฝั่งทวีปเวทมนต์ นั้นมีหลายเผ่าพันธุ์ ซึ่ง จะมีอาณาเขตเป็น

สี่ส่วนของโลก ทวีปปราณอีกส่วน 

และ แบ่งแยกเขตแดนด้วย กำแพงไฟอเวจี 

เลยไม่สามารถข้ามไปหากันได้ แต่ก็มีทางลับและวิธีที่จะข้ามไปอยู่ซึ่งข้า ทำเอาไว้สำหรับให้ตัวแทน

แต่นั่นเจ้าต้องค้นหาเอาเอง

....สรรพสิ่งมีชีวิตทวีปปราณ. 

จะสามารถฝึกและใช้พลังปราณจากปราณธรรมชาติได้ เพราะในทวีปปราณจะมีปราณธรรมชาติอยู่แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีอณูพลังของเวทมนต์หรอกนะ กลับกันในทางฝั่งทวีปเวทมนต์ก็จะเรียนรู้และใช้พลังเวทจากพลังธรรมชาติได้ แค่ก็นั่นแหละข้าไม่ได้บอกว่าไม่มีพลังปราณธรรมชาติหรอกนะ อิอิ

   'เจ้าพอที่จะเข้าใจในระบบโลกของข้าแล้วรึยัง'

" ครับเข้าใจบางแล้ว แต่ว่าที่จะให้เริ่มต้นชีวิตใหม่     เนี่ยให้ผมไปอยู่ฝั่งไหนหรอครับ". คำผาน

'นั่นก็แล้วแต่เจ้าจะเลือก. แต่ถ้าเจ้าเลือกไปจุติ

ที่ทวีปเวทมนต์

ระบบจะสุ่มเผ่าพันธุ์ให้ 

...แต่ถ้าเลือกในฝั่งทวีปปราณนั้น  เจ้าจะได้เผ่าพันธ์ุมนุษย์'.( โคจัง )

แต่อย่าเพิ่งก็ได้ เพราะก่อนที่ข้าจะส่งเจ้าไปจุติ ข้าจะให้เจ้า เขาไปในmainframe server. หรือ ห้องสมุดพระเจ้าก่อน และ เลือก ทักษะ 3 อย่าง เป็น ของแถม'

พอได้ยินอย่างนั้นคำผานก็ดีใจ นึกว่าจะไปแบบไม่มีอะไรติดตัวซะแล้ว "ครับขอบพระคุณมากเลยครับโคจัง"

  'งั้นตามข้ามา ' หลังจากที่คำผานเดินตามทางเดินโล่งสีขาว ตามหลังของโคจังไปก็พบกับประตูบานใหญ่สีทอง มีอักขระ แปลกๆมากมายตามขอบประตูแลมีกระแสสายฟ้าวิ่งอยู่รอบๆ 

'ถึงละ เขาไปกันเถอะ'  

ภายในห้องนั้น เป็นห้องโล่งสีขาว โล่งจริงๆ

โล่งมากๆ โล่งจนไม่มีอะไรเลย จนคำผานทำหน้าแปลกใจ ออกมา

'ไม่ต้องแปลกใจไป ใน ห้องนี้ เป็นห้องแห่งจิตภาพ ใช้คำสั่งโดยการนึกคิด เดี๋ยวข้าจะแสดงให้ชม' 

   หลังจากนั้นก็ปรากฏ สิ่งต่างๆ มากมายภายในที่แห่งนั้น ไม่ว่าจะเป็น ชั้นหนังสือยาวสุด หูสุดตา และ ข้างหน้าก็มี โต๊ะ โซฟา ทีวี วีดีโอ video game มั่วไปหมด

..คำผาน..ตกใจ !  ไม่น้อยกับสิ่งที่เห็นตรงหน้า จนเอ่ยคำสุดฮิตออกมา "ป๊าด คักอิหลี". คำพูดของคำผานทำให้ โคจัง อดหัวเรอะไม่ได้

   ทำให้คำผานเกิดอาการอายขึ้นมา ที่เขาอุทานเป็นภาษาถิ่นกำเนิด ในโลกเก่า...

 

...เมื่อโคจังหยุดหัวเรอะ จึงได้บอก กับ คำผาน 

'เจ้าก็สามารถเรียกสิ่งต่างๆ. ออกมาได้เช่นกันนะ

ลองดูได้เอาหล่ะ.

   ข้าเริ่มง่วงแล้ว เจ้าตามสบายเลยนะ

เลือกทักษะ ให้ครบ ทั้งสามอย่าง 

แล้วค่อยไปปลุกข้า'

" ครับ ". ^, ^  คำผานตอบอย่างดีใจ 

หลังจากนั้น โคจังลา คำผาน แล้วหันหลัง กลับออกไปพร้อมปิดประตู ให้คำผาน ด้วยมารยาทที่ดีที่คุณแม่ได้เคยสอนไว้และก็กลับไปที่ห้องนอนอันแสนรักของเขา 

". ฮ่า จะเลือกทักษะแบบไหนดีนะ เอาแบบพี่โล้น

หรือเอาแบบ พี่ลิงที่แปลงงร่างเป็นผมสีทองแล้วชนะตลอดดี "

   หลังจากคิดไปบ่นไปคนเดียว เขาก็เริ่มเลือกทักษะที่ตัวเองต้องการ จากหนังสือทักษะที่อยู่ใน ห้องสมุดพระเจ้า เมื่อเห็นทักษะที่มากมายจนไม่รู้จะเลือกอะไร เขาจึงคิดว่า น่าจะให้โคจัง แนะนำให้ดีกว่า เมื่อคิดเช่นนั้นแล้วจึงเดินไปที่ประตู และเข้าก็พบว่า ประตูนั้นไม่มี อีกต่อ ไปแล้ว

 ". ม่ายยยยยยยยยย" 

   เสียงโหยห้วนของ. คำผาน. 

ดังก้องไปทั่วทั้งห้อง.........