คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 3 ช่างยนต์กับเพื่อนของเขา 100%
บ้าน่า!!!
านยอล้อบ้าไปแล้วแน่ๆที่ิอะไรแบบนั้น นแบบไอ้เปยที่อบื้อเพ่ทั้ยัี้โวยวายแบบหมอนี่สมวระถูเะออไปนอโละยัีว่า สะบัหัวไล่วามิฟุ่านออไปอีรั้ วาลมโไล่มอหาสิ่แปลปลอมในาเรียว่อนะเอเ้าับแมลี้ฝนัวสีำเล็ๆในนัย์าาวอนรหน้า านยอลหยิบผ้าเ็หน้าลายาราออาระเปาาเ ่อยๆเี่ยแมลสีำัวเล็ออมาาแ้วาใสึ้นสี้ำอย่าั้ใ ยิ่ใบหน้าหล่อุโน้มเ้ามาเี่ยสิ่แปลปลอมในวาอย่าั้ใโยไม่ระวัถึวามใล้ิแบฮยอนยิ่แทบหยุหายใ
ระยะหว่าระหว่าใบหน้าน้อยลนแบฮยอนเห็นสัส่วนทอำบนใบหน้าอีฝายไ้ัเน วาลมโที่อบมอุ มูโ่เปนสันและริมฝปาอิ่มล้ายอลิ่มเปนเรื่อหน้าทีู่ไร้ที่ิรับันไ้ีับใบหน้าเลี้ยเลา เสริมให้นรหน้าูล้ายประิมารรมที่ถูสร้า้วยสรวสวรร์
้ำรอยเย็บที่หาิ้ว้าวายัเสริมใหู้ิบเถื่อนึ้นไปอีเท่าัว
ฟูววว~
"..."
ลมหายใรสมิน์เปารินรบนเปลือาบา แบฮยอนะั้าไ้แ่มออีฝายาพริบๆ เลือลมในายไหลเวียนรวเร็วผิปิ นำวามแ่านมาอไว้ที่แ้มใสทั้สอ้าอย่าไม่ทันั้ัว
้านานยอลเอ็มีสภาพไม่่าัน เาะั้าับสิ่ที่เิึ้น อาเปนเพราะานยอลเยทำแบบนี้ับใรอีนที่มัโนอ้อนให้เปาเพี้ยๆใส่เปนประำแบบเมื่อ่อน โยไม่รู้ัวว่าเผลอนำมาปิบัิับนรหน้าเสียแล้ว เปนเวลานานว่าะไ้สิ เาเลือเมินใบหน้าแเปร่อนรหน้า หมุนัวลับไปสาร์ทรถามเิม
"า็เล็นิเียว ยัเสือบินเ้าไปนะมึ!" ลบเลื่อนวามรู้สึัวเอโนหันไป้อแมลสีำัวน้อยในมือ บ่นอุบอิบ่อนะีมันไปให้พ้นมือ
แ่เี๋ยวนะ!
หมอนี่่าว่าเาาเล็เหรอ?
หน๊อยแหนะ! าเล็สเปนีนเว้ย รู้ไว้ะไอ้นเถื่อน!
แบฮยอนมุบมิบปาใส่นัวสูอย่าหมั่นไส้ ล้มเลิวามิที่ะอบุทันทีแ่็้อผะไป เมื่อานยอลถอหัวันน็อใบโมาสวมให้แบฮยอนอย่าแร
"โอ๊ย! อะไรเนี่ย!!"
"ท่อประปาบ้านมึมั้ ็เห็นๆอยู่ว่าเปนหมว"
"็รู้แล้ว! แ่ใส่ให้เบาๆไม่เปนรึไ!"
"แ่นี้หัวหนาๆอย่ามึไม่เปนอะไรหรอ ใส่ๆเ้าไปะแล้ว หุบปาะที" ว่าเสียเ้มพลาบระหน้าลให้ แ่่อนแบฮยอนะไ้วีนอะไร มอเอร์ไ์ันุ็พุ่ไป้าอย่าเร็วเสีย่อนนเป็นเาเอที่้อหาที่ับไว้อย่าหนาแน่นไ้แ่เ่นเี้ยวไว้ในใ
ฝาไว้่อน ไอหมูปิ้ ไอ้นป่านเถื่อน ฮึ่ย!
