คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : จำยอม
ตี๊ดดดดด!!!!
ผมแตรรถจักรยนต์เสียงดัง ก่อนแม่บ้านในบ้านจะวิ่งออกมาเปิดประตูบ้านอย่างรู้งาน ประตูค่อยๆอ้าจนสุด ตามด้วยผมบิดแรงๆก่อนจะพุ่งเข้าไปในบ้าน วิ่งชิ้วเข้าโรงจอดรถ
“ กลับมาแล้วหรอครับ นายน้อย?” คุซาเบะ ก้าวยาวๆมายังผมก่อนจะโค้งให้หนึ่งที
“ ไม่กลับจะเห็นมั้ยละ คราวหลังอย่าถามคำถามโง่ๆแบบนี้กับฉันอีก ถ้ายังไม่อยากโดนขย้ำ!” คุซาเบะก้มหน้าเงียบ ผมเดินผ่านไปด้วยความรำคาญใจ สัมผัสเมื่อเหตุการณ์ตอนนั้นยิ่งทำให้ผมรู้สึกหงุดหงิด
รู้สึกหงุดหงิด
หงุดหงิด!!!
หงุดหงิดโว้ย!!!!!
“ เคียวยะ ” ผมหันไปมองต้นเสียง ก่อนจะเบือนหน้าหนีด้วยความรำคาญ ทุกครั้งที่คนคนนี้เรียกผมมักจะมีเรื่องยุ่งยากตามมาอีกมากมายแน่นอน
“ อเลาดิ ”
“ วู้? หาโรงเรียนใหม่ได้แล้วหรอครับ? ” พี่เรียกผมมานั่งคุย ทีแรกก็นึกว่าเรื่องอะไรที่แท้ก็เรื่องโรงเรียนใหม่ หาได้ไว้กว่าที่คิดแหะ...
“ ก็นะ..เป็นโรงเรียนที่ทางบ้านเพื่อนพี่มีหุ้นส่วนอยู่นะ เลยฝากเข้าไปได้ ” พี่อธิบาย
“ ไม่เห็นจำเป็นเลย...ผมยอมเรียกซ้ำอีกปีก็ได้ ผมอยากไปอิตาลีหาพ่อกับแม่แล้วอ่ะ เบื่อญี่ปุ่น ” ผมบ่น มืออีกข้างก็หยิบของว่างเข้าปาก อีกข้างก็กดเปลี่ยนทีวีหาช่องสนุกเล่น พี่มองค้อนๆ
“ พูดง่ายเนอะ อยากถูกเรียกว่าไอ้เด็กซ้ำชั้นรึไง หึ? ”
“ พี่อ่ะ ” ผมมองพี่ค้อนๆกลับ
“ เอาน่า แค่ 2 เดือนเดี๋ยวก็จบ ” พี่พยายามปลอบ
“ โอ๊ยย!! ผมเบื่อๆญี่ปุ่น... อยากไปหาพ่อกับแม่อ่า ” ผมล้มตัวลงนอน ก่อนจะตะเบ็งเสียงหงุดหงิดออกมา
“ ไม่รู้แหละ พรุ่งนี้ต้องไปเข้าโรงเรียนใหม่ที่พี่หาให้ ” พี่ยื่นคำขาด
“ ถ้าผมบอกว่าไม่ละ ”
“ หนังสือการ์ตูน เกมส์ อะไรทุกอย่างพี่จะเผาทิ้ง!! ” พี่ขู่ แววตาท่าทางจริงจังนั้นเล่นผมขนลุกซู่
“ ใจร้าย!!! ”
“ ทีนี้จะยอมเชื่อฟังรึยัง? ^^ ”
“ โป้งพี่จีแล้ว!!! ” ผมยกนิ้วใส่พี่ ก่อนจะวิ่งตึงตังขึ้นบนห้อง
“ พรุ่งนี้อย่าตื่นส่ายหละ!!!! ต้องไปรายงานตัวแต่เช้า ” พี่ตะโกนไล่หลังผม
“ รู้เล๊า!!!!! ”
“ น้องของเพื่อนพี่? แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉัน ” ผมตอบกลับด้วยความรำคาญ ที่เรียกมานึกว่ามีอะไรที่แท้ก็แค่จะฝากน้องเพื่อนให้ดูแล
เด็กเส้น
เหอะ!
“ เขามีเหตุจำเป็นจึงออกจากโรงเรียนเก่ากะทันหัน เลยต้องย้ายมาอยู่โรงเรียนนาริโมริ ”
“ ถูกไล่ออกรึไง? ”
“ .... ”
เงียบ...
หรือว่าจะจริง
“ ผมไม่ดูแล ” ผมกล่าว ก่อนจะชันตัวลุกเตรียมจะเดินขึ้นห้อง
“ ไม่ได้ นายต้องเป็นคนดูแล ”
“ มันเป็นง่อยรึไงถึงต้องดูแล มันอายุเท่าไหร่? ”
“ 15 ”
“ เออนั้นไง! อายุ 15 ต้องให้ดูแล ก็คงจะหนีไม่พ้นไม่ เอ๋อ ไม่ก็ปัญญาอ่อนนะสิ! ”
“ เปล่า น้องชายเพื่อนฉันสมประกอบดีทุกอย่าง ”
“ แล้วจะให้ฉันไปดูแลมัน เพื่อ? ” ผมกล่าวอย่างหัวเสีย
ให้ตายสิ!
“ ฉันจะถามแกสั้นๆว่าจะ ดูแลมั้ย? ”
“ ถามสั้นๆ ฮือออ...”
“ ... ”
“ งันก็ขอตอบสั้นๆว่า ไม่!!! ”
“ ก็ดี..... ฉันจะสั่งระงับเงินในบัญชีของทั้งหมด และรถสุดที่รักของนายฉันจะริบ!!! ” พี่พูดเสียงเด็ดขาด เล่นผมอึ้ง
“ ว่าไงนะ!!! ระงับเงินหรอ? แล้วฉันจะเอาอะไรใช่ รถอีกจะให้ฉันเดินไปโรงเรียนรึไง !!! ” ผมเถียงเสียงดัง จนแม่บ้านที่ทำความสะอาดอยู่ตกใจ มีแต่พี่ที่ยังคงนั่งหน้านิ่งไม่สะทกสะท้านแต่ใด
มากเกินไปแล้วนะ!!!
“ ก็คงต้องเป็นอย่างนั้น... ถ้านายยังคงยืนยันคำเดิม ”
“ ... ” ผมกำหมัดข้างลำตัวแน่น
แม่.ง!!!
จะบาปมั้ยว่ะ ถ้าจะชกพี่ตัวเองนะ!!!
“ ขอถามอีกครั้ง...ว่ายังจะยืนยันคำตอบของนายรึเปล่า? ”
“ .... ”
“ .... ”
“ เออ!!! แล้วจะเริ่มเรียนเมื่อไหร่!!! ”
“ พรุ่งนี้... ซาวาดะ สึนะโยชิ ”
แล้วนายจะเสียใจ!!!
ฉันจะดูแลให้ถึงใจเลย หึหึ!!
ไอ้เด็กบ้า!
ความคิดเห็น