Fic {got7} เรารักกันตอนไหน

ลำดับตอนที่ #1 : Intro

 

 

 

 

"จะมองอะไรนักหนาวะแม่ง"

 

 

ผมก้มหน้าบ่นพึมพำเบาๆ เดินจนขาขวิดจนแทบจะวิ่งอยู่แล้ว

 

 

ผมรู้สึกประหม่าเพราะม้านั่งใต้ตึกวิศะเต็มไปด้วยนักศึกษาแถมพวกมันยังเอาแต่จ้องผมอยู่นั้น ถึงจะเป็นผู้ชายด้วยกันก็เถอะผมก็ทำตัวไม่ถูกอยู่ดีที่โดนจ้องแบบนี้

 

 

"น้องครับมานั่งกับพวกพี่ก็ได้นะ"

 

 

"หัวใจพี่ยังว่างอยากมีน้องมานั่งจับจอง ฮ่าๆ"

 

 

แหวะผมจะอ้วก!! จากนั้นก็มีเสียงสัมภเวสีดังตามมาเป็นขบวน ผมเข้าใจนะว่าคณะนี้ผู้หญิงมีน้อยแต่กูผู้ชายป่าววะมึงแหกตาดูดิ

 

 

"ไอ้แบมๆทางนี้"

 

 

เสียงเรียกชื่อผมดังมาจากข้างตึกคณะ ผมหันกลับไปมองก็เจอไอ้เพื่อนตัวดีที่นัดผมให้มาที่นี้ ผมรีบเดินไปหาไอ้เพื่อนสุดที่รักจนแทบจะกะโจนเข้าหามึงหายไปไหนมาปล่อยให้กูต้องโดนไอ้พวกนี้แทะเล็มทางสายตา

 

 

"ทำไมมาช้าวะกูรอมึงจนหิวจะตายแล้วเนี้ย"

 

 

"เหอะ!"

 

 

ผมกรอกตามองทางอื่น เหนื่อยด้วยไม่มีอารมณ์จะต่อล้อต่อเถียงกับมันทำได้แค่แลบลิ้นใส่มันให้รู้ว่าผมนอยส์มันอยู่ ก็เพราะมันเนี้ยแหละทำให้ผมต้องถ่อสังขารมาหามันเพื่อจะแดกข้าวแล้วยังมีหน้ามายิ้มขำใส่อีก เห็นเพื่อนโดนแซวนี้มึงขำมากปะเดี๋ยวปั๊ดโดดถีบ ที่ต้องโดดเพราะมันสูงไงคนห่าไรยิ่งโตยิ่งสูงไม่เหมือนผมหยุดสูงไปนานละ

 

 

"โอ๋ๆมึงก็รู้คณะกูมันชิบหายขนาดไหน นานๆทีจะมีของสวยๆงามๆมาให้ชม ก็ต้องแซวเป็นธรรมดา ฮ่าๆ"

 

 

"ขำมากปะไอ้ยูค!"

 

 

"หึๆกูล้อเล่นไปกินข้าวกันปะเดี๋ยวเสี่ยยูคเลี้ยงเอง"

 

 

"ก็ดีไม่เปลืองเงินกู"

 

 

แฮ่ม ๆ ก่อนจะถึงโรงอาหารคณะวิศวะที่อาณาจัตรโคตรกว้างใหญ่นี้คณะผมกลายเป็นลูกเมียน้อยไปทันที ผมขอแนะนำตัวก่อนละกัน

 

ผมชื่อแบมแบมเรียนที่มหาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งขอไม่บอกชื่อนะขี้เกลียด ผมเรียนอยู่ปีสองคณะศิลปกรรมแต่ที่ไม่เข้าใจคือไอ้ยูคจะให้ผมมาหาที่คณะมันทำไมมึงไม่รู้เหรอว่ามันไกลฟวย!

 

 

"ทำไมมึงไม่ไปหากูที่คณวะให้กูถ่อมานี้ทำไม"

 

 

"ก็กูอยากกินข้าวกับมึงเสียดายไอ้ยองแจเสือกนอนตายไม่มาเรียน"

 

 

"แต่มึงก็ขับรถไปรับกูก็ได้นี้มึงรู้ไหมว่ามันไกลกูเดินมากูเหนื่อยนะเนี้ย" 

 

 

"รถโดนยึด"

 

 

"ใครยึด?"