45%
Mechanic
#าน่ายน์
ึ!
"อบุที่มาส่" แบฮยอนยื่นหมวันน็อส่ืนให้เ้าอ นัวเล็ระโลมายืน้าล่าหลัามอเอร์ไ์ันให่อสนิทลที่หมาย เอ่ยอบุแบบรีบๆและพยายามยัหมวใบโใส่มือนรหน้า แบฮยอนอยาะเ้าไปอาบน้ำอาบท่าเ็มแ่ อีนัยือไม่อยาเสวนาับนรหน้า แู่เหมือนานยอลไม่เ้าใ
"นี่! เอาไปสัทีสิ ันะเ้าบ้านแล้ว"
นอานรหน้าะไม่ยอมรับหมวืนไปแล้วยัเท้าาับถัน้ำมันรถ้อหน้าแบฮยอนนิ่ๆุๆามแบบบับแ่นัย์ามลับายแววบันนแบฮยอนรู้สึร้อนๆหนาวๆ
"ไม่ยัรู้..." ามมอเลยไป้าหลัแบฮยอนะยัพู้วยน้ำเสียเนิบนาบ "ว่าบ้านมึายอะไหล่...รถ"
ึ!
"วะ ว่าไนะ?!"
านยอลไม่ยอมอบ เาระุยิ้มร้าย ระโลารถันให่แล้วเินุ่มๆผ่านแบฮยอนไปโยไม่ลืมทิ้ท้าย้วยเสียหัวเราะในลำอที่แบฮยอนปิธานไว้ว่าะเลียมันเปนอันับสอรอาเ็่า ไม่สิ! อันับเป็นสามรอาานยอลอีที่าหา! "...หึ"
แผ่นหลัว้าหายลับเ้าไป ในร้านายอะไหล่รถัรยายน์ื่อั แบฮยอนมอรอบ้า่อนะะหนัไ้ว่าัวเอหน้าแยับเยินเปนรอบที่สออวันอีแล้ว อะไรัน! แบฮยอนนึว่าถึบ้านแล้วะอี ใอหมอนั่น็ไม่ิะบอัน่อนหรือไ!
โอ๊ยยย! เวรรรมอะไรอแบฮยอนันนะถึ้อมาเอนแบบหมอนั่น!
"ะยืนอีนานมั๊ย? หรือะเ้าบ้าน แ่เอ๊ะ! บ้านมึรนี้มันนละเรื่อับทาที่มึบอนี่...หึ" ไม่รู้ว่าานยอลออมาาร้านั้แ่เมื่อไหร่ แ่ที่รู้ือแบฮยอนเลียหน้านิ่ๆและิ้วที่เลิึ้นอย่าวนประสาทอนเถื่อนรหน้าที่สุ แบฮยอนระทืบเท้าปปไปที่รถยหมวันน็อึ้นใส่ามเิมและระโึ้นรถที่ิเรื่อรอไว้่อนแล้ว
"บ้านมึไม่เยสอนว่าอย่าระโึ้นรถนอื่นเหรอ?" านยอลถามเสียุ เาปนหน้าเรียใส่น้าหลัึ่มัน็ไม่ไ้สะทสะท้านอะไร
้ำยัลอยหน้าลอยาในหมวนน่าหมั่นไส้ เาบหมวันน็อที่ลุมศีรษะเล็อย่าแรและิว่านในหมวไ้รับแรสะเทือนไปไม่น้อย ใ่ว่าานยอละทำนิสัยเลวๆับนอื่นไ้่ายๆนะ ยิ่ับเ็ นแ่ ผู้หิและนที่อ่อนแอว่ายิ่ไม่ทาทำแ่พอมาเปนนรหน้า านยอลิว่าไม่ว่าเาะทำอะไรูเหมือนะไม่ระายผิวนัวเล็เอาเสียเลย ยิ่เห็นปาแๆมุบมิบล้ายอยาะ่าเาเ็มแ่มันยิ่ทำให้านยอลอยาะบิปาเล็ๆนั่นให้าามือ
แบฮยอนือ้อยเว้นเหนือทุอย่าริๆ
