อัญมณีข้ามภพ (ยังไม่ได้คิดชื่อจริงๆอ่ะ)

เรื่องนี้เป็นการเขียนครั้งแรกของไรน์ สนองนีสสสสเหมือนกันกับนักเขียนที่เป็นผู้อ่านมาหลายปีค่ะ  

การสะกด ภาษา สำนวน ไทม์มิ่งอาจผิด ไม่แนบเนียน คอนทีนิว ทำให้เสียอัฐรสไปก็ขออภัยด้วยนะ

เรื่องราวแฟนตาซียอนภพที่เขียนออกมาไม่อ้างอิงหรือสามารถใช้มาตารฐานใดๆได้ เพราะมันคือแฟตาซีค่ะ

(เป็นข้ออ้างของผู้หัดเขียนโดยทั่วที่ไป  ที่กลัวการวิจารร์ผลงาน  อิอิ)  จะลงเรื่อยๆไม่มีกำหนดแน่นอนที่จะลง  

แต่จะพยายามที่จะเขียนให้จบนะจ๊ะ  หวังว่าจะให้ความบันเทิงแก่ผู้ที่หลงเข้มาอ่านกันนะจร้า......

เป่าฉี  อัญมณีน้อยของท่านอ๋อง

"ต้าเก้ออออ..........".  เสียงหญิงสาวในความฝัน  หลินอ๋องยืนอยู่ใต้ต้นแอปเปิล แหงนหน้ามองอยู่ที่คนปีนไปอยู่บนต้นไม้

“ต้าเก้อท่านอยากให้เสี่ยวเป่าเก็บลูกไหนเจ้าค่ะ”  “เป่าเป่าเจ้าลงมาเดี๋ยวนี้นะ  เดี๋ยวตกลงมา”  

ฮาฮาฮา  "เสี่ยวเป่าไม่ตกลงไปง่ายๆ หรอกเจ้าค่ะ  ไม่ต้องห่วง”        แล้วก็ปล่อยมือจากกิ่งไม้ยืนเท้าเอวอวดว่าตนเองเก่ง

พูดไม่ทันขาดคำก็ลื่นก้าวพลาดตอนจะหันไปเก็บผลไม้  แต่มือก็ไว จับกิ่งไม้ไว้ได้ทัน  เลยห้อยโตงเตงอยู่บนต้นไม้

“ฟู่..... เกือบไปแล้วเรา  ตกไปมีหวังเจ็บตัวแน่  ดีนะที่มือไว”     แล้วมองลงไปด้านล่าง  ก็เห็นคนทำตาเขียว

อวค์ชายหลินหลาง  แห่งกาลเวระธาลัย 

แล้วในฝันที่เห็นคือภาพที่แตกต่างกันไปเรื่อยๆ ต่างภพ ต่างชาติ    ถึงเก้าชาติ  และทุกครั้งน้องน้อยก็จะต้องพลัดพลากไปจากตนทั้งสิ้นเพราะปกป้องตน

โดยที่ตนเองยังไม่ได้บอกความในใจกับน้องน้อยเลยสักครั้ง   หลินอ๋องลืมตาตื่นขึ้นมาพร้อมกับน้ำตา  ที่ได้เห็นคนที่ตนรักตายจากไปถึงเก้าครั้ง

“ข้าจะไม่ยอมให้เจ้าจากไปอีกแล้ว  เสี่ยวเป่า  ครั้งนี้จะเป็นข้าที่จะปกป้องเจ้าด้วยชีวิต

ติดตามเรื่องราวของท่านอ๋องกับน้องเป่าฉีของเราว่าจะลงเอยอย่างรัย  คนเขียนไม่ค่อนชอบกินมาม่าจร้า....จบแบบสุขนิยม  สนุกสนาน  ค่ะ