 

 

"ป๋าดิจับได้ว่ากูพาผู้หญิงมานอนบ้าน"

 

 

"หึหึ สมน้ำหน้าใครให้มึงพาไปที่บ้านรู้อยู่ว่าป๋าเขาไม่ชอบ"

 

 

ไอ้ยูคเป็นมนุษย์ที่หนังหน้าหล่อมากแถมบ้านยังเสือกรวยอีกต่างหาก แน่นอนครับรูปหล่อพ่อรวยอย่างมันต้องมีคนเข้าหาไม่เคยขาดเป็นธรรมดาแต่มึงระวังเอดส์หน่อยก็ดีนะเพื่อน

 

 

"แหะๆมึงอย่าบ่นเลยวะแค่ป๋าคนเดียวกูก็หูชาละ"

 

 

เดินคุยกันมาตลอดทางจนถึงโรงอาหาร ผมขอบอกเลยฐานะที่เคยมาเหยียบคณะนี้สองสามครั้งบรรยากาศเหมือนจตุจัตรอะคนเยอะวุ่นวาย เสียงดังอีกต่างหาก

 

 

"แดกไรมึง"

 

 

ไอ้ยูคจัยมือผมใว้เพราะกลัวจะโดนเบียดล้ม แต่ก็ยังมีไอ้ยักษ์สองตัวนี้เบียดซะผมจะจมหายเข้าหลังไอ้ยูคอยู่แล้วก็เข้าใจว่าแม่งตัวใหญ่แต่เห็นใจกูบ้างกูตัวเล็กครับ

 

 

"ข้าวหมูแดง"

 

 

"แล้วมายืนทำส้นตีนอะไรหน้าร้านข้าวขาหมู"

 

 

"ก็มึงเป็นคนลากกูมาอะ"

 

 

"เออๆห่า ไปนั่งรอไปเดี๋ยวกูไปซื้อเองให้มึงซื้อเองคงไม่ได้แดก"

 

 

ผมพยักหน้ารับคำไอ้ยูคระหว่างที่รอผมก็มองหาที่นั่งไปด้วย แล้วคนจะมองกูทำไมวะเดี๋ยวปั๊ดจิ้มตาแตก 

 

 

"ปะมึง หาที่นั่ง"

 

 

"ทำไมเร็วจังวะ"

 

 

"เพราะกูหล่อ"

 

 

"เออไอ้หล่อ!!"

 

 

จริงๆผมแอบเห็นมันเก๊กหน้าขรึมให้เด็กปีหนึ่งไปซื้อให้นะ ไอ้ยูคพาผมไปนั่งกับเด็กปีหนึ่งสามคนที่โต๊ะมันยาวยังพอเหลือที่นั่งอยู่เลยขอเข้าไปแจม แต่พอน้องเห็นหน้ามันก็ต่างลุกหนีก็ไอ้เวรนี้มันเป็นพี่ว๊ากถ้าเก๊กหน้าขรึมหน่อยน้องก็กลัวกันแล้ว

 

 

"ว่าแต่ยองแจเป็นไรมากป่าววะ"

 

 

"ไม่มั้งกูโทรหาเมื่อเช้ามันบอกแค่ปวดหัวนอนซักวันก็หาย"

 

 

ยองแจเป็นเพื่อนผมอีกคนหนึ่งเรียนคณะเดียวกับผมเราสามคนสนิทกันตั้งแต่มอปลายแล้วไอ้ยูคมันอยากเรียนวิศวะก็เลยต้องแยกกันอยู่คนละคณะแต่ก็ไปมาหาสู่กันเสมอ

 

 

"เออ แบมตอนบ่ายมึงมีเรียนไหมไปดูกูซ้อมบาสหน่อย"

 

 

"หือ?" ร้อยวันพันปีไม่เคยชวนผมไปดูมันเล่น จนผมไม่แทบไม่รู้จักเพื่อนพองที่คณะมันเลยไม่เหมือนมันรู้จักเพื่อนที่คณะผมหมด

 

 

"ทำไมทำหน้าแบบนั้น"

 

 

"กูแค่สงสัยทำไมมึงต้องชวนกูไปดูมึงซ้อม"

 

 

"อยากมีเพื่อนสวยๆไปนั่งเชียร์ให้กำลังใจบ้างเสียดายขาดไอ้ยองแจอีกคนไม่งั้นนะไอ้พวกนั้นจะต้องอิจฉากูมากแน่ๆ"

 

 

ไอ้ยูคยิ้มกว้างจนปากจะฉีกแต่ขอโทษผมไม่ขำสวยพ่อง! ผมถีบที่หน้าแข้งไอ้ยูคแรงๆทีหนึ่ง

 

 

"โอ้ยๆกูเจ็บนะเนี้ยToT"

 

 

"สัส!"

