ใบสมัครตัวละคร
รูป :: สาวน้อยคนนี้คือ Kasugano Sora ค่ะ
ชื่อ – สกุล :: ชานัวร์ เอสเตียนโน่
อายุ :: 25 ปีตามพระเอกค่ะ
รูปร่างลักษณะ :: หญิงสาวเจ้าของเรือนร่างสูงโปร่ง และหุ่นอันสมประกอบไม่อ้วนไม่ผอมจนเกินไป เรือนผมยาวสลวยสีบลอนด์ซีดดูเหมือนสีผิวที่ซีดขาวอย่างกับศพเดินได้ ดวงตากลมสีน้ำตาลเปลือกไม้ที่มักจะฉายแววเย็นชาอยู่ตลอดเวลา จมูกโด่งรั้นกำลังพอดี ซึ่งรับได้ดีกับริมฝีปากที่ไม่ค่อยจะได้ระบายยิ้มออกมานั้นช่างงดงามไร้ที่ติทีเดียว
อุปนิสัย :: ชานัวร์...หญิงสาวผู้หยิ่งทรนงตนเป็นที่สุด หนาวซะจนเตยเองยังขนลุกสั่นเพราะความหนาว (หวานก็ปิดแอร์สิ//จิตใต้สำนึก) เธอคือสาวเจ้าของภาพลักษณ์สุดเย็นชา และน่าเกรงขามที่สุดคนหนึ่ง ด้วยรังสีอำมหิตรอบกายที่พร้อมจะทำให้คนหัวใจวายตายได้ทุกเมื่อ พร้อมความสามารถ และร่างกายอันสมบูรณ์แบบ ดลบันดาลให้เธอกลายเป็นหญิงสาวที่ทุกคนต่างรู้จักในนาม 'คุณหนูชานัวร์แห่งเอสเตียนโน่' และก็เป็นหญิงสาวผู้น่ากลัวที่สุดคนหนึ่งในเมือง ความจริงเธอก็แค่เป็นคนขี้รำคาญคนหนึ่งก็เท่านั้น แค่มีคนมาอ้อนนิดอ้อนหน่อยก็ส่งสายตาประทุร้ายพร้อมวาจาเชือดเลือดเฉือดเนื้อจนคนๆนั้นน้ำตาเช็ดหัวเข่าไปซะแล้ว อารมณ์เสียง่าย แค่เห็นอะไรรกหูรกตาก็อารมณ์เสียได้แล้ว มนุษย์สัมพันธ์แย่ได้โล่เงินโล่ทองเลยก็ว่าได้ เป็นคนเก่งนะ แต่เก่งในเรื่องที่ผู้หญิงไม่น่าจะเก่ง(ในสมัยก่อน) เช่น การศึกษาวิจัยผลการทดลอง การต่อสู้ และอื่นๆอีกมากมาย แต่กลับไม่เก่งเอาเสียเลยเรื่องที่ผู้หญิงเก่งเนี่ย เช่นเรื่องงานบ้านงานเรือน เรื่องการเต้นรำนี่ศูนย์สนิท เธอเกลียดที่สุดคือใครก็ตามที่แตะเนื้อต้องตัวเนื้อนวลสวยของตน เธอจะเอามือขึ้นไปเสยหน้าคนๆนั้นก็ได้ ถ้าโชคดีเธอถืออะไรอยู่เธออาจจะเอามันไปกรีดแทงเนื้อของคนๆนั้นได้ ชอบพกมีดสั้นติดตัวคงไว้ทำประโยชน์กระมัง??? ไม่ชอบให้ใครออกคำสั่ง ฟังแต่ตัวเองเท่านั้น แต่เรื่องสั่งคนอื่นนี่ของถนัด และอย่าให้เธอบังคับเพราะเธออาจเอามีดสั้นมาจ่อคอคุณและข่มขู่อย่างป่าเถื่อน มีมารยาทไปกระโตกกระตาก สงบเสงี่ยม ส่วนเรื่องกิริยาวาจา ถ้าจะให้จิกกัดคนนั้นก็ได้เสมอ ถ้าจะให้ชื่นชมก็ได้ และลงท้ายค่ะ,คะ ทุกคำพูด แต่จะพูดเมื่อจำเป็นเท่านั้น และไม่เข้าหาใครก่อน จึงไม่ค่อยมีเพื่อน...
ประวัติ :: เธอคือบุตรีลำดับหนึ่งของดยุคเวล์เซฟ เอสเตียนโน่ เอ่อ...ความจริงก็แค่ลูกบุญธรรมอ่ะนะ ก็เธอคือเด็กสาวธรรมดาที่อยู่ในบ้านเด็กกำพร้าธรรมดาๆ ความจริงพ่อหรือแม่ของเธอเสียชีวิตไปตั้งแต่เล็กและเธอมีพี่สาวคนหนึ่งที่เอาเธอมาฝากไว้กลับบ้านเด็กกำพร้าแห่งนี้ พร้อมฝากตุ๊กตากระต่ายสีดำตัวหนึ่งเอาไว้ด้วย เธอจึงติดตุ๊กตาตัวนี้มากกกก และสมัยนั้นดยุคคนนี้ก็เป็นแค่เอิร์ลเท่านั้นไม่รู้คิดประการใด จึงเอาเธอมาเป็นลูกบุญธรรม สงสัยคงถูกชะตากระมัง...เธอถูกรับเลี้ยงและโตมาในแวดวงชนชั้นสูง ดยุคคนนี้เป็นพระคุณกลับเธอมา เธอจึงตั้งปณิธานว่าจะพยายามเป็นคนที่เก่งในทุกๆด้าน ไม่ให้ท่านผิดหวัง และมีน้องสาวบุญธรรมอีกหนึ่งคนที่เธอรักเหมือนน้องแท้ๆ แต่น้องสาวนั่นกลับดูถูกเธอว่าเป็นเพียงลูกบุญธรรม คิดแล้วมันน่าโมโหชะมัด คงเพราะยัยน้องสาวนั่นอิจฉาที่เธอเรียนเก่ง และเป็นีท่ชื่นชมของผู้เป็นพ่อมั้ง??? และสาเหตุที่กลัวน้ำในสมัยที่เธอเป็นเด็กกำพร้าเธอไปเล่นน้ำในบ่อเล็ก และเผลอตกลงไป ด้วยความที่ว่ายน้ำไปเป็น ดีนะ...ที่มีคนมาเห็นคนไม่งั้นเธอคงอยู่ในสุสานศพไร้ญาติแล้วกระมัง...
ชอบ / เกลียด / กลัว :: หนังสือทุกชนิด ความสงบ วันที่หิมะตก และที่ขาดไม่ได้ตุ๊กตากระต่ายดำตัวโปรด >< / การโดยออกคำสั่ง ใครก็ตามที่แตะเนื้อต้องตัวเธอ อากาศร้อน คนที่ชอบเข้ามายุ่งกับเธอ / น้ำ(ลึก) ไม่ใช่หมาบ้านะ! แค่กลัวจมน้ำเท่านั้นเอง
‘อยาก’ คู่กับ :: อเลาเด้สิ!!!
เพิ่มเติม :: เห็นแบบนี้แล้ว...แต่เธอติดตุ๊กตากระต่ายสีดำเป็นที่สุด เลยลากมันไปทุกที่ที่เธอไป
ความคิดเห็น