หึ~ ปานนี้ะสาปแ่เาไม่ให้ผุให้เิะแล้วมั้นั่น
Mechanic
#าน่ายน์
MV Agusta F3 675 ABSันามอลอีรั้พร้อมๆับหัวเล็ยื่น้ามไหล่หนาออมา แบฮยอนสอสายามอภาพเบื้อหน้าเพื่อวามแน่ใ เาไม่อยาะหน้าแหเหมือนราวะี้อีแล้วทว่ายัไม่ทันะไ้มอเ็มอิ่ม มือให่อนใโ็เลื่อนเ้ามาบระมออแบฮยอนลแล้วผลั่หัวเาลับไป้าหลัามเิม
"ยัไม่ถึบ้านันอีเหรอเนี่ย โอ๊ยย~"
รอาไปมาอย่าหุหิไ้แ่ทุบาัวเออย่าเ็บใเพราะไม่ล้าทุบหลัอีฝายรู้อย่าี้แบฮยอนยอมอยู่ลาเ็่าแล้วหาทาหนีออมาเอีว่า ฮึ่ย!
นัวสูำลัเินไปริ๊บ้านอใรสันทว่ายัไม่ทันะไ้็มีผู้ายัวสูหน้าหล่อเินออมาา้าในะ่อน
"อ้าวไอ้าน มาหาไอ้แปะเหรอวะ?" ผู้ายนนั้นเอาเสื้อนอสีแเลือหมูพาไว้บนบ่า่อนะหันมาเห็นแบฮยอนที่นั่หน้าเหลอหลาบนรถ "แล้วนั่น?"
"นรู้ั" านยอลอบปั "ไอแปะอยู่ไหนูะเอาอะไหล่ไปให้มัน"
ผู้ายนนั่นมอเพื่อนัวเอ้วยสายาเอือมระอา เาหันมาผหัวพร้อมทั้ส่ยิ้มให้นหน้าหวานอย่าเปนมิรและหันลับไปมอเพื่อนามเิม
"อยู่ในบ้านมันนั่นแหละ นั่่อโมเลห่าไรอแม่ไม่รู้ ูรำาเลยหนีออมา" ว่าพลาทำหน้าเหม็นเบื่อ วอนบินลอบมออะไรสัอย่าในัวบ้านผ่านประูรั้วอย่าหวาระแว เมื่อแน่ใแล้วึเินไปเ็นมอเอร์ไ์ Yamaha M-slaz สีำแออมาาพุ่มไม้้ารั้วบ้าน
"เอาี้เลยเหรอวะ" านยอลถามิลเา็พอรู้ว่าเฮุนอบเอารถเพื่อนมาผลาเล่นแ่ไม่นึว่าเพื่อนมันะลัวริันี้ึ้นสมอันนานี้
"็เอออ่ะิ แม่ถ้าไอ้เหี้ยฮุนเห็นรถูอีนะ มันเอาไปยำเละแน่ๆ มึูนี่นะ" เาี้ไปที่เฟรมรถทั้สอ้าึ่มัน็ปิีในสายาแบฮยอน "แม่เมื่อ3วัน่อน เปลี่ยนเฟรมสลับสีให้รถู ี่ไปที นนึว่าศาลพระภูมิเลื่อนที่ ูอายสัสๆน้อไปอเปลี่ยนืน แล้วแถมล่าสุนะใส่ล้ออบ 17 1.5มิลฯให้ ไอ้ห่าะว่าสวย็สวยนะแ่พอแมู่นั่เท่านั้นแหละยาเือบแ ไอ้ิบหาย! โนหั่านมไปอี๊เปนเือน วายริๆ แ่รถ็ห่วยแ ใรแนะนำให้แม่เรียนรสายนี้วะ" ผู้ายนนั้นพู้วยวามอัอั้นันใมานานเาใส่อารม์ในารเล่ามาเินว่าใรๆะล้าั แบฮยอนวระบอเาีมั้ยนะ ว่าอนนี้ไม่ไ้มีแ่เาและานยอลที่ฟอยู่แ่สอนแล้ว
"นินทาอะไรูไอ้ห่าวอนีน"
"วอนบินไอ้สัส!"
