ย้อนเวลาไปเป็นหม่อม

สวัสดีค่ะรีดเดอร์กลับมาอีกครั้งกลับการปิดเทอมอันน้อยนิดของไรต์  ที่เพิ่งจะผ่านการสอบที่แสนหนักหน่วงมา ยังไงก็ฝากนิยายเรื่องใหม่นี้ด้วยนะค้าา โดยส่วนตัวไรต์เป็นคนชอบเรื่องเกี่ยวกับเรื่องเวลาและการย้อนอดีตมาก จนอยากจะเขียนอะไรที่ตัวเองชอบดู ตะล่าล้าาา  อยากจะฝากนิยายเรื่องนี้ไว้ในอ้ออกอ้อมใจ๋ของผู้อ่านทุกท่าน  ฝากติดตามและขอบคุณที่ให้ความดูเอ็นเอ้ยเอ็นดูววว!! ล่วงหน้าไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะค่ะ  ปล.นิยายเรื่องนี้ม่ายมีสาระอันใด ใด ใด  ถ้จะหาสาระต้องไปที่หอสมุด  หนักหน่วง หนักหน่วง หนักหน่วง !!

"จริงหรือที่ว่าท่านชายท่านทรงมีสติวิปลาส"

"ระวังปากเองหน่อย  อีเจิม  ท่านจะเป็นอันใดก็หาเกี่ยวกับเองไม่  ก็หาใช่เรื่องของบ่าวอย่างเอง!!"

"ฉันอุตส่าหนีมาจากโลกความจริงที่แสนโหดร้าย  แต่กลับต้องมาแต่งงานกับใครก็ไม่รู้งั้นเหรอ  โอ้ยยยแค่คิดก็ปวดหัวแล้วว  ฉันไม่มีทางยอมถูกจับคลุมถุงชนเด็กขาด!!!   ไม่มีทาง!! ถึงท่านจะเป็นท่านชายสูงศักดิ์  เป็นที่หมายปองของใครในที่นี้ของพระนคร  แต่การแต่งงานต้องเกิดจากความรักเท่านั้น"

 

หม่อมเจ้าชายพิทยาจุลพันธ์ / ท่านชายขวัญ

หฤทัย  เบื้องบาล / ลอยแก้ว / บัว

หม่อมเจ้าชายอัศนัยรังสี  /ท่านชายเอม

หม่อมราชวงศ์เกวลี / คุณหญิงวาด

อยากบอกว่าฉันรักเธอ.....รักคนไม่มีหัวใจ

               แม็คยัยส้มเป็นใคร   ทำไมยัยนั่นถึงได้ประกาศตัวว่าเป็นแฟนนาย  ไหนจะรูปคู่ที่ไปทะเลด้วยกันถึงเนื้อต้องตัวกัน นี่มันอะไรกันแม๊คแก้วงงไปหมดแล้ว   ความจริงก็คือยูมันน่ารำคาญไงลอยแก้ว  เธอยื่นรูปในไอจียัยส้มที่เป็นรูปหล่อนกับแม๊คบนเตียงกับเสื้อผ้าบางๆเอาจมูกชนกันให้เขาดู  เธอปฏิเสธไม่ได้เลยว่าตอนนี้เธอกำลังกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่  แฟนคนแรกที่เขาบอกว่าตกหลุมรักเธอ  ที่บอกว่าชอบเธอที่เธอเป็นแบบนี้  ชอบที่เธอเป็นตัวเธอ  คนที่ทำทุกอย่างเพื่อเอาชนะใจเธอ ตอนนี้กำลังพูดกลับคำ  เพียงเพราะต้องการเรื่องทุเรศยั่งว่านั่น  " ยูทำตัวเหมือนป้าแก่ๆ  ใส่สั้นยูก็ไม่ใส่  สายเดี่ยวนอกจากมีงานไอนับครั้งได้เลยว่ายูใส่กี่ครั้ง"  "ไอต้องการแฟนนะไม่ใช่แม่ชีที่เอาแต่สวดมนต์รักษาศีล"  เมธา  ศุลเทพากรกิจ  ทายาทเจ้าสัวโรงแรมดังตระกูลเขาถือว่าควบคุมด้านธุรกิจโรงแรมระดับห้าดาวที่ใหญ่และโรงแรมในเครืออีกมากมายในประเทศไทยอีกด้วย  เขาพูดออกมาอย่างไม่ไยดี  คนอย่างเขาไม่เคยต้องแคร์ใครอยู่แล้ว  เขาเป็นคนโมโหอารมณ์ร้อน  ไม่เคยมีคนไหนทนอาอารมณ์หรือความเอาแต่ใจของเขาได้เลย   คงจะมีเพียงแต่ลอยแก้วที่คอยรองรับอารมณ์เขาและคอยพยายามทำความเข้าใจเขา  ทุกครั้งที่เค้าทำเรื่องร้ายกาจใส่เธอเธอมักจะมีข้อกังขาให้เขาเสมอว่าเขาคงไม่ได้ตั้งใจ  ตราบใดที่เขาไม่นอกใจเธอและยังมีเธอเพียงคนเดียว  แต่ทุกสิ่งที่เธอทำมามันไม่ได้มีความหมายสำหรับเมธามานานแล้ว  เพราะสำหรับแม็คเธอก็เหมือนของตาย  มีใครหลายคนบอกว่าที่ลอยแก้วพยายามทำดีกับเขาก็เพื่อหวังที่จะเป็นนายหญิงของ MTG  ซึ่งเขาเองก็เชื่ออย่างนั้นเพราะแม่ของเขาจะกล่าวตักเตือนเสมอเรื่องผู้หญิงที่เข้ามาหาเขาเพราะต้องการผลประโยชน์จากตัวเขาทั้งนั้น  อีกทั้งเขาพึ่งได้รู้ความจริงบางอย่างเกี่ยวกับลอยแก้วเมื่อไม่กี่วันมานี้  ซึ่งยัยส้มเองก็แค่ของแก้ขัดของเขาในเวลานี้เท่านั้น  โดยที่เจ้าหล่อนไม่รู้เลยว่าเมธาไม่ได้จริงจังอะไรกับเธอเลย  เขาก็แค่ใช้ยัยส้มเป็นไม้กันหมาให้ลอยแก้วเดินออกจากชีวิตเขาสักทีโดยที่ตัวเองไม่ต้องลงมืออะไร  ตอนนี้นายหญิงสินีนาถแม่ของแม็คกำลังจะจับคู่เขากับนฤมลลูกสาวเจ้าสัวมีชัยผู้คุมธุรกิจท่าเรือของประเทศไทยในเวลานี้  ซึ่งตัวเขาเองก็ยินดีที่จะทำตามความต้องการของแม่เขา   เพราะเห็นจะมีแต่ได้กับได้อีกทั้งนฤมลเองก็เป็นคนน่ารักสดใสเป็ผู้หญิงหัวสมัยใหม่และเป็นหน้าเป็นตาในสังคมให้กับเขาได้

