ห้อง...อะไรหว่า???

ลำดับตอนที่ #10 : 7 (sin)S T O R Y*

ลำนำซึ่งถูกขับขานโดยผู้หยั่งรู้ในศาสนจักร…

อาจหาใช่สิ่งที่ไม่อาจปลดปล่อยได้หรือไม่…พระผู้เป็นเจ้า

หากค่าคำตอบของมันคือใช่…จงปลดปล่อยข้าเทิด…พระผู้เป็นเจ้า

จงนำพาตัวข้าให้หลุดพ้น…หลุดพ้นจากขุมนรกอเวจีที่ถูกขนานนามว่า

‘…บาปเจ็ดประการ…’

บาปแรก…สีนภาฟ้าจักพาเหล่ามวลมนุษย์หลงลึกลงไปในความใคร่สเน่ห์หา…ท้ายสุดแล้วมวลมนุษย์ผู้ลุมหลงอยู่ในสิเน่หามลทินอันแปดเปื้อนจักต้องไถ่บาปโดยการถูกรมด้วยเปลงเพลิงอันรุมร้อน

บาปสอง…สีส้มอันเย้ายวนรันจวญพัดพาเหล่ามนุษย์ผู้หลงระเรงสู่ความหิวโหยโดยใช่เหตุ…ท้ายสุดแล้วมนุษย์ผู้ตะกละตะกลามอยู่ในวัตถุจนเกิดไปจักต้องไถ่บาปโดยการถูกกัดกินจากสัตว์เดรัจฉานชั้นต่ำ

บาปสาม…สีเหลืองเปล่งประกายสะดุดกล่องดวงใจให้มนุษย์ผู้โหยหาเกินความจำเป็น…ท้ายสุดแล้วมนุษย์ผู้ไม่รู้จักยับยั้งชั่งใจที่จะครอบครองวัตถุนั้นจักต้องไถ่บาปโดยการแช่กายภายใต้วารีร้อนเดือด

บาปสี่…สีครามสมุทรล้ำลึกนุ่มละมุมเชิญชวนมวลมนุษย์ให้นิ่งเฉยต่อสิ่งรอบกาย…ท้ายสุดแล้วมนุษย์ผู้ไม่ตระหนักต่อสิ่งเร้ารองข้างนั้นจักต้องไถ่บาปโดยการถูกโยกโยนร่างเนื้อของตนลงในบ่อซึ่งเต็มไปด้วยเหล่าอสรพิษร้าย

บาปห้า…สีแดงลุกโชนดุจดั่งเปลวเพลิงแห่งความแค้นได้ปลุกให้เหล่ามวลมนุษย์แค้นเคืองมวลมนุษย์ด้วยกันเอง…ท้ายสุดแล้วมนุษย์ผู้มุ่งร้ายต่อเพื่อนร่วมโลกจักต้องไถ่บาปโดยการถูกสิ่งชั่วร้ายฉุดกระชากเนื้อกายจนแหลกละเอียดซ้ำไปซ้ำมา

บาปหก…สีเขียวมรกตอันเล้นลับซับซ่อนดูดดึงให้เหล่ามวลมนุษย์ลุกขึ้นมาแย่งชิงความเป็นที่สุด…ท้ายที่สุดแล้วมนุษย์ไม่รู่จักเผื่อแผ่ต่อชีวิตร่วมโลกจักต้องไถ่บาปโดยการถูกชาบกายลง ณ วารีแข็งยะเยือก

บาปเจ็ด…สีม่วงอันงดงามไร้ที่ติเตียนชายตาให้เหล่ามวลมนุษย์เห็นชอบในตนสำคัญเหนือสิ่งอื่นใด…ท้ายสุดแล้วมนุษย์ผู้ไม่รู้จักเอาใจใส่ผู้อื่นรอบกายจักต้องไถ่บาปโดยการถูกล้อเกวียนยักษ์ทับร่างไปจนแหลกเลว

ได้โปรดเทิด…พระผู้เป็นเจ้า

ด้วยความเมตตาซึ่งโบยบินอยู่ในความดีของท่าน…ได้โปรด

หากท่ายังเห็นข้าอยู่ในแดนผืนนี้ ผืนที่ท่านบันดาลสร้าง…ได้โปรด

จงนำพาข้าผู้โง่เขลาไปสู่สวนสวรรค์ของท่านเทิด…อาเมน