ผู้ายัวสูรูปร่าโปร่เินหน้าแปะเาไหปลาออมาาในบ้าน้วยสภาพเสื้อยือย้วยสีาวหมอและาเลายทาเน่าๆ เาเินมาหยุหลัเพื่อนอีนอานยอลที่ำลัพู้วยวามเมามันส์่อนะะบบรถมอ'ไ์ันสวยอย่าเร็ว ใบหน้าเหลี่ยมๆแสยะยิ้มร้ายที่แบฮยอนลวามเห็นแล้วว่าเหมือน 'แปะ' ยิ้มในเทศาลเิสิโอนเื้อสายีน
นี่ะเปน 'ไอแปะ' ที่านยอลและเพื่อนอีนพูถึ
"ไอเหี้ยฮุน ปล่อยรถรู~~" วอนบินโอรวเาพยายามึมอ'ไ์ลูรัให้หลุพ้นามือปศาหน้าแปะ
"ไหนบอไม่เอารถมาไไอวอนีน"
"ีนพ่อ ้อให้บอี่รั้ว่าื่อวอนบิน! เพราะมึเปนแบบนี้ไูเลยไม่อยาให้มึเห็นรถู" ระารถลับมา ยิ่เห็นรอยยิ้มสยสยอวอนบินยิ่เสียวสันหลั เฮุนหันไปรับถุอะไหล่ในมือานยอล่อนะเินไปบบ่าเพื่อนที่ทำหน้าีมอเาอยู่ั้แ่้น
"มามะ~ มาเปลี่ยนโมให้ลูรัมึันีว่า~"
"ม่ายย ไอ้สัส รถู๊!!!"
านยอลมอเพื่อนทั้สอวุ่นวายับรถำๆ่อนะเหลือบไปเห็นนหน้าหวานยิ้มแหยมอวามวุ่นหย่อมๆรหน้าึนึึ้นไ้ว่า้อไปส่อีนที่บ้าน เาเอ่ยลาเพื่อนทั้สอแบบลวๆ ่อนะหมุนัวลับไปที่รถ
Rrrrrrr~!
เสียเรียเ้าโทรศัพท์เหมือนเปนเสียสวรร์มาโปรให้วอนบิน เาถอนหายใอย่าโล่ออ่อนะึีมเหล็ออาล้อรถ ะที่เฮุนะัไปนิหน่อยและหยิบโทรศัพท์ึ้นมารับ รอเสียลไปเ็ๆ
"เออว่า...อะไรนะ!!!! เี่ยเอ๊ย! แล้วอนนี้มึอยู่ไหน!" สีหน้าเฮุนเริ่มเปลี่ยนเปนเร่เรีย านยอลและวอนบินรีบวามือาสิ่ที่ทำแล้วหันมามอนหน้าแปะอย่าพร้อมเพีย ไม่มีแววาี้เล่นออมา เฮุนปรายามอเพื่อนทั้่อนะอบปลายสาย"เออๆ มันอยู่ับู ไ้ๆมึรอแปบ"
"ไอ้เทาะุยับมึ" ยื่นโทรศัพท์ให้านยอลแล้ววิ่เสียึัเ้าไปในบ้าน
แบฮยอนเริ่มสัหร์ใไม่ี เาลอบมอนัสูุยโทรศัพท์เียบๆ ะที่สีหน้าเริ่มหน้าลัวึ้นเรื่อยๆ
"ห้ะ? มันรู้ไ้ไ!...เออๆะรีบไป"
ูเหมือนปลายสายะวาไปแล้ว แบฮยอน้อหน้าอีฝายที่ำลัุยับวอนบินนิ่ เาเริ่มะไม่ไว้ในรหน้าะแล้วสิ แบฮยอนไม่อบวามรุนแรและาที่ฟนัวสูุยับ ปลายสาย ปะิปะ่อเอาเอ็รู้ไ้ทันทีว่าเาำลัไปทำในสิ่ที่
นัวเล็เลีย...