 

 

"ด่าเก๋าไหมอะ"

 

 

ผมไม่สนใจเสียงง้องแง้งของไอ้ยูคก้มหน้ากินข้าวต่อไป

 

 

 

 

 

 

......................................

 

 

หลังจากกินข้าวเสร็จไอ้ยูคก็พาผมมาสนามบาสคณะมันแต่ไม่เห็นจะมีใครเลย นอกจากพี่ปีไหนไม่รู้ประชุมกันอยู่ ไอ้ยูคมองหาเพื่อนมันเลิกลั่กจนเสียงโทรศัพท์มันแหกปากดังลั่น

 

 

"ฮโหล พวกมึงอยู่ไหนวะ"

 

 

"เออ กูอยู่สนามบาสแล้วเนี้ย...อ้าวสัสแล้วบอกให้มาเจอที่นี้ทำซากไร เออๆ"

 

 

"มีไรวะ"

 

 

"เพื่อนกูอยู่สนามบอล มันเสือกเปลี่ยนใจนะ แบมมึงไปรอกูที่สนามบอลนะเดินตรงไปเลี้ยวขวาก็ถึง"

 

 

"แล้วมึงจะไปไหน"

 

 

"เข้าห้องน้ำเดี๋ยวกูตามไป"

 

 

ผมพยักหน้ารับพากูมาแล้วยังมาปล่อยกูทิ้งอีก ผมเดินไปตามทางที่ไอ้ยูคบอกแล้วในที่สุดผมก็เห็นสนามบอลมีคนเล่นเต็มไปหมด โอเคไปนั่งรอตรงนู้นก็ได้ร่มด

 

 

พลั่ก!~

 

 

"โอ้ยเชี่ย!!"

 

 

อะไรไม่รู้กระแทกเข้าหลังผมไม่แรงมากแต่ก็เจ็บนิดหน่อย ผมก้มมองต้นเหตุก็เจอกับลูกบอลลูกหนึ่งสงสัยพวกในสนามเตะมามั้ง

 

 

"เฮ้ย ไอ้เตี้ยเก็บบอลให้หน่อย!!"

 

 

หือ มึงว่าใครเตี้ยเตะบอลใส่ผมผมไม่ว่าแต่อย่ามาว่าผมเตี้ย!! ผมหันไปมองไอ้นั่นกะจะเอาเรื่อง แม่เจ้า...ว่าไอ้ยูคหล่อแล้วแม่งหล่อกว่าไอ้ยูคพันเท่าอีกหน้าตาดีแบบนี้พ่อแม่ให้แดกอะไรเป็นอาหารเหรอครับ

 

 

"กูบอกให้หยิบบอลให้หน่อยไม่ได้ยินเหรอไอ้เตี้ย!!!"

 

 

คำก็เตี้ยสองคำก็เตี้ยมึงสูงมากใช้ไหม เออผมยอมรับว่าแม่งสูงกว่าผมแต่ผมไม่ต้องการให้ใครมาย้ำว่าผมเตี้ยกูรู้ตัวดีสัส

 

 

"เตี้ยพ่อมึงซิไอ้เหี้ย"

 

 

แค่นั้นแหละไอ้หล่อก็โจนเข้ามาจับบ่าผมเขย่าทันทีจนไหล่ผมเจ็บไปหมด

 

 

"มึงกวนตีนกูเหรอไอ้น่ารัก!!!"

 

 

"เฮ้ย มีเรื่องไรกันไอ้แบม พี่มาร์ค!"

 

 

 

 

 

 

 

 

TBC.........

 

 

ขอลบตอนทั้งหมดแล้วแต่งใหม่นะ