                "แม็คทำแบบนี้ทำไม"ถามเขาขึ้นอีกครั้งแม้จะรู้ว่าคำตอบจะออกมาประมาณไหน  แต่ก็ได้แต่หวังลึกๆว่าแม็คจะไม่ทำแบบนั้น  "เลิกกับฉันลอยแก้ว  ฉันเบื่อเธอเต็มที !!" เมธาพูดสิ่งที่เขาต้องการออกมา  แต่ทำไมเขาถึงรู้สึกเจ็บที่อกแปลกๆนะ ทั้งๆที่ตอนนี้เขากำลังจะเป็นอิสระและทุกกอย่างตามที่เขาคิดแล้ว  "ทำไมละแม๊ค  แก้วน่าเบื่อมากขนาดนั้นเลยเหรอ" ลอยแก้วพยายามให้โอกาสเขาครั้งแล้วครั้งเล่าที่จะให้เขาได้แก้ตัว  แม้แต่ในตอนนี้ก็ตาม  "ต้องให้ฉันพูดอีกกี่รอบเธอถึงจะออกจากชีวิตฉันห้ะ!!ลอยแก้ว เธอนี่มันน่ารำคาญจริงๆเลย" เขาพูดพลางกลับเขาที่แขนของลอยแก้วเบาๆเพราะอย่างน้องเธอก็เป็นผู้หญิง  และตอนนี้เขาเองก็เริ่มโมโหแล้ว  " แก้วจะให้โอกาสแม็คพูดอีกรอบ  แม็คจะพูดแบบเดิมหรือแบบใหม่ก็ได้  ถ้าแม็คเลือกที่จะจบและขอโทษแก้วจะถือว่าเรื่องวันนี้ไม่เคยเกิดขึ้น "  ลอยแก้วตอนนี้สภาพจิตใจของเธอแทบรับกับอะไรไม่ไหวอีกแล้ว  เธอไม่เคยละทิ้งศักดิ์ศรีนี้เพื่อใคร  แต่เพื่อคนที่เธอรักแล้วเธอยอมละทิ้งธิฐิทุกอย่างและพร้อมอภัยเสมอ  "เราเลิกกันเถอะลอยแก้ว" เมธาพูดออกมาอย่างไม่ไยดีใดๆแม้ในใจลึกๆจะรู้สึกเจ็บแปลบๆแต่นั่นเขาคิดแค่เพียงว่าคงคบกับลอยแก้วมานานเลยอาจจะยังผูกพันธ์อยู่ก็เท่านั้น  "ได้แม็คเราเลิกกัน  และนายก็ออกไปจากชีวิตฉันได้แล้ว  ชีวิตนายกับฉันมันคนละชีวิตกัน !!" ลอยแก้วกัดฟันพูดทั้งน้ำตาตอนนี้มีแต่ความเกลียดชังออกมาจากแววตาของเธอ  ทั้งรักทั้งเกลียดทั้งแค้นแล้วเธอก็หันหลังให้กับเมธาเมธาแล้วเดินจากไป  ส่วนตัวคนที่อยากเลิกได้แต่ยืนนิ่งงงงวยกับสิ่งที่เธอทำ  เพราะตั้งแต่ที่เขารู้จักลอยแก้วมาเขาไม่เคยเห็นแววตาแห่งความเกลียดชังแบบนี้มาก่อนเลย