แล้วทำไมเา้อสนใ้วยล่ะ! แ่ไปส่ที่บ้าน็เพียพอแล้วไม่ใ่รึไ
"ไอ้เทาว่าไบ้า" เฮุนวิ่ลับมาในสภาพที่ีว่าเมื่อรู่เล็น้อย ร่าสูมา้วยเสื้อสีำและาเวอมสีเ้ม
"ไอฮุนมึไปส่...เอ่อ แบฮยอน?" ประโยแรเาพูับเฮุนและ ประโย่อมาหันมาพูับแบฮยอน พอเห็นหน้าเรียๆแบฮยอน็ไม่หืออะไร แ่ไม่อบใที่านยอละให้นหน้าแปะไปส่เา นัวเล็เบือนหน้าไปอีทาอออบเสียแผ่ว
"อือ"
"เออ มึไปส่แบฮยอนที่หมู่บ้าน xoxo ย่าน Y ใหู้ที"
"เออ แล้วไอ้เทา?"
"ส่แบฮยอนเสร็มึ่อยามมา เี๋ยวูับไอ้วอนบินะมุ่หน้าไป่อน"
"โอเ" อบรับเสร็สรรพแล้วเ้าไปูมือนัวเล็ ทีแรแบฮยอนไม่ไ้ให้วามร่วมมือนั เายัยืนนิ่ไม่ไปามแรอนู ทว่าพอหันไปสบาับนปาเถื่อนแบฮยอน็้อเินามเฮุนไปอย่า่วยไม้ไ้
แววานั่นมันืออะไร? ให้ไว้ใ ให้เื่อใั้นเหรอ เฮอะ! ัวเอเปนนรับปาะไปส่เาเอแท้ๆ แ่สุท้าย็ให้ไปับนอื่นอยู่ี ใ่ว่าแบฮยอนะไว้ในแปลหน้าไ้่ายๆหรอนะ!
เลีย เาเลียผู้ายหน้าุนนั้นที่สุ!
แบฮยอนเินามแรูเ้ามาในโรรถอนัวสู ใบหน้าแป๊ะไร้แววี้เล่นอย่าที่เยเห็นนเมื่อเาึ้นไปร่อมรถแล้วหันหน้ามามอแบฮยอนที่ยัยืนนิ่อยู่ับที่
"เอ่อ...ไม่้อไปส่็ไ้ เี๋ยวเราเรียแท็ี่ลับเอ"
"ไม่พอใที่ไอ้านให้เราไปส่เหรอ?" เฮุน็พอะูอออยู่บ้าว่าแบฮยอนูเหมือนะุนเียวเมื่อเพื่อนหูาเลือที่ะทิ้อีนไว้แล้วให้เาไปส่
"ไม่ใ่นะ! ือเราเรในาย เี๋ยว้อไปส่เราแล้ว้อไปหาานยอลอี" แบฮยอนโบมือปิเสธเป็นพันวัลและพยายามอธิบายเหุผลที่เาิแล้วิอีให้อีนฟั ทว่า้อถูั้วยน้ำเสียเป็ๆพร้อมรอยยิ้มเ้าเล่ห์ให้นมอเสียวสันหลั
"ไม่้อเรใหรอ
.
.
.
.
"... เพราะเราไม่ไ้ิะไปส่แบฮยอนั้แ่แรอยู่แล้ว"
เอำผิแปมาบอันไ้น้าาา
โปรให้วามเมาับฟิเรื่อาน่ายน์โยาร
เฟบ+อมเม้น พร้อมิ #าน่ายน์ เพื่อเป็นำลัใ
ความคิดเห็น