                "ดูก็รู้ว่าแม่รักพี่ลอยแก้วมากกว่าหนู!!" " กอขวัญ หยุดนะ!!!!" "เพี๊ยะ!!"น้ำตาเม็ดโตไหลลงอาบแก้มนิ่มๆที่ตอนนี้กำลังกลายเป็นสีแดงระเรื่อเพราะเมื่อกี้ถูกตบเข้าอย่างเต็มแรงของผู้เป็นแม่  ความเสียใจทุกอย่างพลั้งพลูออกมาจากไหนก็ไม่รู้  ทำไมแม่ถึงทำแบบนี้กับเธอต้องลงมือกับเธอเพราะพี่สาวตัวดีนั่น เธอถึงกลับหยุดชะงักที่เมื่อกี้ถึงกับพลังมือลงไม้ลงมือลูกสาวสุดที่รักของตัวเอง  "ฉันแค่ทำหน้าที่ของฉันให้ดีที่สุดกอขวัญ....อย่าได้กล่าวโทษลอยแก้วอีกเลย  "ผู้เป็นพูดด้วยความเหนื่อยใจ  แต่ดูเหมือนว่ากอขวัญจะไม่ยีระความเกลียดพี่สาวของตัวเองเสียได้   สุปราณีจึงได้ตัดสินใจเล่าบางอย่างที่เป็นความลับมานานและไม่เคยคิดที่จะพูดที่ไหนกับใคร  ซึ่งมีเพียงเธอและสามีของเธอเท่านั้นที่รู้  แต่ตอนนี้มันคงถึงเวลาและอาจจะเป็นทางออกเดียวที่จะช่วยให้เรื่องบ้าๆนี้จบได้ซักที  "กอขวัญ  ฟังแม่นะ"เธอกล่าวพร้อมเอามือจับที่บ่าทั้งสองข้างของลูกสาวสุดที่รัก  กอขวัญแสดงออกถึงการต่อต้านนิดๆแต่ก็ยอมสงบและเลือกที่จะฟังแม่ของตัวเอง  "แกเป็นแก้วตาดวงใจของแม่  พี่ลอยแก้วน่าสงสารมากนะ  เธอเป็นเด็กกำพร้า  เธอไม่มีใคร  ถ้าเทียบกันแล้วลูกมีทุกอย่างเหนือกว่าพี่เขาทั้งครอบครัว  ทั้งความรัก  ทั้งเงินทองหน้าตาในสังคม  แกไม่มีอะไรที่ต้องอิจฉาพี่เขาเลย"  คนฟังผู้อยู่ตรงหน้าตกใจตาเบิกกว้างในความจริงนี้   ความจริงที่ถูกปิดบังมานาน  ความจริงที่เธอคือผู้ชนะมาโดยตลอด   "แม่""ลอยแก้ว!!""พี่ลอยแก้ว!!"    "เรื่องจริงเหรอคะที่หนู....  หนูไม่......หนูไม่ใช่ลูกแม่กับพ่อ"  ใบหน้าน้อยๆนั่นก้มลงเพื่อสกัดกั้นน้ำตาไม่ให้มันหลั่งรินออกมา  เธอกำลังทำใจยอมรับว่าความจริงเธอเองไม่ได้มีใคร  เธอไม่เหลือใครแล้วทั้งคนที่เธอรักและไว้ใจ  ไม่เหลือใครจริงๆ  ทำไมถึงเป็นเธอที่ต้องยอมรับผลทุกๆอย่างจากคนรอบตัวแบบนี้  ในชีวิตเธอที่ผ่านมาไม่เคยมีวันไหนที่ง่ายเลยสำหรับเธอ  ที่ผ่านมาเธอพยายามเป็นคนเก่งให้พ่อกับแม่ภูมิใจ ทั้งๆที่ตัวเองเป็นคนที่หัวช้าและเรียนไม่เก่ง  เธอพยายามเป็นคนเข้มแข็งของบ้านแม้ตัวเองจะเจอปัญหามากมาย  เพื่อรักษาหน้าตาลูกสาวบ้านบุญกาญจน์เธอพร้อมทำทุกอย่างเพราะเธอคิดว่าที่นี่คือครอบครัวของเธอ...................................................

#ฝากติดตามด้วยนะค้าา

#จะพยายามบ่ดราม่าาา งือออ ชีวิตก็เศร้าพอแล้ว

#โถวๆ ชีวิตไรต์ช่วงนี้ก็มรสุมเคราะห์ซ้ำกรรมซัด  งืออออ

อ่ะๆ แท่มมมมมมมมมม สถานที่ต่อปายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

ขอโทษนะคะถ้าไรต์พูดไม่รู้เรื่อง  เรื่อง  เรื่อง